Τυχερούς μέσα στην ατυχία τους θα πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους οι κάτοικοι της περιοχής του Βαρθολομιού, καθώς η κυβέρνηση, παρασυρμένη από το νεοφιλελεύθερο οίστρο της, υπολόγισε περισσότερο το κόστος των αποζημιώσεων, μετά το σεισμό του 1988, παρά τη ζωή τους! Κι αυτό καθώς αποδείχτηκε ότι πολλά σπίτια που επισκευάστηκαν μετά το 1988 έπαθαν ζημιές, αφού η κυβέρνηση εξέδωσε τεχνικές οδηγίες και τιμολόγια επισκευών, με βάση τα οποία δε θα έπρεπε να ενισχυθούν, αλλά απλά να επανέλθουν στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν το σεισμό. Ετσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι οφείλεται σε καθαρή τύχη το γεγονός ότι δε θρηνήσαμε θύματα.

Αυτός ακριβώς ο παραλογισμός -κάτι που παραδέχτηκε σε χτεσινές δηλώσεις του και ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Τσακλίδης- επικράτησε στην κυβερνητική πολιτική όχι μόνο όσον αφορά τους σεισμοπλήκτους του Βαρθολομιού, αλλά και σε όλους τους μετέπειτα σεισμούς (Πάτρα, Αίγιο, Αθήνα κ.λπ.), με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύουν σε περίπτωση νέου σεισμού εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη χώρα...

Χαρακτηριστική από την άποψη αυτή είναι η περίπτωση της Αθήνας, όπου με βάση τα στοιχεία του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας, η προβλεπόμενη στεγαστική συνδρομή δεν καλύπτει ούτε το 50% του πραγματικού κόστους, ενώ και οι τεχνικές οδηγίες που καλείται να εφαρμόσει ο μελετητής δεν οδηγούν στην ενίσχυση των κτιρίων.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το ΥΠΕΧΩΔΕ με εγκύκλιό του προβλέπει τον αποχαρακτηρισμό όλων των κτιρίων που επλήγησαν από το σεισμό της Αθήνας και έχουν επισκευαστεί με ευθύνη των ιδιοκτητών τους - κατά βάση, δηλαδή, έχουν επισκευαστεί με «μπαλώματα» και χωρίς εγκεκριμένη από τα ΤΑΣ (Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων) μελέτη μηχανικού. Ο αποχαρακτηρισμός αυτός μπορεί να γίνει με την υποβολή μιας απλής τεχνικής έκθεσης μηχανικού, που θα περιγράφει τις ζημιές και τον τρόπο επισκευής τους και μια υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη ότι η επισκευή έγινε υπ' ευθύνη του.

Με τον τρόπο αυτό παραμένουν δεκάδες χιλιάδες σπίτια - παγίδες για τους ενοικιαστές και ιδιοκτήτες τους. Μόνο στην Αθήνα, τα κτίρια αυτά υπολογίζονται γύρω στις 25.000, καθώς από τα 38.165 που είχαν χαρακτηριστεί κίτρινα (με σοβαρές ζημιές) μέχρι τώρα έχει ακολουθηθεί, έστω και αυτή η ανεπαρκής επίσημη διαδικασία έγκρισης της μελέτης επισκευών από τα ΤΑΣ, μόνο για τα 13.500. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών, ο οποίος με πρόσφατη επιστολή του προς την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου επισημαίνει πως «η εγκύκλιος αυτή ήρθε ως επιστέγασμα της όλης ανεπαρκούς διαδικασίας» αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων.

Πέρα από όλ' αυτά, τα γενικότερα μέτρα για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας που έχει εξαγγείλει ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση βαδίζουν με... βήματα χελώνας, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές:

• Οι μικροζωνικές μελέτες, που δίνουν μια λεπτομερή περιγραφή του υπεδάφους μιας περιοχής, ακόμη και σε επίπεδο οικοπέδου, και άρα αποτελούν πολύτιμο οδηγό για το αν κανείς μπορεί να χτίσει και πώς, έχουν προχωρήσει σε ελάχιστες περιοχές (π.χ. Κοζάνη, Πύργο, Ηράκλειο και σε λίγους δήμους της Αττικής).
• Ο νέος σεισμοτεκτονικός χάρτης της Ελλάδας, ενώ έχει ολοκληρωθεί, ακόμη δεν έχει υιοθετηθεί στην πράξη. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα νέα στοιχεία που έχουν ενσωματωθεί στο χάρτη αυτόν οδηγούν στο χωρισμό της Ελλάδας σε τρεις ζώνες επικινδυνότητας, από πλευράς σεισμικότητας, αντί για τέσσερις που υπάρχουν τώρα, αφού καταργείται η ζώνη με παντελή ασεισμικότητα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εκδοθούν νέοι κανονισμοί, οι οποίοι θα προβλέπουν σε πολλές περιοχές αυστηρότερους όρους δόμησης.
• Ο έλεγχος των δημόσιων κτιρίων και των κτιρίων συνάθροισης κοινού σε όλη τη χώρα, που υποτίθεται ότι έχει ξεκινήσει από το 1999, προχωρά κι αυτός με αργά βήματα. Οπου μάλιστα έχει προχωρήσει έχουν προκύψει στοιχεία - φωτιά για την ανεπάρκεια των κτιρίων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν χτιστεί με παλιούς κανονισμούς και στα οποία περιλαμβάνονται σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, ξενοδοχεία κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι έρευνα που διενεργήθηκε το προηγούμενο δίμηνο από το ΤΕΕ σε 261 κτίρια της Πάτρας έδειξε ότι πολλά από αυτά (σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες) είναι επικίνδυνα χωρίς να έχουν αποκατασταθεί επαρκώς από τους δυνατούς σεισμούς, που έγιναν στην περιοχή το 1993 και το 1995, με αποτέλεσμα όσοι βρίσκονται σ' αυτά να κινδυνεύουν άμεσα σε περίπτωση σεισμού...