Να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο ώστε ο λαός να εξελιχθεί στη δύναμη εκείνη που θα ανατρέψει τη σημερινή κατάσταση, κάλεσε τις γυναίκες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χτες σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Διατμηματική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και η αναγκαιότητα ριζοσπαστικής δράσης των γυναικών». Μια κατάσταση που αναπαράγει η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, συνυφασμένη από τη φύση της με τη διατήρηση της γυναικείας ανισοτιμίας, η οποία αντανακλάται σε δεκάδες καθημερινά προβλήματα της εργαζόμενης.

Την εκδήλωση άνοιξε η Αιμιλία Αγκαβανάκη, επικεφαλής της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για την ισοτιμία των γυναικών και μέλος της ΚΕ, υπογραμμίζοντας ότι μεγαλώνει συνεχώς η αναντιστοιχία ανάμεσα στο πώς ζει μια γυναίκα και στο πώς θα έπρεπε να ζει, με δεδομένη την αύξηση της παραγωγικότητας, την τεχνολογική ανάπτυξη κτλ.

«Το ζητούμενο είναι να διερευνηθεί το "τι θα κάνουμε"», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα παίρνοντας το λόγο. Η ομιλήτρια τόνισε, παράλληλα, πως συχνά περισσεύει η συζήτηση για τα προβλήματα, μια που κάθε γυναίκα ξέρει πολύ καλά τις δυσκολίες που διαρκώς αντιμετωπίζει. Παρατήρησε ότι, αν τα προηγούμενα χρόνια το καπιταλιστικό σύστημα απέδειξε ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα, αν έδωσε την ευκαιρία στη γυναίκα να δείξει τις δυνατότητές της (ακριβώς επειδή χρειαζόταν περισσότερα εργατικά χέρια με περισσότερα προσόντα), αν ανέδειξε τη μορφωμένη, την εργαζόμενη, αλλά συγχρόνως και την αδυσώπητη επιχειρηματία, σήμερα ίσως βρίσκεται σε φάση αντίθετη από την παλιότερη, την «προοδευτική». Κι αυτό, καθώς ο καπιταλισμός «ανακαλύπτει ξανά τη γυναίκα», μετατρέποντάς την αυτή τη φορά σε όργανο για την υλοποίηση των πιο αντιδραστικών ρυθμίσεων (ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών Πρόνοιας, μερική απασχόληση κ.ά.)

«Η βαθιά ανισότητα και η ανισοτιμία συχνά δεν είναι ορατές», διευκρίνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, εξηγώντας ότι οι σύγχρονες γυναίκες ζουν με διαφορετική θέση στη μόρφωση, στην ψυχαγωγία, στις διακοπές. «Τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα, χρειάζεται πιο ριζοσπαστική δουλιά», επισήμανε, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην αναγκαιότητα αφύπνισης των νέων γυναικών.

«Δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα των γυναικών παρά μόνο με επιθετική απάντηση, όχι με φραστική», πρόσθεσε, ενώ σημείωσε πως η λογική του «διεκδικώ αύξηση 5% με στόχο να πάρω 3%» δε φοβίζει και δεν αναχαιτίζει κανέναν, την ίδια στιγμή που διαπιστώνεται μια υποχώρηση της διεκδίκησης ιδιαίτερων μέτρων για τη γυναίκα στον τομέα της Υγείας και της Παιδείας. «Είναι άλλο το να αποδέχεται, να ανέχεται ένα κίνημα τις μερικές κατακτήσεις, και άλλο να κάνει τις μερικές κατακτήσεις στρατηγική», ξεκαθάρισε, προσπαθώντας να απαντήσει σε σχετικά διλήμματα πολλών εργαζόμενων γυναικών, αφού είναι φυσικό ότι μια γυναίκα που είναι άνεργη θα αναγκαστεί να δουλέψει με μερική απασχόληση, αλλά συγχρόνως θα πρέπει μέσα από το κίνημα να διεκδικεί μόνιμη δουλιά, με πλήρη δικαιώματα.

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι στη συγκρότηση ενός κοινωνικοπολιτικού μετώπου που θα ωφελήσει το λαό, και που αποτελεί ξεκάθαρο και πρώτιστο στόχο για το ΚΚΕ, εγείροντας μάλιστα και το θέμα της εξουσίας, είναι ανάγκη να αναμειχθεί δυναμικά η νεολαία και οι γυναίκες.

Πολλές και διαφορετικές εκφράσεις της γυναικείας ανισοτιμίας, όπως αναπαράγεται από τον καπιταλισμό, μεταφέρθηκαν στην αίθουσα με το διάλογο που ακολούθησε.

Η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη επισήμανε ότι, ιδιαίτερα στο μεταπολεμικό καπιταλισμό, η γυναίκα μοιάζει το πλέον ωφελημένο «υποσύνολο», αλλά και το πιο δύσκολο για να πειστεί ότι πρέπει να βάλει το στόχο πιο ψηλά, την ώρα που πολλοί επιδιώκουν να προβάλουν ως «ελευθερία» την «επιλογή» για το πόσο μακριά από τις γειτονιές θα βρίσκονται οι οίκοι ανοχής.

Εκφράστηκε προβληματισμός για τη σημερινή κατάσταση των γυναικών από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, θέμα για το οποίο σχολιάστηκε όχι μόνον η χαλάρωση της σοσιαλιστικής συνείδησης που χαρακτήρισε τα χρόνια πριν την ανατροπή του σοσιαλισμού, αλλά και η δύσκολη οικονομική κατάσταση που ανάγκασε πολλές να μεταναστεύσουν. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, αλλά και για τη θέση που εξασφάλιζε στη γυναίκα, ήταν όσα είπε μία κόρη πολιτικών προσφύγων στην ΕΣΣΔ, τονίζοντας πως η Παιδεία, η δουλιά, η καλλιέργεια δεν ήταν προνόμιο για λίγους αλλά δικαίωμα για όλους, και προσθέτοντας ότι «με πλήρωναν για να σπουδάζω», όχι όπως συμβαίνει σήμερα με την κατ' όνομα δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση.

Ανάμεσα σ' άλλα έγινε αναφορά στις μετανάστριες, αλλά και στις Ελληνίδες μουσουλμάνες, για τις οποίες νόμος του 1914 (!) προβλέπει ότι τα «της οικογένειας» αποφασίζει ο άντρας.