ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι αντοχές της ελληνικής βιοποικιλότητας

Γρηγοριάδης Κώστας

Λίγο πριν από τον πόλεμο, όταν το ραδιόφωνο ήταν είδος πολυτελείας, οι κινηματογράφοι σχεδόν ανύπαρκτοι (εκτός από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη), ενώ η τηλεόραση θα αργούσε να κάνει την εμφάνισή της τέσσερις δεκαετίες περίπου, το συνηθέστερο μέσο ψυχαγωγίας ήταν το θέατρο. Ομως στην επαρχία οι περισσότερες παραστάσεις γίνονταν από τα λεγόμενα «μπουλούκια» που στήνονταν με ελάχιστα μέσα, χωρίς καλλιτεχνικές απαιτήσεις (πλην εξαιρέσεων). Μισό αιώνα μετά, η τηλεόραση είναι μέρος της ζωής μας και θεωρητικά τα «μπουλούκια» νομίζαμε ότι είχαν εξαφανιστεί. Ομως ως αναδυόμενος φοίνικας, έσκασαν και πάλι μύτη, επί το ...εκσυγχρονιστικότερο, μες στη χλιδή και την γκλαμουριά αποδεικνύοντας τις αντοχές της ελληνικής βιοποικιλότητας. Ομως εξαιτίας των πολλαπλών μεταλλάξεων, μπουλουκτσήδες δεν είναι πια θεατρίνοι, αλλά επαγγελματίες πολιτικοί. Τα κάρα που τους μετέφεραν, αντικαταστάθηκαν από απαστράπτουσες μερσεντές και κρουαζιερόπλοια. Τις αυλές και τους καφενέδες που τους φιλοξενούσαν τα αντικατέστησαν ξενοδοχεία πολλών αστέρων. Ο γνωστός υποβολέας που υπενθύμιζε τους ρόλους, υποκαταστάθηκε από παπαγαλάκια δημοσιογράφους και διαμορφωτές γνώμης. Τα κοστούμια δεν αλιεύονται πλέον από το Μοναστηράκι, αλλά από το Μιλάνο και το Παρίσι, όσο για τα σκηνικά των λαϊκών τεχνητών, ξεχάστηκαν και έχουμε τα ντεκόρ βιλών και επαύλεων.

Παραστάσεις έγιναν πολλές το τελευταίο διάστημα. Πρεμιέρα με το διήμερο στην Αθήνα, της Συνόδου των πρωθυπουργών της ΕΕ. «Weekend μετά θεάματος», κωμικού ως επί το πλείστον. Εν μέσω καλπάζοντος πληθωρισμού, ανεργίας και αποβιομηχάνισης, οι μπουλουκτσήδες αναφέρονταν σε αναπτυξιακά επιτεύγματα. Οι στημένοι όπως πάντα κλακαδόροι - όπως απαιτεί το σενάριο - χειροκροτούσαν ενθέρμως τους συντελεστές της παράστασης. Σε ρόλο πρωταγωνιστή το σενάριο είχε κάποιον Πρόεδρο που ως άλλος Τειρεσίας έκανε προβλέψεις για το μέλλον και ζητούσε θυσίες (τους εργαζόμενους) για να έχει καλούς οιωνούς στη μεγάλη πορεία του. Ομως υπήρξαν κι άλλες παραστάσεις, αυτή τη φορά στην επαρχία. Με την ίδια συνταγή, αλλά διαφορετικό ρεπερτόριο.

Το νησί των Φαιάκων επέλεξε ένας θεατρώνης. Μια παράσταση με βουκολικό περιεχόμενο. Πρωτοτυπώντας μάλιστα, το τέλος ήταν μακάβριο! Εξαφανίζονταν όλοι οι εξεγερμένοι αγρότες. Αλλά υπήρχε ηθικόν δίδαγμα. Οι ξύπνιοι, οι πονηροί και οι υπάκουοι της εξουσίας, έκαναν την αρπαχτή τους και την ...έκαναν γενικώς. Οσο για τους υπόλοιπους, στον Καιάδα.

Αλλοι δυο θεατράνθρωποι του εκσυγχρονισμού επέλεξαν Πάτρα - Μεσολόγγι και Κυκλάδες αντίστοιχα. Και οι δυο πρωτοτύπησαν. Εκτός του θιάσου τους, κουβαλούσαν τους φιλοξενούμενους συναδέλφους τους, αλλά και τους κριτικούς των παραστάσεων και τους θεατές, σε δρώμενα με παγκόσμια αποκλειστικότητα.

Τέλος, μια θιασαρχίνα μες στην καλή χαρά, ανέβασε μια παράσταση με οικολογικό περιεχόμενο που προφανώς εκτίμησε ότι πουλά, αλλά κανείς από τους θεατές δεν κατάλαβε το έργο. Κι επειδή στο Ελλαδιστάν ο πολιτισμός βρίσκεται πάντα στην κορυφή της πυραμίδας, τα έξοδα των παραστάσεων χρεώθηκαν στους υπηκόους - υποτελείς. Το πόσο κόστισαν, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Εξάλλου ο πολιτισμός πρέπει να ενισχύεται από όλους μας!

ΟΙΚΟΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Μετά από μένα το χάος

Κάπως έτσι δήλωσε ο Πρόεδρος - Πρόεδρος (της ΕΕ και του ΠΑΣΟΚ) την Τρίτη σε άλλη μια κομματική φιέστα, με στόχο να περισώσει ό,τι γίνεται από το υπό διάλυση μαγαζί του. Δημοσκοπήσεις και κυρίως η λαϊκή οργή σηματοδοτούν το τέλος της καθεστωτικής επικυριαρχίας της πιο αντιδημοκρατικής μεταπολιτευτικής κυβέρνησης. Με τη ρομφαία του εκσυγχρονισμού και ιδεολογία το νεοφιλελευθερισμό σάρωσαν στο διάβα τους ό,τι είχε απομείνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που φαντάζουν μπροστά του ριζοσπαστικές. Κι είναι για γέλια και για κλάματα η εικόνα των κρατικοδίαιτων στελεχών του να τον χειροκροτούν δουλικά και να επιδοκιμάζουν τα σαρδάμ και τις αερολογίες του. Ομως ο λαός, όσα τρικ κι αν χρησιμοποιήσουν, θα τους στείλει στις βίλες τους ή τέλος πάντων στα σπίτια τους.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Θεομπαίχτες Ι

Τα χημικά στο Ιράκ δε βρέθηκαν, γιατί τα είχαν κρύψει καλά -σύμφωνα με τους ιέρακες του αμερικανικού Πενταγώνου. Κι όμως οι δορυφόροι τους τα είχαν εντοπίσει πριν την εισβολή, γι' αυτό δε μας έλεγαν ότι έπρεπε να επιτεθούν;

Θεομπαίχτες ΙΙ

Ολο και πυκνώνουν τα άρθρα κυρίως σε αγγλόφωνες εφημερίδες που αναφέρουν (κατόπιν εορτής βέβαια) ότι η επίθεση στο Ιράκ δεν έπρεπε να γίνει, αλλά αφού έγινε, οι ΗΠΑ πρέπει να διαχειριστούν τα του Ιράκ. Η εισβολή και η κατοχή ξένης κυρίαρχης χώρας βαφτίζεται με απύθμενο θράσος ως διαχείριση.

Θεομπαίχτες ΙΙΙ

Η βοήθεια στο Ιράκ δε φτάνει, γιατί υπάρχουν λέει «οργανωτικά» ζητήματα. Γιατί δεν τους στέλνουμε τον Σημίτη, που του αρέσουν τα ταξίδια, να τους τα λύσει;

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

«Μύθοι, μαθηματικά, πολιτισμοί: αποσιωπημένες σχέσεις»

18 κείμενα που περιλαμβάνονται σ' ένα συλλογικό τόμο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ατραπός», και αντανακλούν διαφορετικές γνωστικές περιοχές, στην αναζήτηση ενός ενιαίου εκπαιδευτικού περιβάλλοντος με διεπιστημονικό περιεχόμενο. Ενα περιβάλλον που αποσιωπάται στα σχολικά βιβλία σ' ένα πεπαλαιωμένο και αναχρονιστικό αναλυτικό πρόγραμμα. Ενα βιβλίο με κείμενα ανατρεπτικά, που καταργούν μονοσήμαντες οπτικές και αναδεικνύουν αποσιωπημένους θησαυρούς.

Επιμένοντας στη ρύπανση

Νέα στοιχεία για άλλη μια φορά αποδεικνύουν τις ρυπογόνες επιδόσεις της ΔΕΗ στη Μυτιλήνη. Μια ιστορία που κρατά πάνω από 12 χρόνια και είμαστε από τους πρώτους που την έφεραν στο φως της δημοσιότητας, ύστερα από έρευνα που είχε διεξάγει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Αν και από τότε είχε τεθεί το θέμα της μετεγκατάστασης του εργοστασίου σε άλλη περιοχή, η διοίκηση της ΔΕΗ, ακολουθώντας εντελώς παρελκυστική πολιτική με αστείες προφάσεις, κατόρθωνε (και κατορθώνει) πάντα να ξεγλιστρά και να μεταθέτει το θέμα της μεταφοράς των εγκαταστάσεών της στο μέλλον, χωρίς να το προσδιορίζει. Πριν από ένα χρόνο μάλιστα υψηλόβαθμο στέλεχός της, σε συνέδριο για την ανάπτυξη του νησιού, δε δίστασε να πει ότι λίγο ως πολύ η ΔΕΗ μας κάνει χάρη που βρίσκεται στη Λέσβο, γιατί το κόστος ενέργειας στο νησί είναι μεγαλύτερο από άλλες περιοχές. Στο διάστημα αυτό των 12 ετών η ΔΕΗ ύψωσε τα φουγάρα της κι ενώ αυτό φάνηκε κατ' αρχήν ως δείγμα καλής θέλησης για τη βελτίωση της κατάστασης βραχυπρόθεσμα, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια ήταν η μόνη υποχώρηση της εταιρίας στο όλο ζήτημα. Να σημειώσουμε βέβαια και την «αδυναμία» εξεύρεσης περιοχής που θα υποδεχόταν τις εγκαταστάσεις της νέας μονάδας. Επειδή κάποια σημεία δεν επιτρέπονταν από το στρατό, κάποια άλλα από δήμους που υποδεικνύονταν (χωρίς όμως να αποδεικνύεται) ως οι καταλληλότεροι και αντιδρούσαν κ.τ.λ. Ετσι το θέμα βρίσκεται σε αδιέξοδο, με τη ΔΕΗ να μην πράττει το παραμικρό, εκτός φυσικά από τη συνεχιζόμενη ρύπανση της Μυτιλήνης. Αν όμως υπήρχε μια επιστημονική επιτροπή κοινής αποδοχής από το σύνολο των ενδιαφερομένων (δήμοι, επιστημονικοί φορείς, ΔΕΗ, στρατός) και η επιλογή γινόταν με επιστημονικά κριτήρια, τότε θα είχε προ πολλού εκλείψει το σημερινό αδιέξοδο που τον μόνο που ευνοεί είναι η ΔΕΗ, που δεν επιθυμεί τη μετεγκατάστασή της. Τη βδομάδα που μας πέρασε αναβλήθηκε για άλλη μια φορά η προσφυγή για τη θέση Καράβα, που σύμφωνα με μελέτη του Πολυτεχνείου κρίνεται ως ακατάλληλη. Η νομαρχία επέβαλε πρόστιμο στη ΔΕΗ. Η νέα δημοτική αρχή της Μυτιλήνης πιέζει για λύσεις εδώ και τώρα, ρίχνοντας όμως το μπαλάκι σε άλλες περιοχές, σε μια λογική «μακριά από εμάς κι όπου να είναι». Το σίριαλ θα έχει πολλά επεισόδια ακόμα.