ICON

Οπως είχε εξαρχής προειδοποιήσει το ΚΚΕ, οι εγκέφαλοι αυτού του μηχανισμού θα παραμείνουν αθέατοι. Η ίδια πεποίθηση υπάρχει και στη λαϊκή συνείδηση. Μικρά περιθώρια βρήκε για να εισχωρήσει η θεωρία της «συνωμοσιολογίας», βασικό όπλο των πάσης φύσεως εκσυγχρονιστών, που έτρεμε το φυλλοκάρδι τους όλο αυτό το διάστημα, μήπως και κάτι «σκάσει» και αποδειχθεί στην υπόθεση «17Ν» η ανάμειξη μυστικών υπηρεσιών του ιμπεριαλισμού.

Τόσο εκκωφαντικό κρότο δύσκολα συναντάει κανείς, σαν αυτόν που ζήσαμε επί έξι μήνες, χώρια από εκείνον που θα ζήσουμε στη διάρκεια της δίκης. Μόνο με το δικαιολογημένο, στη διάρκεια του ΝΑΤΟικού εγκλήματος κατά της Γιουγκοσλαβίας, μπορεί να συγκριθεί, αν δεν τον ξεπερνάει. Αλλά και μόνο με τα γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001 και τον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν. Κι ας μην είχε με τα παραπάνω γεγονότα άλλη σχέση, από εκείνη του μυθικού γίγαντα με το νάνο...

Οχι ότι η ιστορία της «17Ν» δεν είναι σημαντική. Είναι. Και είναι πολύ περισσότερο, από τη στιγμή που η «17Ν», όπως τη γνωρίσαμε εδώ και έξι μήνες, αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, μόνο το μικρό μέρος του όλου προβλήματος. Εστω κι έτσι, όμως, έγινε μέσο για να ασκηθεί κατά του λαού, υπό την πρωτοκαθεδρία της κυβέρνησης, μια πελώρια επιχείρηση τρομοκρατίας, αλλά και αφορμή για να ξεσπάσει μια οξύτατη ιδεολογική διαπάλη, που ασφαλώς θα συνεχιστεί.

1. Το γεγονός, ότι η «17Ν» εξυπηρετεί αντιλαϊκούς στόχους και σχεδιασμούς, προκαθόριζε και το ότι οι εγκέφαλοί της θα έμεναν στο απυρόβλητο. Το να μην εξυπηρέτησε κάποιους, είναι φύσει αδύνατον. Σε μια ταξική κοινωνία, που ταυτόχρονα αποτελεί πεδίο ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, άλλοι είχαν συμφέρον από τη δράση της «17Ν», αφού δεν είχε ο λαός. Κι αυτοί οι άλλοι δε βγάζουν μόνοι τα μάτια τους. Είναι και αυτό φύσει αδύνατον. Ωστόσο, και αν ακόμη προσπεράσουμε την παραπάνω γενική θεώρηση, τα αναπάντητα ερωτήματα γύρω από τη σύνθεση της «17Ν», τις διασυνδέσεις της, τις γνώσεις της για τις κινήσεις και για το ποιόν των θυμάτων της, είναι αρκετά, ώστε να σιωπούν όλοι εκείνοι (κάλαμοι και μη), που προβάλλουν το αστείο ή και ύποπτο επιχείρημα: «Δεν αποδείχτηκε ανάμειξη μυστικών υπηρεσιών»! Λες και επρόκειτο ν' αποδειχτεί με στοιχεία δικαστηρίου, από τη στιγμή που αποφασίστηκε η απόσυρση της «17Ν»... (Εκτός κι αν ο διάβολος έσπαζε ο πόδι του - ή το σπάσει...).

2. Η άποψη ότι οι της «17Ν» είναι κοινοί εγκληματίες και τίποτε περισσότερο, συγκαλύπτει τον πολιτικό αντιλαϊκό χαρακτήρα της «17Ν». Γιατί η «17Ν» υπήρξε πολιτική οργάνωση, πολιτικός μηχανισμός, που εξυπηρέτησε μια σειρά στόχους, πολλές φορές άμεσα (ή και όχι) συνδεόμενους μεταξύ τους. Η «17Ν» λειτούργησε ως πολιτικό - εκτελεστικό απόσπασμα, φορώντας τη μάσκα της επανάστασης, της αντιιμπεριαλιστικής, αντικεφαλαιοκρατικής πάλης. Αλλά και η όλη προσπάθεια να... πειστούμε, ότι εκείνοι που δρουν πολιτικά δε δολοφονούν, ούτε φορούν κουκούλα, είναι παραπλανητική. Γιατί οι μηχανισμοί της αστικής τάξης υπάρχουν για να δολοφονούν, να υπονομεύουν, να διαπράττουν δολιοφθορές, να παρακολουθούν ανθρώπους και κόμματα. Ομως αυτή η αντιλαϊκή δράση έχει εγκληματικό περιεχόμενο, επειδή δεν υπερασπίζεται μια δίκαιη υπόθεση, αλλά το άδικο. Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας, κατά του Αφγανιστάν (και ο προετοιμαζόμενος κατά του Ιράκ) είναι τέτοιες πράξεις: Πολιτικές, με εγκληματικό χαρακτήρα. Ενώ ο πόλεμος της ΕΣΣΔ κατά του φασισμού, για παράδειγμα, ήταν πόλεμος δίκαιος. Γι' αυτό και δεν ήταν εγκληματικός.

Και μόνο το γεγονός ότι η «17Ν» διέπραξε πλαστοπροσωπία, και μόνο αυτό την καθιστά πολιτική οργάνωση. Ακόμη: Και μόνο το γεγονός, ότι πολλοί ισχυρίζονται, πως η «17Ν» χρησιμοποιήθηκε για την αμαύρωση του αντιδικτατορικού αγώνα (ή και ότι η ίδια επιχείρησε μια τέτοια αμαύρωση), και μόνο αυτό καθιστά εμφανή και τον πολιτικό χαρακτήρα της. Πέρα, βεβαίως, από το ολοφάνερο που λέει, ότι δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική μια οργάνωση που εκτελεί βασανιστές κατά τη δικτατορία, πράκτορες της CIA και άλλα πολιτικά πρόσωπα (βουλευτές κ.ά).

3. Η κυβέρνηση διέπραξε μια ακόμη λαθροχειρία: Εμφάνισε τη «17Ν» ως στρεφόμενη κατά του αντιδικτατορικού αγώνα, καθώς και ότι έγινε προσπάθεια, από διάφορες πλευρές, να δυσφημιστεί η Αριστερά! (έτσι γενικά). Σε τι συνίσταται η λαθροχειρία;

α) Στο γεγονός ότι η δράση της «17Ν» και οι στόχοι εκείνων, που την είχαν (έχουν) στο χέρι, δεν περιορίζονται στη δυσφήμιση του αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά επεκτείνονται σε όλους τους αντιιμπεριαλιστικούς λαϊκούς αγώνες και μετά το 1974. Και κυρίως επεκτείνονται στο σήμερα! Η έντονη αντιπαράθεση, που διαδραματίστηκε στο σχετικό διάστημα, δείχνει πού πήγαιναν το πράγμα...

β) Αλλά δείχνει και τούτο: Οτι επιχειρήθηκε να χτυπηθεί το ανά τις δεκαετίες επαναστατικό κίνημα. Βρήκαν, ότι οι λαϊκές επαναστάσεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά με την πιο μαύρη αντεπαναστατική δράση! Ακόμη και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα ταύτισαν με τις οργανώσεις τύπου «17Ν», όπως ταύτισαν και τους Παλαιστινίους μαχητές με την «Αλ Κάιντα»! («όλοι σκοτώνουν αθώους»!...).

Το σύστημα «παίζει» με όλα. Και η επαγρύπνηση είναι οφειλόμενη.

Συναφές προς τα παραπάνω είναι η θριαμβολογία, ότι στη δημοκρατία «μας» η σκέψη, η οποιαδήποτε σκέψη, δε διώκεται! Ο καθένας είναι ελεύθερος να έχει τις πολιτικές απόψεις του... λένε.

Οι παραπάνω διαχωρίζουν (σκοπίμως) τη σκέψη από την πράξη. Η οποία σκέψη, όταν δε συνοδεύεται από την πράξη, είτε είναι ακίνδυνη, είτε και περιττή. Διότι το δικαίωμα του λαού, εφόσον ο ίδιος το θελήσει, να προχωρήσει με την ανάπτυξη της πάλης του σε ριζικές πολιτικές αλλαγές, κανένας από αυτούς δεν το αναγνωρίζει, ανεξάρτητα από το ότι τώρα (υποκριτικά), που μέχρι στιγμής δεν κινδυνεύει η κυριαρχία της πλουτοκρατίας, αναγνωρίζουν(!!!) το δικαίωμα να σκέφτεται κανείς έτσι... Δεν αναγνωρίζουν, κατ' ουσίαν, ούτε τον αγώνα για στοιχειώδη λαϊκά δικαιώματα. Η στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ, απέναντι στο ΠΑΜΕ, το δείχνει καθαρά.