Στις «συναυλίες μνήμης» στο ελληνικό Νταχάου του 20ού αιώνα, στη Μακρόνησο, αναφέρεται η Μακρονησιώτισσα Μαρία Κυριακίδου, μέλος της ΠΕΚΑΜ που γράφει:

Κάθε αγωνιστής που πέρασε από το «Νέο Παρθενώνα της Ελλάδας» που έχει το όνομα Μακρονήσι, θα μπορούσε να μιλάει και να γράφει ατελείωτα, ιστορίες φρίκης που έζησε ο ίδιος, αλλά και συγκρατούμενοί του στο «σχολείο αναμόρφωσης». Εχουν γραφτεί μέχρι σήμερα σημαντικά βιβλία - ντοκουμέντα από συγκρατούμενους συντρόφους και συναγωνιστές που πέρασαν από εκεί. Βεβαίως έχουμε και τη συλλογική δουλιά του Κόμματος, έκδοση της Σύγχρονης Εποχής, η οποία και θα συνεχιστεί φέροντας συνεχώς στο φως νέα στοιχεία για τη μαρτυρική, αλλά ηρωική πορεία των κομμουνιστών και όλων των αγωνιστών που πέρασαν από το «Μεγάλο Σχολείο της Ελλάδας».

Ολη αυτή η τεράστια εκδοτική δουλιά δείχνει το ασύλληπτο μέγεθος του εγκλήματος που διέπραξαν «άνθρωποι» εναντίον «ΑΝΘΡΩΠΩΝ». Εκεί αναμετρήθηκε το φως με το σκοτάδι και νίκησε το Φως. Σήμερα, όμως, το σημείωμα αυτό δε γράφεται - αν και θα μπορούσε - για να προσθέσει μια ακόμη μαρτυρία. Δυστυχώς, οι γραμμές αυτές γράφονται για να εκφράσουν την αγανάκτηση, που πιστεύω ότι πολλοί σύντροφοι και συναγωνιστές θα νιώθουν για την εκμετάλλευση - βεβήλωση της μνήμης των νεκρών, των χιλιάδων βασανισμένων, από τους οποίους πολλοί έμειναν κουτσοί, τυφλοί, τρελοί. Αγανάκτηση που επιβεβαιώνεται από την ανακοίνωση της ΚΟΒ Λαυρίου, καθώς και από το γράμμα του γιατρού Μασουρίδη, που δημοσιεύτηκε στις 28/8/2003 στο «Ριζοσπάστη» στη σελίδα του πολιτισμού.

Είναι μια φωνή αντίθεσης με απέραντη λύπη για συγκρατούμενους του Κολαστηρίου που δέχονται την αμαύρωση της μνήμης των νεκρών μας σ' αυτό τον τόπο μαρτυρίου, για την επίτευξη των εκλογικών στόχων των απογόνων των δημιουργών των «Νέων Παρθενώνων» και κυβερνητών της «ισχυρής Ελλάδας». Διαφορετική ερμηνεία δεν μπορεί να δοθεί. Αλλωστε το επιβεβαιώνει ο χρόνος που επιλέχτηκε να γίνει...

Χειρότερη βεβήλωση, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούσε να γίνει. Να ακούς τον εγγονό του «Γέρου της Δημοκρατίας», τον υπουργό Εξωτερικών, το Γεωργάκη, να θέλει να «καταδικάσει», με τον αμερικάνικο τρόπο βέβαια, το μεγάλο φονικό που συντελέστηκε εκεί. Δεν έκανε τον κόπο να διαβάσει τουλάχιστον τα απομνημονεύματα του παππού του που καθαρά και με περηφάνια δηλώνει στους «συμμάχους» Βρετανούς, πως είναι ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να διαλύσει το ΕΑΜ.

Ενας τρόπος διάλυσης ήταν και το «Αναμορφωτήριο» της Μακρονήσου. Γιατί στη διάρκεια των εγκλημάτων που έγιναν εκεί ο «Γέρος» έμεινε ΒΟΥΒΟΣ! Μόλις όμως η ψήφος του λαού και των Μακρονησιωτών μαζί, μαύρισε τις κυβερνήσεις Δεξιάς-Κέντρου, Τσαλδάρη-Σοφούλη το 1950, πρώτος και καλύτερος, νάτος στην κυβέρνηση Πλαστήρα (που δε βαρύνεται και με λιγότερα εγκλήματα). Και, αμέσως, μετά ο «Γέρος της Δημοκρατίας» μεταπήδησε στην κυβέρνηση Παπάγου...

Αναφερόμενη σε συγκλονιστικά γεγονότα της εποχής εκείνης δεν έχω καμιά πρόθεση να «ξύσω πληγές». Πιστεύω όμως ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να επιτρέπουμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ τη βεβήλωση των θυσιών του λαού μας και τη διαστρέβλωση της ιστορίας. Εχουμε υποχρέωση και ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά και τις μελλοντικές ακόμα, να λέγεται η αλήθεια! Επιτέλους!

Οσον αφορά τους επίσημους καλεσμένους που βρέθηκαν εκεί και ιδιαίτερα τον υπουργό Αιγαίου κ. Σηφουνάκη, υπό την αιγίδα του οποίου έγιναν «οι συναυλίες Μνήμης», ας μου επιτρέψει - γιατί έχω αυτό το δικαίωμα- να ρωτήσω και ΘΕΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, πόσα διατέθηκαν γι' αυτές τις «δωρεάν» «συναυλίες μνήμης» κ. Σηφουνάκη; Και γιατί η κατασκευή της προβλήτας της Γιούρας παραμένει εδώ και δύο χρόνια υπόσχεση; Οσο για τη συμβολή των υπουργείων Πολιτισμού και Εσωτερικών, για να στηθεί το ΜΝΗΜΕΙΟ στο Μακρονήσι, δεν προβλέπεται αυτό να γίνει ούτε φέτος. Παρά τις προσπάθειες της ΠΕΚΑΜ, αλλά και τις ενέργειες του ΣΦΕΑ για την προβλήτα της Γιούρας.

Κλείνοντας το σημείωμά μου αυτό, θα ήθελα να υπογραμμίσω πως οι μορφές εκδηλώσεων που τσουβαλιάζουν ήρωες και εγκληματίες δεν είναι λήθη ούτε συμφιλίωση και, κυρίως, δεν είναι τιμή στους νεκρούς. Ακόμα περισσότερο όταν οι απόγονοι των εγκληματιών συνεχίζουν σήμερα με τις παλιές, αλλά και νέες μορφές εγκλήματα εναντίον ανθρώπων, λαών, κινημάτων, ιδεολογιών.

Αγαπητοί συναγωνιστές, έρχονται εκλογές και η λαϊκή αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει. Η ακρίβεια «ροκανίζει» την τσέπη μας. Την ίδια ώρα, μια μερίδα ανθρώπων δεν προφταίνει να μετράει κέρδη. Κάποτε, ο εργαζόμενος τη δραχμούλα που του περίσσευε την κατέθετε στην τράπεζα, γιατί του απέφερε τόκο. Τώρα, οι τράπεζες σε βάζουν να πληρώνεις τόκους, όταν η κατάθεσή σου είναι κάτω από ένα όριο. Κι όσο για το καλάθι της νοικοκυράς, αν πιστεύει κανείς ότι θα γεμίσει χάρη στις εξορμήσεις του Κουλούρη, είναι το λιγότερο αφελής.

Ο εργοδότης σε «στύβει» με την εντατικοποίηση που σου επιβάλλει. Στην Ελλάδα της ΕΕ, εργάτες χάνουν τη ζωή τους ή την υγεία τους, την ώρα του μεροκάματου. Στο κυνήγι του κέρδους αυτά δε μετράνε, μόνο το κέρδος που το καρπούνται κάποιοι λίγοι μετράνε. Δε μας έφταναν όλα τ' άλλα, λες και είχαμε λυμένα τα προβλήματά μας, και αναλάβαμε και Ολυμπιακούς!

Κι από την άλλη, αν βγεις να διαδηλώσεις, ξεχειλισμένος από την οργή, η αστυνομική βία σε περιλαβαίνει. Αυτή είναι η ελευθερία και η δημοκρατία του Σημίτη. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή οικογένεια. Αυτοί είναι οι σοσιαλιστές που δίνουν τα πάντα για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστών. Κι από την άλλη σου ψάλλουν το τροπάρι ότι δε συμμετέχουμε στις πολεμικές επιχειρήσεις! Ενώ, ταυτόχρονα, εισπράττουν τις ευχαριστίες των αφεντικών για τις υπηρεσίες τους...

Ερχονται εκλογές. Ελληνικέ λαέ, βγες από το λήθαργο! Ξύπνα, δε βλέπεις ποιος είναι ο Σημίτης και οι παρατρεχάμενοί του; Ποια είναι η ΝΔ και οι άλλοι του δικομματισμού και της κεντροαριστεροδεξιάς; Δε βλέπεις το πρόσωπο της Ενωμένης Ευρώπης; Οτι το καταπράσινο «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ είναι η πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση που είχαμε τα τελευταία χρόνια; Δε βλέπεις ότι η ΕΕ εξυπηρετεί το κεφάλαιο και μόνο; Γι' αυτό και η ΝΔ και τα άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΝ που στηρίζουν και υποστηρίζουν την ΕΕ ακολουθούν και στηρίζουν ίδια αντιλαϊκή πολιτική... Βγες από το σκεπτικό του δικομματισμού, απεγκλωβίσου από τα δύο μεγάλα κόμματα.

ΕΛΙΝΑ ΣΤΟΥΛΙΑ

Πριν κάποιες μέρες ανέσυρα από το αρχείο μου και διάβασα τις συνεντεύξεις που είχε δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης», από την Κυριακή 13, μέχρι την Τετάρτη 16 Ιούλη και αφορούσαν στη σημερινή κατάσταση του εργατικού κινήματος στη Ρωσία. Αν και κάπως παράκαιρα, εντούτοις, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις με αφορμή πάντα τις συγκεκριμένες συνεντεύξεις.

Πρώτ' απ' όλα λοιπόν, θα ήθελα να τονίσω, πως θεωρώ ότι οι προαναφερόμενες συνεντεύξεις αποκτούν, θα έλεγα, ιστορική σημασία. Αυτό διότι μέσα από αυτές γίνεται μια σύγκριση της κατάστασης που επικρατεί σήμερα, με την κατάσταση που επικρατούσε επί Σοβιετικής Ενωσης στο εργατικό κίνημα της Ρωσίας. Ετσι αποτυπώνονται ανάγλυφα τα «επιτεύγματα» του σημερινού κοινωνικού συστήματος. Επίσης είναι μια ευκαιρία για να έρθουν οι νέοι σε επαφή με τις σοσιαλιστικές κατακτήσεις και μάλιστα -και αυτό είναι και το σημαντικότερο, θα έλεγα γεγονός- μακριά από συκοφαντίες και υπερβολές.

Επίσης πρέπει να πω πως θεωρώ ότι οι συνεντεύξεις αυτές αποτελούν και μία αποστομωτική απάντηση στους συκοφάντες του σοσιαλισμού. Βέβαια τώρα υπάρχει και μία άλλη οπτική επί του θέματος. Ποια είναι τώρα αυτή; Απλούστατα: Οτι οι συκοφάντες του συστήματος, είναι εκ των πραγμάτων αιώνιοι εχθροί του και κατόπιν τούτου, δεν πρόκειται να σταματήσουν το «έργο» τους, όσες αποδείξεις κι αν τους δώσει κανείς σχετικά με την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Πέρα όμως απ' οτιδήποτε άλλο, το σίγουρο είναι, ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει τα πάντα. Και τότε φυσικά, θ' αποδειχθεί περίτρανα, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο.

Κλείνοντας τώρα αυτή μου την παρέμβαση, θα ήθελα να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια, στη Διεύθυνση και το προσωπικό του «Ριζοσπάστη», γι' αυτή τους την προσπάθεια και ταυτόχρονα να τους παροτρύνω να τη συνεχίσουν, δημοσιεύοντας συγκριτικά στοιχεία και για άλλους τομείς. Για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

ΒΑΓΙΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, μαθητής Λυκείου

Σχετικά με το θάνατο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Πολύκαρπου Γκάιδα (και όχι Γάιντα, όπως γράψατε) που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 10 Αυγούστου, έχω να προσθέσω κι εγώ κάτι σχετικά με αυτόν τον αγωνιστή.

Ενα βράδυ το 1945 φέρνει ο αδελφός μου στο σπίτι μας στο Αγρίνιο έναν πρώην αντάρτη του 2/89 συντ. του ΕΛΑΣ, να τον προστατέψουμε από τους κρατικούς και παρακρατικούς τρομοκράτες - δολοφόνους. Ηταν ο Πολύκαρπος Γκάιδας απ' τις Παπαδάτες Μακρυνείας.

Εμεινε στο σπίτι μου περίπου 7 μήνες. Συχνά ερχόταν η Ασφάλεια Αγρινίου στο σπίτι μας, αλλά δεν εύρισκε κανέναν. Μόλις τους αντιλαμβανόμαστε τον ανεβάζαμε σε ένα πατάρι που είχαμε και δεν τον εύρισκαν. Κάποια μέρα έφυγε, πήγε στο χωριό του για λίγο και στη συνέχεια ανέβηκε στην Αθήνα γιατί ακόμα η τρομοκρατία δεν είχε κοπάσει. Εκτός από τον Πολύκαρπο στο βουνό είχε βγει και μία από τις τέσσερες αδελφές του, η Αντιγόνη.

Στη μνήμη του, καθώς και στη μνήμη του Κώστα και της Ευγενίας Μαυροσκώτη, προσφέρω 20 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».

Γιάννης Μητρονίκας, Αμπελόκηποι