Πριν ακόμη τελειώσει το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας και αμέσως μετά άρχισε η διαφήμιση της επιτυχίας. (Ολοι;) αναγνωρίζουν το σοβαρό ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα των κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου.

Ωστόσο, και μια ανάγνωση της εισήγησης Σολάνα και των συμπερασμάτων (δηλαδή των αποφάσεων) είναι αρκετή, για να καταλάβει ο καθένας σε ποιο δρόμο οδηγούν την ΕΕ, αν είναι ή όχι αντίβαρο στην αμερικάνικη επιθετική, τρομοκρατική, κατακτητική πολιτική.

Να σημειώσουμε ότι η εισήγηση Σολάνα εγκρίθηκε στο σύνολό της και «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει την ικανοποίησή του για τις συστάσεις κλπ. ζητεί από τον ΓΓ/Ε (Σολάνα) να συνεχίσει το έργο του».

Ας δούμε, όμως, συγκεκριμένα τη λογική και την επιχειρηματολογία τους.

Νέες απειλές: Γίνεται διαπίστωση και σωστά ότι φαίνεται απίθανο να υπάρξει μεγάλης κλίμακας επίθεση εναντίον κάποιου από τα κράτη - μέλη. Στη συνέχεια, όμως, για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους λένε ότι «η Ευρώπη αντιμετωπίζει νέες απειλές, πιο ποικιλόμορφες, λιγότερο ευδιάκριτες και λιγότερο προβλέψιμες» και κάνουν αναφορά σε τρεις:

α) Τρομοκρατία, όπου αναφέρουν ότι αποτελεί στρατηγική απειλή, ότι δήθεν η Ευρώπη αποτελεί όχι μόνο στόχο, αλλά και βάση επιχειρήσεων των τρομοκρατών.

β) Εξάπλωση των όπλων μαζικού ολέθρου, όχι γενικά αλλά στα χέρια τρομοκρατικών ομάδων και,

γ) Διαλυμένα κράτη και οργανωμένο έγκλημα.

Στη συνέχεια βέβαια όσο και αν προσπαθούν να θολώσουν τα νερά γίνονται σαφείς και συγκεκριμένοι. Ας δούμε δυο ακόμη σημεία:

* «Ορισμένες χώρες έχουν αυτοτοποθετηθεί εκτός ορίων της διεθνούς κοινωνίας. Μερικές επιζητούν τη μόνωση, ενώ άλλες παραβιάζουν συστηματικά τους διεθνείς κανόνες εσωτερικής διακυβέρνησης ή εξωτερικής συμπεριφοράς. Είναι επιθυμητό να επανέλθουν στη διεθνή κοινότητα αυτές οι χώρες. Οσες αρνούνται να το πράξουν θα πρέπει να καταλάβουν ότι η στάση τους συνεπάγεται κάποιο τίμημα, μεταξύ άλλων στις σχέσεις τους με την ΕΕ».

* «Οι απειλές της νέας εποχής είναι συχνά μακρινές. Στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης, οι μακρινές απειλές μπορεί να είναι εξίσου ανησυχητικές όσο και εκείνες που έρχονται από πιο κοντά. Οι πυρηνικές δραστηριότητες της Β. Κορέας, οι πυρηνικοί κίνδυνοι στη Ν. Ασία, η διάδοση όπλων μαζικού ολέθρου στη Μ. Ανατολή, όλα αυτά αφορούν και ανησυχούν την Ευρώπη», και συνεχίζουν.

Ιράν: «Οσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, η ΕΕ επαναλαμβάνει την πλήρη της υποστήριξη στις προσπάθειες του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας να διενεργήσει διεξοδική εξέταση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Καλεί το Ιράν να συνεργαστεί πλήρως με το ΔΟΑΕ ...να υπογράψει, να επικυρώσει και να εφαρμόσει επειγόντως και άνευ όρων το Πρόσθετο Πρωτόκολλο της σχετικής συμφωνίας για τα Μέτρα Διασφάλισης».

Β. Κορέα: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξακολουθεί να ανησυχεί σοβαρά σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της Β. Κορέας και την αδυναμία της να συμμορφωθεί προς τη συμφωνία διασφαλίσεων του ΔΟΑΕ, πράγμα που υποσκάπτει το καθεστώς περί της μη διάδοσης». Προτρέπει τη Β. Κορέα να καταργήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα κατά τρόπον εμφανή εξακριβωμένο και μη ανατρέψιμο.

Στο σημείο αυτό ας δούμε ορισμένα συμπεράσματα:

1. Από το ύφος, αλλά και το θράσος, των εκτιμήσεών τους φαίνεται ότι χωρίς ντροπή οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους σε Εισαγγελέα και ταυτόχρονα Δικαστή και Χωροφύλακα.

Ανακάλυψαν ακόμη και Διεθνείς κανόνες εσωτερικής συμπεριφοράς των κρατών. Η υποταγή κρατών ονομάζεται επάνοδος στη διεθνή κοινότητα. Για τα κράτη που θα θελήσουν να ακολουθήσουν δική τους πολιτική εκτοξεύονται πολύπλευρες απειλές, «κάποιο τίμημα» «μεταξύ των άλλων», κλπ. δηλώνουν καθαρά ότι θα παρεμβαίνουν και στα εσωτερικά χωρών, των οποίων η πολιτική δεν είναι της αρεσκείας των.

2. Προκειμένου να «νομιμοποιήσουν» την πολιτική τους των επεμβάσεων και πολεμικών εισβολών σε κάθε σημείο της Γης, αναφέρουν ότι οι «μακρινές απειλές είναι το ίδιο ανησυχητικές με τις κοντινές».

3. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις απειλές, τους εκβιασμούς και την προετοιμαζόμενη επίθεση ενάντια στο Ιράν και τη Β. Κορέα, κάνοντας αναφορές για πυρηνικά που υποτίθεται ότι έχουν (Ιράν) ή αναγκάζονται να αποκτήσουν (Β. Κορέα) ότι παραβιάζει τις συμφωνίες μη διάδοσης.

* Δεν είναι οι ΗΠΑ που μονομερώς αποδεσμεύτηκαν (κατάργηση) τη συνθήκη για τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους;

*Δεν είναι οι ΗΠΑ που προχωράνε στη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος;

*Δεν είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες λίγες μέρες πριν τη σύνοδο της Θεσσαλονίκης αποφάσισαν την παραγωγή μικρών πυρηνικών όπλων;

*Δεν είναι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ (η πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ) που αποφάσισαν δράση εκτός συνόρων, που βομβάρδισαν με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου;

* Δεν έχει, άραγε, πυρηνικά το Πακιστάν και το Ισραήλ;

*Δεν είναι το ΝΑΤΟ, που στην Πράγα αποφάσισε χρήση μικρών πυρηνικών για τη δυνατότητα προληπτικού πλήγματος και σαν αντίληψη διαπερνά τα συμπεράσματα της Προεδρίας στη Θεσ/νίκη;

*Δεν είναι η ΗΠΑ με προϋπολογισμό στρατιωτικών δαπανών 400 δισ. δολ. και η ΕΕ που αποφάσισε αύξηση και ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας όταν εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν και πεθαίνουν;

Για όλα τα παραπάνω θα ήταν βέβαια περιττό να απευθύνουμε στους ηγέτες της «παλαιάς» και της «νέας» Ευρώπης το ερώτημα γιατί δε μιλάνε, γιατί δε λένε ούτε μια λέξη.

* Θα συμβάλουν στην ενίσχυση και την αναμόρφωση των θεσμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

* Θα υποστηρίξουν την πρόληψη των συγκρούσεων.

* Ζητάνε από τον Χ. Σολάνα να καταθέσει για έγκριση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το Δεκέμβρη έγγραφο για τη στρατηγική ασφάλειας της ΕΕ.

* Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει την ικανοποίησή του για την ολοκλήρωση και την εφαρμογή των μόνιμων ρυθμίσεων ΕΕ - ΝΑΤΟ.

* Για το Ιράκ διαπιστώνουν: Η πτώση της κυβέρνησης του Σαντάμ Χουσεΐν άνοιξε το δρόμο στο λαό του Ιράκ για ένα μέλλον με ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία.

* Η ΕΕ είναι πρόθυμη να συμμετάσχει στην ανασυγκρότηση του Ιράκ στο πλαίσιο της απόφασης 1483 του ΣΑ του ΟΗΕ.

* Για την Κούβα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπενθυμίζει τα συμπεράσματα του συμβουλίου εξωτερικών σχέσεων στις 16/6 και ανησυχεί για την παραβίαση θεμελιωδών ελευθεριών (είχαν αποφασίσει μέτρα απομόνωσης).

* Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επανεξέτασε την κατάσταση της σχέσης ΕΕ - ΗΠΑ και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η εξέλιξη των διατλαντικών σχέσεων επί βάσεων ισοτιμίας εξακολουθεί να είναι άκρως σημαντική σε κάθε τομέα, όχι μόνο για τα δύο μέρη, αλλά και τη διεθνή κοινότητα.

* Αναντικατάστατη θέση κατέχει η ευρωατλαντική σχέση. Ενεργώντας από κοινού, η ΕΕ και οι ΗΠΑ μπορούν να αποτελέσουν μια κολοσιαία δύναμη αγαθού για τον κόσμο μας.

α) Οι αποφάσεις για την εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας είναι συνέχεια προηγούμενων αποφάσεων και ενεργειών, δεν ολοκληρώθηκαν. Θα δοθεί συνέχεια με την Ιταλική Προεδρία το Δεκέμβρη και θα συνεχιστεί. Η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ θα συνεχίζεται. Ταυτόχρονα με προσπάθειες και μέτρα ανάπτυξης των δυνατοτήτων στρατιωτικής ισχυροποίησης.

β) Καταβλήθηκαν και καταβάλλονται συγκεκριμένες προσπάθειες, για να ξεπεραστούν οι αντιθέσεις τόσο μεταξύ κρατών - μελών της ΕΕ όσο και μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.

γ) Στη βασική γραμμή, αυτή της επίθεσης ενάντια σε χώρες και λαούς, ενάντια σε Δημοκρατικά Δικαιώματα και Ελευθερίες στα εσωτερικά και των χωρών τους ΕΕ και ΗΠΑ συμφωνούν. Ταυτόχρονα, εξακολουθούν οι αντιπαλότητες με τις ΗΠΑ να έχουν το επάνω χέρι και την ΕΕ (κυρίως Γαλλία - Γερμανία) να μην παραιτείται από την προσπάθεια ισχυροποίησή της. Μιλάνε για «ανάπτυξη διατλαντικών σχέσεων στη βάση της ισοτιμίας» και για «ενίσχυση του ΟΗΕ που πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της ΕΕ».

Συνολικά, οι αποφάσεις αυτές είναι ένα χαστούκι σε αυτούς που προπαγανδίζουν ότι η ΕΕ, ολόκληρη ή τμήμα της, μπορεί να είναι δύναμη ειρήνης κόντρα στην πολιτική των ΗΠΑ.

Αν, όμως, γίνεται λόγος για προώθηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, για προσπάθεια γεφύρωσης των αντιθέσεων ΗΠΑ - Γαλλογερμανών, κλπ. τότε πράγματι η ελληνική προεδρία ήταν επιτυχής.

Οι αποφάσεις της Θεσσαλονίκης και οι γενικότερες εξελίξεις επιτάσσουν στο μαζικό λαϊκό κίνημα και κυρίως τις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχουν κακοί και καλοί ιμπεριαλιστές, ότι και ο άσπρος και ο μαύρος λύκος είναι λύκοι. Οφείλουν οι δυνάμεις αυτές να εντείνουν τις προσπάθειές τους για ανάπτυξη της δράσης, για συντονισμό και ενότητα, για να βάλουν φραγμούς στις επιθέσεις των ιμπεριαλιστών, για να υπερασπίσουν το δικαίωμα των λαών να καθορίζουν την πολιτική και το κοινωνικό σύστημα στη χώρα τους.