Μ' αφορμή τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν για τους αλλοδαπούς μαθητές που κράτησαν την ελληνική σημαία στις μαθητικές παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου, έχουμε και διατυπώνουμε μια απορία: Εκείνοι που ανατρίχιασαν, οργίστηκαν και ντράπηκαν στη θέα Αλβανών μαθητών με υψωμένη τη γαλανόλευκη, νιώθουν τα ίδια αισθήματα ανατριχίλας, οργής και ντροπής όταν, εντός των εθνικών μας συνόρων, υποστέλλεται η ελληνική σημαία για να αναρτηθεί στη θέση της μια ξένη; Κι ας μη μας πουν ότι αυτά δε γίνονται στην Ελλάδα, διότι τους διαψεύδουμε πάραυτα.

Πολλά ζευγάρια μάτια, για παράδειγμα, είχαν παρακολουθήσει το κατέβασμα της ελληνικής και το ανέβασμα της ΝΑΤΟικής σημαίας στα εγκαίνια λειτουργίας του ΝΑΤΟικού στρατηγείου του Τυρνάβου, παρουσία του τότε υπουργού Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλου, των μελών της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας μας κι εκπροσώπων των τοπικών αρχών. Το μόνο ερωτηματικό από τη συγκεκριμένη σκηνή ήταν το πόσοι εκ των παρευρισκομένων ανατρίχιασαν, οργίστηκαν ή ντράπηκαν για το «θέαμα».

Το ίδιο, προφανώς, «θέαμα» είδαν και όσοι παρακολούθησαν την υποστολή της ελληνικής σημαίας και την ανάρτηση της αμερικανικής στη βάση της Σούδας κι όπου αλλού οι ελληνικές κυβερνήσεις παρέδωσαν «γην και ύδωρ», μαζί και τη σημαία μας, στους ξένους...

Σε πρώτο πλάνο δίνουν την εντύπωση ότι τσακώνονται για τη διαφάνεια, την αντιμετώπιση των σκανδάλων, την τήρηση των δημοσιοοικονομικών κανόνων, τη μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, κλπ. κλπ. Αυτά, όμως, είναι για τα μάτια, για λαϊκή κατανάλωση και ψηφοθηρία, μια και βρισκόμαστε και σε προεκλογική περίοδο. Στην πραγματικότητα τσακώνονται, για το ποιος είναι ο ...καλύτερος ξεπουλητής. Για το ποιος μπορεί να εφαρμόσει αποτελεσματικότερα την πολιτική του «λιγότερου κράτους» και της ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Και, βέβαια, τσακώνονται, έχοντας τα μάτια τους καρφωμένα στην ολιγαρχία του πλούτου, ζητώντας την εύνοια και τη στήριξή της στις επικείμενες εκλογές.

Αυτή είναι η ουσία της πρόσφατης ανταλλαγής έντονων και επικριτικών δηλώσεων και ανακοινώσεων μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ, σχετικά με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Ας την πάρουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι, λοιπόν, κι ας κανονίσουν ανάλογα την πορεία τους, τόσο καθημερινά, όσο και στις επικείμενες εκλογές. Στο κάτω κάτω της γραφής, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν ξεπουλάνε -είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο- την προσωπική τους περιουσία. Ούτε αυτήν που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους. Τη δημόσια περιουσία ξεπουλάνε, που έχει δημιουργηθεί με το μόχθο όλων των εργαζομένων και, μάλιστα, όχι μιας γενιάς...

Οταν ο ανερχόμενος τότε Μιχαήλ Κχοντορόφσκι υποστήριζε τον Βλ. Πούτιν, ο τελευταίος ανταπέδιδε βοηθώντας πολύμορφα τον πρώτο να χτίσει την οικονομική αυτοκρατορία του. Σήμερα, ο Μ. Κχοντορόφσκι είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Ρωσία και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ναυαρχίδα της τεράστιας περιουσίας του είναι ο πετρελαϊκός γίγαντας «Γιούκος», μια από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρίες του κόσμου. Δεν είναι μόνον αυτά, όμως, ο Μ. Κχοντορόφσκι. Εδώ και λίγες μέρες ο Ρώσος μεγιστάνας βρίσκεται στη φυλακή, κατηγορούμενος για «απάτη και φοροδιαφυγή μεγάλης κλίμακας». Και ο άλλοτε φίλος του Βλ. Πούτιν δήλωσε ότι «όλοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, ανεξάρτητα από το πόσα δισεκατομμύρια δολάρια έχουν στον τραπεζικό τους λογαριασμό... αλλιώς δε θα μπορούμε να αναγκάσουμε κανέναν να πληρώνει φόρους».

Φυσικά η σύλληψη του Ρώσου μεγιστάνα ουδεμία σχέση έχει με την «έννομη τάξη» και άλλες τέτοιες «αξίες» που διακηρύσσει ο Πούτιν. Η σύλληψη μάλλον έχει να κάνει με τις συγκρούσεις μεταξύ των μεγάλων κεφαλαιοκρατών, που κυριαρχούν στην οικονομική ζωή της Ρωσίας, για το ποιος θα ελέγχει και τις πολιτικές εξελίξεις. Αλλωστε, ο Κχοντορόφσκι δεν έκρυβε τελευταία τις φιλοδοξίες του να διεκδικήσει το 2008 τη θέση του Προέδρου, που τώρα κατέχει ο Πούτιν...