ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Απ' το Ρίο του 1992 μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ του 2002 δεν έχει αλλάξει τίποτε, όσον αφορά τη στάση και τη νοοτροπία κυβερνητικών αξιωματούχων χωρών σε κάθε γωνιά του πλανήτη... Οι υποσχέσεις που δόθηκαν πριν μία δεκαετία έμειναν στα χαρτιά. Το ίδιο συνέβη και με τους στόχους και τα χρονοδιαγράμματα περί προστασίας του περιβάλλοντος και μείωσης της φτώχειας, που ξέμειναν στις σκονισμένες αποθήκες κυβερνητικών γραφειοκρατών...

Δε θα ήταν υπερβολή, εάν κάποιος σχολίαζε πως οι διεθνείς διασκέψεις του παρελθόντος αλλά και αυτή ακόμη, η διεθνής διάσκεψη του ΟΗΕ για τη Γη, που αναμένεται να ξεκινήσει την ερχόμενη Δευτέρα στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, μοιάζουν περισσότερο με κοσμικές εκδηλώσεις ηγετών και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων, παρά με σοβαρές προσπάθειες συζήτησης, ανάλυσης και επίλυσης των κρίσιμων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πλανήτης: όχι μόνον - όπως επιχειρούν ορισμένοι υστερόβουλα να προβάλουν... - ως σύνολο χλωρίδας και πανίδας, αλλά και ως πεδίο δράσης όλων των φορέων του ιμπεριαλισμού με συνέπειες, μεταξύ άλλων, τη μεγέθυνση των ταξικών διαφορών, της ανισότητας, της μεγιστοποίησης του χάσματος μεταξύ φτωχών και πλούσιων...

Ο τραγέλαφος της διεθνούς συνάντησης δεκάδων ηγετών στο -ασφυκτιόν, σήμερα, από εντατικά αστυνομικά μέτρα- Γιοχάνεσμπουργκ αναμένεται, δυστυχώς, να παιχτεί και πάλι... Οπως τότε στο Ρίο ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος έβαζε τρικλοποδιές σε διεθνείς συμφωνίες, π.χ. για την προστασία της βιοποικιλότητας, έτσι και σήμερα ο δεδηλωμένα απών Τζορτζ Μπους ο νεότερος θα διακηρύξει το «σεβασμό» του στο περιβάλλον, διατυμπανίζοντας τοις πάσι πως... καίτοι κρίσιμη η κατάσταση, δε διατίθεται να θυσιάσει σημαντικά κονδύλια, γιατί προέχουν... τα «εθνικά συμφέροντα» και η προστασία των ΗΠΑ απ' τη «διεθνή τρομοκρατία».

Υπό αυτό το «κλίμα», θα υπάρξουν και κάποιοι που θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τις κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για την αύξηση του αριθμού των εκατομμυρίων παιδιών που πεθαίνουν προτού κλείσουν τα πέντε τους χρόνια... Που θα μνημονεύσουν αμείλικτα στατιστικά στοιχεία που αναφέρουν (όπως μας πληροφορεί η Τσάρλοτ Ντένι απ' τη βρετανική εφημερίδα ΓΚΑΡΝΤΙΑΝ) πως καλύτερα να είσαι αγελάδα στην Ευρώπη (το ημερήσιο κόστος διατροφής της ανέρχεται σε 2,8 δολάρια) παρά άνθρωπος στη Σιέρα Λεόνε ή σε μία απ' τις δεκάδες χώρες της Αφρικής και της Ασίας, όπου κάπου 2,28 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με λιγότερα από δύο δολάρια τη μέρα!

Θα μας πουν ξανά πως 25.000.000 Αμερικανοί ξοδεύουν ετησίως τόσα όσα 2.000.000.000 άνθρωποι σε αναπτυσσόμενες χώρες. `Η πως το εισόδημα των ανθρώπων που ζουν στην πλουσιότερη χώρα του πλανήτη, την Ελβετία, είναι 80 φορές υψηλότερο από το «ανάλογο» στις φτωχότερες γωνιές του πλανήτη σε νότια Ασία και Λατινική Αμερική...

Θα μας επαναλάβουν πως παρότι κάνουν ό,τι μπορούν («κλείνοντας» ταυτόχρονα «το μάτι» στις πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρίες, όπως η ΕΞΟΝ - ΜΟΜΠΙΛ και ΣΕΛ, που δρουν ασύδοτα τρομοκρατώντας, σφαγιάζοντας και εξαχρειώνοντας εκατομμύρια ανθρώπων π.χ. σε Νιγηρία και Ινδονησία) δε δύνανται να υλοποιήσουν το στόχο για τη μείωση της φτώχειας στον πλανήτη κατά το ήμισυ έως το 2015 και πως τελικά, για να πραγματοποιηθεί η ευχή της εξαφάνισης της πείνας απ' τη Γη θα πρέπει να περάσουν «130 χρόνια και κάτι μήνες».

Ως εκ τούτου, η επικείμενη διεθνής διάσκεψη στο Γιοχάνεσμπουργκ δε θα έχει άξονα τη-δικαιολογημένη- αγωνία για το μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας, αλλά την υποκρισία. Την υποκρισία όσων κερδοσκοπούν και εγκληματούν ανελέητα σε βάρος μας, μέχρι οι λαοί να ματαιώσουν, με τον αγώνα τους, τα σχέδιά τους...

«Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες;». Η ρήση αυτή ταιριάζει γάντι, μάλλον, στη ρητορεία αρκετών τις τελευταίες μέρες με αφορμή τη διεθνή διάσκεψη για το περιβάλλον, που θα πραγματοποιηθεί στο Γιοχάνεσμπουργκ. Ταιριάζει σίγουρα στα όσα δήλωσε χτες και ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, επ' αυτού, μια και εμφανίστηκε διατεθειμένος να συμβάλει στην καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας, όταν ο ίδιος και η κυβέρνησή του με την πολιτική που ακολουθούν απαρέγκλιτα τα τελευταία χρόνια καταδικάζουν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του ελληνικού λαού στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Οταν ο ίδιος και η κυβέρνησή του συναίνεσαν και συμφώνησαν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που βύθισαν στην απόγνωση εκατομμύρια ανθρώπους και κατέστρεψαν ολοσχερώς ολόκληρες υποδομές χωρών.

Μεταξύ άλλων ο Κ. Σημίτης χτες ισχυρίστηκε πως «ο στόχος είναι να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια σε παγκόσμιο επίπεδο και ταυτόχρονα να βοηθήσουμε την ανθρώπινη ευημερία. Παντού περισσότερη ανάπτυξη, παντού περιορισμός της φτώχειας, αλλά ταυτόχρονα - και αυτό είναι σημαντικό - να προστατεύσουμε το περιβάλλον, να ακολουθηθούν περιβαλλοντικά ορθολογικές πολιτικές»!

Ακόμα, συμπλήρωσε, πως την προστασία και την ανάπτυξη δεν μπορεί να τις πετύχει μια χώρα μόνη της, αλλά χρειάζονται διεθνείς συνεργασίες. Ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει την αισιοδοξία του και να επισημάνει τις διαθέσεις και τις προθέσεις τόσο της Ελλάδας όσο και της ΕΕ σ' αυτή την κατεύθυνση. Χωρίς βεβαίως να υπεισέλθει σε κρίσιμες «λεπτομέρειες», όπως αυτές που αφορούν στην τύχη που είχαν οι αποφάσεις της προηγούμενης συνδιάσκεψης του Κιότο, μια και η εμπειρία μάλλον προεξοφλεί τα αποτελέσματα και της τωρινής και αποκαλύπτει πως δηλώσεις σαν κι αυτές του Κ. Σημίτη είναι άνευ αντικρίσματος, ανέξοδες και για λαϊκή κατανάλωση.

Να σημειώσουμε πως την κυβέρνηση θα εκπροσωπήσουν στη διάσκεψη οι υπουργοί Εξωτερικών και ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Παπανδρέου και Β. Παπανδρέου, αντίστοιχα, με τους οποίους ο Κ. Σημίτης είχε συνεργασία πριν προβεί στην προαναφερθείσα δήλωση.