Μια ακόμα απάντηση στους θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» ετοιμάζουν όπως όλα δείχνουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, μετά την περίφημη «απελευθέρωση» και στο χώρο της εμπορίας αυτοκινήτου που τυπικά άρχισε την 1η Οκτώβρη. Αυτό φανερώνουν οι εκτιμήσεις που εκφράζουν δημόσια εκπρόσωποι του χώρου. Ενα ελάχιστο δείγμα αποτελούν οι δηλώσεις του προέδρου των εισαγωγέων αυτοκινήτων Α. Ανδρικόπουλου, σύμφωνα με τον οποίο είναι πιθανό οι αυτοκινητοβιομηχανίες να επιβαρύνουν την εργοστασιακή τιμή με ένα ποσοστό 4% έως 6%, όπως υπολογίζει ο ίδιος, σαν αποτέλεσμα του «ανταγωνισμού» που εντείνεται από την «απελευθέρωση». Κι αυτό είναι μόνον η αρχή...

Εχετε, μήπως, την εντύπωση ότι μόνο στην Ελλάδα αρμέγεται με κάθε λογής, νόμιμους και παράνομους, τρόπους το δημόσιο χρήμα από τους μεγαλοσχήμονες και τους κεφαλαιοκράτες; Αν ναι, έχετε μεγάλο λάθος. Μπορεί, στη χώρα μας, να γίνεται ορισμένες φορές με χοντροκομμένο τρόπο και να δημιουργεί το γεγονός αυτό λαθεμένες εντυπώσεις - βοηθούμενο και από τις αυταπάτες, που καλλιεργούν οι οπαδοί της «διαφάνειας» - αλλά η αλήθεια είναι ότι παντού τα ίδια, λίγο -πολύ, γίνονται. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αλλωστε, το καπιταλιστικό κράτος -μαζί με τις εκάστοτε κυβερνήσεις- υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Στις ΗΠΑ, λοιπόν, η αμερικανική κυβέρνηση πληρώνει τα καύσιμα που εισάγονται στο Ιράκ, για τις εκεί ανάγκες των δυνάμεων κατοχής, τρεις φορές περισσότερο από το κανονικό. Το γεγονός κατάγγειλαν βουλευτές του Δημοκρατικού Kόμματος, δίνοντας και τα ανάλογα στοιχεία. Η εισαγωγή βενζίνης στο Ιράκ, που παράγεται στο διπλανό Κουβέιτ, κατάγγειλαν οι βουλευτές, κοστίζει στην κυβέρνηση 2,65 δολάρια το γαλόνι, ενώ η ιρακινή πετρελαϊκή εταιρία «ΣΟΜΟ» πληρώνει στο Κουβέιτ μόνον 97 σεντς ανά γαλόνι για να εισάγει την ίδια βενζίνη.

Το φαινόμενο, βέβαια, έχει την ...εξήγησή του. Η εταιρία, που έχει αναλάβει την προμήθεια των δυνάμεων κατοχής με καύσιμα, είναι η διαβόητη «Χαλιμπάρτον», πρόεδρος της οποίας ήταν ο νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι...

Η παραίτηση του Γιώργου Ζιάκα από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Θεσσαλικού Θεάτρου δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά σ' αυτό το θέατρο, το οποίο, επί δημαρχίας του αείμνηστου Αρ. Λαμπρούλη, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση σ' όλη τη χώρα, για το δημιουργικό και πρωτοποριακό πολιτιστικό του έργο.

Το γεγονός ότι ο καταξιωμένος καλλιτέχνης και από τους πρωτεργάτες του Θεσσαλικού Θεάτρου παραιτείται, καταγγέλλοντας παρεμβάσεις του δημάρχου Λάρισας, Κ. Τζανακούλη, στο έργο του, προκαλεί ανησυχία για την πορεία των πολιτιστικών πραγμάτων στην περιοχή. Πολύ περισσότερο, που οι παρεμβάσεις αφορούν και στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας του, αλλά και στον ορισμό του ρεπερτορίου και, γενικότερα, στον καθορισμό της καλλιτεχνικής «γραμμής» του, καθώς λέγεται ότι ο δήμαρχος και οι περί αυτόν θέλουν το θέατρο να ανεβάζει πιο «ελαφρά» έργα, με πρωταγωνιστές περισσότερους τηλεοπτικούς αστέρες.

Οι ανησυχίες γίνονται πιο έντονες, αν σκεφτεί κανείς ότι ο δήμαρχος μάλλον αρέσκεται να συναναστρέφεται και να «συναλλάσσεται» με εκπροσώπους της λεγόμενης υποκουλτούρας, παρά με καλλιτέχνες - υπηρέτες του πολιτισμού. Κι αυτό φάνηκε, όταν θέλησε να έχει επίσημη συνάντηση με τον Σωκράτη του «Φέιμ Στόρι» κι όταν συμφώνησε με την καλοπληρωμένη παρουσία του Λε - Πα στο παζάρι της Λάρισας...