Μια «ύστατη ώθηση στη διπλωματία» θα προσπαθήσουν, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις τους, να δώσουν, σήμερα, κατά τη διάρκεια της έκτακτης συνάντησής τους στις Αζόρες, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπους, ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ και ο Ισπανός ομόλογός του Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Μια «ύστατη ώθηση», που, όπως προδιαγράφεται, δε θα είναι τίποτε άλλο παρά μια τελική προσπάθεια συντονισμού των «τριών μονομάχων», ενόψει των αναπόφευκτων, όπως φαίνονται πλέον, στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του Ιράκ.

Οι μαραθώνιες διαβουλεύσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, ιδιαίτερα και μετά τη γνωστοποίηση του περιεχομένου του δεύτερου αμερικανο-βρετανικού σχεδίου απόφασης, έχουν λάβει, πλέον, διαστάσεις «διπλωματικής μάχης χαρακωμάτων». Αμερικανοί, Βρετανοί και Ισπανοί διπλωμάτες έχουν αποδυθεί σε μια ατελείωτη κούρσα επαφών, τηλεφωνημάτων, συναντήσεων και, φυσικά, χρηματικών ανταλλαγμάτων, προκειμένου να διασφαλίσουν την ψήφο των 6 μη μονίμων μελών του Συμβουλίου (Γουινέα, Αγκόλα, Καμερούν, Χιλή, Μεξικό, Πακιστάν). Ο στόχος τους, όμως, δε φαίνεται να επιτυγχάνεται.

Οι τρεις πρώην γαλλικές αποικίες της Αφρικής (Καμερούν, Γουινέα και Αγκόλα), αν και δεν κρύβουν την επιθυμία τους να διαφοροποιηθούν από τον πρώην αποικιοκράτη (Γαλλία), αλλά ούτε και την ανάγκη τους για την υπέρογκη χρηματική βοήθεια που τους τάζει η Ουάσιγκτον, δεσμεύονται τόσο από τη διακήρυξη κατά της στρατιωτικής λύσης που συνυπέγραψαν με το Παρίσι κατά την πρόσφατη γαλλο-αφρικανική διάσκεψη, όσο και από τις αντιδράσεις της κοινής τους γνώμης. Μεξικό και Χιλή, χρόνια και στενά προσδεδεμένες στο άρμα των ΗΠΑ, θα προσδοκούσαν, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, την «απελευθέρωσή τους από το δυνάστη», αν και έχουν ελάχιστα περιθώρια ελιγμών.

Στη χειρότερη θέση βρίσκεται η πακιστανική ηγεσία που αναζητά «σανίδα σωτηρίας», καθώς πιέζεται ασφυκτικά από τις ΗΠΑ - Βρετανία, αλλά και από την οργή της μουσουλμανικής έως ισλαμιστικής κοινής γνώμης της χώρας. Και μάλιστα, όπως υποστήριζε και η Εταιρία Στρατηγικών Μελετών Στράντφορντ, πιθανότατα «είναι χαμένη» όποια και αν είναι η επιλογή της, αφού πληθαίνουν τα σενάρια που θέτουν το Ισλαμαμπάντ να ακολουθεί, κατά πόδας το Ιράκ, στο στόχαστρο των ΗΠΑ.

Ακόμη, όμως, και αν το αμερικανο-βρετανικό σχέδιο απόφασης προσεταιριστεί τους «αναποφάσιστους 6», τα προβλήματα δε λύνονται. Αντίθετα, ίσως, υπό μία έννοια διογκώνονται, καθώς θα έρθει η ώρα της κρίσης για τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα οποία, ήδη, διάγουν, ίσως, μια από τις χειρότερες περιόδους στις σχέσεις τους.

Μετά και από την τάχιστη απόρριψη της βρετανικής «συμβιβαστικής πρότασης των 6 σημείων» από το Παρίσι, και στη συνέχεια από τη Μόσχα, η αντιπαράθεση των δύο «στρατοπέδων» έχει αγγίξει τα άκρα. Γαλλία και Ρωσία κατέστησαν σαφές ότι η βρετανική πρόταση «βασίζεται στη λογική του τελεσιγράφου» και, κατά συνέπεια, απορρίπτεται. Και οι δύο επαναδιατύπωσαν την απειλή της άσκησης βέτο, έστω και αν αναλυτές εκτιμούσαν ότι δύσκολα θα ασκηθεί, προκειμένου να μη φθάσουν οι δύο πλευρές σε ολική ρήξη.

Εντούτοις, οι τοποθετήσεις εκατέρωθεν έχουν, ήδη, προκαλέσει, όπως εκτιμάται, «ανήκεστο βλάβη» στις σχέσεις, κυρίως, της Γαλλίας με ΗΠΑ - Βρετανία. Ο διπλωματικός πόλεμος που οι δύο «σύμμαχοι» έχουν εξαπολύσει κατά του Παρισιού είναι απροκάλυπτος. Εξίσου απροκάλυπτες είναι και οι αμερικανικές απειλές προς τη Μόσχα, που προειδοποιείται ότι «αν ασκηθεί βέτο, οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις θα υποστούν τεράστια ζημιά». Παρ' όλα αυτά, ενθαρρημένες από την αντίθεση της διεθνούς κοινής γνώμης, από τη σαθρότητα των αμερικανο-βρετανικών επιχειρημάτων και από την κυνικότητα της διπλωματίας των «δύο συμμάχων», που απροσχημάτιστα επιδιώκουν την αλλαγή καθεστώτων και συνόρων στην περιοχή του Κόλπου, Γαλλία, Ρωσία και Γερμανία, έχοντας πετύχει τη «σιωπηλή» υποστήριξη και της Κίνας, δείχνουν (ή τουλάχιστον στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα είναι) αποφασισμένες να προασπίσουν, μέχρι τέλους, τα συμφέροντά τους στον Κόλπο.

Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, η υιοθέτηση νέας απόφασης από το Συμβούλιο Ασφαλείας μοιάζει, μάλλον, απίθανη. Η πίστωση χρόνου για την κατάθεση του «τροποποιημένου» αμερικανο-βρετανικού σχεδίου απόφασης που έδωσε η Ουάσιγκτον συνδέεται περισσότερο μάλλον με την ανάγκη επισημοποίησης μιας, εκτός ΟΗΕ, τακτικής και διεκπεραίωσης των τελευταίων στρατιωτικών προετοιμασιών (δεδομένης και της αναγκαιότητας εκπόνησης και εναλλακτικών σχεδίων εισβολής στο Ιράκ από το βορρά, ανάλογα με τη στάση που θα τηρήσει η Τουρκία), παρά με οτιδήποτε άλλο. Γι' αυτό, άλλωστε, και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ άφησε ξεκάθαρα ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην τεθεί καν προς ψήφιση το σχέδιο απόφασης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η αντίστροφη μέτρηση μοιάζει, πιο ξεκάθαρα από ποτέ, να βαίνει στο τέλος της. Η αμερικανική πολεμική μηχανή έχει, ήδη, θέσει σε ετοιμότητα τους κινητήρες της. Τα φημισμένα «αόρατα» βομβαρδιστικά «Στελθ» έχουν, ήδη, αναπτυχθεί (και για πρώτη φορά η βάση τους βρίσκεται εκτός αμερικανικού εδάφους), επιπλέον πυρηνοκίνητα αμερικανικά στρατιωτικά πλοία με πυραύλους εδάφους - εδάφους σπεύδουν στον Κόλπο, τα 5 αμερικανικά αεροπλανοφόρα και οι, συνολικά, 250.000 άνδρες είναι σε θέση μάχης. Βρετανοί ειδικοί σε αμυντικά ζητήματα καθιστούσαν σαφές ότι είναι «πρακτικώς αδύνατο» η πολεμική αυτή ετοιμότητα να παραταθεί πέραν του τέλους Μάρτη.

Από τη Βαγδάτη, οι διπλωματικές αποστολές αναχωρούν η μία μετά την άλλη. Τις θέσεις τους εγκατέλειψαν και οι παρατηρητές του ΟΗΕ, που ήλεγχαν τα σύνορα Ιράκ - Κουβέιτ. Ο Πρόεδρος Μπους, στο διάγγελμα που σκοπεύει να απευθύνει στον αμερικανικό λαό στην (πολύ πιθανή) περίπτωση αποτυχίας των διαβουλεύσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αναμένεται να συμπεριλάβει ένα ελάχιστο χρονοδιάγραμμα, έτσι ώστε να προλάβουν να εγκαταλείψουν την ιρακινή πρωτεύουσα δημοσιογράφοι, επιθεωρητές και ανθρωπιστικές οργανώσεις. Ο ιρακινός λαός, με οχυρώματα στους δρόμους, χαρακώματα στις αυλές, προμήθειες τροφίμων με το δελτίο και στοκ ελάχιστων και ίσως ληγμένων φαρμάκων στα, υπό κατάρρευση, νοσοκομεία ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη νέα «υπερ-καταιγίδα της Ερήμου» με τις «υπερ-βόμβες» της.