Την περασμένη Τρίτη, η ΝΔ ανακοίνωσε και το οικονομικό της πρόγραμμα, σκιαγραφώντας έτσι σε γενικές γραμμές το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμόσει από τις 8 Μάρτη, αν κερδίσει τις εκλογές και σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Tο ΠΑΣΟΚ επίσης προχθές ανακοινωσε το δικό του πρόγραμμα. Τόσο το πρόγρμμα τόσο το πρόγραμμα της ΝΔ όσο και αυτό του ΠΑΣΟΚ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, ενώ οι προεκλογικές τοποθετήσεις του Κ.Καραμανλή και του Γ.Παπανδρέου αλλά και άλλων στελεχών τους έχουν δώσει το κοινό αντιλαϊκό στίγμα της πολιτικής τους.

Βεβαίως με τις θέσεις και υποσχέσεις που μοιράζουν, καλλιεργείται στην κοινή γνώμη η εξής εντύπωση: Οποιο από τα δύο κόμματα κερδίσει τις εκλογές, θα καταφέρει να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας με μέτρα που δε θα θίγουν ούτε τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα ούτε το μεγάλο κεφάλαιο. Και ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου προσπαθούν να μας πείσουν, πως θα λύσουν τα μεγάλα και χρόνια λαϊκά προβλήματα (ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια, υποαπασχόληση, υπερχρέωση των νοικοκυριών και του κράτους, αδικίες φορολογικού συστήματα, κλπ.), με μέτρα και πολιτικές που θα ενισχύουν και το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς. Η πολιτική τους, λένε, θα είναι πολιτική οικονομικής ανάπτυξης. Το ίδιο λένε και τα προγράμματά τους. Αλλά αυτό σημαίνει ενίσχυση των κερδών και υπερκερδών των χρυσοκάνθαρων του πλούτου. Ολα αυτά, κάνουν επίκαιρη τη λαϊκή παροιμία «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι» και ιδιαίτερα τη γνωστή ρήση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»!

Διαβάζοντας κανείς πιο προσεκτικά τις θέσεις και υποσχέσεις των Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή, θα διαπιστώσει ότι το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι αρκετά σαφές, σχετικά με τον τρόπο, τα μέσα και τα βαθμό ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ παραμένει - σκόπιμα - ασαφές και ομιχλώδες για τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία υπόσχονται οτι θα ενισχύσουν τους ανθρώπων του μόχθου και της δουλιάς. Και τα δύο κόμματα, προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις για την ανεργία και υποαπασχόληση, το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό, την πολιτική αντιμετώπισης του δημοσιονομικού, (ελλείμματα - δημόσιο χρέος) και τη γενικότερη οικονομική τους πολιτική, μέχρι να υφαρπάσουν τη λαϊκή ψήφο.

Με δεδομένο ότι:

• Δε γίνεται να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό (όπως αυτά που προαναφέρθηκαν), χωρίς ρήξεις με τα μεγάλα συμφέροντα,
• ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν δώσει «απτά» δείγματα γραφής ότι δεν είναι στις προθέσεις τους να κάνουν τις παραμικρές ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο, καθώς έχουν κάνει ευαγγέλιό τους την οικονομική πολιτική της ΕΕ (που καταρτίζεται με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολυεθνικών και γενικά των μεγαλοεπιχειρηματιών στις χώρες - μέλη της κοινότητας, άρα και της Ελλάδας).

Με βάση όλα τα παραπάνω, οι υποσχέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων αποτελούν «επιταγές, χωρίς αντίκρισμα» και το λογαριασμό θα κληθούν να τον πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι (δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα) την «επόμενη μέρα» των εκλογών, είτε κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ είτε το ΠΑΣΟΚ.

Ενα ακόμη στοιχείο, που συνηγορεί ότι την επομένη των εκλογών έρχονται χειρότερες μέρες, είναι και οι δημόσιες θέσεις του επιτίμου προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, και του επικεφαλής του εκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ Αλ. Παπαδόπουλου. Και ο πρώτος και ο δεύτερος, χωρίς να «μασάνε τα λόγια τους» και στρώνοντας το χαλί για την «επόμενη μέρα», δήλωσαν δημόσια πως η λιτότητα θα συνεχιστεί, ανεξάρτητα αν από τις εκλογές προκύψει κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.

Ας τα πάρουν σοβαρά υπόψη τους οι εργαζόμενοι, όταν βρεθούν μπροστά στην κάλπη, και ας δώσουν την απάντηση που πρέπει, (τσάκισμα του δικομματισμού, ενίσχυση του ΚΚΕ), λογαριάζοντας τα συμφέροντά τους, καθώς... «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»...

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γ. Παπανδρέου, με τη συνέντευξή του στη ΝΕΤ την περασμένη Τετάρτη, δεν απάντησε στην ερώτηση αν συμφωνεί με τις θέσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, που ζητούν αύξηση των ορίων ηλικίας κλπ. Το μόνο που είπε ήταν πως «θα πρέπει να δούμε λύσεις» με διάλογο, ενώ υποσχέθηκε και αύξηση των συντάξεων με χρήματα που «θα» εξοικονομήσει από «την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής»... Οταν και μόνο ο τρόπος χρηματοδότησης που εφαρμόζει η κυβέρνηση υποσκάπτει τη δυνατότητα των ταμείων για παροχή και αυτών των ήδη πενιχρών συντάξεων. Από την πλευρά της η ΝΔ προσπάθησε να συσκοτίσει τις προθέσεις της για παραπέρα ξήλωμα των κοινωνικοασφαλιστικών κατακτήσεων (όσες έμειναν όρθιες), που είχε αφήσει να διαφανούν με το οικονομικό της πρόγραμμα. Ετσι, ενώ στο πρόγραμμα γίνεται λόγος για «πλήρη εφαρμογή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης της περιόδου 1990-1993, με τις απαιτούμενες παρεμβάσεις, λόγω των μεταβολών που έχουν επέλθει» και «εξυγίανση του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων» - που υποκρύπτει τις προθέσεις της ΝΔ - μετά το σάλο που προκλήθηκε, ακολούθησαν διαβεβαιώσεις από τον Κ. Καραμανλή, τον Γ. Σουφλιά και άλλα στελέχη της ΝΔ, που διαβεβαίωναν ότι «δεν τίθεται θέμα» αύξησης των ορίων ηλικίας, του χρόνου απασχόλησης, μείωσης των συντάξεων κλπ.

Η αλήθεια, όμως, είναι πως η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Μάρτη, ανταποκρινόμενη στις γενικές ντιρεκτίβες της ΕΕ και τις απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, θα επιχειρήσει νέα επέλαση στις κοινωνικοασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων. Και τα μέτρα για το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό θα εφαρμοστούν με τη συναίνεση της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ (όποιο από τα δύο κόμματα βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης).

Ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε να πει, αν υποστηρίζει ακόμη και αυτό το άθλιο αίτημα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (που διεκδικεί για φέτος αυξήσεις σε κατώτατους μισθούς και μεροκάματα 8%), το οποίο δεν καλύπτει ούτε τις ελάχιστες από τις ανάγκες των εργαζομένων, με το επιχείρημα «δεν μπορώ να πω αν αντέχει η οικονομία» και πως δεν είναι σωστό να παρέμβει στις «ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις»! Η ...απλοχεριά του στους εργαζόμενους εξαντλήθηκε, με την υπόσχεση ότι είναι υπέρ τού να δίνεται στους μισθωτούς το μισό (50%) της αύξησης του ΑΕΠ. Αυτή η εξαγγελία, αν γίνει πράξη, με δεδομένο ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν είναι σταθερή, και πάντως ως ποσοστό ελάχιστη, συγκριτικά με το αναγκαίο ποσοστό αύξησης των μισθών που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, σημαίνει εισοδηματική πολιτική σε κατεύθυνση εξαθλίωσης. Αποσιωπώντας, επίσης, το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που αναζητά την αύξηση της ανταγωνιστικότητας στη μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, εφάρμοζε όλα τα προηγούμενα χρόνια εισοδηματικές πολιτικές στο Δημόσιο, που περιόριζαν τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών γύρω και κάτω από τον πληθωρισμό!

Ομως, και η ΝΔ - που πρωτοστάτησε την περίοδο 1990-1993 στην κατακρεούργηση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων - δεν κρύβει πως θεωρεί μονόδρομο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας με τη μείωση του κόστους εργασίας, άρα φτώχεια για τους εργαζόμενους, στο οικονομικό της πρόγραμμα, φιλοδοξεί - χωρίς να εξηγήσει πώς και με ποιες πολιτικές - τη «σύγκλιση των μισθών και συντάξεων προς το μέσο όρο της ΕΕ, στα επόμενα 8-10 χρόνια»! Δε λέει, όμως, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις στην ΕΕ χρόνο με το χρόνο μειώνονται. Σύγκλιση, λοιπόν, προς τα κάτω υπόσχεται.

Τέλος, όσον αφορά στην ακρίβεια, που ροκανίζει τα λαϊκά εισοδήματα (έτσι εξηγείται η προκλητική αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων), ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φιλοδοξούν να την αντιμετωπίσουν με την «πλήρη απελευθέρωση των τιμών και των αγορών» και την παραπέρα ενίσχυση του ...ανταγωνισμού. Δηλαδή, την ενίσχυση των μηχανισμών, που κατοχυρώνουν και διευρύνουν την κερδοσκοπική ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων.