Οι συλλογικές αγωγές που κατατέθηκαν σε βάρος έξι τραπεζών για παράνομα εισπραχθέντα ποσά και προμήθειες επαναφέρουν στο προσκήνιο το παμπάλαιο θέμα της τραπεζικής ληστείας σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων. Ταυτόχρονα αποδείχνουν ότι ο λεγόμενος κώδικας δεοντολογίας των τραπεζών, που κοινοποίησε πέρσι η Τράπεζα της Ελλάδας, και που στα λόγια βρίσκεται σε εφαρμογή από την 1η Γενάρη φέτος, σε τίποτα απολύτως δεν εμποδίζει την τραπεζική ασυδοσία. Αλλωστε, με βάση το υπάρχον νομικό πλαίσιο και τον «κώδικα δεοντολογίας» οι όποιες νομικές αντιπαραθέσεις περιορίζονται αναγκαστικά σε μάλλον δευτερεύουσες πτυχές της ληστείας.

Για παράδειγμα, οι τράπεζες είναι «στα λόγια» υποχρεωμένες να εξαλείψουν κάποιες από τις προμήθειες και τις χρεώσεις, όμως κανένας δεν τις εμποδίζει να ενσωματώσουν τις προμήθειες που θα «καταργήσουν» στα επιτόκιά τους. Η δικαστική αντιπαράθεση και η όποια έκβασή της έχει βέβαια τη δική της αποφασιστική σημασία, καθώς φέρνει στη δημοσιότητα το θέμα και δυσκολεύει τις τράπεζες στις κινήσεις τους, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δώσει, από μόνη της, λύση στο πρόβλημα της καταλήστευσης. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, η «Εθνική», όπως και οι περισσότεροι από τους «ανταγωνιστές» της διατηρούν άτοκους τους λογαριασμούς καταθέσεων μέχρι τα 1.000 ευρώ. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας, δε θεωρείται «προμήθεια» και έτσι δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διεκδικήσει δικαστικά την κατάργησή του. Και βέβαια η συγκεκριμένη τράπεζα μπορεί ανενόχλητα να χρεώνει με 0,59 ευρώ (200 δρχ.) κάθε συναλλαγή που γίνεται στο γκισέ (για ποσά μέχρι 1.000 ευρώ), την οποία όμως ονομάζει «λειτουργικά έξοδα λογαριασμού» (!) Εξίσου «ευρηματική» στην ονοματολογία των πραγμάτων και των καταστάσεων είναι και η δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα της χώρας, η Alpha του ομίλου Κωστόπουλου. Χρεώνουν όλους τους λογαριασμούς καταθέσεων που έχουν μέσο ημερήσιο υπόλοιπο εξαμήνου κάτω από 300 ευρώ και με 9 ευρώ το εξάμηνο. Βαφτίζουν την επιβάρυνση «έξοδα διαχειρίσεως» και έτσι είναι καθ' όλα εντάξει με τον «κώδικα δεοντολογίας».

Τέτοια και ανάλογα παραδείγματα είναι πάμπολλα. Και βέβαια ο κώδικας δεοντολογίας των τραπεζών που εφαρμόζει η Τράπεζα της Ελλάδας δεν έρχεται να περιορίσει τη ληστεία, αλλά απλά να βάλει κάποια «τάξη» στους όρους του «ανταγωνισμού» ανάμεσα στις εμπορικές τράπεζες. Ετσι η κατάργηση ορισμένων προμηθειών και «κρυφών επιβαρύνσεων» στα δάνεια, που χρεώνουν στον ένα ή τον άλλο βαθμό οι τραπεζίτες, θα διευκολύνει υποτίθεται τη «συγκρισιμότητα» των επιτοκίων από τους πελάτες. Η ουσία όμως της ακολουθούμενης ληστρικής πολιτικής παραμένει αναλλοίωτη.

Δυο Επίκαιρες Ερωτήσεις, που αφορούν σε καθυστερήσεις πληρωμών επιδοτήσεων σε αγροτοκτηνοτρόφους των Νομών Θεσσαλονίκης και Φθιώτιδας κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ Αγ. Τζέκης και Ν. Γκατζής, αντίστοιχα.

Στην πρώτη Επίκαιρη Ερώτηση αναφέρεται: «Οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της επαρχίας Λαγκαδά (Δήμου Λαχανά) Ν. Θεσσαλονίκης δεν έχουν εισπράξει ακόμη τις επιδοτήσεις των ετών 2001-2002, ενώ υπάρχουν ακόμα απλήρωτοι αγρότες από το 2000, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Να σημειωθεί ότι αντιπροσωπεία των συνεταιρισμών και αγροτικών συλλόγων επισκέφτηκε τη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης και απαίτησε την άμεση πληρωμή των ποσών, χωρίς όμως αποτέλεσμα». Ο Αγ. Τζέκης, τονίζοντας ότι ο εμπαιγμός πρέπει να σταματήσει, ρωτά τον υπουργό Γεωργίας: «Πότε θα καταβληθούν οι επιδοτήσεις που δικαιούνται οι αγρότες και κτηνοτρόφοι και τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση, ώστε η εξόφληση να γίνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα;».

Στη δεύτερη Επίκαιρη Ερώτηση, αναφέρεται: «Σιτοπαραγωγοί της Κοινότητας Πλαλιάς Γιαννιτσού του Ν. Φθιώτιδας, με έκπληξή τους, διαπίστωσαν ότι απερρίφθησαν οι αιτήσεις τους για την καταβολή της επιδότησης σίτου εσοδείας 2002, παρά το γεγονός ότι είχαν όλες τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις. Σε αλλεπάλληλα ερωτήματά τους, προς τη Διεύθυνση Γεωργίας και τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για να μάθουν τους λόγους απόρριψης, ο ένας έριχνε τις ευθύνες στον άλλο, ενώ καμία απάντηση δεν έχουν δώσει και για την τύχη των σχετικών ενστάσεων που υποβλήθηκαν». Ο Ν. Γκατζής ρωτά τον υπουργό Γεωργίας: «Γιατί απορρίφθηκαν οι συγκεκριμένοι σιτοπαραγωγοί, οι οποίοι τα ίδια χωράφια τα έχουν σπείρει και φέτος και τι ενέργειες θα κάνει, για να αποκατασταθεί η αδικία και να καταβληθούν άμεσα οι επιδοτήσεις στους δικαιούχους σιτοπαραγωγούς;».

Η άμεση εφαρμογή των πολιτικών, που θα στοχεύουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, στην αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης και την απλοποίηση των διαδικασιών που θα πρέπει να συνδυαστούν από ουσιαστικά βήματα στη δημοσιονομική πολιτική και στις δαπάνες, είναι κατά τους μεγαλοβιομηχάνους οι απαραίτητες προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν τη συνέχιση της οικονομικής τους προόδου. Της οικονομικής προόδου που, βεβαίως, θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Οι απαιτήσεις αυτές του ΣΕΒ καταγράφονται εν είδει «καλής χρονιάς» στο μηνιαίο δελτίο του συνδέσμου. Ετσι, με τη διαπίστωση ότι οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας το 2003, καθώς και η οποιαδήποτε πρόβλεψη υπόκεινται σε μια σειρά αβεβαιότητες, που συνδέονται τόσο με την πορεία της διεθνούς οικονομίας, όσο και με αμιγώς εγχώριους παράγοντες, καλεί την κυβέρνηση, να πάρει σειρά αντιλαϊκών μέτρων που να ικανοποιούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Παρά τους υψηλότερους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ της Ελλάδας από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, οι βιομήχανοι κρίνουν ότι οι «αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας επιμένουν». Οι «αδυναμίες» αυτές κωδικοποιούνται στο εμπορικό έλλειμμα, αντανακλώντας το έλλειμμα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που παραμένει υψηλό, στα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος τα οποία δεν υποχωρούν με τους ρυθμούς που επέτρεπε η ταχεία ανάπτυξη των τελευταίων ετών και ο πληθωρισμός που παραμένει σταθερά υψηλότερος από το μέσο όρο της ευρωζώνης.

Οι μεγαλοβιομήχανοι επισημαίνουν ότι η αβεβαιότητα και οι επιφυλάξεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας αποτυπώνονται στην απαισιοδοξία των καταναλωτών που είναι μεγαλύτερη από την αυτή των επιχειρήσεων. Από αυτά, ο ΣΕΒ καταλήγει ότι προκύπτουν δύο αντιφατικά συμπεράσματα, όπου μια σειρά παράγοντες, όπως τα χαμηλά επιτόκια, η εισροή κοινοτικών πόρων, τα ολυμπιακά έργα θα συνεχίσουν και το 2003 θα ασκούν ανοδική επίδραση στα μακροοικονομικά μεγέθη. Παρά ταύτα όμως, το κλίμα στην ελληνική οικονομία παραμένει διαστικό. Γι' αυτό, λοιπόν, οι βιομήχανοι απαιτούν από την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε δραστικά μέτρα, που θα τονώσουν το κλίμα αισιοδοξίας και συνεπώς της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Αφού, πλέον, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να έχουν τη «δυνατότητα έντονης κερδοφορίας, από την ταχύτατη διακίνηση των κεφαλαίων», πρέπει άμεσα να τεθούν σε εφαρμογή ρυθμίσεις, τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ενίσχυση της βιομηχανίας! Αυτά ανέφερε χτες στις Βρυξέλλες ο υπουργός Ανάπτυξης, ο οποίος, ως πρόεδρος, άνοιξε τις εργασίες Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για τη βιομηχανική πολιτική. Παρούσα στη Διάσκεψη όλη η επιχειρηματική αφρόκρεμα της ΕΕ. Προφανώς, θα έτριβε τα χέρια της από τις προθέσεις «συσπείρωσης» στα συμφέροντα της άρχουσας τάξης του Ελληνα υπουργού. Για όσους δεν κατάλαβαν το πνεύμα του Α.Τσοχατζόπουλου, να διευκολύνουμε: Τώρα που, μετά το σπάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας, είπε κοντολογίς ο υπουργός Ανάπτυξης, οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν μπορούν εύκολα να τσεπώσουν κέρδη με τα παιχνίδια των χρηματιστηρίων, τώρα πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή ρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην αύξηση της κερδοφορίας τους από την παραγωγική διαδικασία, δηλαδή από την εντατικοποίηση της εργασίας, τους χαμηλούς μισθούς, τις ακόμα πιο ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την απελευθέρωση των απολύσεων κ.ο.κ.

Τέτοιου είδους «ρυθμίσεις» θα επιχειρηθούν μεθαύριο στο Ναύπλιο. Γι' αυτό, λοιπόν, από εκεί θα πρέπει να πάρουν τη δυναμική απάντηση της εργατικής τάξης.