ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι θέσεις των υποψηφίων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«...Χαρακτήρισε την αναβάθμιση των γειτονιών και των διαμερισμάτων "πρώτη και κύρια επιλογή" και υπογράμμισε ότι "το μέλλον της Αθήνας θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό κυρίως από την αποτελεσματικότητα και την απόδοση που θα έχουν οι παρεμβάσεις σε όλες τις γειτονιές". Δεσμεύτηκε δε για: Πρωτοποριακές λύσεις για περισσότερο πράσινο. Παρεμβάσεις στις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας για να στηριχτεί η γυναίκα και η εργαζόμενη μητέρα, οι ηλικιωμένοι. Καινοτόμες πρωτοβουλίες για να δοθεί ώθηση σε πολιτιστικές δράσεις. Επενδύσεις σε έργα υποδομής για να υπάρξει έστω οριακή βελτίωση στο πρόβλημα της στάθμευσης. Δραστικές αποφάσεις στη λειτουργία της Δημοτικής Αστυνομίας, για να γίνουν οι γειτονιές πιο ασφαλείς... Τη δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης των Πολιτών σε κάθε διαμέρισμα με on line σύνδεση». Οπως καταλάβατε, ίσως, το παραπάνω απόσπασμα είναι από πρόσφατο ρεπορτάζ ημερήσιας εφημερίδας και αφορά σε δηλώσεις και εξαγγελίες κάποιου υποψήφιου δημάρχου της Αθήνας. Εξαγγελίες, που θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν είτε στον Χρ. Παπουτσή, είτε στην Ντ. Μπακογιάννη, είτε στον Φ. Κουβέλη, ακόμη και στον Γ. Δημαρά. Κάνουμε λάθος;

... και τα κοινά τους σημεία

Καθόλου τυχαία, άλλωστε, από τη μέχρι σήμερα παρουσία των προαναφερομένων έχουν αναδειχτεί τα παρακάτω κοινά σημεία: Πρώτον, αφήνουν στο απυρόβλητο τα μεγάλα συμφέροντα και την πολιτική της κυβέρνησης - ιδιαίτερα την ουσία της, τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα και περιεχόμενο. Λες και δεν έχει αυτό καμία σχέση με τον όποιο δήμο και πολύ περισσότερο με το Δήμο της Αθήνας. Λες και - στο ενδεχόμενο εκλογής τους - δε θα τα βρουν μπροστά τους. Δεύτερον, αποφεύγουν να ασχοληθούν ουσιαστικά με τα πλέον καυτά προβλήματα των εργαζομένων και, ιδιαίτερα, την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, την ακρίβεια και την ασυδοσία γενικότερα των μεγάλων επιχειρήσεων, τις άσχημες συνθήκες δουλιάς, τη γνωστή, δραματική κατάσταση στη δημόσια Υγεία, Παιδεία, κλπ., κλπ. Τρίτον, οι όποιες προτάσεις τους αφορούν κυρίως κάποιες οριακές βελτιώσεις του πράσινου, του κυκλοφοριακού, της στάθμευσης, της αστυνόμευσης, της πολιτιστικής δραστηριότητας, κλπ. Τέταρτον, ακόμη και αυτές οι υποσχέσεις - από τους περισσότερους - συνήθως δε συνοδεύονται από το ποιοι θα πληρώσουν το κόστος της όποιας υλοποίησής τους. Ούτε με τη δέσμευση ότι θα αντιπαρατεθούν στις κεντρικές πολιτικές και τα μεγάλα συμφέροντα που έχουν επιβάλει τη σημερινή τραγική - όπως παραδέχονται όλοι - κατάσταση της πόλης.

Με άλλα λόγια, εξαγγέλλουν μια πολιτική διαχείρισης των πραγμάτων, ίδια πάνω κάτω με αυτή της σημερινής δημοτικής αρχής. Κι ας κάνουν όλοι τους - άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο - κριτική σ' αυτή. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Αθήνας δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από τη συντήρηση του σημερινού βάλτου.

«Προνομιούχα» υποψήφια...

Οτι το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύεται, πολιτικά και εκλογικά, τις θέσεις που, προνομιακά, κατέχουν στελέχη του στον κρατικό μηχανισμό - ιδιαίτερα σε υπηρεσίες και οργανισμούς που έχουν «κοινωνικό χαρακτήρα» - είναι γνωστό και, εν πολλοίς, αναμενόμενο. Οτι, όμως, κάποια από αυτά τα στελέχη, τα οποία πολιτεύονται στις ερχόμενες τοπικές εκλογές, θα χρησιμοποιούσαν και το τηλέφωνο της υπηρεσίας όπου εργάζονται, στην προεκλογική προσπάθειά τους να έρθουν σ' επαφή με τους ψηφοφόρους, μάλλον, προκαλεί τη νοημοσύνη και την πολιτική αξιοπρέπεια των Τρικαλινών πολιτών. Δε φαίνεται, όμως, να ενοχλεί την προϊσταμένη παροχών στο ΙΚΑ Τρικάλων - εκτίθεται στο ψηφοδέλτιο του κυβερνητικού υποψήφιου νομάρχη - η οποία στην προεκλογική κάρτα, που μοιράζει στους ψηφοφόρους, αναγράφει και το νούμερο του τηλεφώνου της υπηρεσίας της...

Μπομπότα και χαβιάρι

Ποια ακρίβεια;

παραμύθια!

τζάμπα είναι

τα ρεβίθια,

τζάμπα είναι

κι η μπομπότα,

όποιον θέλεις

τράβα ρώτα!

***

Ποια ακρίβεια,

πού την είδες;

δωρεάν

οι λαχανίδες

και το τρίμμα,

οι κατιμάδες

ξεπουλιούνται

δυο παράδες!

***

Τι φωνάζουν

που να πάρει

για ακρίβεια

οι ποπολάροι;

να μιλήσουν

οι μεγάλοι,

θα 'χουν δίκιο

και χαλάλι.

***

Γιατί όντως

το χαβιάρι

τον ανήφορο

έχει πάρει

κι οι αφέντες

πια με πόνο

τρώνε μόνο

έναν τόνο!

Ο οίστρος

Αλλού είναι η λύση

Οι χτεσινοί πανηγυρισμοί από το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών για την επιτυχία του «μποϊκοτάζ», που κήρυξε η ίδια η κυβέρνηση είναι μια απόδειξη -στο επίπεδο της σημειολογίας- για το μέγεθος αυτής της κοροϊδίας. Οι λωποδύτες πανηγύριζαν σα να είχαν κερδίσει τις εκλογές. Κι από μια άποψη είχαν δίκιο. Δεν είναι λίγο να αλλάζεις τον αδόξαστο σε εκατομμύρια ανθρώπους με την πολιτική σου και από πάνω να τους πείθεις ότι είναι και ένοχοι, γιατί σαν καταναλωτές δεν ελέγχουν τις τιμές!

Η απόδειξη για το μέγεθος της απάτης στο επίπεδο της πραγματικότητας υπάρχει από σήμερα κι όλας, όπως υπήρχε και χτες και προχτές, στην ίδια την τσέπη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού, που δε μετέχει στο μεγάλο φαγοπότι. Στα είδη πρώτης ανάγκης που δεν αγοράσαμε χτες, σήμερα έχουν ήδη περαστεί νέες τιμές. Στους λογαριασμούς των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας που φτάνουν στα σπίτια μας η κιλοβατώρα, το κυβικό και η τηλεφωνική μονάδα εμφανίζονται χρεωμένες υψηλότερα. Οσο για τα σπίτια που έχουν την ατυχία να έχουν παιδιά στο σχολείο, εκεί θρήνος με τις τιμές στα σχολικά είδη, «δωρεάν Παιδείας» γαρ συνέπεια. Με όρους μαύρου χιούμορ αυτή είναι η επιβράβευση προς τους καταναλωτές για τη συμμετοχή τους στο «μποϊκοτάζ».

Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του πασχίζουν και μάλιστα με επιστημονικά μελετημένο τρόπο να ενοχοποιήσουν τον εργαζόμενο για τα δεινά του. Είναι ένοχος γιατί δεν ελέγχει τις τιμές, γιατί δεν καρφώνει στο ΣΔΟΕ τους κερδοσκόπους, όπως ένοχος ήταν και χτες γιατί δεν έγινε έγκαιρα ρουφιάνος να «καρφώνει» ως τρομοκράτες όσους γείτονες παράγγελναν συστηματικά πίτσες.

Θέλουν τον εργαζόμενο να νιώθει ένοχος, «συνυπεύθυνος» είναι η κομψή λέξη που χρησιμοποιούν, γιατί αυτό τους επιτρέπει να κρύβουν τη μόνη αλήθεια. Οτι η μεγάλη κλοπή γίνεται με το «καλημέρα». Από την ώρα που αρχίζει η χρήση του εμπορεύματος «εργατική δύναμη» ο εργάτης στον καπιταλισμό είναι χαμένος. Πληρώνεται μόνο για να αναπαράγει την εργατική του δύναμη τόσο και έτσι, όσο το κεφάλαιο εκτιμά ότι του χρειάζεται. Με το έμπα στο χώρο δουλιάς αρχίζει και η νόμιμη κλοπή της υπεραξίας που παράγει στη χρήση του το εμπόρευμα «εργατική δύναμη» κι είναι τόσο μεγάλη που ζουν καλά κι ακόμα καλύτερα γενεές δεκατέσσερις των αφεντικών. Η κλοπή συνεχίζεται, πάντα νόμιμα, στο χώρο της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, ειδικά στις τιμές των εμπορευμάτων. Αυτός που πληρώνει και πάλι υπέρογκα είναι αυτός ο ίδιος που έχει παραγάγει τα προϊόντα.

Πικρή αλήθεια, παλιά αλήθεια. Που οδηγεί αναγκαστικά στο «χρέος με το χέρια σου να σηκωθείς». Αλλιώς αγύρτες και κλέφτες που λυμαίνονται την εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής θα συνεχίζουν να μας εμπαίζουν διοργανώνοντας «μέρες καταναλωτή». Πιο απλά; Στη διαδήλωση και σήμερα κι αύριο, στην οργάνωση του αγώνα, στην προοπτική της ανατροπής, εκεί είναι η μόνη λύση.