Την ίδια περίπου στιγμή, ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Τ. Μίλερ, ανακοίνωνε στον υπουργό Αμυνας, ότι ελληνικές εταιρίες μπορούν να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στην ανοικοδόμηση του Ιράκ. Σύμφωνα, με τις σχετικές πληροφορίες, ο κ. Μίλερ δεν παρέλειψε, να σημειώσει, ότι το δικαίωμα αυτό θα δοθεί από τις ΗΠΑ με το σταγονόμετρο στις χώρες της Ευρώπης (ανάλογα με τη στάση τους στον πόλεμο) και επανέφερε το αίτημα για την αποστολή και συμμετοχή ελληνικής δύναμης στο στρατό κατοχής του Ιράκ.
Ετσι γίνονται οι σύγχρονες μπίζνες...
Πάντως, μη νομίζετε ότι η συμμετοχή του Κ. Λαλιώτη στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις και οι τότε ανάλογες τοποθετήσεις του Κ. Σημίτη, εμποδίζουν στο παραμικρό την κυβέρνηση να συμμετάσχει και αυτή στη μοιρασιά της λείας του πολέμου. Κάθε άλλο...
Αλλωστε, αρκετές μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες έχουν δηλώσει ήδη το ενδιαφέρον τους, ιδιαίτερα για τη μετά το 2004 χρονική περίοδο, όταν θα έχει τελειώσει το φαγοπότι των Ολυμπιακών έργων. Εκτός απ' αυτές, άμεσο και έντονο ενδιαφέρον έχουν, επίσης, ο όμιλος Βαρδινογιάννη και άλλοι πλοιοκτήτες, οι οποίοι συνεργάζονται ήδη με τις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ στην πώληση και μεταφορά καυσίμων.
Με άλλα λόγια, βολεύεται διπλά η κυβέρνηση. Και θα μοιράσει άλλο ένα «πακέτο προσφορών» στους γνωστούς και μη εξαιρετέους «φορείς της ανάπτυξης», και ορισμένοι εξ αυτών θα πρέπει να προσέχουν τη στάση τους για να έχουν τις «ευλογίες» της. Για παράδειγμα και όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, η ενδεχόμενη συμμετοχή του ομίλου Βαρδινογιάννη δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τη στάση του προαναφερομένου έναντι της κυβέρνησης και, ιδιαίτερα, στην υπόθεση του «γάμου» ΕΛ.ΠΕ - «ΠΕΤΡΟΛΑ»...
Αγανακτισμένος κι ακόμη παραπάνω ήταν ο αναγνώστης, που μας πήρε χτες τηλέφωνο. Αυτοί είναι κλέφτες, αρχιλήσταρχοι, μας ρουφάνε το αίμα, φώναζε. Πήγα στην τράπεζα, για να στείλω την απαιτούμενη προκαταβολή για τις λίγες μέρες του «κοινωνικού τουρισμού» και για έμβασμα δέκα (10) ευρώ, μου πήραν άλλα δύο κι εβδομήντα πέντε (2,75) προμήθεια. Πέρσι έδινα μόνον 500 δραχμές. Σχεδόν το διπλασίασαν...
Είπε κι άλλα πολλά. Για το εξευτελιστικό ποσόν της σύνταξης, που παίρνει. Για τον απροσμέτρητο πλούτο, που 'φτιαξαν τα χέρια του και πότισε ο ιδρώτας του, στις αρκετές δεκαετίες που δούλευε. Για τις σημερινές, πολύ δύσκολες συνθήκες της ζωής του. Και κατέληξε: Γράψτε τα όλα. Οχι για μένα. Ούτε για όποιον άλλο συνταξιούχο. Εμείς, λίγο - πολύ, τα φάγαμε τα ψωμιά μας. Για σας, τους νεότερους και τα παιδιά σας. Αν δεν απαλλαγείτε από την εξουσία και την καταλήστευση όλων αυτών των αρχικλεφτών, θα περάσετε ακόμη πιο μαύρες μέρες, όταν θα 'ρθετε στη δική μας θέση.
Τα γράφουμε, σύντροφε. Οπως ακριβώς τα 'πες.
Τρεις σακούλες με σκουπίδια που μάζεψαν από το Πεδίον του Αρεως, ήταν το δώρο προς την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ από τους κατοίκους της Αττικής και τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Συλλόγων και Κινήσεων για την προστασία ελεύθερων χώρων, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.
Η κ. υπουργός δεν μπόρεσε να τους δεχτεί γιατί είχε συνάντηση στο Ζάππειο με οικολογικούς φορείς λιγότερο «φωνακλάδες» από τους διαδηλωτές. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης ήταν πως, όταν οι αστυνομικοί ζήτησαν να απομακρυνθούν τα απορρίμματα, οι διαδηλωτές διαπίστωσαν πως, έξω από το υπουργείο ...Καταστροφής του Περιβάλλοντος, δεν υπήρχε ούτε ένας κάδος απορριμμάτων..!
Και οι δύο ίδιοι είναι
δες καλά, κόσμε και κρίνε
δες καλά και γνώση βάλε
και οι δυο τάλε κουάλε!
* * *
Και οι δυο διαόλου ράτσα
και ας έχουν άλλη φάτσα,
άλλα μάτια, άλλα φρύδια,
μα η πολιτική τους ίδια!
* * *
Και οι δυο, πάρτο χαμπάρι,
κουβαλούν πείνα και βάρη
η γραμμή τους δε διαφέρει
κι αν κανείς σε καταφέρει
πάει κάηκες από... χέρι!
Η ελληνική κυβέρνηση, ως προεδρεύουσα της ΕΕ, εξέδωσε προχτές βράδυ μια καθ' όλα απαράδεκτη δήλωση. Απαράδεκτη ως προς το περιεχόμενο, αλλά και ως προς το ύφος. Πρόκειται για μνημείο ωμής και προκλητικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα εσωτερικά της Κούβας, με πρόσχημα την απελευθέρωση των νομίμως καταδικασμένων Κουβανών πρακτόρων των ΗΠΑ.
Χωρίς περιστροφές η δήλωση της Ελληνικής Προεδρίας, που εκφράζει τις κυβερνήσεις των είκοσι πέντε κρατών-μελών της ΕΕ, είναι το προανάκρουσμα μιας εκτεταμένης και πολύμορφης ιμπεριαλιστικής επίθεσης κατά της σοσιαλιστικής Κούβας. Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης περιλαμβάνονται και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, όταν κριθεί ότι έχει διαμορφωθεί το κατάλληλο «κλίμα».
Η σοσιαλιστική Κούβα αποτελεί, κατά την άποψη των ιμπεριαλιστών, παράδειγμα προς αποφυγήν για τους λαούς, που η διεθνής πλουτοκρατία τούς θέλει υποταγμένους με τσακισμένα το ηθικό και τη συνείδηση. Γι' αυτό θέλουν να «εξαφανιστεί».
Σ' αυτές τις συνθήκες απαιτείται η υπεράσπιση της Κούβας απ' όλους τους εργαζόμενους. Οι εχθροί της Κούβας είναι εχθροί των λαών. Απαιτείται όμως και ξεκάθαρη τοποθέτηση, χωρίς πολύπλοκες διατυπώσεις και «ήξεις-αφήξεις», όλων των πολιτικών δυνάμεων μπροστά στο νέο σχεδιαζόμενο ιμπεριαλιστικό έγκλημα.