Με νύχια και με δόντια πρέπει να υπερασπίζονται οι εργάτες το δικαίωμα στην απεργία (φωτογραφία από την απεργία των ναυτεργατών, που επίσης είχε κηρυχτεί παράνομη)

Μεταξύ των εισηγητών ήταν ο Αρης Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ο Δημήτριος Τραυλός - Τζανετάτος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ τις θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ανέπτυξε ο Γιώργος Μαυρίκος εκ μέρους του ΠΑΜΕ.

Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, από το 1999 μέχρι και το Νοέμβρη του 2003, έκρινε 128 απεργίες παράνομες και μόνο 15 νόμιμες. Επίσης από τις 128 οι 81 κρίθηκαν και καταχρηστικές. Πρόκειται για στοιχεία ενδεικτικά, αλλά ικανά να δείξουν το πώς αντιμετωπίζεται το δικαίωμα της απεργίας στην Ελλάδα. Ενα άλλο στοιχείο είναι το εξής: Σύμφωνα μόνο με τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί από το 1985 μέχρι το 2001 στα νομικά περιοδικά και στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών «ο Νόμος», 104 απεργίες κρίθηκαν παράνομες και 17 νόμιμες.

Μία από τις καλές στιγμές της ημερίδας ήταν, όταν, την ώρα που μιλούσε ο Γ. Λεβέντης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, μπήκαν στην αίθουσα οι απεργοί Ιπτάμενοι Συνοδοί Φροντιστές της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», για να του «απονείμουν» ειρωνικά ένα κύπελλο - βραβείο για την «υπεράσπιση» των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, οι απεργοί σήκωσαν πανό μέσα στην αίθουσα, που έγραφε το σύνθημα «Θυμήσου ότι είσαι εργατολόγος». Οπως μας είπαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι βρίσκονται για 7η μέρα σε «παράνομη» απεργία, ο Γ. Λεβέντης είναι ο εγκέφαλος «του πιο αντεργατικού κατασκευάσματος που έχει γίνει ποτέ». Δηλαδή, του Κανονισμού Εργασίας της ΟΑ για το ιπτάμενο προσωπικό, ο οποίος προβλέπει: Μέχρι 56 ώρες τη βδομάδα απασχόληση, μέχρι 22 ώρες απασχόληση τη μέρα, 7 συνεχείς μέρες εργασίας, σπαστό ωράριο και άλλα πολλά «φιλεργατικά» μέτρα.

Μετά την αποχώρηση των εργαζομένων, η εκδήλωση συνεχίστηκε με παρεμβάσεις εκπροσώπων από συνδικαλιστικούς, νομικούς και πολιτικούς φορείς. Μεταξύ αυτών, ο Χ. Αθανασίου, γενικός γραμματέας της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, επισήμανε πως σε ό,τι αφορά στο ζήτημα των απεργιών το νομοθετικό πλαίσιο πάσχει και απαιτείται η αναμόρφωσή του.

Ακόμα, ο Δ. Καλτσώνης, από τη «Δημοκρατική Συσπείρωση», τόνισε ότι για την κήρυξη των απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών την πρώτη και κύρια ευθύνη τη φέρνει η κυβέρνηση. Εμείς, είπε, πιστεύουμε ότι εργαζόμενοι, συνδικαλιστές και επιστημονικοί φορείς πρέπει να παλέψουν για το δικαίωμα της απεργίας και ανέφερε ως έμπρακτο παράδειγμα την απεργία των ναυτεργατών στο Ρίο - Αντίρριο, η οποία, ενώ κρίθηκε παράνομη, οι ναυτεργάτες συνέχισαν και νίκησαν.

Eurokinissi

Για να επιτευχθεί αυτή η κατάκτηση, χρειάστηκε, στην αυγή του περασμένου αιώνα, η νεαρή τότε εργατική τάξη και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να κάνουν πράξη αυτό που αποτύπωσε ο ποιητής πως «θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους...». Τα σημειώνουμε αυτά, για να υπογραμμίσουμε ότι οι νόμοι και τα κιτάπια ήρθαν αργότερα. Ηρθαν να αποτυπώσουν στα χαρτιά και στις διατάξεις αυτό που η ζωή είχε βάλει ήδη σε εφαρμογή.

Από τη στιγμή που κατακτήθηκε το ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ για την εργατική τάξη αρχίζει μια διαρκής διαπάλη, που εξακολουθεί να διεξάγεται και στις μέρες μας.

Δυο γραμμές βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση:

Από τη μια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ο ΣΕΒ και οι καθεστωτικές δυνάμεις, στελέχη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, επιδιώκουν, μέσα από νομοθετικά θεσμικά πλαίσια, μέσα από υπουργικές αποφάσεις, δικαστικές αποφάσεις, μέσα από οδηγίες και ερμηνευτικές εγκυκλίους, να παρεμβάλλουν εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα, να το περιορίζουν και τελικά να το ευνουχίζουν.

Από την άλλη, η εργατική τάξη και το συνεπές εργατικό συνδικαλιστικό κίνημά της, εδώ και έναν αιώνα προσπαθεί, στην πράξη, να κατακτά και να διευρύνει το δικαίωμα στην Απεργία. Προσπαθεί να ασκεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την ανώτερη αυτή μορφή της ταξικής πάλης και, ταυτόχρονα, να αποκρούει την κρατική βία, τον αυταρχισμό και τη συκοφάντηση του απεργιακού δικαιώματος.

Για το εργατικό κίνημα, το διαχρονικό μήνυμα, που εκφράζει απόλυτα την ανειρήνευτη διαπάλη, συμπυκνώθηκε και προβάλλεται μέσα από το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του Εργάτη».

Παράλληλα και σε αντιστοίχιση με τις κάθε φορά κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, το δικαίωμα για απεργία γίνεται άλλοτε δύσκολο και άλλοτε ακόμα πιο δύσκολο για τις λαϊκές δυνάμεις.

Σήμερα, η αντιπαράθεση ανάμεσα σε όλους εμάς, που υπερασπιστήκαμε και θα υπερασπιστούμε με όποια θυσία και αν απαιτηθεί το δικαίωμα της απεργίας, και σε όλους εκείνους που αγωνίζονται για τη φαλκίδευσή του, θα οξύνεται και θα βαθαίνει.

Γνωρίζουμε ότι απέναντί μας συσσωρεύονται, καλυμμένα ή απροκάλυπτα, οι φανεροί και κρυφοί εχθροί του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην απεργία.

Ολοι εκείνοι, που, με νόστιμους νεολογισμούς, με φρασούλες πομπώδεις και με εκσυγχρονιστικό μανδύα επιχειρούν να πετύχουν ό,τι στα εκατό χρόνια που πέρασαν δεν μπόρεσαν οι προπομποί τους να πετύχουν. Αλλοτε προφασίζονται ότι δήθεν ενδιαφέρονται για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, άλλοτε ότι, τάχα, νοιάζονται για το κυκλοφοριακό ή για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Πάντα, όμως, αναμασούν τον ίδιο τελικό σκοπό. Στα τελευταία χρόνια, οι πολέμιοι της Απεργίας αντεπιτίθενται και προβάλλουν σαν εναλλακτική πρόταση απέναντι στην απεργία, το λεγόμενο «Κοινωνικό Διάλογο». Η απεργία δαιμονοποιείται σαν κάτι το αναχρονιστικό και ο κοινωνικός διάλογος χρυσώνεται σαν το φάρμακο «διά πάσαν νόσο»!

Στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης του αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος της τάξης μας, βρίσκεται η πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Μαζί μας και η προοδευτική διανόηση. Κοντά μας, η ριζοσπαστική εργατική νεολαία. Κι επειδή, ταυτόχρονα, οι αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές θα εντείνονται, επειδή το καθεστώς των μονοπωλίων και των πολυεθνικών θα οξύνει την επιθετικότητά του για την εξασφάλιση των υπερκερδών του, κι επειδή η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα μόνο με παλλαϊκό αγώνα θα αναχαιτιστεί, η ΑΠΕΡΓΙΑ παίρνει στις μέρες μας πιο πλούσιο ακόμα περιεχόμενο σαν μορφή πάλης, γίνεται πιο ΑΝΑΓΚΑΙΑ για την οικονομική και πολιτική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Για όλους αυτούς τους λόγους, όσοι, καλυμμένα ή απροκάλυπτα, επιχειρούν να την καταργήσουν, και αυτή τη φορά θα αποτύχουν.

Eurokinissi

Λίγες μέρες μετά τις απολύσεις έξι ιπτάμενων συνοδών - φροντιστών, που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις για να μην περάσουν τα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης στην ΟΑ, χτες η διοίκηση της εταιρίας αποφάσισε την απόλυση άλλων δύο απεργών αεροσυνοδών, με αφορμή επεισόδιο μεταξύ απεργών αεροσυνοδών και απεργοσπαστών. Σύμφωνα με την εκδοχή της ΟΑ, οι απεργοί αεροσυνοδοί Δημ. Δημητρίου και Γεωρ. Ξανθόπουλος «επιτέθηκαν» προχτές στο αεροδρόμιο του Τορόντο κατά της συναδέλφου τους Βασ. Κορδή, η οποία ήταν επικεφαλής πληρώματος αεροσκάφους της ΟΑ με προορισμό το Τορόντο, ενώ ο κλάδος βρισκόταν σε απεργία. Το κατηγορητήριο κατά των απολυμένων... στηρίχτηκε στις μαρτυρίες του τοπικού μάνατζερ της ΟΑ και των πιλότων της πτήσης (!), σύμφωνα με τις οποίες οι «δράστες απέκλεισαν την Βασ. Κορδή σε χώρο του αεροδρομίου και της επιτέθηκαν, προκαλώντας μάλιστα και υλικές ζημιές στο αεροδρόμιο». Ε, δε χρειαζόταν κάτι άλλο η διοίκηση της ΟΑ για να αποφασίσει τις απολύσεις. Το ΔΣ (καθώς με το νέο νόμο καταργήθηκε το Συμβούλιο Απολύσεων) αποφάσισε με συνοπτικές διαδικασίες, και χωρίς καν να τους καλέσει σε απολογία, την απόλυση των δύο απεργών!

Ο πρόεδρος της Ενωσης Ιπταμένων Συνοδών - Φροντιστών (ΕΙΣΦ) Ταξ. Χρήστου για το συμβάν αναφέρει ότι υπήρξε λεκτικό επεισόδιο και διαπληκτισμός, με τη συμμετοχή όμως και των δύο πλευρών. Παράλληλα καταγγέλλει μεροληπτική μεταχείριση υπέρ των απεργοσπαστών από την πλευρά της διοίκησης, επισημαίνοντας ότι απολύσεις με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς επαρκή έλεγχο και απολογία των κατηγορουμένων αεροσυνοδών, αποσκοπούν καθαρά στο να καμφθεί το φρόνημα των μελών της Ενωσης, που συμμετέχουν καθολικά στις κινητοποιήσεις.

Η διοίκηση της ΟΑ, αν και εξέδωσε ανακοίνωση για να προαναγγείλει το σημερινό πρόγραμμα δρομολογίων, αποσιωπά σκόπιμα τις απολύσεις. Αφαντος ήταν χτες και ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Χρ. Βερελής, ο οποίος μια μέρα πριν δήλωνε δημόσια ότι «δεν έχει τεθεί ποτέ στο τραπέζι θέμα απολύσεων και ποινικών διώξεων»!

Οπως είναι αυταπόδεικτο, κυβέρνηση και διοίκηση της ΟΑ, στην προσπάθειά τους να περάσουν «διά πυρός και σιδήρου» τα σκληρά αντεργατικά τους μέτρα στην εταιρία, δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό να απολύουν, με διάφορα προσχήματα, εργαζόμενους που αντιστέκονται στις κυβερνητικές επιλογές για τη διάλυση και το ξεπούλημα της ΟΑ και την πλήρη ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Με τις αθρόες απολύσεις, τις ποινικές διώξεις, τις αγωγές εξωφρενικών αποζημιώσεων και μια σειρά άλλες άκρως αυταρχικές και αντεργατικές ενέργειες, η κυβέρνηση - εκτός των άλλων - επιδιώκει να καλλιεργήσει κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζόμενους και παράλληλα να κάμψει την αγωνιστική τους διάθεση και ενότητα. Κάτι, που δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα στην περίπτωση των ιπτάμενων συνοδών - φροντιστών. Ο κλάδος αυτός βρίσκεται σε 6ήμερη απεργία και η συμμετοχή των αεροσυνοδών είναι καθολική, παρά τη δικαστική απαγόρευση (οι κινητοποιήσεις κηρύχτηκαν από το δικαστήριο «παράνομες και καταχρηστικές», μετά από προσφυγή της διοίκησης), τις μηνύσεις και την αγωγή αποζημίωσης, με την οποία η διοίκηση της ΟΑ αξιώνει από 47 απεργούς 44 εκατ. ευρώ, για «ηθική βλάβη»!

Οι εκπρόσωποι της ΕΙΣΦ, με ανακοίνωσή τους, καταγγέλλουν: Οι «υπέρμαχοι» (σ.σ. κυβέρνηση και διοίκηση) των λαϊκών αγώνων, της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και των εργασιακών σχέσεων, των ίσων ευκαιριών στην απασχόληση.... έριξαν πλέον τις μάσκες, χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα προκειμένου να κλονίσουν το δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Οι δίκαιοι αγώνες θα συνεχιστούν κόντρα στις εκβιαστικές και παράνομες απολύσεις, κόντρα στη χρησιμοποίηση απεργοσπαστικών μηχανισμών και κόντρα στην αυθαίρετη κατάργηση των ΣΣΕ και των πρακτικών συμφωνίας.

Με ανακοίνωσή της η πλειοψηφία του ΕΚΑ, ακολουθώντας τη γνωστή συναινετική τακτική, βάλλει προσωπικά κατά του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΟΑ Διον. Καλόφωνου - λες και αποφασίζει χωρίς άνωθεν εντολές - και καλεί τον αρμόδιο υπουργό και την κυβέρνηση «να παρέμβουν και να σταματήσει το έγκλημα που συντελείται απέναντι στους εργαζόμενους και την ΟΑ».