Αυτή σύντροφοι είναι η μέγκενη του καιρού μας. Σφίγγει φριχτά όταν διαβάσεις πως η μια πλευρά του επικείμενου πολέμου ετοιμάζει πυραύλους με μικρόβιο σύφιλης(!), η άλλη τα νέα της όπλα, όπως βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού που καίει το οξυγόνο και οι άνθρωποι - εχθροί σκάνε σαν μπαλόνια. Η δε τρίτη πλευρά, το Ισραήλ, περιορισμένη πυρηνική επίθεση. Ερημη χώρα, Γη, που θα 'λεγε κι ο Αμερικανός ποιητής πριν ο Μπους γίνει αυτοκράτορας κι ο Σαντάμ μονομάχος.
Στα στενά τα δικά μας μονοπάτια του ζοφερού καινούριου κόσμου, δώσαμε το μισό Αιγαίο με βούλα και χαρτί, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι ανήκει στην ίδια εκλογική περιφέρεια(!) με τον κ. Γ. Παπανδρέου τον οποίο επιθυμεί να διδάξει «ζεϊμπέκικο του Αιγαίου» («Τζουμχουριέτ» 11-9-2002). Το Κυπριακό καρκινοβατεί. Η ΕΕ σαπίζει σε μια οικονομική και κυρίως πολιτική και πολιτισμική ύφεση με αίτιο και αιτιατό τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.
Απ' αυτά τα παιδιά κρατιέμαι. Αντίπαλο δέος στην γκαρσόνα από τη Φλόριντα. Διαβάζω πως έγινε ηρωίδα, φέτος στις ΗΠΑ, γιατί άκουσε τρεις άντρες «αραβικής καταγωγής» που έπιναν καφέ, να λένε κάτι για... τρομοκρατικές επιθέσεις και τους κατέδωσε. Η πιο καλή γκαρσόνα είν' αυτή που στήνει αυτί όταν σερβίρει. Πρότυπο εργαζόμενης γυναίκας. Θα την αναδείξει το Χόλιγουντ ως ηρωική αντίπαλο της τρομοκράτισσας ή της χαζής που πεθαίνει σε λευκά τούρκικα κελιά αντί να βγαίνει βόλτα στα μαγαζιά.
Γιατί πώς να αντέξω στην ανάγνωση μιας είδησης που μόνο αυτό το δόγμα θα μπορούσε να στείλει με τα πρακτοροχαλκεία του σ' όλη τη Γη. Διαβάστε:
«Επιτέλους άνοιξαν στο δημοκρατικό πλέον Αφγανιστάν τα πρώτα ίντερνετ - καφέ...». Αν δεν είμαστε εμείς πια σύντροφοι, ανελέητοι με τους εαυτούς μας, θα είμαστε συνένοχοι. Στο δόγμα του χλευασμού έχουμε μια μόνο απάντηση: Αντιστέκομαι - Οργανώνομαι - Επαναστατώ. Ολα τ' άλλα πλουραλιστικά, τάχαμου, σενάρια δημοκρατίας, συρρικνώνουν το μέλλον σε δυο γραμμές από ανθρώπινα ράκη. Τους ανυποψίαστα νεκρούς και τους συναινετικά φτυμένους.
Η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης -αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αποθρασύνει την εργοδοτική ασυδοσία. Εφοπλιστές «βγαίνουν λάδι» για τα εγκλήματά τους. Χιλιάδες εργάτες δουλεύουν υπό καθεστώς τρομοκρατίας και υποχρεώνονται, για να εξασφαλίσουν το ψωμί των παιδιών τους, να αποδέχονται ένα φοβερό εργασιακό καθεστώς.
Χιλιάδες εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν σε δυο και τρεις δουλιές, για να τα βγάλουν πέρα. Δουλιά ολημερίς δίχως ανάσα και φως στον ορίζοντα. Αυξάνονται οι εργαζόμενοι χωρίς ασφάλιση και ιδιαίτερα οι νέοι. Χιλιάδες άνεργοι γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα. Τα παιδιά των εργατών και άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων πετιούνται έξω από τα σχολειά ή οδηγούνται στην ουρά των ανέργων, όταν τελειώσουν τις σπουδές τους, αφού ξόδεψαν οι οικογένειές τους μια ολόκληρη περιουσία.
Χιλιάδες αγρότες πετιούνται έξω από τα χωράφια τους. Οι πλημμύρες καταστρέφουν σπίτια και περιουσίες. Ατέλειωτος ο κατάλογος των θυμάτων της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής και της ληστρικής επιδρομής του κεφαλαίου.
Οι πρωταγωνιστές και οι κύριοι υπεύθυνοι για τη δραματική επιδείνωση της θέσης πλατιών λαϊκών στρωμάτων, μπροστά στις τοπικές εκλογές, μεταμορφώνονται ξαφνικά σε σωτήρες, αλλά και αδίστακτους εκβιαστές συνειδήσεων. Κρύβουν το πραγματικό τους πρόσωπο και τις επιδιώξεις τους όσο μπορούν και επιδίδονται στην πιο αχαλίνωτη δημαγωγία, για να παγιδεύσουν την εκτεταμένη λαϊκή δυσαρέσκεια σε απατηλά όνειρα.
Η εξαπάτηση δεν έχει όρια. Ολοι εν χορώ από τα κανάλια έως τα πιο ισχυρά κέντρα εξουσίας έχουν ριχτεί σε έναν αδίσταχτο πόλεμο αποπροσανατολισμού, εξαπάτησης και παγίδευσης της λαϊκής συνείδησης.
Από τα δάκρυα της Αλίθιας Ρομέρο μέχρι τις «όμορφες πόλεις» και τους κρεμαστούς κήπους. Και από πάνω τα σκιάχτρα της τρομοκρατίας ενάντια σε όσους δεν μπαίνουν στη στρούγκα του συστήματος. Θέλουν το λαό φοβισμένο και ανήμπορο να υπερασπιστεί τη ζωή του, το συμφέρον του και το μέλλον των παιδιών του.
Είναι δυνατό να διαμορφωθεί και να εκφραστεί μπροστά στις τοπικές εκλογές ένα πλατύ ρεύμα αντίστασης, αν σε κάθε τόπο δουλειάς, γραφείο, γειτονιά, χωριό, αν όλοι οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, αν αναζητήσουν σε πείσμα όλων των δυσκολιών στηρίγματα μέσα στο λαό, σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που βρέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στους δρόμους των αγώνων.
Τα ψηφοδέλτια που το ΚΚΕ στηρίζει σε αυτές τις εκλογές είναι μια ισχυρή απόδειξη ότι υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις. Στα ψηφοδέλτια αυτά δεν εκφράζονται μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων, που είναι σύμφωνοι στη γραμμή αναζήτησης ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, προς όφελος των εργαζομένων, που δεν αποδέχονται τους μονόδρομους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και των «αριστερών» συμμάχων τους.
Είναι ψηφοδέλτια που εγγυώνται ότι την άλλη μέρα των εκλογών θα υπάρχουν δυνάμεις που δεν πρόκειται να συμβιβαστούν στις νομαρχίες και στους δήμους με τις αντιλαϊκές επιλογές που πρόκειται να γίνουν ακόμα πιο επώδυνες για τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Τα ψηφοδέλτια αυτά δε διεκδικούν μια θεσούλα για να βολευτούν ορισμένοι άνθρωποι ή τα μεγάλα συμφέροντα, που έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους ως τον πιο μικρό δήμο. Αγωνίζονται για να αποκτήσει το λαϊκό κίνημα ένα ακόμα στήριγμα στον αγώνα του, για να αναχαιτίσει τη βάρβαρη επιδρομή σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων έως τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.