Εμείς συνεχίζουμε και σήμερα, πριν το ξημέρωμα, όπως κάναμε όλες αυτές τις μέρες. Για να μετουσιωθούν σε αγωνιστικές ψήφους, οι λαϊκές διεκδικήσεις και στο αυτοδιοικητικό επίπεδο.
Εμείς, δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο, σήμερα, αύριο και στο μέλλον θα είμαστε μαζί με τους δικούς μας, νομάρχες, δημάρχους, συμβούλους, που εκφράζουν την κοινωνική αγωνιστική συνείδηση.
Η απλοχεριά της κυβέρνησης το τελευταίο 16μηνο απέναντι στις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, απέφερε καρπούς. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι η ηγεσία του ΣΕΒ δεν έριξε μόνο τους αντικυβερνητικούς τόνους αλλά - βάζοντας πλάτη στο δικομματισμό - δήλωσε δημόσια ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «έχουν κοινή γλώσσα» και πως ασκούν κριτική μόνο «σε όποιον δεν τους εξυπηρετεί»
Πολύ μελάνι έχει χυθεί κατά καιρούς για τις σχέσεις βιομηχάνων και κυβέρνησης. Το περισσότερο όμως, χύθηκε πέρυσι στα τέλη Μάη και μετά, όταν ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) στη διάρκεια της ετήσιας γενικής συνέλευσης του συνδέσμου, κάλεσε στην κλειστή συνεδρίασή του τον πρόεδρο της ΝΔ Κ. Καραμανλή. Η κίνηση αυτή, αποτέλεσε για το δημαγωγικό ΠΑΣΟΚ, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να θολώσει τα νερά, μιας και, περίπου ένα μήνα πριν, είχε υποστεί σημαντικό πλήγμα από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό. Βέβαια, κατά τη διάρκεια της συνέλευσης των βιομηχάνων, είχε ασκηθεί κριτική στην κυβέρνηση, όχι για τη «φιλεργατική» της πολιτική, αλλά για την «ατολμία» - έτσι τη χαρακτήρισε ο ΣΕΒ - που επέδειξε στο ασφαλιστικό, και τη «βραδυπορία» της στην υλοποίηση των «διαρθρωτικών αλλαγών» που κωδικοποιούνται κατά κύριο λόγο στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Αν και η επικοινωνιακή πολιτική, αλλά και η γενικότερη τακτική του ΣΕΒ είναι σαφώς καθορισμένες και αρκετά αποτελεσματικές (άλλωστε είναι φανερά τα επιτεύγματά τους) εντούτοις εκείνη την περίοδο, δεν κατόρθωσαν να προσπεράσουν τη δημαγωγική τακτική του Κ. Λαλιώτη που αποκαλούσε το ΣΕΒ «παραμάγαζο της Ρηγίλλης». Αρωγός τότε της κυβέρνησης στο επικοινωνιακό της τρυκ, στάθηκε μέρος του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Ηταν τότε, που η κυβέρνηση, προσπαθούσε να συνέλθει από το στραπάτσο των κινητοποιήσεων και τις εσωκομματικές του μουρμούρες.
Από τότε, έχει περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε... ετεροχρονισμένοι. Την αφορμή για να γράψουμε αυτά, τη λάβαμε κατά την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου της διοίκησης του ΣΕΒ, όπου ο πρόεδρος του, Οδ. Κυριακόπουλος, δήλωσε αναφορικά με τη στάση του επιχειρηματικού κόσμου έναντι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ότι: «έχουν κοινή γλώσσα. Οσο συμφωνούν με τις θέσεις μας, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με κανένα». Πρέπει να σημειώσουμε πως, η δήλωση αυτή προήλθε κατόπιν επίμονων ερωτήσεων εκπροσώπων του Τύπου, όπου ενόψει των σημερινών εκλογών, ήθελαν να έχουν και την άποψη των βιομηχάνων, για το ποιον στηρίζουν.
Ουδέποτε οι εργαζόμενοι είχαν αυταπάτες, ότι το μεγάλο κεφάλαιο «έχει κόμμα». Είναι με όποιον τους εξυπηρετεί, κατά τον τρόπο, όπως μεταφέρθηκε από τη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ. Βέβαια, όμως τα γεγονότα λένε, ότι, από τη στιγμή, που ξέσπασε η «κόντρα» βιομηχάνων - κυβέρνησης, οι επικρίσεις των πρώτων έχουν μετριαστεί, έως εξαλειφθεί. Είναι δεδηλωμένη και πάγια η θέση των βιομηχάνων. «Θα ασκούμε κριτική σε όποιον δε μας εξυπηρετεί».
Πού οφείλεται η ήπια στάση των βιομηχάνων έναντι της κυβερνητικής πολιτικής; Σε καμία περίπτωση πάντως στο ότι ανησυχούν για το τι θα τους καταλογίσει ο Λαλιώτης. Αλλωστε το κόμμα του Λαλιώτη ήταν αυτό που διόρισε τον πρόεδρο του ΣΕΒ, το Λ. Αντωνακόπουλο εν μέσω της θητείας του, πρόεδρο του ΟΤΕ! Απλώς οι βιομήχανοι διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Αυτά βλέπουν οι βιομήχανοι και αφήνουν την κυβέρνηση να κάνει τη... δουλιά τους.
Ενα περίπου μήνα μετά από την περιβόητη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, μεσούσης της... επίθεσής του, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης και νυν Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης, ανακοίνωνε - μέσα σε μία μέρα - ότι ιδιωτικοποιείται η ΔΕΗ, πωλούνται τα Ελληνικά Πετρέλαια και η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου, ενώ επιταχύνεται η πώληση της ΕΤΒΑ και των ναυπηγείων Σκαραμαγκά!
Την ίδια εκείνη μέρα, ο Βαρδινογιάννης επισκέπτεται τον Κ. Σημίτη με θέμα την πώληση των ΕΛ.ΠΕ. Η συνάντηση επιχειρήθηκε να μείνει μυστική. Και η συνέχεια αποτυπώνεται συνοπτικά με τις παρακάτω κυβερνητικές ενέργειες:
Τα παραπάνω, έχουν «δειγματοληπτική» χρήση αφού από την εποχή της... κόντρας της κυβέρνησης και των βιομηχάνων, έχουν συμβεί πάρα πολλά ακόμα, υπέρ του κεφαλαίου. Πλήθος ρυθμίσεων και νόμων, που στην ουσία έχουν υπαγορευτεί από το ΣΕΒ. Πολύ βασική παράμετρος για τη διατήρηση των καλών σχέσεων βιομηχάνων - κυβέρνησης, είναι η σκληρή λιτότητα στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ο ίδιος ο Κ. Σημίτης έχει δηλώσει επίσημα ότι μετά την επίτευξη του στόχου της εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ο νέος εθνικός στόχος, είναι η «ανταγωνιστικότητα». Το στόχο αυτό τον έχουν θέσει οι βιομήχανοι, πριν ακόμα η Ελλάδα μπει στην ΟΝΕ. Αργότερα τον υιοθέτησε και επισήμως η κυβέρνηση.
Η προσήλωση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, δεν έχει προηγούμενο. Εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση της «ισχυρής Ελλάδας» όπως η ίδια αυτοπροσδιορίζεται, σε μια προσπάθεια να παραχωρήσει ακόμα περισσότερα στο μεγάλο κεφάλαιο, απαίτησε να μην αναθεωρηθεί το «σύμφωνο σταθερότητας»! Και αυτή η πολιτική δε φτιασιδώνεται, μόνο ανατρέπεται.