Παπαγεωργίου Βασίλης

Δίκιο... έχει. Με άλλα λόγια, αφού συναίνεσε και έβαλε πλάτη - όπως είναι γνωστό και, εμμέσως πλην σαφώς, ομολογεί και η ίδια - στη θεσμοθέτηση όλων των υπαρχουσών και στην ΕΕ μορφών ευλύγιστης και μερικής απασχόλησης. Αφού, στην πράξη και πέρα από την προαναφερόμενη θεσμοθέτηση, «η αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε "ζούγκλα"», δικαιολογημένα αναρωτιέται, τι άλλο θέλουν οι μεγαλοεργοδότες... Μόνο, που ξέχασε ότι - όπως λέει και ο λαός μας - τρώγοντας έρχεται η όρεξη...

ΥΓ: Πάντως, η χτεσινή «Αυγή» αισθάνεται πλήρως ικανοποιημένη από τις προαναφερόμενες θέσεις της ΓΣΕΕ, τις οποίες κάνει και πρωτοσέλιδο θέμα της, σημειώνοντας: «Τα συνδικάτα απαιτούν από τη Σύνοδο των "15" στο Ναύπλιο: Εργασία και όχι απασχολησιμότητα».

Μόνο 4 ώρες και 57 λεπτά διαρκεί η διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη, με το Ιντερσίτι Εξπρές, που δρομολόγησε τελευταία ο ΟΣΕ, καθώς δεν θα κάνει ενδιάμεσες στάσεις παρά μόνο στη Λαμία και στη Λάρισα. Μάλιστα, εκτός από τη σμίκρυνση του χρόνου μεταφοράς, στον επιβάτη Α` θέσης θα προσφέρονται ρόφημα και εφημερίδες για να περάσει ευχάριστα την ώρα του. Βεβαίως, για να κάνει κάποιος το ταξίδι με το συγκεκριμένο τρένο, πρέπει να πληρώσει κοντά στα 60 ευρώ, μετά τις τεράστιες αυξήσεις στα εισιτήρια που ανακοίνωσε ο ΟΣΕ.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι μόνον αυτοί που «τα 'χουν» θα μπορούν να χρησιμοποιούν αυτό το τρένο και, γενικότερα, τα intercity, στα εισιτήρια των οποίων επιβάλλονται μεγάλες αυξήσεις. Οι υπόλοιποι επιβάτες - η «πλέμπα» - θα αναγκάζονται να ταξιδεύουν με τα «παλιά» τρένα, που έχουν φτηνότερα εισιτήρια, υποκείμενοι στο «στριμωξίδι», στην αφάνταστη ταλαιπωρία κι αργώντας πολύ να φτάσουν στον προορισμό τους. Μπορεί, να κόπτεται δήθεν η κυβέρνηση για την καθημερινότητα του πολίτη, αλλά οι όποιοι εκσυγχρονισμοί δεν αφορούν ουσιαστικά τους μη έχοντες και κατέχοντες.

Μέτρα, που υποτίθεται ότι θα διευκολύνουν τους φορολογούμενους στην υποβολή των φορολογικών τους δηλώσεων, ετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών. Και, βέβαια, κανείς δε θα είχε αντίρρηση να περιοριστούν οι «ουρές» στις Εφορίες και στις άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Αλλά η διαφημιστική καμπάνια για τη «διευκόλυνση» των πολιτών, την «ποιότητα της ζωής» και άλλα ηχηρά, σε καμιά περίπτωση δεν αρκούν για να περιορίσουν τέτοια φαινόμενα.

Για παράδειγμα, η υποβολή φορολογικών δηλώσεων με ηλεκτρονική μορφή, μπορεί γενικά να ακούγεται καλή, αλλά σε καμιά περίπτωση δε λύνει το πρόβλημα της ταλαιπωρίας. Ισως, μάλιστα, το αντίθετο. Γιατί; Μα, επειδή, όσοι τα δύο προηγούμενα χρόνια κατέθεσαν ηλεκτρονικά τις φορολογικές τους δηλώσεις, τρέχουν και δε φτάνουν σε περίπτωση που χρειαστούν αντίγραφο της δήλωσής τους. Κι αυτό, επειδή οι αρμόδιοι αδιαφόρησαν για τη δυνατότητα που θα έπρεπε να έχουν οι φορολογούμενοι να παίρνουν, επίσης με ηλεκτρονική μορφή, αντίγραφο της δήλωσης που κατέθεσαν...

Πριν τις τουρκικές εκλογές παρουσίαζαν το κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ούτε λίγο - ούτε πολύ, σαν την πολιτική δύναμη, που θέλει να γυρίσει την Τουρκία στον ισλαμικό μεσαίωνα. Αφού έγιναν οι εκλογές και το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης πήρε - χάριν του ληστρικού εκλογικού νόμου - την απόλυτη πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών εδρών, άλλαξε και ο τρόπος παρουσίασής του και σήμερα, πλέον, το παρουσιάζουν, σαν τη μοναδική ελπίδα εκσυγχρονισμού της γειτονικής χώρας.

Πόσο έχουν σχέση τα παραπάνω με την πραγματικότητα; Λίγη και, πάντως, η κύρια ουσιαστικά σχέση, που έχουν μαζί της, είναι πως στοχεύουν πρωτίστως στην απόκρυψή της. Για παράδειγμα, όταν προεκλογικά ο Ρετζέπ Ερντογάν υποσχόταν την «επαναδιαπραγμάτευση» του «δανειοδοτικού προγράμματος» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ονομαζόταν σκληρός ισλαμιστής. Τώρα, που η κυβέρνηση Γκιουλ - την οποία διευθύνει «ατύπως» ο Ερντογάν - δέχτηκε χωρίς την παραμικρή προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης τη συνέχιση του προγράμματος, έναντι ευρύτατων ιδιωτικοποιήσεων και «διαρθρωτικών αλλαγών», ονομάζονται εκσυγχρονιστική δύναμη. Ακόμη περισσότερο, αφού και οι «αυξήσεις», που υποσχόταν μετά την εκλογή της η κυβέρνηση του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, πήγαν περίπατο...