Ετσι, για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η τελευταία γράφει χαρακτηριστικά: «Σημειώνεται, ότι το Μάρτη του 2002 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης κάλεσε τα κράτη - μέλη να επιδιώξουν τη σταδιακή αύξηση της μέσης ηλικίας αποχώρησης από την εργασία, κατά τα 5 έτη μέχρι το 2010. Οπως δηλώνεται στην πρόσφατη Εκθεση της ελληνικής κυβέρνησης, η επίτευξη του στόχου αυτού δεν είναι βεβαίως δυνατόν να νομοθετηθεί, αλλά θα επιδιωχτεί με παρεμβάσεις στην απασχόληση και στην αγορά εργασίας, έτσι ώστε να αυξηθεί το ποσοστό συμμετοχής των ατόμων άνω των 55 ετών στο εργατικό δυναμικό, κυρίως μέσω ρυθμίσεων για μεγαλύτερη ευελιξία (π.χ. με μειωμένα ωράρια και μερική απασχόληση) και για την ανάπτυξη του τομέα της κοινωνικής εργασίας».
Τις περασμένες μέρες, κι ενώ το ΚΥΣΕΑ αποφάσιζε ένα ακόμη πακέτο εξοπλισμών, ΝΑΤΟϊκών προσανατολισμών και σκοπιμοτήτων και ύψους 2,2 δισ. ευρώ, έσπευσαν κάποιοι δημοσιογράφοι και ορισμένα ΜΜΕ, να καλλιεργήσουν προσδοκίες, περί μείωσης των σχετικών κονδυλίων τα επόμενα χρόνια.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ριζικά διαφορετική. Αλλωστε, οι αποφάσεις της πρόσφατης ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής της Πράγας σαφώς προβλέπουν την επέκταση και εντατικοποίηση των εξοπλισμών των χωρών - μελών της λυκοσυμμαχίας, ρίχνοντας, μάλιστα, ειδικό βάρος στον εκσυγχρονισμό των οπλικών συστημάτων, στην αγορά «έξυπνων όπλων», κλπ. Το γεγονός επιβεβαίωσε ουσιαστικά και ο Γ. Παπαντωνίου, ο οποίος, μιλώντας, προχτές, στους ξένους ανταποκριτές, εξήγγειλε την αναθεώρηση του εξοπλιστικού προγράμματος της χώρας «στην κατεύθυνση των νέων υψηλών τεχνολογιών», αλλά μετά το 2005.
Οπότε, μην έχετε την παραμικρή ανησυχία... Πέρα, από τα τεράστια ποσά, που ήδη χρωστάμε για τα επόμενα αρκετά χρόνια. Πέρα, από τις ήδη προγραμματισμένες αγορές (τανκ, μεταφορικά αεροσκάφη, συστήματα αυτοπροστασίας, κλπ.), που δεν έχουν γίνει ακόμη και θα προσθέσουν κι άλλα ποσά στα χρέη της χώρας προς τις πολυεθνικές των όπλων, οι «φύλακες» έχουν γνώσιν και για το... απώτερο μέλλον.
Τρία είναι τα θεμέλια, στα οποία θα στηρίζεται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, έλεγε ο Τζ. Σουλτς, όταν ορκιζόταν υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Ρίγκαν, το 1982: Ο ρεαλισμός, η δύναμη και η διπλωματία. Και τόνιζε, μάλιστα, ότι η προαναφερόμενη σειρά δεν είναι τυχαία.
Από τότε έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια, αλλά η λογική του Σουλτς είναι παρούσα στο Λευκό Οίκο. Και όχι μόνον η λογική του, αφού ο Σουλτς είναι μέλος της διακομματικής «Επιτροπής για την Απελευθέρωση του Ιράκ», που ιδρύθηκε πρόσφατα με τη στήριξη του Λευκού Οίκου για να προβάλλει την ανάγκη της ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν και συχνά οι αμερικανικές εφημερίδες σημειώνουν τις στενές σχέσεις του με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες.
Τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά, με αφορμή τον πρόσφατο διορισμό του γνωστού σε όλους Χ. Κίσινγκερ, από τον Τζ. Μπους, ως προέδρου της «ανεξάρτητης επιτροπής διερεύνησης τυχόν ευθυνών των ανώτερων κλιμακίων της εξουσίας, σε σχέση με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη 2001».
Αραγε, τον επίσης διαβόητο Ζ. Μπρεζίνσκι, θα τον αφήσει αναξιοποίητο ο Αμερικανός πρόεδρος..;
Ν' απορριφθεί
το «σχέδιο»
που το νησί χωρίζει
και ξένους
γκαουλάιτερ
αφεντικά ορίζει,
ν' απορριφθεί
το σχέδιο
των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,
που μετατρέπει
το νησί
σ' ένα προτεκτοράτο!
* * *
Ν' απορριφθεί το σχέδιο
που 'κανε η «νέα τάξη»,
«όχι» στη «λύση»
- έκτρωμα
ο κόσμος ας φωνάξει
κι ας απαιτήσει
να βρεθεί
«λύση» σωστή
και δίκια
κι όχι αυτή που θέλουνε
του κόσμου
τα καθίκια!