Σε επίπεδα ρεκόρ, για άλλη μια φορά, εκτινάχτηκαν τα κέρδη της ΔΕΗ για το πρώτο εννιάμηνο του έτους και ανήλθαν στα 411 εκατομμύρια ευρώ, σημειώνοντας αύξηση της τάξεως του 72%. Τα αποτελέσματα αυτά, όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου της Επιχείρησης, προκύπτουν από την αύξηση των εσόδων κατά 16,5% και τα οποία ανήλθαν στα 2.935 εκ. ευρώ και προέρχονται κυρίως από την αύξηση της κατανάλωσης κατά περίπου 6% και την ανατίμηση των τιμολογίων το 2002 κατά 3,85%. Σημαντική συνδρομή στην κερδοφορία της ΔΕΗ είχε και η μείωση του προσωπικού κατά σχεδόν 730 εργαζόμενους μέσα σε ένα χρόνο, αλλά και η αύξηση των μισθών σε επίπεδα ...πείνας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνολική δαπάνη μισθοδοσίας αυξήθηκε κατά μόλις 4,3%.

Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ Στ. Νέζη: «... αυτές οι επιδόσεις αποδεικνύουν τη δέσμευσή μας για τη δημιουργία πρόσθετης αξίας στους μετόχους μας, αξιοποιώντας τις προοπτικές ανάπτυξης της αγοράς και συνεχίζοντας την πορεία της λειτουργικής μας αποτελεσματικότητας». Αυτή, όμως, η «πρόσθετη αξία» για τους μετόχους, η οποία μεταφράζεται σε τεράστια κερδοφορία για τους ιδιώτες που κατέχουν πακέτα μετοχών της ΔΕΗ, προέρχεται κυρίως από τη συρρίκνωση του προσωπικού, την εντατικοποίηση της εργασίας, την καθήλωση των μισθών.

Πέραν των επιπτώσεων στο εργατικό δυναμικό της Επιχείρησης, τις συνέπειες τις πληρώνει και όλος ο ελληνικός λαός, ο οποίος κάθε χρόνο υποχρεώνεται να βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού. Την ίδια στιγμή που η τιμή του ρεύματος αυξάνεται, οι υπηρεσίες προς τους καταναλωτές υποβαθμίζονται, αφού ούτε καν οι αναγκαίες επενδύσεις για την παραγωγή και τη διανομή γίνονται, με αποτέλεσμα τις συχνές διακοπές στην ηλεκτροδότηση. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, αφού σε περιπτώσεις βλαβών το τεχνικό προσωπικό δεν αρκεί για να τις αποκαταστήσει εγκαίρως. Κατά τα λοιπά, όμως, οι ιδιώτες βλέπουν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται...

«Πρόοδο» στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα, διαπιστώνει η έκθεση του ΟΟΣΑ που θα δοθεί τις επόμενες μέρες στη δημοσιότητα. Παράλληλα όμως, και με πρόσχημα τη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα στους νέους και τις γυναίκες, η έκθεση καλεί την ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τις ...στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας.

Στο ίδιο μήκος κύματος, οι συντάκτες της έκθεσης:

• Θέτουν θέμα «απελευθέρωσης» της αγοράς των τηλεπικοινωνιών και της ηλεκτρικής ενέργειας, στη λογική της ενίσχυσης του ανταγωνισμού...
• Ζητούν την εφαρμογή σκληρότερης δημοσιονομικής πολιτικής, στο όνομα μείωσης των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, αν και οι εκτιμήσεις τους για το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2004 είναι μετριοπαθέστερες από τις αντίστοιχες εκτιμήσεις της ΕΕ.
• Θεωρούν ότι ο πληθωρισμός θα διατηρηθεί σε υψηλά - σχετικά με την ΕΕ - επίπεδα, τόσο για το 2004, όσο και το 2005 και, τέλος, προβλέπουν αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% το 2004 και 3,7% το 2005.

Οι επισημάνσεις του ΟΟΣΑ κινούνται στη γνωστή σκληρή νεοφιλελεύθερη ρότα, η οποία θεωρεί πανάκεια για όλα των προβλήματα την πλήρη απορύθμιση των αγορών, τη λειτουργία τους, δηλαδή, με βάση τις ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Ετσι, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αγορά εργασίας διακρίνεται για την εργοδοτική αυθαιρεσία (με τα πολύ χαμηλά μεροκάματα, την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, τη χρησιμοποίηση «μαύρης» εργασίας κλπ.) δε διστάζει να θέσει θέμα κατάργησης και των τελευταίων οχυρών. Ζητά, δηλαδή, κατάργηση του κατώτατου μισθού και του ορίου των απολύσεων, με συνέπεια τη μετατροπή των εργασιακών σχέσεων σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο.

Κωμικά πράγματα συμβαίνουν τις ώρες αυτές στις Βρυξέλλες, όπου συνεδριάζει το Συμβούλιο ΕΚΟΦΙΝ. Μεταξύ των θεμάτων που συζητούνται, είναι και η υποβολή Σύστασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για επιβολή κυρώσεων στη Γαλλία και τη Γερμανία για υπερβολικά ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους, μεγαλύτερα του 3% του ΑΕΠ. Οι δυο αυτές χώρες της ΕΕ, που σήμερα εγκαλούνται για παραβίαση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης στο θέμα των ελλειμμάτων, είναι αυτές που το 1997 εισηγήθηκαν τη δημιουργία του αυστηρού Συμφώνου, σαν ασφαλιστική δικλείδα για την εφαρμογή σκληρών δημοσιονομικών πολιτικών στο διηνεκές. Πίσω από τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την επιβολή ή όχι κυρώσεων στις δύο μεγαλύτερες χώρες της Ευρωζώνης, αλλά και η ίδια η διακύβευση του Συμφώνου Σταθερότητας, υποκρύπτεται ο αγώνας δρόμου του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, να βγει από τον κύκλο της ύφεσης και να εισέλθει σε ταχύρυθμη ανάπτυξη. Ο ρυθμός ανάπτυξης του ευρωπαϊκού ΑΕΠ για το 2003 περιορίζεται στο 0,7% με προοπτική να φτάσει στο 1,6% το 2004 και την επιτάχυνση της ανάπτυξης μετά το 2005.

Στο τυπικό μέρος τώρα της υπόθεσης, αν θα επιβληθούν ή όχι κυρώσεις σε Γαλλία και Γερμανία για την εμφάνιση υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την άρνηση τους να συναινέσουν σε λήψη μέτρων μείωσής τους στα επιθυμητά επίπεδα από το 2005, οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες κάνουν λόγο για προσπάθεια εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης. Γαλλία και Γερμανία έχουν διαμηνύσει στα άλλα κράτη - μέλη ότι είναι σε θέση να μπλοκάρουν μια καταδικαστική γι' αυτές πρόταση και οι εξελίξεις από τις Βρυξέλλες αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον...