Γρηγοριάδης Κώστας

Αν δεν το προσέξατε, ο δήμος Ζωγράφου, για τον οποίο τόση φασαρία έκανε η κυβέρνηση προεκλογικά και στο δεύτερο γύρο ανταγωνίζονται ο Ιωάννης Καζάκος με τον υποστηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ Αντ. Πέττα, δε συμπεριλαμβάνεται στους βασικούς στόχους της κυβέρνησης. Ούτε κάποιος άλλος, από τους πολλούς δήμους, όπου οι εκλεκτοί της αντιμετωπίζουν υποψήφιους, υποστηριζόμενους από τη ΝΔ. Ολως... τυχαίως, οι βασικοί στόχοι της κυβέρνησης περιορίζονται στους δήμους, όπου οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν τους υποστηριζομένους από το ΚΚΕ ενωτικούς και αγωνιστικούς συνδυασμούς.

Κατά τα άλλα, από σήμερα ή αύριο θα μπει και πάλι μπροστά η γνωστή, «λαλιώτεια» λασπολογία και θα διαβάσετε ή θα ακούσετε πολλά και διάφορα για «ανίερες συμμαχίες», «υπόγειες διεργασίες και συμφωνίες» κλπ κλπ. Ποιων; Ποιων άλλων, του ΚΚΕ και της ΝΔ...

Το νοσοκομείο στο Χαϊδάρι - το «Αττικόν» όπως ονομάστηκε τελικά - θεμελιώθηκε το 1995, εγκαινιάστηκε προεκλογικά το Μάρτη του 2000 από τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και εγκαινιάστηκε ξανά στις 16/7/2002 η έναρξη λειτουργίας του ως διαγνωστικού κέντρου, μαζί με τα εξωτερικά ιατρεία. Τότε (16/7/2002) τοποθετήθηκε και η παράδοση της κατασκευής για το φθινόπωρο του 2002.

Χτες ο υπουργός Υγείας, Κ. Στεφανής, βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου είπε ότι η παράδοση μετατίθεται για δυο ακόμα μήνες.

Από τέρμινο σε τέρμινο λοιπόν η αποπεράτωση και συνολική λειτουργία του νοσοκομείου. Ομως τις θέσεις τις μοίρασαν και τις ξαναμοίρασαν πολλές φορές, ενόψει δημοτικών εκλογών - και τις ξαναμοιράζουν πάλι τώρα ενόψει του δεύτερου γύρου.

«Τον θυμάμαι σαν και τώρα. Εμείς να κλοτσάμε στην αλάνα κι εκείνος να καταβροχθίζει κάθε έντυπο που έπεφτε μπροστά του. "Ρομάντσο", "Μίκι Μάους", "Μάσκα", "Μικρό Ηρωα", Ντοστογιέφσκι, Μαρξ, Κάφκα, Φίλιπ Ντικ, Ντάσιελ Χάμετ, Βιζυηνό, Θεοτόκη, οτιδήποτε. Ο αθεόφοβος ξεκοκάλιζε ανάποδα όλες τις εφημερίδες που ήταν απλωμένες στα περίπτερα. "Ρε συ, ποιος είναι αυτός ο γυαλάκιας;". "Ασ' τον, είναι γιος συμμορίτη". Δεν τον άφησα. Κάποιο διαβολεμένο κύτταρο μου ψιθύριζε πως το όνομα Θανάσης Παπαρήγας είναι συνώνυμο της θεϊκής ευλογίας. Είκοσι χρόνια αργότερα συναντηθήκαμε στον "Ριζοσπάστη". Τα 'χασα. Ευρυμάθεια όγκου Εθνικής Βιβλιοθήκης, γλωσσολαγνία μέχρι την Κίνα, κομματική αφοσίωση Σταχάνοφ, σεμνότητα μυρμηγκιού, δημοκρατικότητα μπάρμπα - Θωμά και αφηρημάδα τρελού επιστήμονα. Σαν να διαβάζεις science fiction με ήρωα εξωγήινο πλάσμα ανώτερης ευφυίας και αγγελικής ηθικής. Αν υπήρχε Θεός θα τον έχριζε άγιο και αν είχαμε χίλιους σαν αυτόν θα ήμασταν πολίτες της ουτοπίας. Αλλά είναι νωρίς. Θανάση μου, οι καλοί και οι ανώτεροι εξακολουθούν να πεθαίνουν νέοι».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «Στήλη Αλατος» των «Νέων».

Το περιστατικό είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο και γι' αυτό το σημειώνουμε. Τηλεγράφημα, που δόθηκε στον ΟΤΕ την περασμένη Πέμπτη, έκανε έξι ολόκληρες μέρες να φτάσει από την Αθήνα στα γραφεία του «Ριζοσπάστη», στο Κρυονέρι, 25 χιλιόμετρα από την Ομόνοια. Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, ακόμη και με τα πόδια να το 'φερναν, θα 'κανε πολύ λιγότερο.