Στο λογοτεχνικό περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ ( τεύχος 1.757 - Μάης 2003), δημοσιεύεται μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Πιερ Μισόν στον κριτικό λογοτεχνίας και δοκιμιογράφο Pier - Marc de Biasi, σε μετάφραση Σεσίλ Ιγλέση - Μαργέλλου. Στο εισαγωγικό σημείωμά της, η μεταφράστρια γράφει: «Μεγάλος όσο και παράδοξος συγγραφέας, ο Πιερ Μισόν αποτελεί εξαίρεση στη [γαλλική] λογοτεχνία μας. Γράφει λίγο, γράφει τέλεια και δεν μπορεί να κάνει παρά μόνον αυτό. Τα κείμενά του είναι πυκνώσεις άμεμπτης πρόζας, η γραφή του είναι σπάνια και ασυμβίβαστη, τα αφηγήματά του αναχρονιστικά και μαλαρμεϊκά, έχουν τα αφηγηματικά του τη συντομία του χάικου... Στο σύνολό τους, τα έργα του δεν καταλαμβάνουν πάνω από είκοσι εκατοστά στις βιβλιοθήκες μας, οι γνώστες μιλούν γι' αυτόν χαμηλόφωνα από φόβο μήπως διαθρυληθεί η επιτυχία του, αλλά τούτος ο συγγραφέας για Happy few είναι στην πραγματικότητα παγκοσμίως γνωστός, γιατί είναι ένας εξ όσων συμβολίζουν ό,τι καλύτερο παράγει η γαλλική λογοτεχνία».
Ετσι ακριβώς είναι. Ο Πιερ Μισόν είναι ένα φαινόμενο. Τελεία και παύλα.
(Δεύτερο Μέρος)
Εξίσου «επίμαχη» είναι η περιοχή της χερσονήσου του Ακάμαντα, που περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν ζητήσει τη μετατροπή της σε εθνικό πάρκο. Ωστόσο, από τότε η ανάπτυξη έχει φτάσει πιο κοντά από ποτέ στην προτεινόμενη προς προστασία περιοχή. Το 1999, στα όρια της συγκεκριμένης Χερσονήσου, εγκαινιάστηκε το πολυτελές ξενοδοχείο «Ανασσα», που ένα μέρος του, μάλιστα, ανήκει σε πρώην υπουργό. Η κατασκευή του ξενοδοχείου προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις στην τοπική κοινή γνώμη, αλλά οι επιχειρηματίες στο νησί μοιάζουν να μην έχουν φρένο και συνεχίζουν να προτείνουν σχέδια για ανάπτυξη βαθιά στο έδαφος της Χερσονήσου...
Και, από την άλλη, η πολιτιστική κληρονομιά του νησιού. Και τι δεν έχει επάνω του αυτός ο τόπος; Από ναούς και τέμπλα, μέχρι ψηφιδωτά και αγάλματα, τα οποία καλύπτουν μια χρονική περίοδο 6.500 ετών, απ' τη νεολιθική εποχή έως την πρώιμη βυζαντινή. Βέβαιο, ωστόσο, θεωρείται ότι η Κύπρος αποτέλεσε τόπος λεηλασίας και οργανωμένης αρχαιοκαπηλίας, αφού πολλά αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν τον ιστορικό πλούτο του νησιού βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές του εξωτερικού! Ενδεικτική περίπτωση - αλλά, σίγουρα, όχι η μόνη - είναι αυτή του Αμερικανού προξένου και «ερασιτέχνη αρχαιολόγου» Λουίτζι Πάλμα Ντι Σεσνόλα, ο οποίος το 19ο αιώνα άρπαξε ένα θησαυρό με αντικείμενα χρυσά, ασημένια και άλλα πολύτιμα μέταλλα απ' το Κούριο κυρίως (αλλά και από άλλους αρχαιολογικούς χώρους). Αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα σήμερα βρίσκονται στην αίθουσα «Θησαυρός του Κουρίου», στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης! Οσο για το ορειχάλκινο άγαλμα του Απόλλωνα, πάλι ο ...ιστορικός μύθος θέλει να έχει βρεθεί το 1836, κοντά στην αρχαία Ταμασσό, από Κύπριο αγρότη, «ο οποίος δεν κατάλαβε για τι ακριβώς πρόκειται(!), το τεμάχισε και πούλησε τα κομμάτια του για παλιοσίδερα!», γράφει η Μπέρρυ Τσουγκράνη.
Μοιάζει δύσκολο αν όχι αδύνατον να βρούμε έπιπλα από μπαμπού για να τα τοποθετήσουμε στη βεράντα μας ή σε ένα «χειμερινό κήπο», όπως έχουν όλοι οι βόρειοι λαοί, κυρίως οι Αγγλοι, που λατρεύουν τα άνθη.
Επιπλα του 19ου αιώνα, πανέμορφα, καλοδουλεμένα, που με κομψοτεχνήματα να μοιάζουν, δεν υπάρχουν. Πια. Ομως και σήμερα βρίσκουμε ωραία έπιπλα από μπαμπού και μπορούμε εύκολα(πληρώνοντας κάτι παραπάνω) να τα προμηθευτούμε. Ισως να μην είναι τόσο κομψά όπως τα παλιά, σίγουρα όμως θα είναι και πολύ περισσότερο αναπαυτικά και πολύ ανθεκτικά. Σήμερα που τα μπαμπού (Bambus) είναι γνωστά ως εξωτικά αειθαλή σκληραγωγημένα φυτά (vivace) με ξυλοποιημένους βλαστούς, δενδρόμορφη ανάπτυξη και έρπον ρίζωμα, από το το οποίο αναπτύσσονται χονδροί και κούφιοι βλαστοί, δηλαδή καλάμια. Πολλά είδη είναι πολύ ευαίσθητα στο κρύο. Από τα πιο ανθεκτικά και είναι τα Aouridinacea Phyllostachys και Sasa. Τα μπαμπού μπορούν να διατηρηθούν και σε μεγάλα φυτοδοχεία, χωρίς σύστημα αποστράγγισης. Διακοσμούν εξώστες, ταράτσες και άλλους χώρους του σπιτιού μας με την ανάλαφρη παρουσία τους. Προσοχή όμως: Οπως είπαμε και παραπάνω, τα μπαμπού είναι ευαίσθητα στο κρύο, ενώ το καλοκαίρι διψούν συνεχώς... Μπαμπού, λοιπόν. Γιατί όχι;
Σας έχει μείνει ψωμί από χτες; Ωραία. Κόψτε τέσσερις φέτες και φρυγανίστε τις στο φούρνο και από τις δυο μεριές μέχρι να πάρουν ξανθό χρώμα. Επειτα βάλτε τις φέτες σε μια πιατέλα και περιχύστε τις με λίγο λάδι, έτσι ώστε να καλυφθεί όλη η φέτα, ρίξτε ρίγανη και αλάτι και απλώστε δυο φέτες από φρέσκια ντομάτα, ένα κομμάτι αλλαντικό, κατά προτίμηση προσούτο, δυο μπάλες μοτσαρέλα ή ό,τι άλλο τυρί σας βρίσκεται, λιαστή ντομάτα (εάν έχετε) και ρίξτε λίγα φύλλα βασιλικού. Τρίψτε φρέσκο πιπέρι και ετοιμαστείτε. Το ορεκτικό (για τους καλοφαγάδες) ή το κυρίως πιάτο για τους λιτοδίαιτους, είναι έτοιμο. Τώρα, εάν θέλετε να λιώσει το τυρί, μπορείτε να το ξαναβάλετε στο φούρνο για τρία λεπτά. Και καλή όρεξη...