Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο «Ριζοσπάστη» παραχώρησε η Μαίρη Μπόσση, Δρ. Διεθνών Σχέσεων, με αφορμή τη διεξαγωγή της δίκης της «17Ν», η οποία αναδεικνύει πολλές από τις σημαντικές πλευρές, που επιχειρείται σήμερα να κρυφτούν, για την οργάνωση - μηχανισμό που για 27 χρόνια αξιοποιήθηκε πολύμορφα, ώστε να χτυπηθεί και να συκοφαντηθεί το λαϊκό κίνημα.

Η συζήτηση με την κ. Μπόσση έχει ως εξής:

- Η δικαιολογία των διωκτικών αρχών για την πολύχρονη δράση της «17Ν» είναι ότι «27χρόνια ήμασταν ανίκανοι». Μέσα σε μια βδομάδα, όμως, εμφανίστηκαν να μεταβλήθηκαν σε «σούπερ κράτος». Ακόμα, όμως, και αν αποδεχτούμε ότι οι ελληνικές Αρχές έχουν το «άλλοθι» της ανικανότητας για τα χρόνια της απραξίας, να υποθέσουμε ότι και η CIA είναι ανίκανη, αφού, απ' όσο γνωρίζουμε, ήρθε κλιμάκιό της εδώ στην Ελλάδα για τη σύλληψη της «17Ν» από τη δεκαετία του '80;

- Από το 1975 μέχρι και σήμερα, οι έρευνες για την τρομοκρατία βασίστηκαν σε μια συνεργασία μακράς διάρκειας και βάθους μεταξύ ελληνικών και ξένων διωκτικών Αρχών και υπηρεσιών ασφαλείας. Σ' αυτή τη συνεργασία προεξέχων υπήρξε ο ρόλος των ΗΠΑ, οι οποίες είχαν και τα περισσότερα θύματα.

Η εξήγηση περί ανικανότητας των ελληνικών διωκτικών αρχών μόνον απλοϊκή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, πέραν του ότι εξυπηρέτησε τη «νομιμοποίηση» του μύθου της «17Ν». Ανατρέχοντας στην πρόσφατη ιστορία μας, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε στις «πολύ καλές επιδόσεις» των διωκτικών Αρχών - κατά τη διάρκεια της χούντας, αλλά και της μεταπολίτευσης.

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, αποτύπωσε επιπλέον την ύπαρξή του ο προσδιοριζόμενος ως αντιεξουσιαστικός χώρος, ο οποίος έχει επίσης καταγραφεί και παρακολουθηθεί εξονυχιστικά από πλευράς Αρχών. Με βάση τα παραπάνω, εκτιμάται ότι οι διωκτικές αρχές δε θα είχαν κανένα πρόβλημα διείσδυσης στον ευρύτερο αριστερό χώρο.

- Ακούσαμε τον κ. Ξηρό να δηλώνει ότι «εγώ δεν υπήρξα ποτέ κομμουνιστής ούτε καν αριστερός». Παρ' όλα αυτά έγινε μια προσπάθεια, δεν ξέρω αν συνεχιστεί, η υπόθεση «17Ν» να συνδεθεί με την Αριστερά. Πως το σχολιάζετε;

- Είναι μια άλλη διάσταση της υπόθεσης που αξίζει επισήμανσης. Παρατηρούμε μια συνεχή ροή επωνύμων και μη από τα ΜΜΕ, οι οποίοι διακατέχονται από το άγχος της ταύτισης των συλληφθέντων με την Αριστερά, πράγμα το οποίο δεν προκύπτει επ' ουδενί από την τυπολογία της οργάνωσης, αλλά και την πολιτική συγκρότηση των συλληφθέντων.

Εν ολίγοις, πρόκειται για μια επικοινωνιακών διαστάσεων προσπάθεια ανάδειξης κάποιων ατόμων που είχαν επαφή με τον ευρύτερο χώρο εκείνης της εποχής, έτσι ώστε να εμπλακεί η Αριστερά.

Παρ' όλα αυτά, η προσπάθεια αυτή φαίνεται ότι ακολουθεί φθίνουσα πορεία, καθώς, ενώ οι μάσκες πέφτουν, το κριτήριο του «θεατή» εξελίσσεται.

- Στην προσπάθεια να προσπεράσουν κάποιοι το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση παρουσιάζει πολλά «κενά» και πλήθος αναπάντητα ερωτήματα, επιστρατεύουν την άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με ένα «ελληνικό φρούτο τρομοκρατίας» ή ότι πρόκειται για μια ποινική υπόθεση. Τι λέτε;

- Τα κενά υπάρχουν. Εχουμε την 27 χρόνων δράση, πολιτικότατη δράση και έχουμε επιλογή στόχων συγκεκριμένη. Εχουμε έννοιες πολιτικές που δόθηκαν, προσπαθώντας να επηρεάσουν ένα πολιτικό γίγνεσθαι. Δεν έχουμε - και αυτό έχει κατ' επανάληψη ειπωθεί - δεν έχουμε στήριξη του κοινωνικού συνόλου στην οργάνωση τη συγκεκριμένη.

Υπό αυτή την έννοια, η ορθολογική άποψη δεν μπορεί παρά να τάσσεται υπέρ της απόλυτης κάλυψης της δίκης, ως του μοναδικού τρόπου να αντιμετωπιστεί η υποκειμενική στάση και η υφέρπουσα διαστρεβλωτική διάθεση των talk shows.

Οσον αφορά στη δίκη, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε δύο επίπεδα: Το πρώτο επίπεδο σχετίζεται με το ότι πρόκειται για μια πολιτική δίκη, γιατί η 27χρονη παρουσία της «17Ν», σε συνδυασμό με τις παρεμβάσεις που επιχειρούσε αλλά και τους στόχους που επέλεγε, αποτελούν αντικειμενικά ένα κεφαλαιώδες πολιτικό ζήτημα για τη σύγχρονη ελληνική ιστορική πραγματικότητα. Αρα, η πολιτική υφή και σημασία της δίκης είναι αδιαμφισβήτητη.

Το δεύτερο επίπεδο σχετίζεται με την παρουσία μιας οργάνωσης, η οποία, παρά το ότι δρα πολιτικά, έχει πολιτικό λόγο, επιλέγει πολιτικά πρόσωπα και πολιτικούς στόχους, αποκάλυψε μετά από τις συλλήψεις έναν όμιλο ανθρώπων που η πολιτική του έκφραση και συνείδηση χαρακτηρίζονται από εντυπωσιακά ελαστική πολιτική συνειδητοποίηση. Πρόκειται για δύο εικόνες που, δεδομένου ότι μιλάμε για πολιτική βία, η λέξη «αντιτιθέμενες» είναι επιεικής. Με λίγα λόγια, οι συλλήψεις ανέτρεψαν την εντύπωση που είχε δημιουργηθεί τόσα χρόνια.

- Πριν μερικούς μήνες μιλώντας για την υπόθεση αυτή, από τις συχνότητες του «902» είχατε πει ότι «όταν ένα κράτος ενοχλείται, τότε αντιδρά, αλλά το δικό μας κράτος δίνει την αίσθηση ότι 27 χρόνια δεν ενοχλούνταν από τη δράση της "17Ν" με την έννοια ότι δεν αντέδρασε». Φτάνοντας πια στη δίκη νομίζετε ότι έχει δοθεί η απάντηση στο ερώτημα «γιατί» δεν αντιδρούσε;

- Εκ των πραγμάτων αναμένουμε από τη δίκη να μας δώσει τουλάχιστον μια απάντηση επ' αυτού, το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να διευκρινιστεί ο ρόλος αυτών των ατόμων ή ένα μέρος αυτών, γύρω από το πώς και τι ακριβώς συνέβη όλα αυτά τα χρόνια.