ΚΚΕ
Ημερίδα για τις διώξεις σε βάρος Κομμουνιστικών Κομμάτων
Την Παρασκευή 4 Ιούλη 2003 στις 10 π.μ. το ΚΚΕ διοργανώνει ημερίδα στην αίθουσα του Ζαππείου Μεγάρου, με θέμα: «Διώξεις σε βάρος των Κομμουνιστικών - Εργατικών Κομμάτων, των σοσιαλιστικών ιδεών και συμβόλων και παραγόντων του εργατικού κινήματος στην ΕΕ και στις υπό διεύρυνση χώρες».
Σήμερα σε μια σειρά από τις υπό διεύρυνση χώρες εμφανίζονται σοβαρά αντιδημοκρατικά νομοθετικά και δικαστικά μέσα σε βάρος των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Ετσι, σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Τουρκία η νομοθεσία απαγορεύει τη δράση των ΚΚ. Στην Πολωνία το απαράδεκτο άρθρο 13 ταυτίζει τον κομμουνισμό με το φασισμό. Στην Ουγγαρία απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των σοσιαλιστικών συμβόλων. Στη Σλοβακία δικάζεται πρώην στέλεχος του ΚΚ, ενώ υπήρξε και προσπάθεια απαγόρευσης του Κόμματος.
Αντίστοιχες διώξεις έγιναν στη Γερμανία και στη Βουλγαρία, ενώ υπήρξαν προσπάθειες να γίνουν και σε άλλες χώρες όπως στην Τσεχία, όπου εξακολουθεί να ισχύει ο νόμος «περί κάθαρσης» του κρατικού μηχανισμού.
Σκοπός της ημερίδας είναι να προβληθεί για άλλη μια φορά το ζήτημα των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων που ισχύει σε βάρος Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, πολιτική που ακολουθείται για τη διατήρηση ενός έντονου αντικομμουνιστικού κλίματος στην Ευρώπη, τη συρρίκνωση της επιρροής τους και τη σοβαρή εμπόδιση της δράσης τους.
Τα κοντά ποδάρια της δημαγωγίας...
«
Στο ΠΑΣΟΚ χάνουμε την ψυχραιμία μας όταν βλέπουμε τη ΝΔ να "πασοκίζει". Να "πασοκίζει" επικινδύνως, δηλαδή να "πασοκίζει" επιτυχώς, και φοβούμαστε μήπως μας υποκλέψει το λαϊκό μας προφίλ».
Η «εκμυστήρευση» της επιτρόπου Αννα Διαμαντοπούλου (στο προχτεσινό «Βήμα») για τους μύχιους φόβους της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ απέναντι στη ΝΔ, περιγράφει εύστοχα τη μέθοδο με την οποία η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να κατακτήσει την εξουσία. Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι «πασοκίζω» σημαίνει ασύστολη δημαγωγία και εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων με στόχο την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου και στη συνέχεια, ως κυβέρνηση, ανελέητη επίθεση κατά των λαϊκών συμφερόντων. Αυτό ακριβώς κάνει και η ηγεσία της ΝΔ. Εχοντας αντλήσει τα συμπεράσματά της από τη δεκάχρονη συνεχή παραμονή της στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευση, το έχει πάρει απόφαση: Αν δεν παραπλανήσει, αν δεν ξεγελάσει τους «οικονομικά ασθενέστερους», εξουσία δε βλέπει στον αιώνα τον άπαντα...
Βασική προϋπόθεση γι' αυτό είναι να αποκρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής της, να διασκεδάσει την ανησυχία των φτωχών στρωμάτων ότι, τουλάχιστον, δε θα χειροτερέψει η θέση τους απ ό,τι επί ΠΑΣΟΚ. Σε αυτόν ακριβώς τον αγώνα έχει αποδυθεί ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος προσπαθεί να επιτύχει τον απώτερο στόχο του (εξουσία) χρησιμοποιώντας «συγκλίνουσες» μεθόδους και μέσα.
Πρώτον, μεταχειρίζεται υψηλούς «αντιπολιτευτικούς τόνους» και «βαρείς χαρακτηρισμούς» κατά της κυβέρνησης. Με αυτό τον τρόπο, με τις φραστικές κόντρες και τις κοκορομαχίες, πασχίζει να πείσει ότι «δεν είναι ίδια» με την κυβέρνηση και κυρίως από την πολιτική της. Μια προσεκτικότερη παρατήρηση δείχνει ότι οι σκληρές καταγγελίες δεν αφορούν την ουσία της (νεοφιλελεύθερης) πολιτική της κυβέρνησης αλλά τη διαχείρισή της. Ποτέ, για παράδειγμα, η ΝΔ δεν κατήγγειλε την κυβέρνηση για τη λιτότητα, την απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, κ.ο.κ. Οι «βαριές κουβέντες» εστιάζονται στην «άτολμη» και «κουρασμένη» υλοποίησή τους. Εξάλλου, η ηγεσία της ΝΔ δεν το κρύβει ότι ενδιαφέρεται απλώς να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη...
Δεύτερον, η ηγεσία της ΝΔ δεν κουράζεται να κάνει συνεχή αναφορά στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, να περιγράφει με τα πλέον μελανά χρώματα τις ολέθριες συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής στα λαϊκά στρώματα. Πρόκειται για τη δοκιμασμένη μέθοδο της «δημαγωγίας των διαπιστώσεων», που χαϊδεύουν τα αυτιά των «από κάτω» και ταυτόχρονα ρίχνουν στάχτη στα μάτια τους για τις πραγματικές (προ)θέσεις της ηγεσίας της ΝΔ. Πάλι, για παράδειγμα, ο Κ. Καραμανλής στην προχτεσινή Κοινοβουλευτική Ομάδα έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για την Ελλάδα «όπου οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες ζουν με δανεικά», «όπου επεκτείνεται η φτώχεια ενώ ο πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια μιας δράκας αεριτζήδων του κατεστημένου», «που ξέχασε την ύπαιθρο», «μια Ελλάδα που παραδίδεται στην ανεργία». Με επισημάνσεις και περιγραφές αυτού του τύπου η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να πείσει ότι δεν είναι δυνατόν να ταυτίζεται με την πολιτική που εφαρμόζεται...
Η δημαγωγία και το ψέμα όμως έχουν κοντά ποδάρια. Οι μάσκες πέφτουν όταν έρχεται η ώρα της πράξης, αλλά και όταν υποχρεώνεται να παρουσιάσει συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι στα μεγάλα αφεντικά. Για να περιοριστούμε μόνο στη βδομάδα που πέρασε: Η ηγεσία της ΝΔ δεν είπε κουβέντα για την παράδοση της ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες, για την απελευθέρωση του ωραρίου, για το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, κ.ά. Αυτοί άλλωστε είναι οι δικοί της στόχοι και με ικανοποίηση βλέπει την κυβέρνηση να βγάζει τα «αγκάθια» που «θα» έχει να αντιμετωπίσει ως κυβέρνηση. Επίσης, η ηγεσία της ΝΔ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ψελλίσει μια λέξη αποδοκιμασίας για τη βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ κατά των ομογενών στον Ασπρόπυργο, ούτε κατά των κατοίκων της Μάνης. Δεν αντέδρασε ούτε όταν ο «δικός της» δήμαρχος στο Παλαιό Φάληρο προπηλακίστηκε άγρια προχτές από τις δυνάμεις καταστολής...
Το «όραμα» για την «Ελλάδα του 2010» που παρουσίασε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του την Παρασκευή ο Κ. Καραμανλής είναι στην πραγματικότητα ένας εφιάλτης για τα λαϊκά συμφέροντα. Πίσω από τα παχιά και απατηλά λόγια περί «της Ελλάδας του Πολιτισμού και της Παιδείας» ή «της μετάβασης σε ένα κράτος αυξημένων δυνατοτήτων, ένα κράτος δικαίου», υπάρχει η «επιθετική οικονομική πολιτική», που σημαίνει «δημοσιονομική εξυγίανση» (περικοπές κοινωνικών δαπανών και λιτότητα), «μείωση των φόρων» (για το κεφάλαιο και διάλυση του κράτους πρόνοιας), «απελευθέρωση αγορών» (ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις), κ.ο.κ.
Μετά τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι το ζήτημα δεν είναι πότε θα γίνουν οι εκλογές: τώρα, όπως ζήτησε εξυπηρετώντας κομματικές επιδιώξεις και δικομματικές ανάγκες ο Κ. Καραμανλής, ή μετά από δέκα μήνες, όπως δηλώνει η κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι να υποστεί πλήγμα ο δικομματισμός, να «απελευθερωθούν» λαϊκές μάζες, να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της συγκρότησης του δικού τους Λαϊκού Μετώπου.
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Ο Χάρι Πότερ και το τέλος της ... Δημοκρατίας
Δανείζομαι μια φράση από την έξοχη ταινία του Αλεξάντερ Σοκούροφ «η Ρωσική Κιβωτός», που παίχτηκε σε ελάχιστες αίθουσες φέτος, υμνήθηκε από τους γνωρίζοντες σινεμά, αλλά άφησε αδιάβαστες τις μάζες, γιατί έτσι αποφάσισε το θηριώδες σύστημα. «Οι Ευρωπαίοι είστε δημοκράτες, που θρηνούν για την απώλεια της μοναρχίας»!!! Θαρρώ, σύντροφοι, ότι σ' αυτήν την ιστορική διαπίστωση με πολλή επιτυχία καταγράφεται και αξιολογείται το ζοφερό παρόν και το σκοτεινό μέλλον των λαών της Ευρώπης. Ενωμένης, διευρυνόμενης, κατακερματισμένης, βομβαρδισμένης, αποκλεισμένης, ξεπουλημένης, αδιάφορο σύντροφοι, αφού η ευρύτερη περιοχή στην οποία ζούμε και δήθεν για έξι μήνες πρωτοστατούμε, είναι πλέον μειωμένης κυριαρχίας παράρτημα της αμερικανικής επικράτειας.
Θρηνώντας για την απώλεια των κυριαρχικών μοναρχικών αυτοκρατοριών, που διαφέντεψαν δεσποτικά τη μοίρα της, η Ευρώπη παραδόθηκε στη στυγνή Πλανηταρχία και το παγκόσμιο Ράιχ, από μια νεόπλουτη και καλά εκπαιδευμένη στη φαλκίδευση της λαϊκής εντολής νομενκλατούρα, με φανερή ικανοποίηση και ανακούφιση. Δε θρηνεί πια την απώλεια του αυτοκράτορα και των πριγκίπων του το θλιβερό Διευθυντήριο, που στήθηκε με όρους 21ου αιώνα. Πανηγυρίζει υποκριτικά και θέτει ως υπ' αριθμόν ένα λαϊκή προτεραιότητα, το κυνήγι των κεφαλών της διεθνούς τρομοκρατίας, δηλαδή όλων εκείνων των αστών και μεγαλοαστών που ξέφυγαν από τον έλεγχο της τάξης τους, καταδεικνύοντας το πραγματικό πολιτικό της πρόσωπο, αυτό του τρομοκράτη των λαών.
Το τέλος της δημοκρατίας, όπως την επιδίωξε επιβιώνοντας η ευρωπαϊκή αστική τάξη από τη Γαλλική Επανάσταση έως τις μέρες μας, είναι τόσο ορατό όσο και οι θανατηφόρες επιπτώσεις του στη ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Στην έως πριν από μια δεκαετία και κάτι όχθη του αντίπαλου σοσιαλιστικού δέους, που με μόνη την παρουσία του περιόριζε την αδηφαγία των Δυτικών αστών, οι τσαρικές φιέστες στο πρώην Λένινγκραντ δεν ισοφαρίζουν τη μείωση του μέσου όρου ζωής κατά δέκα χρόνια, που ...εξασφάλισε η παλινορθούμενη ταχέως αστική τάξη στον, καλύτερα πολιτικά εκπαιδευμένο από το Δυτικό μικροαστό, Σοβιετικό πολίτη.
Η φθορά κάθε συστήματος πολιτικής διακυβέρνησης διακρίνεται καλύτερα στα παιδιά του και στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν, βρίσκουν τρόπους διαφυγής και ωριμάζουν πριν επαναστατήσουν ή και ενσωματωθούν, ανάλογα με την παρεχόμενη εκτός συστήματος Παιδεία. Η γενιά του Χάρι Πότερ, σύντροφοι, απαιτεί ουσιαστική πολιτική αποκρυπτογράφηση. Δεν είναι τυχαία η στροφή εκατομμυρίων παιδιών σ' έναν κόσμο ανάγνωσης κι όχι ηλεκτρονικής αποχαύνωσης, με όνειρα επενδεδυμένα στις δυνατότητες της Μαγείας. Το παραμύθι του παντοδύναμου μάρκετινγκ δεν αρκεί για να ερμηνεύσει πώς τα σημερινά παιδιά, στραγγαλισμένα από τη σκληρότητα μιας καταναλωτικής δημοκρατίας που τα αποκλείει στο σύνολό τους σχεδόν, καταφεύγει στο μεσαιωνικά υπερφυσικό μιας ελπίδας που έρχεται από το υπερπέραν! Τα χαριποτεράκια του καιρού μας αναγνωρίζουν τον πραγματικό μεσαίωνα του μέλλοντός τους περισσότερο και καλύτερα από τους ψηφοφόρους γονείς και κηδεμόνες τους. Οχι, ο κίνδυνος ενσωμάτωσης στο εκφυλισμένο τρομοκρατικό σύστημα της παγκοσμιοποιημένης δυτικού τύπου δημοκρατίας, σύντροφοι, δεν προέρχεται από τη φυσική προσφυγή των παιδιών στη Μαγεία. Αλλά από το γεγονός ότι ο Χάρι Πότερ κληρονόμησε δυστυχώς τη μαγική ικανότητα να αντιστέκεται. Αρα, εξελίσσεται σε ...φυσικό ηγέτη με ειδικά ταξικά κριτήρια, εκπαιδεύοντας τα πιτσιρίκια στην αποδοχή αφεντικού των ονείρων τους από την κούνια. Εκεί, δηλαδή, που τα όνειρα δεν ξέρουν ακόμη να παίρνουν εκδίκηση για το ξύπνιο. Διαβάστε μαζί με τα παιδιά, πριν τα ραβδιά των μικρών μάγων γίνουν μισθοφορικό διαβατήριο για έναν κόσμο, που θα νομίζουν ότι τους ανήκει, αλλά θα είναι ήδη πεθαμένος...
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Κυρίως φύλλο 
Feeds
