ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 16 Μάρτη 2003 - 2η έκδοση
Σελ. /32
ΓΥΝΑΙΚΑ
ΗΠΑ
«Κρακ»: Από τις μητέρες, στα μωρά

Τα ναρκωτικά υπήρξαν πάντα ένα μέσο που χρησιμοποιούσαν οι κρατούντες για να χειραγωγούν τους νέους ανθρώπους που εξεγείρονταν ενάντια στην καταπίεση (βλέπε αποικιοκράτες). Στις ΗΠΑ, μετά τις πολυάριθμες δολοφονίες μαύρων αγωνιστών τη δεκαετία του '60, ήρθε η σειρά της δηλητηρίασης του λαού με ναρκωτικά ώστε να μένει «ήσυχος». Σύμφωνα με κοινωνιολόγους και μαύρους αγωνιστές, η πολιτική του κράτους απέναντι στους Αφρο-αμερικανούς φτάνει στα όρια πρόθεσης γενοκτονίας, ώστε να περιοριστεί ο πληθυσμός τους.

Τα θύματα θεωρούνται υπεύθυνοι και έχουν γίνει στόχος του «πολέμου κατά των ναρκωτικών», ενώ οι πραγματικοί ένοχοι μένουν στο απυρόβλητο. Ενα μαύρο παιδί στα πέντε που γεννιούνται σήμερα στα γκέτο είναι ήδη εθισμένο στα ναρκωτικά πριν ακόμα γεννηθεί. Από την κοιλιά της μάνας του, που παίρνει ναρκωτικά, τις περισσότερες φορές «κρακ», που είναι ένα φτηνό παράγωγο της κοκαΐνης.

Αποκαλούν αυτά τα βρέφη «παιδιά της κοκαΐνης», γεννιούνται πρόωρα κατά δύο μήνες, ζυγίζουν 600 γραμμάτια λιγότερο σε σύγκριση με τα άλλα βρέφη σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης και ο κίνδυνος να πεθάνουν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι τριπλάσιος. Σε άρθρο του δημοσιογράφου Ρομπέρ Πακ με τίτλο «ΗΠΑ, το ανεκπλήρωτο όνειρο, η μακρά πορεία των Αφρο-αμερικάνων» που δημοσιεύεται στη «Μαύρη Βίβλο του Καπιταλισμού» (εκδόσεις Λιβάνη) διαβάζουμε τα εξής φρικιαστικά: «Στο μαιευτήριο "Grand Hospital" του Χάρλεμ, το ποσοστό των ναρκομανών βρεφών ήταν 15% σ' ένα δείγμα 3.000 γεννήσεων. "Το παιδί της κοκαΐνης" που δε θα πεθάνει σε παιδική ηλικία, θα υποφέρει σε όλη του τη ζωή από τις άμεσες και πολλαπλές επιπτώσεις της χρήσης ναρκωτικών στη διάρκεια της εγκυμοσύνης: Επιληψία, παραλύσεις, δυσμορφίες, διανοητική καθυστέρηση, δυσλειτουργία των κινητικών κέντρων, νευρικότητα, έλλειψη επικοινωνίας με το περιβάλλον... Τα "παιδιά της κοκαΐνης" διατρέχουν σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιδιά 15 φορές περισσότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου» κατά τον τοκετό. Ισως όμως γι' αυτά ο θάνατος να είναι προτιμότερος. Για «πολλά παιδιά της κοκαΐνης» που επιβιώνουν, η πρώτη τους εμπειρία στη ζωή είναι η αγωνία που προκαλεί η «στέρηση» κοκαΐνης. Οι πόνοι είναι αφόρητοι. Είναι τόσο ευαίσθητα, ώστε δεν ανέχονται τη φυσική επαφή και δεν μπορούν να τραφούν με φυσιολογικό τρόπο. Κουνούν συνεχώς τα μέλη τους, αποζητώντας μια ανακούφιση. Ακόμα και οι πιο σκληραγωγημένοι, ειδικευμένοι γιατροί δεν μπορούν ν' αντέξουν τα ουρλιαχτά αυτών των μωρών. «Ποτέ στη διάρκεια της ιατρικής μου καριέρας δεν είδα παρόμοιο πόνο με αυτόν που προκαλεί η κοκαΐνη» δήλωσε ο διευθυντής της μαιευτικής κλινικής στη «Wall Street Journal».


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ

Οι γυναίκες της Βενεζουέλας

Γυναίκες της Βενεζουέλας διαδηλώνουν υπέρ του Ούγκο Τσάβες

Associated Press

Γυναίκες της Βενεζουέλας διαδηλώνουν υπέρ του Ούγκο Τσάβες
Οι γυναίκες της Βενεζουέλας συμμετέχουν ενεργά στην «Μπολιβαριανή επανάσταση», όπως την ονομάζουν στη Βενεζουέλα, και υπερασπίζονται το Σύνταγμα της χώρας τους που τους δίνει για πρώτη φορά στην ιστορία δικαίωμα για πλήρη ισότητα και κοινωνική ασφάλιση. Οι περισσότερες δεν είναι λευκές και έχουν υποφέρει από τη φτώχεια. Οι γυναίκες από τις φτωχότερες γειτονιές που Καράκας ήταν οι πρώτες που, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, κατέκλυσαν τους δρόμους απαιτώντας την επιστροφή του Τσάβες. Το θάρρος και η ευρηματικότητα των γυναικών στον αγώνα της καταπολέμησης του πραξικοπήματος αναγνωρίζονται απ' όλους και ιδιαίτερα από τον ίδιο τον Πρόεδρο Τσάβες. Μια παγκόσμια έκκληση από γυναίκες σε γυναίκες, ζητά να στηριχτεί η επανάσταση αυτή στην οποία οι γυναίκες συμμετέχουν ενεργά. Η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με ψέματα που προωθούν και υποστηρίζουν τους ηγέτες του πραξικοπήματος.

Το γεγονός αυτό έχει τόσο εξοργίσει τις γυναίκες, που κάθε μέρα χιλιάδες Βενεζουελανές περικυκλώνουν τα κεντρικά κτίρια των τηλεοπτικών σταθμών, απαιτώντας να μπει ένα τέλος στα ψέματα εναντίον τους. Οι γυναίκες αυτές είναι επίσης εξαγριωμένες με το ότι έχει παραχωρηθεί στο CTV - το διεφθαρμένο συνδικάτο που αναμειγνύεται με το πραξικόπημα - τηλεοπτικό βήμα για να συνεχίσει τους ισχυρισμούς του πως οι εργάτες υποστηρίζουν τις προσπάθειες των εργοδοτών τους να αποσταθεροποιήσουν την οικονομία.

Την παγκόσμια έκκληση προσυπογράφουν, ανάμεσα σε άλλες οργανώσεις, η Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών, η Τελεσίλλα (Ελληνικό φεμινιστικό δίκτυο) και το Κέντρο Ερευνας Γυναικείων Θεμάτων (ΚΕΓΥΘΕ) στέλνοντάς την και στον πρωθυπουργό, στον ΟΗΕ, στη Διεθνή Αμνηστία, στην αμερικανική πρεσβεία, στη Γενική Γραμματεία Ισότητας και τα ΜΜΕ.

Διακρίσεις για τις γυναίκες δημοσιογράφους

Αντιμέτωπη με φαινόμενα ανισομισθίας και μειωμένες ευκαιρίες επαγγελματικής ανάδειξης εξακολουθεί να είναι η Ελληνίδα δημοσιογράφος. Σ' αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν πολλά στοιχεία που ακούστηκαν σε εκδήλωση την οποία οργάνωσε το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ, σε αίθουσα της Ενωσης, για να τιμήσει την Ελληνίδα δημοσιογράφο.

Οπως τόνισε η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου, τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι δημοσιογράφοι θηλυκού γένους που αναλαμβάνουν κεντρικά δελτία ειδήσεων, αλλά πολλές γυναίκες του κλάδου, αν και υπερέχουν σε προσόντα, έχουν χαμηλότερη αμοιβή από άνδρες συναδέλφους τους. Στην πρόωρη συνταξιοδότηση στην οποία οδηγεί συχνά τις δημοσιογράφους η υπερφόρτωσή τους με πολλούς ρόλους - εργαζόμενη, μητέρα και νοικοκυρά - αναφέρθηκε η αντιπρόεδρος του μορφωτικού ιδρύματος της Ενωσης, Σοφία Μαλτέζου. Το κόστος τότε, είναι χαμηλότερες συντάξεις από αυτές των ανδρών συναδέλφων, κάτι που συμβαίνει και σ' άλλες περιπτώσεις. Ιδιαίτερα εύστοχη ήταν η σημείωση της κριτικού της τηλεόρασης Πόπης Διαμαντάκου ότι «πέρα από άνδρες και γυναίκες, υπάρχει ένα πιο δυνατό σύστημα, το σύστημα της αγοράς που εκμεταλλεύεται και αναπαράγει τη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών».

Σύμφωνα με στοιχεία σχετικής έρευνας, ενώ το 61% των γυναικών του κλάδου έχουν ανώτατη μόρφωση, μόνο το 8% κατέχουν διευθυντικές θέσεις. Παράλληλα, 6 στις 10 δε θεωρούν απαραίτητη την εγγραφή τους σε σωματείο, κάτι που αποδεικνύει ότι οι γυναίκες δημοσιογράφοι δεν πιστεύουν ακόμα στην αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή ημίωρης τηλεταινίας, με ιστορική αναδρομή από την πρώτη απεργιακή κινητοποίηση γυναικών σε υφαντουργείο του Πειραιά το 1892, μέχρι τις σημερινές «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις που θέλουν τις εργαζόμενες να συμπληρώνουν 10-14 ώρες στο σπίτι φορτωμένες με την ταυτόχρονη ανατροφή των παιδιών και το νοικοκυριό.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ