Associated Press

Ο θάνατος και η καταστροφή συνοδεύουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

1950-1953 Κορέα: Η δράση αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών προετοιμάζει το έδαφος και προκαλεί τον πόλεμο στην Κορεατική Χερσόνησο, διχάζοντας νότο και βορρά. Ο πόλεμος τερματίζεται με συνθήκη ανακωχής τον Ιούλιο του '53 και αφού οι Αμερικανοί αιματοκύλησαν, με βομβαρδισμούς, ακόμη και με τη χρήση χημικών και βιολογικών όπλων, εκατομμύρια αμάχους...

Σεπτέμβριος 1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται με το Σάχη στην εξουσία...

1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται και εγκαθιδρύεται δικτατορία.

1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, αεροδρόμια, λιμάνια και συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.

1960, Κογκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κογκό Πατρίς Λουμούμπα.

Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. Σε 72 ώρες οι Κουβανοί τους πετούν στα νερά του Κόλπου των Χοίρων.

1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εξαπολύει τη γενοκτονία του Βιετνάμ. Εστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας.

1965, Αγιος Δομήνικος: Ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το μικροσκοπικό Αγιο Δομήνικο. Εγκαθιδρύεται δικτατορία.

1965 έως τις αρχές '70, Ινδονησία: Οι ΗΠΑ παίζουν καθοριστικότατο ρόλο στην ανατροπή του πρώτου Προέδρου της ανεξάρτητης Ινδονησίας, Σουκάρνο, εγκαθιδρύοντας το δικτάτορα Σουχάρτο. Εξολοθρεύονται πάνω από 1.000.000 μέλη και υποστηριχτές του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά για την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.

1966-67, Γουατεμάλα: Νέα επέμβαση Αμερικανών πρασινομπερέδων εναντίον εξεγερμένων.

1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα, με τη συμβολή της CIA.

1969-75, Καμπότζη: Αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού. Εξαπολύονται βομβαρδισμοί κατά του λαού της χώρας. Πάνω από 2.000.000 οι νεκροί...

Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο Αουγκούστο Πινοτσέτ σε συνεργασία με τη CΙΑ δολοφονεί το μαρξιστή Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο καθεστώς.

Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς, που επιτίθενται ενάντια σε Αίγυπτο και Συρία.

Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο, απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου και κατοχή του 40% του νησιού απ' τα τουρκικά στρατεύματα.

1976-92, Αγκόλα: Η CIA βοηθά τους υποστηριζόμενους από τη Νότια Αφρική στασιαστές, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει την ΟΥΝΙΤΑ κατά των ανταρτών του Ντος Σάντος.

1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.

1981-90, Νικαράγουα: Ναυτικές δυνάμεις και πράκτορες της CIA κατευθύνουν τις επιδρομές των «Contras» και στρέφονται εναντίον της επανάστασης.

Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη, με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι.

Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.

Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στη Γρενάδα. Πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...

1987-88, Ιράν: Οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον πόλεμο Ιράκ - Ιράν υπέρ της Βαγδάτης με ναυτικές δυνάμεις, χημικά βιολογικά όπλα και βομβαρδισμούς.

Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών.

Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους εξαπολύουν στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ («Καταιγίδα της Ερήμου»).

Δεκέμβρης 1991: Η ΕΟΚ αποφασίζει επίσημα το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, επισημοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί συμμετέχουν, τορπιλίζοντας κάθε διπλωματική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου...

Οκτώβρης 1992-94, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και λιμοκτονίας.

1994, Βοσνία: Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, έχοντας βαφτίσει τους Σερβοβόσνιους «μοναδικούς υπεύθυνους» για τον πόλεμο, χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ, που εξαπολύει τον Απρίλη βομβαρδισμούς.

Αϊτή, 1994-96: Με πρόσχημα την επιβολή της τάξης στο χάος που προκάλεσε δικτατορία στηριζόμενη από τη CIA, οι ΗΠΑ προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό της Αϊτής.

1995, Κροατία: ΑμερικανοΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί αεροδρομίων των Σέρβων της Κράινα...

Δεκέμβρης 1996, Ιράκ: Αμερικανική επιχείρηση «Αλεπού της Ερήμου»...

1998, Σουδάν - Αφγανιστάν: Αμερικανικές επιδρομές με πυραύλους κατά σουδανικού εργοστασίου παραγωγής φαρμάκων και επιδρομές με πυραύλους στο Αφγανιστάν, σε πρώην στρατόπεδα εκπαίδευσης της CIA.

Μάρτης 1999, ΟΔ Γιουγκοσλαβίας: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους αυτονομιστές.

2001, ΠΓΔΜ: Δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υποστηρίζουν Αλβανούς αυτονομιστές που μάχονται το στρατό της χώρας, ζητώντας την ανεξαρτητοποίηση και ένωση των αλβανόφωνων περιοχών στα Βαλκάνια.

Οκτώβριος 2001, Αφγανιστάν: ΗΠΑ - Βρετανία βομβαρδίζουν το Αφγανιστάν για να συντρίψουν, όπως διατείνονται, τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα... Σφαγές χιλιάδων αμάχων.

2003, ετοιμασίες πολέμου των ΗΠΑ/Βρετανίας στο Ιράκ με σχέδια επέμβασης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, οι ΗΠΑ επισείουν απειλές κατά της ΛΔ Κορέας...

ΔΥΟ ΒΔΟΜΑΔΕΣ και φτάνουμε στην επετειακή ώρα της θρυλικής Οργάνωσής μας, της ΕΠΟΝ, που φέτος συμπληρώνει τα 60 χρόνια από τότε, που μέσα στη φοβερή δοκιμασία της χιτλεροφασιστικής Κατοχής, στις 23 Φλεβάρη 1943 πρόβαλε στον ορίζοντα.

Η ΑΦΙΣΑ, που δούλεψε ο καλλιτέχνης της ΕΠΟΝ Γιάννης Στεφανίδης μας δίνει σ' όλη της την αλήθεια την εξηντάχρονη αυτή διαδρομή. «Πολεμάμε και τραγουδάμε...», όπως τότε στα μακρινά χρόνια έτσι και σήμερα. Με τα λάβαρα της ΕΠΟΝ μια ολόκληρη γενιά, μαζί της και τ' αετόπουλα μέσα σε σκληρές, άγριες συνθήκες, απέκρουσε τις τεράστιες και πολύπλευρες προσπάθειες των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους να τη σύρουν στην εξαθλίωση και στην υποταγή...

ΕΞΗΝΤΑ χρόνια από τότε δεν είναι βέβαια λίγα. Κι εμείς πάντα θέλουμε να κρατάμε τις συντροφικές εκείνες μορφές, τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ, που μόλις είχαν φτάσει από τα ξερονήσια και αμέσως θ' άρχιζαν τον αγώνα και θα συντελούσαν αποφασιστικά στην ίδρυση της ΕΠΟΝ. Ποιος δε θυμάται τους νεολαίους της ΟΚΝΕ και τη μεγάλη προσφορά τους στην οργάνωση και καθοδήγηση του αντιστασιακού αγώνα; Ξεχνιέται μήπως της Ηλέκτρας η διδαχή της τους πρώτους κατοχικούς μήνες κι αργότερα με τη συγκρότηση της ΕΠΟΝ;

ΣΕ ΜΙΑ συζήτηση, πολλά χρόνια αργότερα η Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη θα ξετύλιγε τις αναμνήσεις της για την ΕΠΟΝ και τη δράση της στα χρόνια της Κατοχής. Η ποιήτρια του Αγώνα θυμάται, πως είχε μπει στην Αντίσταση όταν πήρε ένα μήνυμα από το μεγάλο δάσκαλό της το Δημήτρη Γληνό, πως ως παιδαγωγός και ως λογοτέχνης έπρεπε να σταθεί κοντά στην ΕΠΟΝ και να βοηθήσει τα νέα παιδιά στον ωραίο σκοπό τους, που δεν ήταν μόνο ο αγώνας αλλά και η μόρφωση καθώς και η διάπλαση ηθικού και ανώτερου χαρακτήρα.

Η ΕΠΟΝ, προσθέτει η ποιήτρια της νιότης, δεν ήταν μόνο μια πολιτική και μαχητική οργάνωση νεολαίας. Ηταν επίσης ένα μεγάλο σχολειό, που καλλιεργούσε το πνεύμα, το ήθος τη λεβεντιά. Η δουλιά μας στον πνευματικό τομέα κατευθυνόταν από ομάδα παιδαγωγών και εξαίρετων πνευματικών ανθρώπων, όπως τον Κ. Σωτηρίου, τον Γιάννη Ιμβριώτη, τη μεγάλη παιδαγωγό Ρόζα Ιμβριώτη και τον Μιχ. Παπαμαύρο... Η μόρφωση ήταν από τους βασικούς στόχους μας. Γι' αυτό ακριβώς μόλις απελευθερωνόταν μια γειτονιά, τον τελευταίο χρόνο της Κατοχής, με τους Γερμανούς ακόμα στο Κέντρο της Αθήνας, η πρώτη μας έγνοια ήταν ν' ανοίξουμε τα σχολεία...

ΘΥΜΑΜΑΙ, προσθέτει, τις πεζοπορίες μας σ' αυτούς τους ακραίους συνοικισμούς, τότε που δεν είχε συγκοινωνίες, τη μεγάλη μας κούραση αλλά και τη βαθιά μας ικανοποίηση. Κοντά στους νέους εκείνους με την ασίγαστη αγωνιστική φλόγα έκανα φτερά, όπως και σ' όλη την εκπαιδευτική σταδιοδρομία μου. Και η ΕΠΟΝίτισσα Σοφία θα προσθέσει: ... Οι νέοι, που θα μου μείνουν αξέχαστοι είχαν ένα κοινό γνώρισμα: τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση. Τους γνώρισα με ψευδώνυμα: Ο «Αντώνης», ο «Διονύσης», ο «Πέτρος» ο «Αγγελος»... εγώ γι' αυτούς ήμουν η «Κλειώ», μα φυσικά όλοι ήξεραν το πραγματικό μου όνομα. Γι' αυτό από εντιμότητα μου φανέρωσαν και τα δικά τους ονόματα. Πιστή ακόμη σ' εκείνη τη συνωμοτικότητα δε θα τ' αναφέρω. Μα και για ένα δεύτερο λόγο. Δε θέλω να παραλείψω κανέναν κι η μνήμη μου δεν τους συγκρατεί όλους. Εξάλλου, για μένα, καθένας και όλοι μαζί ήταν η ΕΠΟΝ.

ΘΥΜΟΤΑΝ και πάντα το ανέφερε το πώς έφταναν συχνά στα χέρια της τα ύστατα εκείνα αποχαιρετιστήρια σημειώματα ΕΠΟΝιτών που οι δήμιοι τους οδηγούσαν στην εκτέλεση. Δωρικά επιγράμματα, που πυρπολούσαν. Που έδωσαν έμπνευση για να γραφτούν πολλά ποιήματα της Σοφίας, που χωρίς το όνομά της δημοσιεύτηκαν τότε κυρίως στη «Νέα Γενιά» αλλά και σ' άλλα παράνομα έντυπα.

ΜΕ ΤΗ χρυσή, λοιπόν, της νιότης μας πανοπλία... Το θυμάστε, είναι ο δικός μας ΕΠΟΝίτικος ύμνος με τη φλογερή πένα της Σοφίας. Στις στράτες ξανά του αγώνα στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, Σάββατο μεσημέρι 15 του Φλεβάρη, για να σταματήσουμε το αποτρόπαιο έγκλημα, τον πόλεμο που είναι πανέτοιμοι να εξαπολύσουν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές κι οι υποταχτικοί τους.

ΠΑΡΟΝΤΕΣ όλοι στο χρέος αυτό το υπέρτατο ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες.