Πιστός στα συμφέροντα που η πολιτική του ΠΑΣΟΚ εξυπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια, ο Γ. Παπανδρέου τούς καταθέτει τα εχέγγυα πως θα τη συνεχίσει χωρίς δισταγμούς. Κάθε δήλωσή του, αποτελεί και μια απόδειξη πως το «όραμά» του, όχι μόνο καμία σχέση δεν έχει με τα οράματα του λαού, αλλά συγκρούεται μ' αυτά. Κάθε του πρόταση ισοδυναμεί με βόμβα σε ό,τι έχει ακόμη απομείνει από τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα.
Σταχυολογούμε ορισμένες από τις δηλώσεις - προτάσεις που έχει κάνει ο Γ. Παπανδρέου το τελευταίο διάστημα.
Υπόσχεση για μια τραπεζική ρύθμιση, αλλά καμιά λύση στο πρόβλημα, αφού ο αγρότης καλείται να πληρώσει τόκους, επί τόκων και όχι να αποπληρώσει το αρχικό κεφάλαιο του δανείου του. Υπόσχεση σε ανθρώπους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν όχι στις τραπεζικές τους οφειλές, αλλά ούτε στην κάλυψη των βασικών αναγκών τους.
«Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, πετύχαμε ένα συμβιβασμό υπέρ των μεσαίων και μικρών αγροτών (...). Εμείς πετύχαμε να επιδοτήσουμε το εισόδημα».
Ο Γ. Παπανδρέου «βάφτισε» επιτυχία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ την εισήγηση που η ίδια έκανε πέρσι τον Ιούνη και ψηφίστηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους μια ακόμα χειρότερη «Κοινή Αγροτική Πολιτική», που μειώνει τις επιδοτήσεις, τις αποσυνδέει από την παραγωγή, με μελλοντικό στόχο την εξαφάνισή τους... Στο όνομα της διεύρυνσης, τα ποσά που μοιράζονται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για τη γεωργία των «15» θα μοιράζονται ουσιαστικά για τη γεωργία των «25».
Ηταν ο ίδιος, ο οποίος στις 27 Γενάρη του 2003 εισηγήθηκε και ψήφισε ως πρόεδρος στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ τη μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων στην παραγωγή κατά 55%, των εξαγωγικών επιδοτήσεων κατά 45% και των εισαγωγικών δασμών από τρίτες χώρες κατά 36%.
«Συμμετοχική δημοκρατία σημαίνει να συναποφασίζουμε. Συμμετοχική δημοκρατία σημαίνει ότι έχουμε δικαίωμα στη δημιουργία, αλλά και ευθύνη για το αποτέλεσμα».
Ο Γ. Παπανδρέου εννοεί τη συμμετοχή ως συνευθύνη και συνενοχή του λαού στην άσκηση μιας σε βάρος του πολιτικής, πιο αντιλαϊκής απ' αυτήν που ως τα σήμερα εφαρμοζόταν, για την οποία ο κ. Παπανδρέου νιώθει περήφανος («Το έργο ήταν και είναι σημαντικό. Γι' αυτό το έργο όχι μόνο είμαστε συνυπεύθυνοι, είμαστε και περήφανοι»). Και για να μην ξεχνιόμαστε, θυμίζουμε πως απ' τη μέρα που ακούσαμε την έννοια «συμμετοχική δημοκρατία», δεν υπήρξε ούτε μία κινητοποίηση που να μη χτύπησαν με αγριότητα τα ΜΑΤ. Στη συμμετοχική τους δημοκρατία αναγνωρίζεται μόνο ένα δικαίωμα, αυτό της υποταγής.
«Πιστεύω σε μια νέα γενιά πολιτικών και πολιτών, που πιστεύουν σε μια αλληλεγγύη, σε απόδοση αξιοπρέπειας και σεβασμού στην τρίτη ηλικία».
«Μπορεί να λείπουν και τα χρήματα, λείπει όμως και κάτι ακόμα: Δεν πρέπει να προσθέσουμε στα ευρώ που δίνουμε και την ανθρωπιά;».
«Ενα ζευγάρι αγροτών συνταξιούχων παίρνει σήμερα 140.000 δραχμές. Θεωρώ ότι αυτή είναι μια σωστή σύνταξη, μια ικανοποιητική σύνταξη».
Γνωρίζει καλά ο κ. Παπανδρέου, καλύτερα οι συνταξιούχοι, πως ο «σεβασμός» και η «ανθρωπιά» δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τους καταδίκασε στη φτώχεια, αντιμετώπισε τα δίκαια αιτήματά τους με ΜΑΤ και αδιαφορία, και σήμερα ο Γ. Παπανδρέου πιστεύει πως «ξόφλησε» το χρέος του, υποσχόμενος ...σεβασμό και μεταθέτοντας τις ευθύνες στις πλάτες της κοινωνίας. Η δήλωσή του για τους συνταξιούχους αγρότες δε χρειάζεται, πιστεύουμε, σχολιασμό.
«Ενα μέτρο θα είναι να διαχωρίσουμε πρώτα απ' όλα αυτά τα δύο (σ.σ. "μαλακά και σκληρά")».
Προτάσεις υπέρ του διαχωρισμού και των ελεγχόμενων διαδικασιών δε συνιστούν, παρά προτάσεις υπέρ της ελεγχόμενης υποδούλωσης της νεολαίας στα ναρκωτικά. Ο Γ. Παπανδρέου υπερσκελίζει την ουσία του προβλήματος στην αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης: Αφ' ενός, τα κοινωνικά αίτια και, αφ' ετέρου, ούτε κουβέντα για τις διαδικασίες και τη δημιουργία των απαραίτητων δομών (μονάδες), που θα οδηγούν το νέο στην απεξάρτηση. Θυμίζουμε - συνοπτικά - κάποιες παλιότερες θέσεις του Γ. Παπανδρέου για τα ναρκωτικά: