ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 5 Σεπτέμβρη 2003
Σελ. /32
Σημαντική αύξηση της φτώχειας στις ΗΠΑ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί οι ΗΠΑ να θεωρούνται η ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα του πλανήτη. Μπορεί να την εμφανίζουν ως τη μόνη υπερδύναμη και αρκετοί να χαρακτηρίζουν τον εκάστοτε πρόεδρό της πλανητάρχη, αλλά όλ' αυτά αποτελούν (με τον έναν ή άλλο τρόπο και στον έναν ή άλλο βαθμό) ορισμένες μόνον πλευρές της σύγχρονης αμερικανικής πραγματικότητας. Υπάρχουν κι άλλες. Για παράδειγμα, δίπλα στον απροσμέτρητο πλούτο της αμερικανικής ολιγαρχίας, υπάρχει τεράστια και συνεχώς αυξανόμενη φτώχεια κι εξαθλίωση. Το γεγονός ομολογεί ακόμη και η επίσημη αμερικανική στατιστική υπηρεσία, στην τελευταία έκθεση της οποίας αναφέρεται πως οι Αμερικανοί που ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας έφθασαν τα 35 εκατομμύρια, ανάμεσά τους και 12,2 εκατομμύρια παιδιά. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μάλιστα, στη διάρκεια του περασμένου χρόνου, ο αριθμός των επίσημα φτωχών σημείωσε σημαντική αύξηση, κατά 12,1% ή κατά 1,5 εκατομμύρια άτομα. Αύξηση, την οποία βρίσκει αναμενόμενη η αμερικανική στατιστική υπηρεσία, αφού αναφέρεται σε περίοδο οικονομικής επιβράδυνσης.

Οπως καταλαβαίνετε, οι συνέπειες της αμερικανικής ύφεσης δεν πλήττουν μόνον την παγκόσμια ειρήνη, και ακόμη περισσότερο όσους λαούς δέχονται τα φονικά πλήγματα της αμερικανικής πολεμικής μηχανής, αλλά και μεγάλα - τουλάχιστον - τμήματα των Αμερικανών εργαζομένων.

Με ποια «όπλα» αντίστασης;

Κι αν νομίζετε ότι όλ' αυτά αφορούν τις ΗΠΑ και βρίσκονται, επομένως, πολύ μακριά από την Ευρώπη και τη χώρα μας, έχετε πέσει έξω. Οχι μόνον ή κυρίως, γιατί μόνο μικρά δεν είναι τα επίσημα ποσοστά των φτωχών και των ανέργων και στην καπιταλιστική Ευρώπη ή τη χώρα μας. Ούτε μόνον, γιατί η ύφεση έχει στρογγυλοκαθίσει στις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις παίρνουν ήδη αντεργατικά μέτρα, το 'να μετά το άλλο. Κυρίως, γιατί η αντιγραφή του «αμερικανικού μοντέλου» στην οικονομία αποτελεί έναν βασικό και διακηρυγμένο στόχο - όραμα των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, ώστε να αντεπεξέλθουν στον σκληρό ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.

Η «στρατηγική της Λισαβόνας», που υλοποιούν από κοινού οι κυβερνήσεις της ΕΕ, μεταξύ των βασικών στόχων περιλαμβάνει το γκρέμισμα του λεγόμενου κράτους πρόνοιας και την αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Σ' αυτή ακριβώς την πορεία θα κινηθεί και θα εντείνει τους ρυθμούς της όποια κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ. Το ερώτημα είναι ποια «όπλα» αντίστασης και αγώνα έχουν στη διάθεσή τους οι λαϊκές μάζες, για να μην επιτρέψουν αυτό το εφιαλτικό πισωγύρισμα. Αυτό χρειάζεται να θυμηθούν και την ώρα της κάλπης. Με απλά λόγια: Δαγκωτό ΚΚΕ!

Η ειρωνεία των συσχετισμών

Δεν πρόκειται για ανέκδοτο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν, με κάθε σοβαρότητα, ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο χρονικό περιθώριο που έχει οριστεί διεθνώς, μέχρι τον επόμενο Απρίλη, για την καταστροφή τουλάχιστον του 45% του χημικού οπλοστασίου τους και ζητούν να παραταθεί μέχρι το 2007 η προθεσμία για την καταστροφή των χημικών όπλων. Είναι αυτοί οι ίδιοι, που με άλλοθι τα χημικά όπλα εξαπέλυσαν τον όλεθρο σε μια ανεξάρτητη χώρα - μέλους του ΟΗΕ, καταλύοντας με τη βία των όπλων το δικαίωμα του λαού της να καθορίζει αυτός την πορεία του και επιβάλλοντας μια σκληρή στρατιωτική κατοχή. Είναι αυτοί οι ίδιοι, που εκβιάζουν χώρες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη για τα όποια ...οπλοστάσια κατέχουν. Είναι, βέβαια, οι ίδιοι, που μαζί με τους άλλους ιμπεριαλιστές μοιράζουν το δίκαιο για «άδικο» και το άδικο για «δίκαιο».

Συγχαρητήρια..!

Η Πολωνία πήρε επισήμως προχτες τη σκυτάλη από τους Αμερικανούς πεζοναύτες στην κατοχή και τον έλεγχο μιας ζώνης πέντε επαρχιών, η οποία εκτείνεται από το κεντρικό έως το νότιο Ιράκ, στη διάρκεια μιας τελετής στη Χίλα, στην τοποθεσία της αρχαίας Βαβυλώνας, 100 χλμ. νότια της Βαγδάτης.

Πράγματι, τους αξίζουν συγχαρητήρια για την εμπιστοσύνη που τους δείχνουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ στη διαφύλαξη των συμφερόντων των αμερικανικών εταιριών πετρελαίου και για την τιμή, που τους κάνουν, να σκοτωθούν αυτοί στη θέση των Αμερικανών πεζοναυτών...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ανακατανομή...

Δεν επιτυγχάνεται μια αναδιανομή εισοδήματος. Αυτή ήταν η βασική ένσταση που προβλήθηκε από την πλευρά του ΣΥΝ κατά το σχολιασμό των μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Η λογική της άποψης είναι σχετικά απλή. Μόνο που δεν είναι σωστή. Και δεν είναι, επειδή παρά το γεγονός ότι φαινομενικά θεωρεί δεδομένο πως υπάρχουν κοινωνικές ομάδες με διαφορετική θέση στο μοίρασμα των εισοδημάτων, μάλλον παρανοεί το χαρακτήρα των αντιθέσεων που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες. Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για απλές ομάδες που σήμερα εμφανίζονται με τη μία μορφή και αύριο με την άλλη, αλλά για διαμορφωμένες, κοινωνικές τάξεις και στρώματα με ριζικά διαφορετικά και αντιτιθέμενα συμφέροντα. Για τάξεις και στρώματα, δηλαδή, που κάποια βρίσκονται στην εξουσία και καθορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και άλλες που παραμένουν στην πλευρά των εξουσιαζομένων. Και σε ό,τι βέβαια αφορά στο χώρο των οικονομικών σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στις τάξεις, οι εκπρόσωποι αυτής που βρίσκονται στην εξουσία ζουν και εδραιώνονται πάντα χάρη στην εκμετάλλευση των άλλων, των εκμεταλλευομένων.

Κάτι ακόμα που παρανοούν και παριστάνουν πως δεν αντιλαμβάνονται, όσοι κατά καιρούς προβάλλουν σχεδόν αποκλειστικά αιτήματα της «αναδιανομής», είναι ότι το κύριο εργαλείο για τη διαμόρφωση των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις είναι το σύστημα της διανομής των εισοδημάτων και όχι της αναδιανομής. Κύριο, δηλαδή, είναι αυτό που εισπράττει κάποιος από την εργασία του στους διάφορους κλάδους της παραγωγής και όχι αυτό που μπορεί να του δίνεται ως συμπλήρωμα από τα δημόσια έσοδα και τον κρατικό προϋπολογισμό. Κι αυτό επειδή εκεί, στην παραγωγή, διαμορφώνονται οι οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στις κυρίαρχες τάξεις της κοινωνίας. Με αυτή την έννοια τα συστήματα αναδιανομής που έπονται - και σε χρόνο και σε περιεχόμενο - απλά συμπληρώνουν και επιβεβαιώνουν την ουσία και το χαρακτήρα της κύριας κατανομής των εισοδημάτων που παράγονται στην κοινωνία. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί: Οι αλλαγές που μπορεί να επέλθουν στον τρόπο αναδιανομής των εισοδημάτων δεν αλλάζουν ούτε την ουσία, ούτε τις προοπτικές που έχει μια κοινωνική ομάδα και μια τάξη στα πλαίσια της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας.

Η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι ποτέ δεν υποτιμούσαν, ούτε και σήμερα υποτιμούν, τη σημασία που έχει για την καθημερινότητά τους ο τρόπος της διανομής και της ανακατανομής των εισοδημάτων. Ισα ίσα. Η ιστορική πείρα διδάσκει ότι χάρη στην ταξική πάλη και ανάλογα με τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς δύναμης οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικούν και να κερδίζουν και καλύτερες αμοιβές και ουσιαστικές απολαβές από μια πραγματική κοινωνική πολιτική. Γι' αυτό και εξακολουθούν να αγωνίζονται και να παλεύουν, σήμερα για την απόκρουση της ολομέτωπης επίθεσης που δέχονται. Μόνο που πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά, ότι όσα ψίχουλα κι αν μπορεί να μοιράζονται κατά καιρούς, όσες αυξήσεις κι αν καταφέρουν να αποσπάσουν, όσο υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, εκμετάλλευση της εργασίας και απόσπαση υπεραξίας, τόσο οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ