ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 26 Ιούλη 2003
Σελ. /28
Αναπάντητα τα κρίσιμα ερωτήματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Κοντά δυο χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση της σχετικής έρευνας του Αμερικανικού Κογκρέσου. Σύμφωνα, με όσα έχουν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας, για τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα της 800 σελίδων έκθεσης, η τελευταία επικεντρώνει την προσοχή της στα παρατηρούμενα προβλήματα συντονισμού και αλληλοενημέρωσης των διαφόρων, φανερών και μυστικών, υπηρεσιών των ΗΠΑ. Απ' ό,τι φαίνεται, η έκθεση -και το πιθανότερο και η σχετική έρευνα- δεν ασχολούνται με μια σειρά κρίσιμα και εύλογα ερωτήματα, τα οποία από την πρώτη στιγμή είχαν τεθεί από το διεθνή Τύπο. Τα ερωτήματα αυτά αφορούσαν κυρίως τον όγκο των κρίσιμων πληροφοριών, που έπρεπε να έχουν στη διάθεσή τους οι δράστες, ώστε να καταστεί δυνατή η υλοποίηση τεσσάρων ταυτόχρονων αεροπειρατειών και η συντονισμένη καθοδήγηση των αεροπλάνων στους γνωστούς πλέον «στόχους». Και δεν είναι μόνον αυτή η κατηγορία ερωτημάτων. Μια άλλη αφορά τη σιγουριά, που εξέπεμπε η όλη τρομοκρατική επιχείρηση και είχε σημειωθεί από διάφορους αναλυτές, αμέσως μετά την επίθεση. Οι δράστες έδειχναν να μη φοβούνται, ότι θα συμβεί το οτιδήποτε «στραβό» στη διάρκεια της όλης επιχείρησης και, ιδιαίτερα, στα πρώτα της στάδια, παρότι αυτή διεξάγεται ταυτόχρονα σε τέσσερα διαφορετικά σημεία και πρέπει να ξεπεράσει αλλεπάλληλους μηχανισμούς και συστήματα ασφαλείας, όπως είναι αυτά των αεροδρομίων σε όλο τον κόσμο.

Ανάλογα παραδείγματα

Βέβαια, δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο ο τέτοιος προσανατολισμός της έρευνας του Κογκρέσου. Πάμπολλα είναι τα ανάλογα παραδείγματα και, μάλιστα, σε εξίσου ή και ακόμη περισσότερο «καυτές» υποθέσεις. Παράδειγμα, η αντίστοιχη έρευνα για τη δολοφονία του Τζ. Φ. Κένεντι είχε γίνει μόνο και μόνο για να στοιχειοθετήσει την ενοχή του Λι Χ. Οσβαλντ, παρά τα πολλά και διάφορα στοιχεία που έδειχναν προς διαφορετικές κατευθύνσεις και τα ακόμη περισσότερα ερωτήματα.

Αλλωστε, την περίοδο αυτή γινόμαστε μάρτυρες μιας αντίστοιχης υπόθεσης και στη δική μας χώρα. Τόσο στην περίοδο της αστυνομικής έρευνας της υπόθεσης «17 Νοέμβρη», όσο και στη μέχρι σήμερα δικαστική διερεύνησή της, δεν υπάρχει η παραμικρή, ουσιαστική προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε σοβαρά και κρίσιμα ερωτήματα, σχετικά με μια σειρά απαραίτητες για την εγκληματική δράση της οργάνωσης προϋποθέσεις (πληροφόρηση, εκπαίδευση, κλπ.). Δεν υπάρχει η παραμικρή ουσιαστική έρευνα στην κατεύθυνση των ενδεχομένων διασυνδέσεων της «17Ν», οι οποίες της εξασφάλιζαν τις προαναφερόμενες ή και άλλες προϋποθέσεις.

Νομίζουμε, πως οι λόγοι είναι προφανείς και, πάντως, δεν οφείλονται ούτε σε άγνοια των όποιων διωκτικών αρχών, ούτε στις όποιες άλλες αδυναμίες και ελλείψεις τους.

Η «αυτοκτονία» του Ντ. Κέλι

Συνεχίζει να συγκλονίζει τη Μ. Βρετανία η υπόθεση του θανάτου του Ντέιβιντ Κέλι. Οχι μόνο, γιατί έφερε ακόμη περισσότερο έντονα στο προσκήνιο την πολιτική της βρετανικής κυβέρνησης στον εγκληματικό πόλεμο του Ιράκ, αλλά και γιατί οι συνθήκες του θανάτου του είναι άκρως περίεργες. Οι βρετανικές αστυνομικές αρχές, βέβαια, επιμένουν στην εκδοχή της αυτοκτονίας, αλλά μια σειρά γεγονότα, που έρχονται στη δημοσιότητα, θέτουν σοβαρά ερωτήματα. Ορισμένα απ' αυτά είναι τα παρακάτω:

Το προηγούμενο βράδυ ο Ντ. Κέλι είχε συναντηθεί με στενό του φίλο και έδειχνε να περιμένει με ανυπομονησία την επιστροφή του στη Βαγδάτη και την ανάληψη ξανά των καθηκόντων του, ως επιθεωρητής όπλων, μετέδωσε το «Κανάλι 4».

Η εφημερίδα «Ομπσέρβερ» αναφέρει τις δηλώσεις αυτόπτη μάρτυρα, ενός γεωργού της περιοχής που τον είδε ελάχιστη ώρα πριν την αυτοκτονία. Σύμφωνα με αυτές, ο Ντ. Κέλι ήταν καλά, ενώ κατά τη διάρκεια της σύντομης συνομιλίας τους ήταν χαρούμενος και χαμογελούσε.

Το τηλεοπτικό δίκτυο «Σκάι Νιουζ» αναφέρει δηλώσεις του στενού οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντός του, σύμφωνα με τις οποίες, ο Κέλι είχε αιτιολογήσει τη μετακόμισή του στην ευρύτερη περιοχή της Οξφόρδης, για λόγους «ασφάλειας», δίνοντας μια γενικότερη αίσθηση ότι ένιωθε κινδύνους και απειλές.

Αποκαλυπτική απόφαση

Δε γνωρίζουμε αν και ποια άλλα μέτρα έχει πάρει το πρόσφατα συσταθέν από τους Αμερικανούς κατακτητές προσωρινό Κυβερνητικό Συμβούλιο του Ιράκ, αλλά, σίγουρα, η παρακάτω απόφασή του είναι αρκετά ενδεικτική του ρόλου του. Σύμφωνα, με όσα μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, το προσωρινό συμβούλιο ανακοίνωσε προχτές τη δημιουργία εμπορικής τράπεζας, η οποία θα αναλάβει τη διευκόλυνση της ανάκαμψης της ιρακινής οικονομίας. Στη σχετική ανακοίνωση τονίζεται ότι η εν λόγω τράπεζα «θα διευκολύνει τη μετάβαση από τις κρατικές επιχειρήσεις στις ιδιωτικοποιήσεις», τις εισαγωγές και εξαγωγές και θα λειτουργεί ανεξάρτητα από την κεντρική τράπεζα της χώρας. Αλλωστε, όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, τη διοίκηση της τράπεζας αυτής θα την αναλάβουν εκπρόσωποι διεθνών τραπεζικών επιχειρήσεων.

Τα σχόλια περιττεύουν...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πλασάρουν μερική ζωή

Η ανεργία, είτε το ομολογούν είτε όχι οι απολογητές του συστήματος, είναι μια αγιάτρευτη πληγή του καπιταλισμού. Αυτός ο εφεδρικός στρατός εργατών, αποτέλεσμα της ίδιας του της ανάπτυξης, είναι απόλυτα αναγκαίος στο σύστημα, για να κρατά όσο μπορεί μειωμένη την τιμή της εργατικής δύναμης. Και πάνω σ' αυτό διεξάγεται ένα διαρκές αλισβερίσι. Κυβερνήσεις αλλάζουν, προγράμματα καταρτίζονται, δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων αλλάζουν χέρια, όλα «για την αντιμετώπιση της ανεργίας». Στο όνομα αυτού του στόχου, δικαιώματα αφαιρούνται, αλλά το μόνο που δε μειώνεται είναι ο αριθμός των ανέργων.

Πεντακόσιες χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα μας, κάμποσα εκατομμύρια στην ΕΕ. Τρομακτικοί αριθμοί, όταν τους κοιτάς από τη σκοπιά του σπιτικού, που δεν μπαίνει μεροκάματο. Σ' αυτόν ακριβώς τον τρόμο, πατάνε οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου για να πλασάρουν την ίδια παλιά συνταγή, κάθε φορά με άλλο περιτύλιγμα. Το σπάσιμο του σταθερού εργάσιμου χρόνου, την ένταση της εκμετάλλευσης σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης.

Αυτές τις μέρες, είναι στο «φόρτε» της η φιλολογία για τη μερική απασχόληση. Εχει αναχθεί σε γιατρικό «διά πάσαν νόσον...». Προσπαθούν να εκτονώσουν την οργή των ανέργων, μιλάνε για επιδοτήσεις σε δημοτικές επιχειρήσεις, για φοροαπαλλαγές σε βιομηχάνους, για ευέλικτες δημόσιες υπηρεσίες, όλα με κοινό παρονομαστή τη μερική απασχόληση. Η ΕΕ και μαζί της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ εκτιμούν ότι πρέπει, πάση θυσία, να αυξηθεί ραγδαία ο αριθμός των μερικώς απασχολουμένων. Πριν απ' αυτούς βέβαια, το έχουν ζητήσει ξανά και ξανά οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Με τις αποφάσεις της Λισαβόνας, αυτό έγινε και στρατηγικός στόχος. Κι αυτό σε πείσμα μιας πραγματικότητας που βοά: Κανένα από τα μέχρι τώρα εφαρμοσμένα προγράμματα ελαστικοποίησης της εργασίας δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα της ανεργίας. Οι εργαζόμενοι έχασαν. Μια χούφτα κεφαλαιοκράτες είδαν τα σεντούκια τους να φουσκώνουν και μια κάστα τρωκτικών αύξησε το βαθμό ενσωμάτωσής της στους μηχανισμούς υπηρέτησης της άρχουσας τάξης.

Το ΚΚΕ έχει κάνει ξανά και ξανά καθαρό ότι «το ψευτοδίλημμα "ανεργία ή κατάργηση δικαιωμάτων" σημαίνει υποταγή, ακόμα πιο σκληρή εκμετάλλευση». Και στην πρόσφατη απόφαση του ΠΓ, ειδικά για την ανεργία, με την οποία παρουσιάστηκε ένα πλαίσιο μέτρων ανακούφισης των ανέργων, σημειώνεται: «Το ΚΚΕ παίρνει υπόψη τα σημερινά οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, των οικογενειών τους. Γι' αυτό υποστηρίζει ότι ο αγώνας σήμερα πρέπει να αναπτύσσεται ενιαία προς δύο αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις: Από τη μια μεριά, να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τις προϋποθέσεις ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και των φορέων της και, από την άλλη, να διεκδικεί προστασία των ανέργων, προστασία των δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μη μεγαλώσουν ακόμα πιο δραματικά η εξαθλίωση και η φτώχεια. Αυτός ο αγώνας απαντά στα άμεσα προβλήματα, ανοίγει ταυτόχρονα προοπτική για το αύριο».

Καθαρές κουβέντες για μια ζωή ολόκληρη, πραγματικά με δικαιώματα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ