- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 5/1/2003
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Ενθετο: "ΑΡΘΡΟ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ανάμεσα στα οφέλη είναι ο «περιορισμός του προνοιακού χαρακτήρα του κράτους και η εξοικονόμηση πόρων που μπορούν να επενδυθούν σε παραγωγικούς τομείς και υποδομές», ομολογείται με κυνισμό στην αιτιολογική έκθεση
Eurokinissi |
«Οχι στην εμπορευματοποίηση των αναγκών», γράφει το πανό πρόσφατης κινητοποίησης του κινήματος των αναπήρων |
Είναι ένα νομοσχέδιο που κατά βάση περιέχει τις κύριες διατάξεις όσων σχεδίων είδαν το φως της δημοσιότητας και οδηγούν στην ισοπέδωση της Πρόνοιας ως αυτοτελούς τομέα άσκησης της κοινωνικής πολιτικής σε κεντρικό επίπεδο, καθώς οι κυριότερες μονάδες μεταφέρονται στα Περιφερειακά Συστήματα Υγείας (ΠεΣΥ) και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ άλλες καταργούνται.
Τα κυριότερα χαρακτηριστικά είναι οι περικοπές και οι εκχωρήσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς και η ενίσχυση του εθελοντισμού.
Αποκαλυπτική είναι η αιτιολογική έκθεση για το άρθρο 11 του νομοσχεδίου: «Επειδή, αναφέρει, η εφαρμογή των πολιτικών απαιτεί πολλές φορές τη συμμετοχή των φορέων από διαφορετικούς τομείς συνεργασίας αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση επιτυχίας. Ετσι παρέχεται η δυνατότητα σύναψης προγραμματικών συμβάσεων μεταξύ του υπουργείου Υγείας, των λοιπών υπουργείων, των ΠεΣΥ, του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Βοήθειας (ΕΚΑΚΒ) και των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού μεταξύ τους ή με οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχει ειδικώς πιστοποιηθεί ή μη κυβερνητικής οργάνωσης εγγεγραμμένης στο ειδικό μητρώο εθελοντισμού του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας».
Απ' το ίδιο πνεύμα των εκχωρήσεων διαπνέεται και το άρθρο 17 που επιτρέπει τη λειτουργία «Ξενώνων Νοσηλευτικής Φροντίδας και Ανακουφιστικής Αγωγής Ασθενών» από «κοινωφελή ιδρύματα και λοιπά νομικά πρόσωπα και ενώσεις προσώπων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα».
Στις βασικές επιδιώξεις του νομοσχεδίου είναι οι περικοπές που ομολογούνται στην αιτιολογική έκθεση. «Με την υπαγωγή των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας στα υπάρχοντα ΠεΣΥ θα δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακας, ενώ με τη σύσταση αυτοτελούς Τμήματος Κοινωνικών Υπηρεσιών στα πλαίσια του ΠεΣΥ εξασφαλίζεται η αντιμετώπιση προβλημάτων του τομέα της Πρόνοιας» αναφέρει στην αιτιολογική έκθεση, που στο σημείο για το ΕΠΑ-ΑμΕΑ είναι ωμή: Ανάμεσα στα οφέλη είναι «ο περιορισμός του προνοιακού χαρακτήρα του κράτους και η εξοικονόμηση πόρων που μπορούν να επενδυθούν σε παραγωγικούς τομείς και υποδομές». Ετσι μεταφέρουν το «κόστος» αυτών των υπηρεσιών στις πλάτες του λαού, ενώ οι πόροι που εξοικονομούνται δίνονται στο κεφάλαιο.
Με τη δημιουργία του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΠΑ-ΑμΕΑ) - ως ΝΠΙΔ - επιχειρείται η «ευθυγράμμιση του Ελληνικού Κράτους με τις ευρωπαϊκές και γενικότερα τις διεθνείς απαιτήσεις», ενώ με τη ρύθμιση για τη διάθεση των προσθετικών και λοιπών ειδών αποκατάστασης αποτελεί υπόκλιση στις επιταγές της αγοράς κατ' εντολήν της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση. Μέχρι τώρα τα είδη αυτά επιτρέπεται να διατίθενται αποκλειστικά και μόνο από εργαστήρια προσθετικών κατασκευών είτε από καταστήματα, υπό την προϋπόθεση πως η προμήθειά τους έχει γίνει από τα συγκεκριμένα εργαστήρια που έχουν λάβει σχετική άδεια λειτουργίας ή η εισαγωγή τους συνοδεύεται με πιστοποιητικό καταλληλότητας. Βάσει όμως της Κοινοτικής Οδηγίας 93/42/ΕΟΚ περί ιατροτεχνολογικών προϊόντων επιβάλλεται η ελεύθερη διακίνηση αυτών των ειδών και γι' αυτό καταργούνται οι μέχρι τώρα προστατευτικές διατάξεις.
Συνολικά οι βασικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για το ΠΙΚΠΑ, τον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας (ΕΟΠ), το Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα» και για την αυτοστέγαση προσφυγικών οικογενειών δείχνουν την αποτυχία του προηγούμενου εγχειρήματος του ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2646/98, καθώς και οι ρυθμίσεις εκείνου αφορούσαν στους ίδιους τομείς.
Η ανάγκη της δημόσιας δωρεάν παροχής προνοιακών υπηρεσιών αντί της διάλυσης του τομέα της πρόνοιας είναι η μοναδική διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα. Προκύπτει δε και απ' τα στοιχεία που επικαλείται η ίδια η αιτιολογική έκθεση: Σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου Μελετών για τα ΑμΕΑ του ΥΠΕΧΩΔΕ το ποσοστό των ΑμΕΑ ανέρχεται σε 9,3% του συνολικού πληθυσμού, ενώ αν σε αυτό προστεθούν τα άτομα της τρίτης και της τέταρτης ηλικίας, τα άτομα με παροδικές αναπηρίες και τα λοιπά εμποδιζόμενα άτομα πλησιάζει το 50% του πληθυσμού.
Eurokinissi |
«Η φιλανθρωπία σκοτώνει», γράφει ένα από τα πανό |
Με το νόμο 2646/98 το «Μητέρα», ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας(ΕΟΠ) και το ΠΙΚΠΑ συγχωνεύτηκαν στον Εθνικό Οργανισμό Κοινωνικής Φροντίδας (ΕΟΚΦ). Τώρα ο ΕΟΚΦ θα καταργηθεί έξι μήνες μετά τη δημοσίευση του νόμου και έτσι το ΠΙΚΠΑ και ο ΕΟΠ θα πάψουν να υπάρχουν και κατ' όνομα.
Καταργούνται τα Θεραπευτήρια Χρονίων Παθήσεων Αχαΐας, Εβρου, Ιωαννίνων και Κομοτηνής.
Επίσης καταργούνται οι Ειδικές Εστίες ΠΙΚΠΑ Καρπενησίου, Δελβινακίου, Αμφιλοχίας, Καρδίτσας, Σερρών, Αλεξανδρούπολης και Δεσκάτης Γρεβενών. Οι οργανικές θέσεις των παραπάνω φορέων μεταφέρονται αυτοδικαίως στο αντίστοιχο ΠεΣΥ και κατανέμονται με απόφαση του υπουργού Υγείας και Πρόνοιας στις αποκεντρωμένες μονάδες κοινωνικής φροντίδας του ΠεΣΥ. Το προσωπικό δε των μονάδων αυτών μετατάσσεται αυτοδικαίως στο αντίστοιχο ΠεΣΥ και εντάσσεται σε κενές θέσεις των αποκεντρωμένων μονάδων του.
Μεταφέρονται στο ΠεΣΥ στην περιφέρεια του οποίου λειτουργούν τα Ιατροκοινωνικά Κέντρα και οι Παιδικές Πολυκλινικές του ΠΙΚΠΑ που μεταφέρθηκαν στις υπηρεσίες υγείας του ΕΣΥ, μαζί με τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία και στη συνέχεια κατανέμονται στις διάφορες αποκεντρωμένες μονάδες παροχής πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας με τις οποίες συγχωνεύονται.
Τα Ιδρύματα Βρεφονηπιακών Σταθμών Αθηνών, Λάρισας και Θεσσαλονίκης εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι τις 30.6.2003, οπότε καταργούνται.
Τα Κέντρα Φροντίδας Οικογένειας (ΚΕΦΟ) του ΕΟΚΦ υπάγονται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) α΄ βαθμού στην περιφέρεια των οποίων υπάγονται.
Μετά την κατάργηση ή τη συγχώνευση των μονάδων, το προσωπικό μεταφέρεται σε αντίστοιχες υπηρεσίες ή άλλες υπηρεσίες, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο. Επίσης στους αντίστοιχους φορείς μεταφέρεται και χωρίς αντάλλαγμα η περιουσία των καταργηθέντων μονάδων.
Οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις μπορούν να συνεχιστούν με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων όπως προβλέπει το νομοσχέδιο.
Με κοινές αποφάσεις των υπουργών Υγείας και Πρόνοιας και των κατά περίπτωση αρμοδίων υπουργών ρυθμίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις έκδοσης αδειών «Ερανικών Συστημάτων Μακράς Διαρκείας» (ΕΣΜΔ), που είναι κάθε μορφή ανάπτυξης δικτύων συλλογής χρημάτων, μέσω της εγκατάστασης ή περιόδευσης συσκευών ή αντικειμένων για χρονικό διάστημα από μια βδομάδα μέχρι έξι μήνες.
Τα ΕΣΜΔ μπορούν να γίνονται:
- Από Διεθνείς Οργανισμούς, φορείς, οργανώσεις μη κυβερνητικού χαρακτήρα που έχουν συστήσει επίσημα παραρτήματα στην Ελλάδα και που δεν επιχορηγούνται τακτικά από οποιαδήποτε πηγή του εσωτερικού ή του εξωτερικού, και
- από συνομοσπονδίες ή ομοσπονδίες συλλόγων ή φορέων που λειτουργούν και δραστηριοποιούνται στην ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία.
Επίσης επιτρέπεται η διενέργεια ραδιοτηλεοπτικών ερανικών συστημάτων, οι όροι των οποίων προσδιορίζονται με κοινή απόφαση των υπουργών Υγείας, Εσωτερικών και Μέσων Ενημέρωσης.
Ο τρόπος της επέκτασης του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι» θα οδηγήσει σε νέες περικοπές στις παροχές υγείας, ενώ δείχνει ότι θα αποτελέσει χοντρό αλισβερίσι ανάμεσα σε διάφορους φορείς που θα υλοποιούν τέτοια προγράμματα.
Μέχρι τώρα το πρόγραμμα εφαρμόστηκε για ηλικιωμένους, ενώ στο νομοσχέδιο - θεσμοθετείται με το άρθρο 13 - αναφέρεται ως σκοπός η «κάλυψη των βασικών αναγκών κοινωνικής φροντίδας για την αξιοπρεπή και αυτόνομη διαβίωση των ηλικιωμένων, καθώς και των ατόμων που αντιμετωπίζουν πρόσκαιρα ή μόνιμα κοινωνικά προβλήματα ή προβλήματα υγείας ή αναπηρίας». Αποκαλυπτική είναι η αιτιολογική έκθεση για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» που αναφέρει: «Η παραμονή σε νοσοκομείο ή ίδρυμα, πρέπει να περιορίζεται στο χρονικό διάστημα που ωφελεί τον πολίτη».
Βέβαια, οι αιτίες για τις πέραν των απαραίτητων ημερών παραμονές αρρώστων στα νοσοκομεία οφείλονται, κυρίως, στις ελλείψεις προσωπικού και υποδομών, αλλά η κυβέρνηση αυτό το παρακάμπτει και παρουσιάζει ως πρόσχημα την ωφέλεια του πολίτη για την πρόωρη έξοδο απ' το νοσοκομείο.
Τα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» άρχισαν το 1996 σε πέντε ΚΑΠΗ του Περιστερίου και στη συνέχεια επεκτάθηκαν σε άλλους 253 δήμους όπου υλοποιούνται 284 συνολικά προγράμματα. Μέχρι το τέλος του 2001 τα προγράμματα συγχρηματοδοτήθηκαν απ' τα υπουργεία Υγείας και Εσωτερικών, ενώ μετά η χρηματοδότηση πέρασε εξ ολοκλήρου στους δήμους. Στα 284 προγράμματα εξυπηρετήθηκαν μόλις 9.000 άτομα.
Στις 17.9.2002 σε μια φιέστα στο Ζάππειο για την παράδοση 247 αυτοκινήτων στους δήμους για αυτό το πρόγραμμα, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης ανακοίνωσε 1.000 νέα προγράμματα που θα χρηματοδοτηθούν κατά 25% από εθνικούς και 75% από κοινοτικούς πόρους.
Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι τα υφιστάμενα προγράμματα θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται με τις ισχύουσες μέχρι τη δημοσίευση αυτού του νόμου διατάξεις. Μετά την ψήφιση του νόμου τα προγράμματα «Βοήθεια στο σπίτι» θα μπορούν να τα υλοποιούν οι παρακάτω φορείς: Υπηρεσίες υπουργείων και περιφερειών, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ΟΤΑ α' και β' βαθμού και οι επιχειρήσεις τους και η Εκκλησία με τις οργανωτικές υποδιαιρέσεις και τους φορείς της. «Προϋπόθεση έγκρισης του προγράμματος "Βοήθεια στο Σπίτι" αποτελεί η διάθεση των απαιτούμενων οικονομικών πόρων από το φορέα υλοποίησης, ενώ επιτρέπεται επικουρικά η ενίσχυσή τους από κρατικούς ή άλλους φορείς».
Η αίσθηση που δίνεται, είναι ότι θα υπάρχει ένα οικονομικό και ρουσφετολογικό αλισβερίσι με δεδομένη την εμπλοκή πολλών διαφόρων φορέων, την ανάπτυξη της λεγόμενης κοινωνικής επιχειρηματικότητας, δίνεται δε και απ' το σημείο του νομοσχεδίου που προβλέπει ότι ο τρόπος και το ύψος της εκάστοτε επιχορήγησης καθορίζεται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομίας, Υγείας και του κατά περίπτωση συναρμόδιου υπουργού.
Εκεί που σταυρώθηκε η Ελλάδα
ΕΙΝΑΙ αναμφίβολα μια σημαντική έκδοση το βιβλίο «Μακρόνησος. Ιστορικός τόπος», εργασία συλλογή, έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» που ο 1ος τόμος του παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες. «Η Μακρόνησος των 15 τετραγωνικών χιλιομέτρων, το άλλοτε άγνωστο για τους πολλούς κομμάτι θαλασσοδαρμένης και ανεμοχτυπημένης γης απέναντι από το Λαύριο, είχε αναδειχτεί από το 1947 μέχρι το 1953 σ' ένα από τα πιο θεμελιακά στοιχεία που όριζαν το περιεχόμενο της νεοελληνικής ιστορίας. Ετσι, δεν μπορούσε να λησμονηθεί στο όνομα οποιασδήποτε "συμφιλίωσης" κι έτσι το Μάη του 1989 χαρακτηρίστηκε τελικά από το επίσημο ελληνικό κράτος ως ιστορικός τόπος και τα κτίρια του στρατοπέδου ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία...», όπως γράφει στο προλογικό του σημείωμα ο Βασίλης Κ. Λάγαρης.
ΝΑ θυμίσουμε εδώ πως τον Απρίλη του 1992 που άρχισαν πωλήσεις «βραχονησίδων» έγινε, τότε, λόγος για ξεπούλημα της Μακρονήσου σε εταιρία για εξόρυξη μεταλλευμάτων. Αλλά αν και η σκέψη μόνο για εκποίηση ελληνικών νησιών αποτελεί εθνική κακουργία, οποιαδήποτε επέμβαση στη Μακρόνησο συνεπάγεται και στίγμα ατιμίας στο μέτωπο των αχρείων που το διανοήθηκαν.
ΚΙ ΑΥΤΟ γιατί η Μακρόνησος είναι το ελληνικό Αουσβιτς, ο ελληνικός κρανίου τόπος, εκεί όπου μαρτύρησαν μυριάδες δημοκρατικοί στρατιώτες και χιλιάδες πολίτες στα μαύρα χρόνια της αγγλοαμερικανοκρατίας. Απ' άκρη σε άκρη του νησιού, στις πούντες, τσις χαράδρες, στις βραχουριές και στους θαλασσινούς κόρφους αντηχούν ακόμα οι γόοι και οι οιμωγές των νέων ανθρώπων που λίγα χρόνια πριν είχαν δώσει την ψυχή τους στην Εθνική Αντίσταση, πολεμώντας τους ξένους επιδρομείς. Και για ανταμοιβή βασανίζονταν από τους δήμιους της νέας Κατοχής για να αποκηρύξουν τις θυσίες τους για την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία, για να εξευτελιστούν, να ντροπιαστούν.
ΣΤΟΝ ανεμόδαρτο και διψαλέο βράχο της Μακρονήσου σταυρώθηκε η Ελλάδα, μαρτύρησε ο ελληνικός πατριωτισμός, οι αληθινές εθνικές αρετές. Περιυβρίστηκε η αρετή κι οργίασε η κτηνωδία. Να θυμίσουμε εδώ τα λόγια του Μάρκου Αυγέρη όταν προλόγιζε το 1965 το βιβλίο του Φ. Γελασόπουλου για το Μακρονήσι: «... Η μνήμη της Μακρονήσου όπως και των γερμανικών κρεματορίων θα προκαλεί το άγχος των ανθρώπων, όσο θα υπάρχει στη γη πολιτισμός...».
ΤΟ ΜΑΚΡΟΝΗΣΙ είναι εθνικό μνημείο Αντίστασης κατά της ξενοδουλείας, της εθνοπροδοσίας και της υποτέλειας. Είναι μνημείο ιερό και αιώνιο ήθους και αρετής των αδάμαστων αγωνιστών.
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΔΟΥΛΕΣ μετεμφυλιακές κυβερνήσεις άφησαν να καταρρεύσουν τα κτίσματα του στρατοπέδου - «νέου Παρθενώνα» και «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» το είχαν αποκαλέσει αναίσχυντοι και πωρωμένοι πολιτικοί της εποχής - για να εξαφανιστούν όλα τα ίχνη του αποτρόπαιου εγκλήματος, που έμεινε ατιμώρητο όπως όλες οι κακουργίες κατά του έθνους εδώ και δύο περίπου αιώνες...
ΕΙΝΑΙ συγκλονιστικές οι μαρτυρίες που μας δίνουν οι μακρονησιώτες. Κι είναι βέβαιο πως κι άλλα υλικά - ντοκουμέντα θα προστεθούν στο 2ο τόμο που θα ακολουθήσει. Ο σ. Διονύσης Γεωργάτος γράφει: «Είμαστε βέβαιοι, ότι εκατοντάδες γραπτά κείμενα μεγάλα και μικρά λογοτεχνικά ή και πρόχειρα γραμμένα ποιήματα, διηγήματα, μελέτες κλπ. που υπάρχουν σκόρπια σε χωριά θα προστεθούν και θα αξιοποιηθούν...
ΕΤΣΙ όσοι κρατήσουν στα χέρια το βιβλίο αυτό θα έχουν την εξιστόρηση με τις μαρτυρίες αυτών που την έζησαν πάνω στον ανεμοδαρμένο βράχο, στο φοβερό κολαστήριο.
ΣΤΟ προλογικό σημείωμα του 1ου τόμου η σ. Αλέκα Παπαρήγα σημειώνει πως «οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της Μακρονήσου δεν ήταν άνθρωποι που στις φλέβες τους κυλούσε κάποιο ιδιαίτερο αίμα, δεν είχαν στο DNA τους κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Ηταν απλοί, συνηθισμένοι, θνητοί και ευάλωτοι στις κακουχίες. Απόδειξαν όμως ότι ο άνθρωπος του λαού διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες και δυνάμεις προσφοράς και αυτοθυσίας, όταν το αποφασίσει, όταν πρόκειται για το συμφέρον των εργαζομένων...». Πολύτιμο βιβλίο που μας μαθαίνει πολλά, διδαχή αναγκαία και για το σήμερα.
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ
Ακαθόριστη η ετήσια δαπάνη για τις περισσότερες ρυθμίσεις
Το νομοσχέδιο προβλέπει συνολικά 490 προσλήψεις για τις οποίες η συνολική δαπάνη φτάνει σε 13.036.000 ευρώ (4,4 δισ. δραχμές).
Πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό των μεγάλων ελλείψεων που προκάλεσε η πολιτική εγκατάλειψης που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση, αλλά και της συρρίκνωσης μέσω των συγχωνεύσεων που επιχειρήθηκε με τον προηγούμενο νόμο 2646/98. Αποκαλυπτικό στοιχείο της πολιτικής της εγκατάλειψης είναι οι ελλείψεις νοσηλευτών, κοινωνικών λειτουργών, φυσικοθεραπευτών και εργοθεραπευτών στις μονάδες πρόνοιας, που αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση. Σήμερα υπηρετούν μόνο 1.042 άτομα σε σύνολο 2.048 οργανικών θέσεων. Είναι, δηλαδή, κενές το 50% των θέσεων.
Οι θέσεις κατανέμονται ως εξής:
- Διακόσιες (200) θέσεις για 10 Κέντρα Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης (ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ). Θυμίζουμε ότι ο νόμος 2646/1998 προέβλεπε 250 θέσεις για την κάλυψη των ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ και των Κέντρων Στήριξης των Αυτιστικών Παιδιών.
Εκτός του ότι είναι ελάχιστα τα 20 άτομα που αντιστοιχούν σε κάθε ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, μένουν χωρίς προσωπικο άλλα 22 ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ που είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στις 22.2.1997 στο συνέδριο της ΕΣΑΕΑ.
- Εκατόν εβδομήντα (170) θέσεις για τα τμήματα κοινωνικών υπηρεσιών του ΠεΣΥ.
- Εκατό (100) θέσεις για το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας (ΕΚΑΚΒ), που είχε συσταθεί με το νόμο 2646/98 και με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προβλέπεται η επανασύστασή του ως ΝΠΔΔ.
- Είκοσι (20) θέσεις για το για το Εθνικό Συμβούλιο Κοινωνικής Φροντίδας (ΕΣΥΚΦ) - είχε συσταθεί με το νόμο 2646/98 και το νομοσχέδιο προβλέπει την επανασύστασή του ως ΝΠΔΔ.
Στο νομοσχέδιο προβλέπεται δαπάνη 508.000 ευρώ (173 εκατ. δραχμές) για το 2002 (;) για την επέκταση του προγράμματος οικονομικής ενίσχυσης ανασφάλιστων τετραπληγικών - παραπληγικών σε ασφαλισμένους του δημοσίου.
Για όλες τις άλλες ρυθμίσεις - που είναι και περισσότερες - η ετήσια δαπάνη είναι ακαθόριστη, όπως αναφέρει η Ειδική Εκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους.
Κείμενα: Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ
