Την Παρασκευή, 18 Ιουλίου, δόθηκε από την κυβέρνηση στη δημοσιότητα η πρότασή της για το «νέο μισθολόγιο» των δημοσίων υπαλλήλων.

1. Το νέο μισθολόγιο διαμορφώθηκε στα πλαίσια της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής της λιτότητας που «κατάφερε»!! τόσα χρόνια να καθηλώσει τους βασικούς μισθούς σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα. Το γεγονός ότι το 2003 ο βασικός μισθός π.χ. για το νεοεισερχόμενο στην εργασία είναι 398 ευρώ = 135.000 δρχ. (Υποχρεωτική Εκπαίδευση) και 484 ευρώ (Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση), αποτελεί σκάνδαλο και χρεώνει με τεράστιες ευθύνες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που είναι συνυπεύθυνη.

2. Με το νέο μισθολόγιο, η κυβέρνηση αρνείται να καταβάλει ακόμα και μέρος των απωλειών που έχουν οι μισθοί τα τελευταία χρόνια. Οι απώλειες αυτές για την τελευταία 10ετία υπολογίζονται στο 30% περίπου και είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής εισοδηματικής πολιτικής, η οποία προέβλεπε αυξήσεις μικρότερες από την αύξηση του πληθωρισμού.

3. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπροστιάσουν την κυβερνητική δημαγωγία και να μην παγιδευτούν στα προσωρινά ψίχουλα του νέου μισθολογίου. Αν εξετάσουν το μισθολόγιο με κριτήριο τη λογική που το διαπερνά θα διαπιστώσουν ότι μέσα από τη σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας και την αξιολόγηση με κριτήριο την υποταγή, η κυβέρνηση διαμορφώνει την υποδομή για τη συστηματική καθήλωση των μισθών και τη χειροτέρευση της κατάστασης των εργαζομένων στο Δημόσιο.

4. Το νέο μισθολόγιο πρέπει να εξεταστεί και από την εξής σκοπιά. Μέσα στις συνθήκες της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, στις συνθήκες της συνεχούς περικοπής των κρατικών δαπανών, που αφορούν σε κοινωνικές υπηρεσίες οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να καταβάλλουν και περισσότερα χρήματα για να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες σ' αυτούς τους κρίσιμους τομείς. Οι αυξήσεις, πολύ περισσότερο οι αυξήσεις «ψίχουλα», εξανεμίζονται.

5. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αντιμετωπίζουν το μισθολόγιο με κριτήριο τα αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων και από αυτή τη σκοπιά επιμένουν στην καθιέρωση κατώτερου βασικού μισθού για το νεοεισερχόμενο στα 1.050 ευρώ.

Από την επεξεργασία των στοιχείων επίσης διαπιστώνουμε::

• Το νέο αυτό μισθολόγιο επιχειρεί να δώσει απειροελάχιστα από τα τεράστια υπερκέρδη που συσσωρεύει η παραγόμενη παρακρατημένη υπεραξία της εργασίας των εργαζόμενων στα «σεντούκια» των πολυεθνικών, των μεγαλοεπιχειρηματιών και του αστικού κράτους.
• Απέχει έτη φωτός από τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες μιας εργατικής οικογένειας. Οι αυξήσεις του κινούνται είτε στα όρια είτε λίγο πάνω από τον επίσημο ψεύτικο πληθωρισμό, που καμιά σχέση δεν έχει με τη διαμόρφωση του πραγματικού κόστους ζωής και της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων.
• Οι όποιες αυξήσεις επιχειρείται να δοθούν με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η ανοχή, η συναίνεση, η αποδοχή των δημοσίων υπαλλήλων στην εφαρμογή του μισθολόγιου -βαθμολόγιου, στην αξιολόγηση και τη σύνδεση μισθού παραγωγικότητας. Στόχος, η παραπέρα χειραγώγηση και η υποταγή.
• Είναι ενταγμένο στις προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης «παίζοντας» με τις διαφοροποιήσεις στα κλιμάκια και τις κατηγορίες και προσπαθώντας να περάσει μια ψεύτικη εικόνα γενναιόδωρων παροχών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την εισοδηματική πολιτική του 2004.

Η πραγματικότητα είναι τέτοια που ακόμα και αυτή η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ αναγκάστηκε να εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις, έστω και αν επί της ουσίας έχει συμβάλει στο να έρθει ένα τέτοιο μισθολόγιο και δε σκοπεύει να το αντιπαλέψει.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κατανοήσουν ότι το «νέο» μισθολόγιο, όπως και οι άλλες παρεμβάσεις και τα νομοθετήματα για τη Δημόσια Διοίκηση, αποσκοπούν στην οικοδόμηση μιας Δημόσιας Διοίκησης πιο εχθρικής για τους εντός και εκτός αυτής εργαζομένους. Αλλά, βεβαίως, πιο αποτελεσματικής και επιτελικής για την εξασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τα ελεγχόμενα από τη μεγαλοεργοδοσία και την κυβέρνηση ΜΜΕ επιχειρούν να παρουσιάσουν «μαγική εικόνα», κάνοντας επιλεκτική και αποσπασματική παρουσίαση στοιχείων, αποκρύπτοντας και αποσιωπώντας άλλες πλευρές και στοιχεία. Επιχειρούν να δώσουν την εντύπωση ενός μισθολογίου που δίνει σημαντικές αυξήσεις και ό,τι είναι συνολικά θετικό.

Για παράδειγμα, παρουσιάζουν τον πρωτοδιόριστο της κατηγορίας ΔΕ να παίρνει 690 ευρώ από 484 που παίρνει σήμερα. Σκόπιμα αποκρύπτουν, όμως, ότι τα 690 ευρώ διαμορφώνεται από τα 484 ευρώ βασικό μισθό, +122 ευρώ επίδομα εξομάλυνσης +54 ευρώ μέρος του κινήτρου απόδοσης, δηλαδή 660 ευρώ. Αυτά οι εργαζόμενοι τα παίρνουν και σήμερα. Η αύξηση που προκύπτει είναι 690 (νέο μισθολόγιο) - 660 (που παίρνουν) = 30. Μείον 14 από την αύξηση των ασφαλιστικών κρατήσεων, θα πάρει στα χέρια του 16 ευρώ (βλ. Πίνακα 2)

Στους πίνακες που παραθέτουμε σε πλαϊνές στήλες, επιχειρούμε με ορισμένα παραδείγματα μια πρώτη προσέγγιση της πραγματικότητας που διαμορφώνεται με τα μέχρι τώρα δεδομένα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το υπουργείο.

Οταν η κυβέρνηση δώσει τους αναλυτικούς πίνακες για όλα τα κλιμάκια -που σκόπιμα καθυστερεί- θα επανέλθουμε πιο συγκεκριμένα και αναλυτικά.

Αυτή είναι η μια πλευρά του προτεινόμενου μισθολογίου. Γιατί υπάρχει και η άλλη που δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.

Για παράδειγμα η κυβέρνηση λέει: «Καταργείται το επίδομα των 176 ευρώ, το οποίο είχε χορηγηθεί σε ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων, και δεν επεκτείνεται σε καμιά άλλη περίπτωση. Σε όσους είχε χορηγηθεί παραμένει ως προσωπική διαφορά». Το ερώτημα που μπαίνει είναι: Θα ξαναπάρουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο αύξηση τα επόμενα χρόνια ή θα καλύπτουν την προσωπική διαφορά οι όποιες αυξήσεις προκύπτουν για τη μετά μισθολογίου εποχή;

Κανένας από την κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει κατηγορηματική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

Μεγάλες ευθύνες γι' αυτή την εξέλιξη έχει και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ γιατί με την προβολή του αιτήματος για μισθολόγιο όχι μόνο εγκατέλειψε κάθε οικονομική διεκδίκηση τα τελευταία χρόνια, αλλά έδωσε και στην κυβέρνηση άλλοθι και για να διαιωνίζει τη σε βάρος των Δημοσίων Υπαλλήλων λιτότητα και να προωθεί τις αντεργατικές μισθολογικές αναδιαρθρώσεις, αλλά και να κάνει ελιγμούς εντυπωσιασμού ώστε να ψαρεύει ψήφους σε θολά νερά ενόψει των βουλευτικών εκλογών.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να εγκαταλείψουν μαζικά αυτές τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να τις καταδικάσουν μέσα από τους αγώνες τους, μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, αλλά και με την ψήφο τους μέσα από τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.