Η οικογένεια Γουιτάκερ αποτελεί το πρότυπο της οικογένειας στην αμερικανική επαρχία της δεκαετίας του '50. Η Κάθι είναι μια κλασική νοικοκυρά με επιτυχημένο σύζυγο, υγιή παιδιά, κοινωνική διάκριση. Μέσα σε μια νύχτα όμως όλα αυτά θα αλλάξουν ριζικά, όταν η Κάθι ανακαλύπτει τις ομοφυλοφιλικές τάσεις του συζύγου της Φρανκ. Συγκλονισμένη από την ανακάλυψη και καθώς νιώθει την πλασματική οικογενειακή της ευτυχία να κλονίζεται και το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της, στρέφεται για παρηγοριά στην αγκαλιά του μαύρου κηπουρού Ρέιμοντ. Οι επώδυνες αυτές αποκαλύψεις θα ταράξουν συθέμελα την κλειστή κοινωνία του Κονέκτικατ που δεν ανέχεται τα στραβοπατήματα και ο κοινωνικός ρατσισμός θα μεταμορφώσει για πάντα την οικογένεια και τις σχέσεις της με το συντηρητικό περίγυρό της.

Τέσσερα χρόνια μετά το «Velvet goldmine», ο Τοντ Χέινς επιστρέφει και καταθέτει μια διεισδυτική μελέτη για την άλλη όψη μιας οικογένειας - προτύπου.

Ο Χέινς διατηρεί τη φόρμα του μελοδράματος για να μιλήσει τελικά για θέματα που το κλασικό χολιγουντιανό μελόδραμα ποτέ δε θα τολμούσε να αγγίξει.

Σκηνοθετεί με λεπτομέρεια χωρίς περιττή ταχύτητα και θίγει με οξυδέρκεια θέματα όπως οι διαφυλετικές σχέσεις και η ομοφυλοφιλία που η κοινωνία της εποχής και όχι μόνο δεν ανέχεται να σπιλώνουν την καλογυαλισμένη επιφάνειά της.

Η Τζούλιαν Μουρ, στη δεύτερη συνεργασία με τον Τοντ Χέινς, προσθέτει άλλον έναν ιδιαίτερο ρόλο στην πινακοθήκη χαρακτήρων που έχει πλάσει τα τελευταία χρόνια και δίκαια κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Ο Ντένις Κουέιντ, διαφορετικός απ' ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, σ' ένα δύσκολο ρόλο, εκπλήσσει κι αυτός με το αφαιρετικό παίξιμό του.

«Ο παράδεισος είναι μακριά», αισθητική αρτιότητα σε ένα εξαιρετικό δράμα ιδιαίτερου βάθους περιεχομένου και συναισθημάτων, συνθέτουν μια ενδιαφέρουσα πρόταση για δυο ώρες σε μια σκοτεινή αίθουσα.

Ο Σάι Πάρις (Ρόμπιν Γουίλιαμς) είναι ένας μοναχικός και ιδιόρρυθμος μεσήλικας. Εργάζεται στο φωτογραφείο του εμπορικού κέντρου της περιοχής του, όπου και εμφανίζει μόνιμα τα φιλμ της η οικογένεια Γιόρκιν. Η επαφή του μαζί της θα αρχίσει να γίνεται μια ανεξέλεγκτη εμμονή για τον Σάι, σε σημείο που θα αρχίσει να «εφευρίσκει» οικογενειακούς δεσμούς, διεισδύοντας στο παρόν και στο παρελθόν των μελών της.

Οταν θα ανακαλύψει κάποια σύννεφα στη φαινομενικά τέλεια ζωή της οικογένειας Γιόρκιν, ο Σάι θα αποφασίσει να παρέμβει δραστικά, προκειμένου να αποδοθεί η δικαιοσύνη όπως εκείνος την αντιλαμβάνεται.

Ο Μαρκ Ρομάνεκ, αφού σκηνοθέτησε μια σειρά από βιντεοκλίπ, αποφάσισε να φτιάξει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην εμπορικότητα του Χόλιγουντ (πώς αλλιώς θα πουλούσε) και σε μια ποιότητα, ώστε να μην ξεπουληθεί εντελώς.

Σκιαγραφεί με ακρίβεια το πορτρέτο ενός ημιπαράφρονα και προσπαθεί να φτιάξει ένα ψυχολογικό θρίλερ με λίγο κωμωδία.

Η σκηνοθεσία είναι προσεγμένη χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, που θα την κάνει να ξεχωρίσει, ενώ το σενάριο έχει καλή ροή και είναι καλογραμμένο.

Ο «Σκοτεινός θάλαμος» είναι μια καλή ταινία, που μπορούμε να τη δούμε χωρίς να μας κουράσει. Αυτός, όμως, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, αφού, για δεύτερη φορά φέτος μετά το «Insomnia», υποδύεται ένα σκοτεινό ρόλο. Η επιτυχία του είναι τέτοια που μοιάζει ικανή να αποτινάξει για πάντα από πάνω του την τυποποίηση σε κωμικούς και ανάλαφρους ρόλους. Απόλυτα πειστικός, σχεδόν τρομακτικός, πάντα, όμως, συγκρατημένος δίνει μια ερμηνεία που σίγουρα θα τη θυμάστε για αρκετό καιρό.