Και πρόσφατα ο «Ρ» έγραφε ότι «νέα συστήματα παρακολούθησης της ζωής των πολιτών και ψηφιακής, πλέον, καταγραφής των "υπόπτων", προωθεί η κυβέρνηση, δημιουργώντας με γοργούς ρυθμούς την κοινωνία του Μεγάλου Αδελφού». Σ' ένα σύστημα, δηλαδή, που θα ξεπερνάει το δίκτυο αράχνης του «ΕΣΕΛΟΝ» και τους διαδικτυακούς χαφιέδες.
Και σήμερα - αύριο μας απειλούν μ' ένα μονοκύτταρο τέρας ιό που του έχουν αφαιρέσει, εργαστηριακά ορισμένα στοιχεία και τον έχουν «γεμίσει» με ορισμένα άλλα. Εκτός, λοιπόν, από την επιδιωκόμενη ωφελιμότητα, στον τομέα της ιατρικής, ο επεξεργασμένος αυτός ιός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως παράγων επιδημιολογικής καταστροφής και ως «μεσάζων» μαζικής καταστροφής.
Οι υποκριτές αυτοί του ιμπεριαλιστικού τρόμου που απειλούν και υλοποιούν το «σημάδεμα στο κούτελο» κατά των αγωνιζόμενων λαών του κόσμου, με τους παράπλευρους δηλαδή βομβαρδισμούς επί των κεφαλών των δικαίων. Και ας μη λησμονούμε ότι η τεχνογνωσία της διάσπασης του ατόμου χρησιμοποιήθηκε ως δύναμη καταστροφής από τον ίδιο πλανητικό δρ. Τζέκιλ.
Η κινητοποίηση αντιμετωπίζεται από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ ως εκδήλωση εκτόνωσης της συσσωρευμένης αγανάκτησης των δημοσίων υπαλλήλων, ως αγωνιστικό «άλλοθι» και η αποτυχία της επιδιώκεται για να δικαιολογηθεί η εκ των προτέρων άρνηση κλιμάκωσης.
Μπρος σε αυτή τη διαμορφωμένη κατάσταση, ποια πρέπει να είναι και είναι η τακτική των δυνάμεων του ΠΑΜΕ; Αυτή η κατάσταση επιφορτίζει με ιδιαίτερες ευθύνες τις ταξικές δυνάμεις.
Το ΠΑΜΕ παίρνει όλα τα απαραίτητα και αναγκαία μέτρα προκειμένου η κινητοποίηση αυτή να πετύχει. Την αντιμετωπίζει ως μια θαυμάσια ευκαιρία να απευθυνθεί σε χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους - και όχι μόνο - θέτοντας και αναδείχνοντας δύο πάρα πολύ σοβαρά ζητήματα.
ΠΡΩΤΟ: Το ότι η κυβέρνηση προχωρά με ταχύτερα βήματα στην αντιδραστικοποίηση και στην προσαρμογή της Δημόσιας Διοίκησης στις απαιτήσεις και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Πλήθος παραδειγμάτων από τους κλάδους του Δημοσίου μπορούν να αναφερθούν που επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση.
- Ολοκληρώνεται ένα αντιδραστικό - αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο και συγκροτείται ένας «εκπαιδευτικός» μηχανισμός, που με γρήγορα βήματα προσαρμόζει το σύνολο της εκπαιδευτικής διαδικασίας στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς.
- Εχουν ήδη συντελεστεί σοβαρότατες αλλαγές στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, που την καθιστούν εργαλείο προώθησης και επιβολής των ελαστικών μορφών απασχόλησης των ιδιωτικοποιήσεων και της «απελευθέρωσης» της αγοράς εργασίας από τις αγκυλώσεις (βλέπε εργατικά δικαιώματα). Αλλαγές που την καθιστούν φοροεισπρακτικό, κατασταλτικό και ταυτόχρονα μηχανισμό ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης.
- Θεσμικές και οργανωτικές αλλαγές οικοδομούν ένα μηχανισμό που μέσα από τη συνολική οικονομική λειτουργία θα εξασφαλίζεται το καπιταλιστικό υπερκέρδος και η υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
- Πλήθος ανάλογων παραδειγμάτων κατά τομέα θα μπορούσαν να αναφερθούν. Το γενικό συμπέρασμα και αυτό που αξίζει να κατανοηθεί είναι ότι:
Συνεπώς μέσα από κάθε μικρή και μεγάλη εκδήλωση μέσα και από τη συγκεκριμένη 24ωρη Πανελλαδική Απεργία και με αφορμή την 24ωρη αυτή κινητοποίηση επιδιώκουμε όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι εργαζομένων στο Δημόσιο να εκφράσει την αντίδρασή του στη συνολική αντιδραστικοποίηση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Κάτι τέτοιο διόλου δεν αντιστρατεύεται τη διεκδίκηση επιμέρους ζητημάτων. Το αντίθετο την προωθεί μάλλον (π.χ. Μονιμοποίηση Εκτάκτων Δημοσίου).
Φυσικά, η αντιδραστικοποίηση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης συνολικά δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Αφορά όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο αυτούς. Κάθε καταπιεζόμενο από την άρχουσα τάξη κοινωνικό στρώμα. Και από την άποψη αυτή καθόλου ασυνείδητη και τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται η πεισματική άρνηση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού όχι μόνο να μην αναπτύξουν δράση, αλλά και να αρνούνται το συντονισμό ακόμα και των όποιων εκτονωτικών εκδηλώσεων αποφασίζουν.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Η προσαρμογή αυτή του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, η αντιδραστικοποίηση αυτή, προχωρά, γίνεται πράξη άλλοτε με την «κριτική» και άλλοτε με την ανοιχτή υποστήριξη της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ και των πλειοψηφιών σε αρκετές Ομοσπονδίες και μεγάλα συνδικάτα του Δημοσίου.
Μια «στρατιά» από καλοβολεμένους και παχυλά αμειβόμενους συνδικαλιστές (που δεν ανήκουν μόνο στην ΠΑΣΚΕ), φροντίζουν για την εκτόνωση και τον περιορισμό των αντιδράσεων. Φροντίζουν για την υπερπροβολή του επιμέρους και την αποσπασματική εικόνα του δημοσίου υπαλλήλου και γενικότερα του εργαζόμενου απέναντι στις αλλαγές που συντελούνται.
Αξιοποιούμε το διάστημα προετοιμασίας της απεργίας, την ίδια την απεργία, για το ξεσκέπασμα, την αποκάλυψη αυτής της κάστας της εργατικής αριστοκρατίας. Επιδιώκουμε όσο γίνεται περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι να εκφράσουν την καταδίκη τους απέναντι σε αυτή την τακτική. Προβάλλουμε την αναγκαιότητα ενίσχυσης του ταξικού πόλου - του ΠΑΜΕ - το πλαίσιο αιτημάτων του - την πρότασή του για κλιμάκωση της δράσης.
Η στάση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, η στάση των εργαζομένων στο Δημόσιο πρέπει να είναι τέτοια που και η κυβέρνηση και το κεφάλαιο να παίρνουν σαφή μηνύματα αντίδρασης στην πολιτική τους και η εργατική αριστοκρατία να μην εξασφαλίζει πρόσθετα άλλοθι (π.χ. «δεν υπάρχουν αγωνιστικές διαθέσεις» - «δεν τραβά ο κόσμος» κλπ.).
Αξιοποιούμε λοιπόν την 24ωρη απεργία - που για την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ είναι μία προσπάθεια να εκτονώσει αντιδράσεις και να ελιχθεί - προωθώντας και αναδεικνύοντας αυτές τις κατευθύνσεις:
- Οσο γίνεται περισσότεροι να απορρίψουν, να καταδικάσουν το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.
- Απομόνωση και καταδίκη της εργατικής αριστοκρατίας.
- Ενίσχυση του ταξικού πόλου.
- Προβολή αιτημάτων και προοπτικής σε αντιστοιχία με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.