ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

Σκέψεις για τη Μέση Ανατολή...

Η πολεμική επέλαση του Ισραήλ κατά του άμαχου πληθυσμού της Παλαιστίνης συνεχίζεται. Ολα δείχνουν ότι η προς στιγμή διαφαινόμενη πολιτική κρίση της κυβέρνησης του Τελ Αβίβ ενταφιάστηκε προσωρινά. Το ισραηλίτικο καπιταλιστικό «ιερατείο» δίνει λόγο πολεμικής παρουσίασης σφιχταγκαλιασμένο με το αμερικάνικο, σε αξεδιάλυτη σύμπλεξη στο Χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ.

Σε μια εποχή που η ισχυροσύνη της λειτουργίας της χαρακτηρίζεται από το εμπόριο των όπλων και τον έλεγχο του πετρελαίου στο πλαίσιο ενός γεωστρατηγισμού μείζονος σημασίας, οι πολιτικές κρίσεις του πάλαι ποτέ φιλελεύθερου αστισμού και πρώιμου καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού χάνουν τη σημασία τους, όπως ένα απλό κρυολόγημα σε μια ανίατη οργανική ασθένεια.

Το πρόβλημα, όμως, για το κράτος του Ισραήλ παραμένει ως κατ' ουσία πρόβλημα εισβολής και κατοχής στην Παλαιστίνη και βαθαίνει από τον περιορισμό μέχρι και την ανυπαρξία δυνατοτήτων ουσιαστικών πολιτικών ελιγμών που δύνανται να οδηγήσουν σε διαρκή ειρήνη. Επαναλαμβάνω ότι στη μέγκενη του αδιεξόδου είναι πιασμένο περισσότερο το ίδιο το Ισραήλ που το δημιουργεί. Θα συνεχίσει να πιάνεται περισσότερο, όσο ταυτίζεται με την ανάλογη επεκτατική πολιτική των ΗΠΑ.

Το κράτος του Ισραήλ είναι το εμπόλεμο κέντρο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Οι στιγμιαίες αναλαμπές μιας απατηλής πρόθεσης αλλαγής της πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή γίνονται, εκτός των άλλων, και για να δυναμώσουν το αίσθημα ανασφάλειας της ισραηλίτικης κοινής γνώμης και να προεκτείνουν την υποταγή της στο διηνεκές διά μέσου της αραβο-ισραηλινής διένεξης με επίκεντρο θυμάτων τους Παλαιστίνιους. Ομως, όσο κι αν η αρνητική χρονική συνέχεια παραμένει κι επεκτείνεται, το πολεμικό άπλωμα του αδιεξόδου προδικάζει το τέλος της ανεξέλεγκτης ισραηλίτικης ισχύος. Ενας από τους φαινομενικά παράδοξους, αλλά πλήρως αιτιολογημένους, αυτουργούς αυτού του πιθανού τέλους θα είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ, κάτω από πιθανότατες συγκυριακές αλλαγές. Αυτό θα σημαίνει μια επιπλέον προδοσία του ισραηλίτικου λαού από τους αμερικανόπνευστους κι αμερικανομπλεγμένους μεγαλοταγούς του. Η τύχη του λαού του Ισραήλ είναι σφιχτοδεμένη με την τύχη του λαού των Παλαιστινίων.

Εάν η λύση του προβλήματος βρισκόταν στα τανκς και στα κανόνια, το πρόβλημα θα είχε λήξει. Ομως, αντίθετα, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι το Ισραήλ βυθίζεται στο αδιέξοδο μιας τυφλής βίαιης επεμβατικής πολιτικής. Ο γερο - Κλαούζεβιτς είχε πει το γνωστό ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και στον πόλεμο πρέπει να είναι ανοιχτή η πολιτική διέξοδος, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Αλίμονο σε εκείνον που θα κλείσει αυτές τις διεξόδους. Σήμερα, το σύμπλεγμα εξουσίας του Ισραήλ, εξυπηρετώντας τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, απαιτεί διά των όπλων τον εξανδραποδισμό και την υποταγή του λαού των Παλαιστινίων. Ετσι, οδηγεί τη χώρα του σε μια καταστροφική παγίδευση που δύναται να συμβεί σε μια πιθανή αλλαγή των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Για παράδειγμα, είναι εντελώς άδηλο τι θα συμβεί στην περίπτωση καθολικής αγγλο-αμερικανικής επέμβασης και υποταγής του Ιράκ σε προτεκτοράτο. Σήμερα, φαίνεται ότι αυτό θα ενισχύσει το Ισραήλ στον επιμερισμό της λείας. Ομως, η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι κάθε βίαιη αλλαγή της υπάρχουσας κλίμακας σε μια άκρως ευαίσθητη περιοχή υπόκειται και σε δικούς της ανεξέλεγκτους κραδασμούς με άδηλες επιπτώσεις. Η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής με τους υπαρκτούς αραβικούς πληθυσμούς προσφέρεται σε ένα εξεγερτικό παρανάλωμα στην αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Αυτό πολλαπλασιάζει την ανάγκη της ιστορικής γενιάς του λαού του Ισραήλ να αναζητήσει τους φυσικούς της συμμάχους στο λαό της Παλαιστίνης. Οσο δραματική κι αν είναι η καθημερινή εξόντωση Παλαιστινίων, η δυναμική τους δε μετριέται πλέον από τον αριθμό των θυμάτων τους, διότι οδηγήθηκαν στον πάτο του βαρελιού από τα συμφέροντα της υπερεθνικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ