• Οι γονείς αγκομαχούν κάτω από το αβάσταχτο οικονομικό φορτίο της «μεταρρύθμισης», για να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους, καταφεύγοντας στην παραπαιδεία, κάποια εφόδια για να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια του μέλλοντός τους.
• Οι εκπαιδευτικοί ασφυκτιούν σ' ένα σχολείο που στενεύει τα περιθώρια παιδαγωγικής και μορφωτικής παρέμβασης και τους μετατρέπει σε τοποτηρητές της ταξικής επιλογής των μαθητών.
• Οι μαθητές γυρίζουν την πλάτη στο εκπαιδευτήριο της στείρας απομνημόνευσης μιας ανούσιας και ασύνδετης ύλης, που την επόμενη των εξετάσεων θα ξεχαστεί. Το 1/4 από αυτούς εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει πρόωρα, από τα 15 χρόνια, κάθε μορφωτική προσπάθεια όχι μόνο στο Λύκειο αλλά και στα β΄ κατηγορίας ΤΕΕ.

Οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τις αρνητικές συνέπειες στη μόρφωση, τη ζωή της νεολαίας, ιδιαίτερα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, επιβεβαιώνονται. Σήμερα πιο καθαρά προβάλλει μπροστά μας το σχολείο που αποκλείει από τη γνώση, γενικότερα από τη μόρφωση, όλους εκείνους που θέλει να αποκλείσει αύριο από την εργασία και τη ζωή με δικαιώματα. Κεντρικός στόχος της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η αποτελεσματικότερη σύνδεση της εκπαίδευσης με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις για τη διαμόρφωση του «απασχολήσιμου» και προπαντός ελεγχόμενου ανθρώπινου δυναμικού.

Νέα διάψευση ελπίδων και προσδοκιών περιμένει ακόμη και εκείνους που κατόρθωσαν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, μια και η ίδια σκληρά ταξική πολιτική, που επιβάλλει την αποπομπή των μαθητών από το Λύκειο, επαναλαμβάνεται και στο «τριτοβάθμιο» επίπεδο για τον αποδεκατισμό των μελλοντικών επιστημόνων. Χρυσοπληρωμένες από τη λαϊκή οικογένεια σπουδές, χωρίς επιστημονικό και επαγγελματικό αντίκρισμα περιμένουν την πλειοψηφία των φοιτητών - σπουδαστών, αφού η Ανώτατη Εκπαίδευση συνειδητά υποβαθμίζεται και μετατοπίζεται σε ορισμένα μεταπτυχιακά για λίγους και εκλεκτούς. Αυτό επιβάλλει η προσαρμογή της στα μέτρα και τις επιδιώξεις της θεάς «αγοράς», που θέλει την πλειοψηφία των πτυχιούχων ισόβια ημιμαθείς και ημιάνεργους, απαραίτητο όρο για τη συμπίεση των απαιτήσεών τους στα ελάχιστα επίπεδα. Με μοχλό, μάλιστα, την εξευτελιστική χρηματοδότηση, το μηδενισμό των κονδυλίων των δημοσίων επενδύσεων και την καθήλωση των μισθών, τα ΑΕΙ και οι πανεπιστημιακοί εξωθούνται στην ανεύρεση πόρων μέσω «επιχειρηματικών λύσεων». Στόχος τους είναι να αποδεσμευτεί το κράτος από την υποχρέωση της οικονομικής εξασφάλισης των πανεπιστημίων και να δεσμευτούν ακόμη στενότερα η πανεπιστημιακή διδασκαλία και έρευνα στα ιδιοτελή κερδοσκοπικά και ιδεολογικά συμφέροντα των «ιδιωτών» χρηματοδοτών τους, των μονοπωλιακών επιχειρήσεων και των διάφορων κεφαλαιοκρατικών οργανισμών (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ.). Με το οικονομικό πρόβλημα των ΑΕΙ συνδέονται ως ένα βαθμό και οι πολύμηνες διεκδικήσεις των πανεπιστημιακών.

Το διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό των ΑΕΙ δεν πρέπει να αφήσει κανένα περιθώριο στην κυβερνητική δημαγωγία. Πολύ περισσότερο σήμερα, που με νέους νόμους και ρυθμίσεις επιταχύνεται η επιστημονική αφυδάτωση των ΑΕΙ και των παρεχόμενων σπουδών, θα χρειαστεί να παραμερίσει την ενσωματωμένη στην κυβερνητική πολιτική πρακτική της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ και να ενισχύσει τον αγώνα του με αιτήματα, που θα εναντιώνονται στον αντιλαϊκό πυρήνα των αναδιαρθρώσεων και θα ανοίγουν διέξοδο. Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, σε συνεργασία με το φοιτητικό κίνημα να αποκαλύψουν στο λαό το έγκλημα, που, με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, συντελείται στην Ανώτατη εκπαίδευση, σαν ελάχιστη προϋπόθεση για να αποτραπούν τα χειρότερα: Η μετατροπή τους σε πωλητές προϊόντων με ειδικότητα στο μάρκετινγκ και τις δημόσιες σχέσεις σε βάρος της ενασχόλησής τους με τη διδασκαλία και την έρευνα, της κοινωνικής τους ευθύνης.

• Για απαλλαγή της λαϊκής οικογένειας από τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη της εκπαίδευσης. Για την κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από το δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, στην κατεύθυνση της κατάργησης κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, άμεσης ή έμμεσης. Διπλασιασμό των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση, μαζί και του τμήματός τους που διατίθεται για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Καμιά αύξηση των δημοτικών τελών. ΟΧΙ στα πρόσθετα χαράτσια που θίγουν άμεσα τους γονείς. ΟΧΙ στα δίδακτρα και τους σπόνσορες. ΟΧΙ στη μετατροπή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε επιχειρηματία υπηρεσιών εκπαίδευσης.
• Ολόπλευρη γενική μόρφωση για όλους τους νέους έως την ηλικία των 18 χρόνων, που ο άνθρωπος ενηλικιώνεται ψυχικά, βιολογικά και κοινωνικά -προϋπόθεση οποιασδήποτε επαγγελματικής πορείας. Καθιέρωση για το σκοπό αυτό Ενιαίου 12χρονου Βασικού -Υποχρεωτικού Σχολείου, κοινού για όλους τους νέους, που θα στοχεύει στην ολόπλευρη συγκρότηση της κοινωνικής προσωπικότητας ανθρώπων με κρίση, συναίσθημα και βούληση για μια καλύτερη ζωή που οι ίδιοι θα δημιουργούν. Κατάργηση του διπλού σχολικού δικτύου (Λύκειο - ΤΕΕ), που χωρίζει τους «ικανούς» και τους «ανίκανους να πάρουν τα γράμματα».
• Καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής δημόσιας και δωρεάν προσχολικής αγωγής μέσα από κρατικό σύστημα παιδικών κέντρων με όλη την απαραίτητη υποδομή σε παιδαγωγικά μέσα και προσωπικό, που θα σέβεται τον παιδικό ψυχισμό, αντί για την πρόωρη σχολειοποίηση που σήμερα επιδιώκεται.
• Ριζική αναμόρφωση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης, ώστε βασισμένη στα γερά θεμέλια του ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου να εξασφαλίζει ουσιαστική επαγγελματική μόρφωση μέσα από δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές σε «μεταλυκειακό» επίπεδο.
• Συγκρότηση δημόσιας και δωρεάν Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και της εξέλιξης της επιστήμης, που να εξασφαλίζει υψηλού επιπέδου επιστημονική ειδίκευση για όλους. Σύνδεση του πτυχίου με το επάγγελμα και το δικαίωμα στην εργασία.

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι η εκπαιδευτική αναγέννηση δεν μπορεί να προέλθει από μια πολιτική που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την ένταση της εκμετάλλευσης. Χρειάζεται να επιβληθεί από την αγωνιστική παρέμβαση του ίδιου του λαού και της νεολαίας, μέσα από ένα κίνημα παλλαϊκό για ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και την κοινωνία.

Αθήνα 30/8/2002