Τα μεγέθη του προϋπολογισμού του 2003, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, εμφανίζουν το «καλό σενάριο λιτότητας», καθώς η οικονομική πολιτική σχεδιάστηκε χωρίς να παρθούν υπόψη οι συνέπειες από το ενδεχόμενο πολέμου στο Ιράκ που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2003, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη, είναι απίθανο να εφαρμοστεί «ως έχει», αφού οι συντάκτες του δεν είχαν πάρει υπόψη τους τις συνέπειες που θα προκληθούν από το ενδεχόμενο μιας νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ και των «φίλων» τους στο Ιράκ. Αυτό το ομολόγησε εξάλλου -εμμέσως πλην σαφώς- και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης. Παρά το γεγονός ότι τα σχετικά νούμερα (για τα έσοδα και τις δαπάνες, τα ελλείμματα ή πλεονάσματα και το δημόσιο χρέος) αποτελούν το καλύτερο σενάριο, ξεχωρίζει η πρόθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να συνεχίσει και το 2003 την εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής που ενισχύει παραπέρα τα προνόμια και τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, με την παραπέρα υποβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής και κατά συνέπεια του βιοτικού επιπέδου των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Σ' αυτό συνηγορούν και μια σειρά αριθμοί που έχουν περιληφθεί στο προσχέδιο του προϋπολογισμού 2003, πίσω από τους οποίους κρύβονται συγκεκριμένες πολιτικές, οι οποίες κάποιους βλάπτουν και κάποιους άλλους τους ωφελούν. Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένους από αυτούς τους αριθμούς, που μας πληροφορούν - έστω και έμμεσα- ποιους ωφελούν και ποιους βλάπτουν.
Τα κείμενα, που ακολουθούν, για: α) Τους κερδισμένους της «ανάπτυξης» και τις «Φοροελαφρύνσεις» και β) Το «λιγότερο κράτος», είναι αρκετά αποκαλυπτικά.
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε, ότι ενώ από το 1996 μέχρι και το 2002, που ο πραγματικός πλούτος της χώρας (ΑΕΠ σε πραγματικές αποπληθωρισμένες τιμές) αυξήθηκε πάνω από 20%:
Η κυβέρνηση έθεσε και για το 2003, στόχο να αυξηθούν τα συνολικά έσοδα του κράτους (από άμεσους και έμμεσους φόρους) κατά 6,2%. Το ποσοστό αυτό, είναι υπερδιπλάσιο του στόχου για το ποσοστό αύξησης του πληθωρισμού που έχει τεθεί για το 2003 (2,5%). Να θυμίσουμε ότι το ίδιο γινόταν και όλα τα προηγούμενα χρόνια, καθώς σε όλη την περίοδο από το 1996 ως το 2002 τα φορολογικά έσοδα αυξάνονταν με ρυθμό πολύ μεγαλύτερο του πληθωρισμού και το «μάρμαρο» το πλήρωναν πάντα οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Συγκεκριμένα το σύνολο των άμεσων και έμμεσων φόρων, αυξήθηκε από το 1996 ως το 2002 κατά 82,8% και ανήλθε φέτος (εκτίμηση πραγματοποιήσεων) στο ποσό των 12.093.899 εκατ. δραχμών (35.492 εκατ. ευρώ) έναντι 6.615.999 εκατ. δραχμών το 1996. Ομως, και με τη φορολογική πολιτική, κερδισμένοι βγήκαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικότερα το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ τη «μερίδα του λέοντος» των φόρων που εισέρευσαν στα ταμεία του κράτους την πλήρωσαν οι εργαζόμενοι, καθώς στην εξεταζόμενη περίοδο:
Ενας άλλος στόχος που έθεσε η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό του 2003, είναι να εισρεύσουν στα ταμεία του κράτους μη φορολογικά έσοδα συνολικού ύψους 3.119 εκατ. ευρώ (ήτοι 1,1 τρισεκατομμύριο δραχμές), έναντι 3.208 εκατ. ευρώ φέτος. Ενα μέρος των χρημάτων, η κυβέρνηση φιλοδοξεί να εξασφαλίσει από μερίσματα / ενοίκια των περιουσιακών στοιχείων του Δημόσιου, ενώ το μεγαλύτερο μέρος προϋπολογίζουν να εισπράξουν από τις «αποκρατικοποιήσεις» (περίπου 1,7 δισ. ευρώ). Δηλαδή τις εισπράξεις από την πώληση πακέτων μετοχών της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, των ΕΛΠΕ, του ΕΟΤ κλπ, καθώς και άλλων προσοδοφόρων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, για τα οποία υπάρχει ενδιαφέρον για εξαγορές από το ντόπιο ή το ξένο κεφάλαιο.
Σχετικά με τις «αποκρατικοποιήσεις, αξίζει να αναφερθούμε σε δύο «λεπτομέρειες».
Λεπτομέρεια πρώτη:Τα έσοδα του κράτους από τις αποκρατικοποιήσεις, στερεύουν χρόνο με το χρόνο, καθώς μεγαλώνει (με τις ιδιωτικοποιήσεις) ο έλεγχος των ΔΕΚΟ και άλλων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου από το ιδιωτικό κεφάλαιο και άρα περιορίζονται οι εισπράξεις από μερίσματα ή και πωλήσεις πακέτων μετοχών. Ετσι δικαιολογείται και το γεγονός, ότι τα έσοδα από αυτή την πηγή, συνεχίζουν να παρουσιάζουν το 2003 πτώση, όπως έγινε φέτος και πέρσι.
Λεπτομέρεια δεύτερη:Οσο ενισχύεται ο οικονομικός και διοικητικός έλεγχος των ΔΕΚΟ από το ιδιωτικό κεφάλαιο, τόσο θα ενισχύονται τα φαινόμενα κερδοσκοπίας στην αγορά και αναζωπύρωσης του πληθωρισμού. Κι αυτό για τον απλό, απλούστατο λόγο, ότι η τιμολογιακή τους πολιτική θα καθορίζεται όλο και πιο πολύ με γνώμονα τη μεγιστοποίηση των κερδών των μετόχων.
Μόνο με βάση όσα προαναφέρθηκαν, είναι φανερό ότι οι κυβερνώντες επιμένουν να καταρτίζουν προϋπολογισμούς που θυμίζουν τη λαϊκή παροιμία «απ' έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα». Εχοντας κάνει σημαία, τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τη «δημοσιονομική εξυγίανση», τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας κλπ, όχι μόνο κοροϊδεύουν τα πλατιά λαΐκά στρώματα, αλλά προκαλούν κι από πάνω τη νοημοσύνη των εργαζομένων ζητώντας την ψήφο τους (όπως κάνουν και τώρα παραμονές των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών) για να κάνουν - λένε - ακόμη πιο «ισχυρή την Ελλάδα»! Το πόσο «ισχυρή» έκαναν την Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του - μπερδεύοντας σκόπιμα την οικονομία της χώρας με τα κέρδη των μεγάλων ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων - το μαρτυρούν και τα εξής στοιχεία:
Ολα τα παραπάνω σχετικά με την αποτελεσματικότητα, (για το κεφάλαιο), και τα μεγάλα «επιτεύγματα» της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση (μιας πολιτικής την οποία υπερασπίζονται η ΝΔ και οι κάθε είδους συνοδοιπόροι της «ελεύθερης οικονομίας» και της «καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης»), θα πρέπει να τις πάρουν σοβαρά υπόψη τους οι εργαζόμενοι και όσοι πλήρωσαν τις συνέπειες της μακροχρόνιας λιτότητας, όταν θα βρεθούν στις 13 Οκτώβρη μπροστά στην κάλπη για να εκλέξουν με την ψήφο τους νέους άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.