Αυτό μάλιστα το επίπεδο μισθών διαμορφώνεται πάνω σε ένα βεβαρημένο, πρόσφατο παρελθόν. Σε μια περίοδο, όπου, μεταξύ των χρόνων 1990-2002, κάθε χρόνο ο εργάτης που αμειβόταν με το κατώτερο μεροκάματο που προβλέπει η Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας έχανε το 0,41% του μισθού του (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, Ετήσια Εκθεση για την Οικονομία 2003). Και αυτή η απώλεια καταγράφεται σε σύγκριση με τον επίσημο πληθωρισμό, που όλοι γνωρίζουμε ότι υπολείπεται κατά πολύ του πραγματικού πληθωρισμού.

Αν ο μισθωτός αποδεχόταν μια τέτοια άθλια προοπτική, θα ήταν σαν να υποτασσόταν - για να θυμηθούμε και τον Κ. Μαρξ - «στη θέληση, στις προσταγές του κεφαλαιοκράτη σαν ένα μόνιμο οικονομικό νόμο, θα συμμεριζόταν την άθλια μοίρα του σκλάβου, χωρίς την εξασφαλισμένη ύπαρξη του σκλάβου».

Και όμως μια τέτοια σκλαβιά προπαγανδίζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ. Στις προσταγές και στη θέληση του κεφαλαιοκράτη, καλούν να παραδοθούν οι εργάτες το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι θιασώτες του Μάαστριχτ. Πότε στο όνομα της ΟΝΕ. Πότε στους στόχους της υψηλής παραγωγικότητας. Καθημερινά με τις εκκλήσεις τους για την αύξηση της «ανταγωνιστικότητας», η επιδίωξη παραμένει πάντα ίδια. Η εξασφάλιση για μια ισχνή μειοψηφία κερδών και υπερκερδών. Η ενθυλάκωση από μια προνομιούχα κάστα όλου του κοινωνικού πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Γι' αυτόν ακριβώς τον πλούτο που παράγει, αλλά δεν καρπώνεται η εργατική τάξη μιλάει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Και απέναντι στις θεωρίες για «ανταγωνιστικότητα», «παραγωγικότητα», «κερδοφορία», αντιπαραθέτει τις σύγχρονες και διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες των εργαζομένων. Αυτές ακριβώς οι ανάγκες διαμορφώνουν σήμερα το αίτημα για κατώτερο μισθό τα 1.100 ευρώ. Κάθε υποχώρηση κάτω απ' αυτό το όριο, πολύ περισσότερο η φιλολογία για τα 560 ευρώ που καλλιεργεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, σημαίνει συμμόρφωση με τη λογική του ΣΕΒ, της κυβέρνησης, της ΝΔ. Οποιοι ανακαλύπτουν στις διεκδικήσεις του ΠΑΜΕ «υπερβολικά αιτήματα», δεν είναι τίποτα λιγότερο από τελάληδες του προέδρου του ΣΕΒ κ. Κυριακόπουλου. Οσοι από τα έντυπα των βαρόνων των ΜΜΕ στρώνουν το τραπέζι της «Σύγκλισης» και μοιράζουν τα ψίχουλα της «Χάρτας», υποθάλπουν τη μοιρολατρία, επιδιώκουν να χτυπήσουν την απαιτητικότητα της εργατικής τάξης. Ολοι όσοι μοστράρουν για ρεαλιστές, δεν είναι παρά τα υπάκουα παιδιά της άρχουσας τάξης, επιδιώκουν να εγκλωβίσουν την εργατική τάξη στη λογική και στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Η ψήφιση του νόμου για το μισθολόγιο - φτωχολόγιο των εργαζομένων στο Δημόσιο, που εφαρμόζεται από 1-1-2004, διαμόρφωσε τον κατώτερο βασικό μισθό στα 590 ευρώ μεικτά, τη στιγμή που αίτημα των εργαζομένων είναι τα 1.100 ευρώ. Το ποσό των 590 ευρώ προέρχεται κατά κύριο λόγο από την ενσωμάτωση στον παλιό βασικό μισθό του λεγόμενου χρονοεπιδόματος, του επιδόματος εξομάλυνσης και μέρους του κινήτρου απόδοσης. Δηλαδή, το μεγαλύτερο μέρος του νέου βασικού μισθού οι εργαζόμενοι το έπαιρναν με άλλη μορφή. Παίρνοντας ακόμα υπόψη ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι τα τελευταία χρόνια έχουν υποστεί 30% απώλεια στα εισοδήματά τους, είναι προφανές ότι ο νέος κατώτερος βασικός μισθός πρώτον, δεν μπορεί να αναπληρώσει τις απώλειες αυτές και δεύτερον, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες των εργαζομένων.

Ακόμα, το νέο μισθολόγιο οδηγεί στη συρρίκνωση των αποδοχών - μέσω διαφόρων τρόπων - μέχρι και 18%, όπως τελευταίως ανακοίνωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ). Μια ανακοίνωση που αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς προέρχεται από μια ομοσπονδία που ελέγχεται απόλυτα από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και η οποία επιβεβαίωσε την εδώ και καιρό διατυπωμένη εκτίμηση του «Ρ» ότι πρόκειται για ένα μισθολόγιο λιτότητας. Η μείωση κατά 18% προέρχεται από την κατάργηση του επιδόματος των 176 ευρώ για τους νεοεισερχόμενους υπαλλήλους. Οσοι σήμερα το παίρνουν το ποσό αυτό διατηρείται ως προσωπική διαφορά, η οποία θα μειώνεται όσο αυξάνονται άλλα επιδόματα. Ακόμα, με την κατάργησή του, χάνουν το δικαίωμα να το διεκδικήσουν αυτοί οι κλάδοι που η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα τους το δώσει αλλά δεν το έκανε. Μείωση των αποδοχών επιφέρουν και οι αυξημένες κρατήσεις, που η αύξησή τους οφείλεται στο ότι θα υπολογίζονται σε μεγαλύτερο μέρος του μισθού από ό,τι σήμερα. Επίσης, το νέο μίνι ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που παρουσίασε πρόσφατα το υπουργείο Εργασίας, προβλέπει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πληρώνουν επιπλέον εισφορά 2% για το επικουρικό.

Ο τρόπος χορήγησης του κινήτρου απόδοσης, συνδυασμένος με την αναμενόμενη εφαρμογή δεικτών αξιολόγησης (αποδοτικότητας και συμπεριφοράς) των δημοσίων υπαλλήλων, δείχνει ότι θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, που στόχο θα έχει την υπεραντικοποίηση της εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και την εξασφάλιση της «τυφλής υποταγής» τους στις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές. Τέλος, ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του νέου μισθολογίου είναι η διατήρηση και ένταση της επιδοματικής πολιτικής, που στόχο έχει την ομηρία των εργαζομένων. Επιπλέον, τα επιδόματα δεν αποτελούν συντάξιμες αποδοχές και σε αντίθεση με το βασικό μισθό μπορούν να καταργηθούν, κάτι που αποδεικνύεται με την κατάργηση του επιδόματος των 176 ευρώ.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τις εξελίξεις αυτές έχει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΑΠ). Η τακτική που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια (άρνηση της οργάνωσης και ανάπτυξης των αγώνων των εργαζομένων και παραπομπή της επίλυσης οικονομικών και άλλων προβλημάτων στα πλαίσια του νέου μισθολογίου) οδήγησε σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα ανίκανο να αντιδράσει στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης. Μια τακτική αδράνειας, αλλά και συναίνεσης σε αυτή την πολιτική. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είναι ανάγκη ακόμα περισσότερο από πριν να αλλάξουν τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να βάλουν στο περιθώριο αυτές τις πλειοψηφίες και να ενισχύσουν τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, με στόχο την ανάπτυξη αποτελεσματικών αγώνων, που θα συγκρούονται με το σύνολο αυτής της πολιτικής και θα διεκδικούν αιτήματα που πραγματικά καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους.

«Εγκαταλείψτε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ» τονίζει το ΚΚΕ και καλεί τους εργαζόμενους να αγωνιστούν μαζί για μια φιλολαϊκή λύση. Μια λύση που θα διασφαλίζει ένα «Ενιαίο Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, δίχως την επιχειρηματική δράση των καπιταλιστών, που θα χρηματοδοτείται πλήρως από το κράτος και τους εργοδότες»

«Είναι κοινωνικό δικαίωμα και κρατική υποχρέωση η προαγωγή και η προστασία της υγείας του λαού, μέσα από ένα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας που να του παρέχει όλες τις υπηρεσίες που απαιτούνται για την πρόληψη, την ιατροφαρμακευτική, οδοντιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη», τονίζει το ΚΚΕ σε ένα τετράπτυχο στο οποίο αποτυπώνονται οι βασικές θέσεις του Κόμματος για την Υγεία.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους επαγγελματοβιοτέχνες και τους καλεί να το ενισχύσουν με την ψήφο τους για να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων σε όφελος του λαού και «να κτιστεί η λαϊκή συμμαχία, που θα εμπνεύσει μεγάλους αγώνες και στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας, θα διεκδικήσει τη λαϊκή εξουσία, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου».

Η αιτία της μη κατοχύρωσης του κοινωνικού δικαιώματος της Υγείας ως υποχρέωση του κράτους, δεν είναι η μη αντοχή της οικονομίας, σημειώνεται στο τετράπτυχο... «Δεν είναι το "σπάταλο κράτος", όπως υποστηρίζει υποκριτικά η ΝΔ. Δεν είναι η δήθεν ανικανότητα της κυβέρνησης ή άλλα παρόμοια. Είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση υπηρετεί την πλουτοκρατία, τα κέρδη της. Είναι γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η Ευρωπαϊκή Ενωση, κάνουν τα δικαιώματα πανάκριβο εμπόρευμα. Στραγγαλίζουν ακόμη και αυτό το σημερινό αναιμικό δημόσιο σύστημα υγείας».

Απαντώντας στα βασανιστικά ερωτήματα για τις ουρές στις εργαστηριακές, ιατρικές εξετάσεις ή για εισαγωγή στο νοσοκομείο ή για ένα κρεβάτι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) το ΚΚΕ υπογραμμίζει: «Λύση υπάρχει και βρίσκεται στα Δημόσια Κέντρα Υγείας, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, που θα είναι πλήρως στελεχωμένα με νοσηλευτές, οικογενειακούς γιατρούς και γιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Βρίσκεται στα Δημόσια Νοσοκομεία με τον απαιτούμενο αριθμό κρεβατιών και ΜΕΘ, με πλήρη εξοπλισμό και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, που να καλύπτει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες».

«Ας σκεφτούμε γιατί οι τεράστιες ελλείψεις σε υγειονομικό προσωπικό, κυρίως νοσηλευτικό, θα πρέπει να καλύπτονται με εκτάκτους, μερικής απασχόλησης, των προγραμμάτων για "εργασιακή εμπειρία" (STAGE), με εποχικούς "επικουρικούς γιατρούς και νοσηλευτές" ή με ιδιώτες νοσηλευτές;», θέτει το ερώτημα το ΚΚΕ και απαντά: «Λύση υπάρχει. Να προσληφθεί όλο το απαραίτητο υγειονομικό προσωπικό στο δημόσιο - δωρεάν - σύστημα - υγείας - πρόνοιας. Προσωπικό μόνιμο, στο οποίο θα απορροφηθούν οι σημερινοί ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες. Προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με αυξήσεις στους μισθούς του, με αναβαθμισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα ανάλογα με την οικογενειακή του κατάσταση, την ειδίκευσή του, την προϋπηρεσία του, αλλά και τη βαριά και ανθυγιεινή εργασία του».

Το ΚΚΕ ζητά να φύγει η επιστημονική έρευνα από τα χέρια των πολυεθνικών και να έχει το κράτος την ευθύνη για τη χρηματοδότηση και ανάπτυξη της έρευνας, από επιστήμονες υπαλλήλους του, προς όφελος των λαϊκών και όχι των πολυεθνικών συμφερόντων.

«Η πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των λίγων δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στην πρόληψη και την προστασία της Υγείας του λαού» υπογραμμίζει το ΚΚΕ και καλεί τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους ΕΒΕ να καταψηφίσουν και να αποδυναμώσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

«Μη δίνετε την ψήφο σας στο "αριστερό" άλλοθι, τον ΣΥΝ» υπογραμμίζει το ΚΚΕ, γιατί ο ΣΥΝ ψήφισε τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, το Μάαστριχτ και στοχεύει στην Κεντροαριστερά, αλλά προεκλογικά το κρύβει.

Τέλος απευθύνεται στους γιατρούς και τους υγειονομικούς τονίζοντας: «Ενώστε τις δυνάμεις σας με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Συμβάλλετε στο άνοιγμα του δρόμου που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να μην απαξιώνεται ο κόπος σας και οι επιστημονικές σας δυνατότητες».