ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 1 Φλεβάρη 2004
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΙΑΠΩΝΙΑ - ΙΡΑΚ
Δράση και αντίδραση από «μαθητευόμενες» δυνάμεις κατοχής...

Τα «ανθρωπιστικά» προσχήματα της κυβέρνησης Κοϊζούμι δεν πείθουν τους Ιάπωνες, που (με πρώτους τους φοιτητές) διαδηλώνουν κατά της αποστολής στρατιωτών στο κατεχόμενο Ιράκ...

Associated Press

Τα «ανθρωπιστικά» προσχήματα της κυβέρνησης Κοϊζούμι δεν πείθουν τους Ιάπωνες, που (με πρώτους τους φοιτητές) διαδηλώνουν κατά της αποστολής στρατιωτών στο κατεχόμενο Ιράκ...
Εδώ και μερικές μέρες, στη νότια ιρακινή πόλη Σαμάουα βρίσκονται δύο στρατιές Ιαπώνων. Η πρώτη συγκροτείται από άνδρες των λεγόμενων «Δυνάμεων Αυτοάμυνας» που, με το όπλο στο χέρι, υποτίθεται πως θα εργαστούν σε έργα για την «ανοικοδόμηση του Ιράκ». Η δεύτερη στρατιά συγκροτείται από Ιάπωνες δημοσιογράφους με μικρόφωνα, μαγνητόφωνα, βιντεοκάμερες και φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας...

Κανενός η αποστολή δεν είναι εύκολη. Με τη διαφορά πως η στρατιά των Ιαπώνων δημοσιογράφων είναι ανεπιθύμητη στους αξιωματούχους της κυβέρνησης Κοϊζούμι. Η σχεδόν απόλυτη σιωπή των Ιαπώνων στρατιωτικών αξιωματούχων προς τους δημοσιογράφους και οι λοιποί περιορισμοί δεν είναι μόνον «για λόγους ασφαλείας». Η συσκότιση των ιαπωνικών ΜΜΕ στο Ιράκ απ' την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γιουνισίρο Κοϊζούμι στοχεύει στην αποτροπή της δημοσιογραφικής κάλυψης γεγονότων, όπως εικόνες βαριά τραυματισμένων ή ακόμα και νεκρών στρατιωτών από ανταρτικές επιθέσεις... Αλλωστε, υποτίθεται (σύμφωνα με την προπαγάνδα της κυβέρνησης Κοϊζούμι) πως οι Ιάπωνες στρατιώτες βρίσκονται στο Ιράκ για μία «αμιγώς ανθρωπιστική αποστολή». Ακόμη και οι φωτογραφίες στρατιωτών με το όπλο στο χέρι μάλλον θα διέψευδαν κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον άλλες πιθανές εξελίξεις...

Δεν είναι η πρώτη φορά...

Η συσκότιση των ιαπωνικών ΜΜΕ στο Ιράκ απ' το μακρύ χέρι της κυβέρνησης Κοϊζούμι είναι ενδεικτική, μεταξύ άλλων, των απώτερων προθέσεων των κέντρων εξουσίας στο Τόκιο. Θεωρούν πως η αποστολή στο Ιράκ πρέπει να πετύχει με το μικρότερο κόστος γιατί αποτελεί «πρόκριμα» για την ανάπτυξη και δράση ιαπωνικών στρατευμάτων στο μέλλον. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά μετά το 1945 που η Ιαπωνία στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις σε εμπόλεμες ζώνες του εξωτερικού με πρόσχημα «ανθρωπιστικές αποστολές». Το ξαναέκανε στο Αφγανιστάν με βατήρα τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη που, όπως διαφάνηκε, επιτάχυναν τις ετοιμασίες των ιμπεριαλιστικών κέντρων στην Ιαπωνία για ενεργότερη στρατιωτικοποίηση της χώρας...

Η καταστρατήγηση του φιλειρηνικού Συντάγματος, που απέκτησε η Ιαπωνία λίγο μετά την κατοχή της από τους Αμερικανούς στο τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, έχει στην πράξη αρχίσει εδώ και καιρό (αρχές δεκαετίας '90). Στη θεωρία απομένει η «εξαφάνιση» του άρθρου 9 από το Σύνταγμα που απαγορεύει ρητώς κάθε είδους στρατιωτικής αποστολής της Ιαπωνίας στο εξωτερικό...

Η κυβέρνηση Κοϊζούμι έχει ήδη αρχίσει τις ετοιμασίες για την -προς το ιμπεριαλιστικότερο - μεταρρύθμιση του Συντάγματος. Αλλωστε είναι χαρακτηριστική η απόλυτη (επί του παρόντος) σύμπλευση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων μεταξύ Τόκιο και Ουάσιγκτον (ταύτιση κυβερνήσεων Μπους - Κοϊζούμι για προληπτικού χαρακτήρα επεμβάσεις σε ξένες χώρες, σχέδιο «αντιπυραυλικής» ομπρέλας κλπ.). Το θέμα είναι όμως πως τα τελευταία εξοπλιστικά και «πολεμικά παιχνίδια» του Τόκιου θα προκαλέσουν (αν δεν προκαλούν ήδη...) νέα ένταση στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής και βορειοανατολικής Ασίας και νέα κούρσα στρατιωτικών εξοπλισμών από όλους τους γείτονες (Κίνα, Ρωσία, ΛΔ Κορέας κλπ.).

Αντιδράσεις...

Ομως, οι κινήσεις της κυβέρνησης Κοϊζούμι για την ουσία και τον τύπο της άρσης του άρθρου 9 του Συντάγματος δημιουργούν και προσκρούουν σε αντιδράσεις. Οχι τόσο της αξιωματικής αντιπολίτευσης του «Δημοκρατικού Κόμματος» που ήδη έχει ταυτιστεί πολιτικά σε καίρια ζητήματα της εσωτερικής και εξωτερικής κυβερνητικής πολιτικής. Αλλά στις αντιδράσεις μίας διόλου ευκαταφρόνητης (αριθμητικά) μερίδας του λαού που διαδηλώνει συχνά ενάντια στα πολεμοκάπηλα σχέδια της κυβέρνησης Κοϊζούμι, αρνούμενη να υποκύψει στα «ψευτοδιλήμματα» ξένων πολιτικών αναλυτών: φιλειρηνική Ιαπωνία ή «ανεξάρτητη» (από τη «μητέρα» Αμερική)... Οι λαοί, άλλωστε, είναι οι πρώτοι που (προ)καταβάλλουν το τίμημα της στρατιωτικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής των ένθεν κακείθεν κέντρων εξουσίας...

Οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις των Ιαπώνων δεν είναι πρόσκαιρες. Εως πρότινος εστιάζονταν στην απομάκρυνση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων απ' τη χώρα τους, στις διεθνείς προσπάθειες για απαγόρευση των («μικρών» και μεγάλων) πυρηνικών όπλων, ενώ πριν από ένα χρόνο οι φωνές διαμαρτυρίας τους ενώνονταν με εκείνες του διεθνούς αντιπολεμικού κινήματος κατά του πολέμου στο Ιράκ. Σήμερα, οι Ιάπωνες καλούνται να εντείνουν τους αγώνες και τις αντιδράσεις τους μπροστά σε ακόμη σοβαρότερα ζητήματα. Τα φιλόδοξα ιμπεριαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης Κοϊζούμι είναι βέβαιο πως θα ενεργοποιήσουν περαιτέρω τις λαϊκές κινητοποιήσεις...


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ


ΠΟΛΩΝΙΑ
Μισθοφόροι και κατακτητές

Ο πραγματικός τους ρόλος στο Ιράκ

ΒΑΡΣΟΒΙΑ.- Από μέρα σε μέρα αυξάνει ο αριθμός των απλών Πολωνών πολιτών που στιγματίζουν έντονα τη συμμετοχή των παιδιών τους στον επιθετικό και κατακτητικό πόλεμο που εξαπόλυσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μαζί με τους ομογάλακτούς του, όπου Γης, στο Ιράκ. Στην αρχή επρόκειτο για τον αιμοσταγή - δικτάτορα δυνάστη του ιρακινού λαού Σαντάμ Χουσεΐν και τα όπλα του μαζικής εξόντωσης, που δε βρέθηκαν ποτέ. Τώρα πρόκειται για τη λεγόμενη σταθεροποίηση της κατάστασης στο Ιράκ, για τη λεγόμενη ανοικοδόμησή του, για τη λεγόμενη δημοκρατικοποίησή του. Και όλα αυτά αποδείχνονται σήμερα ασήμαντα πράγματα. Η συμπεριφορά των μισθοφόρων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των τυφλών οργάνων του προκαλεί την όλο και μεγαλύτερη αντίσταση του ιρακινού λαού. Ολο και περισσότερα φέρετρα, όλο και περισσότεροι τραυματίες φθάνουν στις χώρες, όπου τα χακοφορεμένα παιδιά τους για μερικά αργύρια προδοσίας - που οι κακές γλώσσες τα υπολογίζουν σε 1.000 δολάρια των ΗΠΑ το μήνα για τον κάθε στρατιώτη - εκπληρώνουν δήθεν ειρηνική αποστολή στο Ιράκ. Στην ουσία υπηρετούν τυφλά και θυσιάζουν και τη ζωή τους για τα συμφέροντα των κοντσέρν πετρελαίου. «Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις» λέει μια χριστιανική ρήση. Καθημερινά οι ειδήσεις που έρχονται από το Ιράκ επιβεβαιώνουν την αλήθεια.

Να, γιατί ο πολωνικός λαός στιγματίζει κατηγορηματικά τη συμμετοχή της σημερινής καπιταλιστικής Πολωνίας σ' αυτόν τον πόλεμο.

Τα επίσημα γκάλοπ, που έγιναν το Νοέμβρη απ' το Κέντρο Ερευνας της Πολωνικής Κοινής Γνώμης, έδειξαν ότι το 57% των ερωτηθέντων Πολωνών τάχθηκαν κατά της παρουσίας των Πολωνών στρατιωτών σ' αυτόν τον κατακτητικό πόλεμο.

Και τι κερδίζει ο πολωνικός λαός απ' αυτή τη συμμετοχή της σημερινής επίσημης Πολωνίας στον πόλεμο αυτό; Μήπως οι αμερικανικές βάσεις, που πρόκειται σύντομα να μεταφερθούν απ' το κέντρο της Ευρώπης στα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας, θα εξασφαλίσουν την ασφάλειά του; Τόσο όσο εδραίωσαν την ασφάλειά του στις παραμονές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου οι απραγματοποίητες υποσχέσεις των Γάλλων και των Αγγλων ιμπεριαλιστών, κατά την επιδρομή του Χίτλερ στην πατρίδα τους, το Σεπτέμβρη του 1939. Συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο το γεγονός πως η εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην πατρίδα τους θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο της ασφάλειας των συνόρων τους. Σχετικά μ' αυτά είναι χαρακτηριστικές οι σκέψεις που κάνουν οι απλοί Πολωνοί πολίτες. Αξιοσημείωτη είναι η παρακάτω σύντομη δήλωση του Πολωνού πολίτη Τσ. Ρένπερτ, απ' τη Βαρσοβία, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Βαρσοβίας «Τριμπούνα» στις 11.01.04. «Η εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Πολωνία έχει νόημα μόνο τότε, όταν δε θα οξύνει τις σχέσεις της Πολωνίας με τη Ρωσία και η Πολωνία θα έχει κάποιες εξόφθαλμες υλικές ωφέλειες. Φοβάμαι μήπως γίνει το ίδιο που έγινε με τη συμμετοχή μας στην κατοχή του Ιράκ, όπου δικές μας είναι οι ανθρώπινες θυσίες, δικά μας τα έξοδα συντήρησης του στρατού μας, όπου υπάρχει κίνδυνος τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον μας και σε αντάλλαγμα δεν υπάρχει τίποτα από μέρους των ΗΠΑ, ακόμα και στο ζήτημα των αδειών παραμονής»...

Ακριβώς πολύ χαρακτηριστική είναι η συμπεριφορά της αμερικανικής κυβέρνησης απέναντι στους Πολωνούς πολίτες, που όπως αποδείχνει και η τελευταία της «ανακάλυψη», τους θεωρεί πολίτες δεύτερης εθνικής κατηγορίας. Ο επίσημος εκπρόσωπός της, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Πάουελ δήλωσε τελευταία πως οι Πολωνοί, δηλαδή αυτοί που έτρεξαν πρώτοι να βοηθήσουν τους Αμερικανούς στο Ιράκ, αυτοί που διοικούν την τρίτη ζώνη κατοχής σ' αυτή τη χώρα, δε θα 'χουν το δικαίωμα να επισκέπτονται τις ΗΠΑ χωρίς βίζα. Και αυτό, τη στιγμή που οι πολίτες 25 άλλων χωρών χαίρουν του δικαιώματος αυτού. Τέτοια συμπεριφορά απέναντί τους δεν περίμεναν ποτέ οι Πολωνοί και ιδιαίτερα οι σημερινοί ιθύνοντες της αμερικανόδουλης καπιταλιστικής Πολωνίας, απ' το μεγάλο υπερπόντιο «φίλο» τους. Το ζήτημα των αδειών παραμονής είναι ένα από τα ζητήματα που θα συζητήσει ο Πρόεδρος της Πολωνικής Δημοκρατίας στην επικείμενη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον...

Και τι κάνουν τώρα οι ιθύνοντες κύκλοι της σημερινής καπιταλιστικής Πολωνίας, που η υποταγή τους απέναντι στις ΗΠΑ έχει ξεπεράσει όλα τα όρια; Ετοιμάζουν καινούρια παρτίδα Πολωνών στρατιωτών. Το Φλεβάρη θα τελειώσει η αντικατάσταση των Πολωνών στρατιωτών με καινούριους. Και όπως δήλωσε ο Πολωνός στρατηγός Μπρονίσλαρ Κφιατκόφσκι, στη δεύτερη αυτή βάρδια των μισθοφόρων θα υπάρχουν περισσότεροι μάχιμοι στρατιώτες. Ετοιμοι δηλαδή για κάθε πολεμική σύγκρουση. Τέτοιους πρόκειται τώρα να ετοιμάσει ο διοικητής της Πολυεθνικής Μεραρχίας των Δυνάμεων Σταθεροποίησης, στρατηγός Αντζέι Τισκιέβιτς, που μόλις επέστρεψε απ' το Ιράκ, στις 19 του Γενάρη, τιμήθηκε με ένα από τα μεγαλύτερα παράσημα της Αναγέννησης της Πολωνίας, το «Σταυρό του Ιππότη»...


Λ. ΤΣΙΡΜΙΡΑΚΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ