ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κυνικές ομολογίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θέμα αξιοπιστίας της αμερικανικής ηγεσίας έθεσαν μια σειρά από αναλυτές, μετά τις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, και του υφυπουργού, Πολ Γούλφοβιτς, όπου, ούτε λίγο-ούτε πολύ, παραδέχτηκαν ότι τα προβαλλόμενα περί κατοχής όπλων μαζικής καταστροφής από το Ιράκ ήταν απλά και μόνον το κατάλληλο πρόσχημα. Και δε λέμε, και τέτοιο θέμα γεννούν οι κυνικές αυτές ομολογίες. Είναι όμως το λιγότερο. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η πρώτη αμερικανική ηγεσία, που χρησιμοποιεί ωμά ψέματα, για να προωθήσει τις αντιλαϊκές επιδιώξεις και σχέδιά της. Και πέρα απ' αυτό, η στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ δε γίνεται, ούτε στο ελάχιστο, λιγότερο τρομοκρατική και εγκληματική ή παράνομη, ακόμη και αν το καθεστώς του Σ. Χουσεΐν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής.

Οι προαναφερόμενες ομολογίες των Αμερικανών αξιωματούχων, όμως, δεν επιβεβαιώνουν μόνον τον ιμπεριαλιστικό, επικίνδυνο, πολεμοκάπηλο χαρακτήρα της αμερικανικής πολιτικής. Γεννούν σοβαρότατα θέματα και για τις ηγεσίες των χωρών, που συμπαρατάσσονται με τις ΗΠΑ στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» και, ακόμη περισσότερο, για όσες έσπευσαν να παράσχουν τις όποιες «διευκολύνσεις» στην εισβολή στο Ιράκ, όπως, για παράδειγμα, η κυβέρνηση Σημίτη. Αυτή είναι η αλήθεια κι ας παριστάνουν οι κυβερνώντες τους ...ανίδεους.

ΥΓ: Οι νέες δηλώσεις του Ντ. Ράμσφελντ και η γενικότερη επιχείρηση διασκέδασης των σχετικών εντυπώσεων επιβεβαιώνουν ουσιαστικά τις προαναφερόμενες ομολογίες.

Σκόπιμη διαστρέβλωση

Δεκαπέντε μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και ορισμένοι επιμένουν ακόμα να διαστρεβλώνουν συνειδητά τη θέση του ΚΚΕ απέναντι στο κορυφαίο «αθλητικό» γεγονός. Χαρακτηριστικό αυτής της στάσης ήταν και το περιστατικό στην ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδήλωση που διοργάνωσε την περασμένη Τετάρτη η «Δημοτική Ενότητα Αμαρουσίου» για τον Ολυμπιακό Εθελοντισμό. Δημοσιογράφος από τοπική εφημερίδα άφησε να εννοηθεί ότι η σημερινή στάση του ΚΚΕ απέναντι στους Αγώνες έρχεται σε αντίφαση με την τοποθέτησή του την περίοδο που η Αθήνα διεκδικούσε τους Αγώνες, το 1997.

Τι κι αν το ΚΚΕ κατ' επανάληψη έχει τοποθετηθεί εντός και εκτός Βουλής, με ομιλίες, παρεμβάσεις αλλά και αγώνες. Και η πάγια θέση του είναι ο συνεχής και αδιάκοπος αγώνας ενάντια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της εμπορευματοποίησης, της καταστροφής του περιβάλλοντος και της εκμετάλλευσης από τις πολυεθνικές-χορηγούς. Κάτι που επισήμανε και στην εκδήλωση της «Δημοτικής Ενότητας» ο Μπάμπης Ζιώγας, επικεφαλής της παράταξης. «Το ΚΚΕ - είπε - αντιτίθεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα οδηγήσουν σε οδυνηρές συνέπειες για το περιβάλλον, τα εργασιακά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες. Και, φυσικά, εκείνο που αντιπαλεύουν οι κομμουνιστές δεν είναι τα ιδανικά του Ολυμπισμού και του αθλητισμού, αλλά η αισχρή εκμετάλλευσή τους από τους κεφαλαιοκράτες, προκειμένου να αυξήσουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους».

Οι παραδόσεις

Δεν έχασε την ευκαιρία ο αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος. Η επέτειος των πεντακοσίων πενήντα χρόνων ήταν προχτές, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και, πέρα από τις σχετικές εκδηλώσεις μνήμης που διοργάνωσε, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις «παραδόσεις και τους θρύλους», ότι «πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι». Και δε λέμε, βέβαια, καλό είναι να διαφυλάττονται οι παραδόσεις, αλλά σε αρμονία με τη γνώση της ιστορίας και της κοινωνικής εξέλιξης. Αλλιώς...

Ενα υγιέστατο και όμορφο κοριτσάκι βάρους 3.250 γραμμαρίων έφεραν χτες μεσημέρι στο φως η συντρόφισσα (και συνάδελφος του Διεθνούς Τμήματος του «Ριζοσπάστη») Κλωντίν Χέσπερ και ο σύντροφός της (μας) Παναγιώτης Παλαβός. Εχουν τις καλύτερες ευχές μας! Να το χαίρονται!

Δάνεια

Δίχως όρια οι μπάνκες πλέον

δάνεια θα δίνουν,

δίχως όρια τον κόσμο

θ' αφαιμάσσουν και θα γδύνουν,

μια θα παίρνει ο φουκαράκος

δέκα πίσω θα επιστρέφει,

το κεφάλαιο τον κοσμάκη

δίχως οίκτο θα αλέθει!

* * *

Δίχως όρια οι μπάνκες

θα προσφέρουν, λέει, χρήμα

κι ο κοσμάκης θα πληρώνει

«πανωτόκια» ως το... μνήμα,

μακριά λοιπόν κι αλάργα

από τέτοιες «ευκαιρίες»

θα σας φάνε και το μεδούλι

αφελείς μου οι «καρχαρίες»!

Ο οίστρος

Απαράγραπτο χρέος

Καρφί» στα μάτια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, το νησί της επανάστασης. Ποτέ δε συμβιβάστηκαν με το γεγονός ότι μέσα στην αυλή τους υπάρχει μια εστία αντίστασης, μια φωτιά που φωτίζει τα σοσιαλιστικά ιδεώδη και ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων του μόχθου όπου Γης, μια καθημερινή υπενθύμιση και επιβεβαίωση της δύναμης που κρύβει κάθε λαός που αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα δικά του χέρια. Και ποτέ δεν έκρυψαν την επιθυμία τους να ξεμπερδέψουν με τη σοσιαλιστική Κούβα.

Μεθοδικά όλο το τελευταίο διάστημα προετοιμάζουν το έδαφος για την κορύφωση της επιθετικότητάς τους που ως σήμερα εκδηλωνόταν με οικονομικά, ιδεολογικά και πολιτικά μέσα, αλλά αθέμιτα μέσα, και που αύριο όλα δείχνουν ότι μπορεί να εκδηλωθεί και με στρατιωτικά. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν είναι μόνος του. Συνεπικουρείται από τον ευρωπαϊκό που χωρίς προσχήματα πλειοδοτεί στην αντικουβανική προπαγάνδα. Η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν αποτελεί δυστυχώς την εξαίρεση, όπως επίσης και ο ΣΥΝ από τη δική του σκοπιά, αφού απεχθάνεται τον υπαρκτό σοσιαλισμό.

Ομως και η Κούβα δεν είναι μόνη της. Εχει στο πλευρό της, τους λαούς του κόσμου. Φαίνεται αυτό καθημερινά και στη χώρα μας όπου πληθαίνουν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο λαό της και στην κυβέρνησή του. Δε φτάνουν όμως. Η αλληλεγγύη στην Κούβα πρέπει να προσλάβει διαστάσεις ευθέως ανάλογες της ιμπεριαλιστικής προκλητικότητας που εκδηλώνεται εναντίον της. Το νησί της επανάστασης τούτη την ώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε χρειάζεται τη συμπαράσταση όλων, κάθε προοδευτικού ανθρώπου.

Κι όχι μόνο γιατί αυτό προστάζει το διεθνιστικό μας καθήκον. Το καθήκον κάθε ανθρώπου που δεν ανέχεται τ' άδικο. Ας αναρωτηθούμε όλοι μας: Είναι η Κούβα το τέλος; Σίγουρα δεν είναι η αρχή. Αυτή χάνεται στα βάθη του χρόνου, αλλά δεν ξεχνιέται. Δεν ξεχνιέται, ούτε συγχωρείται η ροή του αίματος που προκάλεσε η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Η ζωή, η εμπειρία, η κοινή λογική λέει, πως αν οι λαοί με την πάλη τους δε γράψουν «τέλος» στις θηριωδίες του καπιταλισμού, τότε η μοίρα των Γιουγκοσλάβων, των Ιρακινών, θα είναι η μοίρα των Κουβανών και γιατί όχι και η δική μας.

Ας κάνουμε λοιπόν ό,τι περνά από το χέρι μας για να γραφτεί μια ώρα αρχύτερα αυτό το τέλος. Αποφασιστικά, μαχητικά οφείλουμε να υπερασπίσουμε το λαό της Κούβας και το δικαίωμά του να χαράζει ο ίδιος τη ρότα του. Να καταδικάσουμε το ελέω «θεού» και δύναμης «δικαίωμα» των ιμπεριαλιστών να επεμβαίνουν όπου προστάζουν τα συμφέροντά τους. Να υπερασπιστούμε τη σοσιαλιστική επανάσταση που τόσο βάναυσα συκοφαντείται γιατί τόσο πολύ φοβίζει την πλουτοκρατία. Ετσι μόνο υπερασπίζουμε και το δικό μας δικαίωμα να αποφασίσουμε για τη ζωή και το μέλλον μας, έτσι μόνο απομακρύνουμε κινδύνους που απειλούν κι εμάς κι όλους τους λαούς του κόσμου, όμοιους μ' αυτούς που απειλούν σήμερα τους Κουβανούς.

Ας δώσουμε όλοι το «παρών» μας στο κίνημα αλληλεγγύης προς την Κούβα. Η παρουσία μας είναι επένδυση και για μας. Είναι επένδυση σίγουρης απόδοσης σ' ένα μέλλον ειρηνικό, με λαϊκή ευημερία, σ' έναν κόσμο όπου οι λαοί θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλα όσα τους αφορούν.