Τι είναι, όμως, αυτή η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία; «Ανάμεσα στον εμπορευματοποιημένο τομέα της οικονομίας και στις δημόσιες επιχειρήσεις και υπηρεσίες, υπάρχει ένας ευρύτατος τομέας, ο οποίος είναι γνωστός με το όνομα κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία: Περιλαμβάνει χιλιάδες μη κερδοσκοπικές οργανώσεις (οργανώσεις, συνεταιρισμοί, ταμεία αλληλοασφάλισης και ιδρύματα). Αντιπροσωπεύουν το 10% της συνολικής απασχόλησης στην Ευρώπη... αυτός ο τομέας αρχίζει να διεκδικεί τη ρήξη με τα φιλελεύθερα δόγματα: Μπορεί κανείς να ασκεί επιχειρηματικές δραστηριότητες χωρίς να κινείται μόνο μέσα από τη λογική του κέρδους» («LE MONDE diplomatique», από την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 8/12/2002).
Προβάλλεται ως πολιτική διέξοδος μια μορφή διαχείρισης, η οποία, αντικειμενικά, δεν μπορεί να εφαρμοστεί, εκτός αν οι καπιταλιστές πάψουν να είναι καπιταλιστές. Στην ουσία, προβάλλεται η άποψη ότι μπορούν να υπάρχουν και καλοί καπιταλιστές. Γιατί θεωρεί την καπιταλιστική επιχείρηση κρίκο σ' αυτό το ουτοπικό όραμα και την ονομάζει «κοινωνικά υπεύθυνη επιχείρηση». Τι επιχείρηση είναι, όμως, αυτή; «Θα πρόκειται για επιχείρηση, η οποία, εκτός από την κλασική οικονομική λειτουργία της, ενδιαφέρεται να δημιουργήσει θετικές εξωτερικές συνέπειες των δραστηριοτήτων της. Στον τομέα της αλληλέγγυας οικονομίας, η κοινωνικά υπεύθυνη επιχείρηση θα συμβάλλει στην επανένταξη μειονεκτούντων ατόμων μέσα από την προσφορά θέσεων εργασίας, στέγης, ή κοινωνικών υπηρεσιών. Στον τομέα της τοπικής ανάπτυξης, η κοινωνικά υπεύθυνη επιχείρηση θα συμβάλλει στη δημιουργία οικονομικής δραστηριότητας σε φθίνουσες περιοχές. Στον τομέα της αειφόρου ανάπτυξης, η κοινωνικά υπεύθυνη επιχείρηση θα καθοριστεί από ένα σχέδιο για την αλλαγή του συστήματος παραγωγής, το οποίο θα αποσκοπεί στη μείωση των αρνητικών συνεπειών, που έχουν οι δραστηριότητες της επιχείρησης στο περιβάλλον και στην προώθηση των θετικών επιπτώσεων στο περιβάλλον» (στο ίδιο).
Ολη αυτή η, δήθεν, νέα και σύγχρονη φιλολαϊκή πολιτική σκέψη είναι επεξεργασμένη και προβάλλεται, προκειμένου να αποπροσανατολίσει τις λαϊκές μάζες από τον ταξικό αγώνα. Επιδιώκει να αντιπαραθέσει στις νομοτέλειες της ιστορικής εξέλιξης της σύγχρονης κοινωνίας και τη βάση τους, που είναι οι εσωτερικές αντιφάσεις της (αυτές είναι που παράγουν και αναπαράγουν τις ολοένα και πιο διευρυμένες κοινωνικές ανισότητες, που δημιουργούν και οξύνουν την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση), που οξύνουν και τις ταξικές αντιθέσεις, την ανύπαρκτη δυνατότητα άμβλυνσής τους. Με μια μορφή σχεδόν αρμονικής συνύπαρξης κάποιων «κοινωνικά ευαίσθητων καπιταλιστών», που λύνουν τα προβλήματα των εργατών. Αντικειμενικά, έχουν έτοιμη άλλη μια «σανίδα σωτηρίας» του συστήματος, το οποίο, μάλιστα, ουδόλως αμφισβητούν, αφού τοποθετούν στο επίκεντρο της διεξόδου, που προβάλλουν, την καπιταλιστική επιχείρηση, την οποία «μεταμορφώνουν σε κοινωνική», όπως και τους ιδιοκτήτες της! Μιλούν για «κοινωνική οικονομία» δίπλα στο κέρδος, ώστε να φαίνεται ότι αυτή είναι διαφορετική από την καπιταλιστική και, πάντως, μπορεί να εξαλείψει την εξαθλίωση, «επανένταξη των κοινωνικά αποκλεισμένων» όπως λένε. Πάνε να αποκαθάρουν την εκμετάλλευση, δηλαδή την απόσπαση της υπεραξίας από το ταξικό της θεμέλιο, που είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (επιχειρήσεις). Να αποκαθάρουν τους καπιταλιστές, που δρουν με μοναδικό κίνητρο το κέρδος, εκμεταλλευόμενοι την εργατική τάξη, στο όνομα μιας δήθεν κοινωνικής προσφοράς. Να συγκαλύψουν τη βασική αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνική εργασία και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, αφού μέρος αυτών των αποτελεσμάτων θα γίνονται, δήθεν, «κοινωνικό έργο». Προκειμένου να θέσουν έναν ακόμη φραγμό στην ταξική πάλη για την εξάλειψη των κερδών και αυτών που τα καρπώνονται, μετατρέποντας την ατομική ιδιοκτησία σε κοινωνική, ώστε οι άμεσοι παραγωγοί, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, να καρπώνονται τα αποτελέσματα της δουλιάς τους.