Απών χτες, από την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή, ο Γεώργιος Παπανδρέου, παρούσα όμως η δικομματική συναίνεση του κόμματός του με τη ΝΔ και η εμμονή και των δυο στις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές.

«Σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υπάρχουν ανταγωνισμοί και όχι διαφορές», τόνισε από το βήμα του Κοινοβουλίου η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας ότι «ο λαός δεν μπορεί να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ ούτε να ελπίζει στη Νέα Δημοκρατία» και επισήμανε πως «η 7^η του Μάρτη είναι ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια οι αντιστάσεις του, που είναι υπαρκτές».

Τις «περγαμηνές» της Ευρωπαϊκής Ενωσης παρέθεσε χτες ο πρωθυπουργός επιχειρώντας να καταγράψει ως φιλολαϊκό το έργο της κυβέρνησής του, ενώ ταυτόχρονα πυροδότησε τη δικομματική αντιπαράθεση κατηγορώντας τη ΝΔ για καταστροφολογία. Στα γεγονότα της «υπόθεσης Πάχτα» εστίασε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δίνοντας για μια ακόμη φορά όμως «πιστοποιητικό» συναίνεσης στις κεντρικές πολιτικές επιλογές της ΕΕ και του κεφαλαίου. Τέλος, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Νίκος Κωνσταντόπουλος υπεραμύνθηκε του «προοδευτικού εκσυγχρονισμού» της χώρας που όπως είπε δεν πέτυχε η κυβέρνηση Σημίτη.

Eurokinissi

Ανεβαίνοντας στο βήμα η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε: «Ολα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ υπάρχουν βεβαίως ανταγωνισμοί όχι όμως ουσιαστικές διαφορές στο πρόγραμμα και στην πολιτική τους, και αυτό επιβεβαιώθηκε σήμερα. Ο κ. Σημίτης υπεραμύνθηκε του κυβερνητικού έργου, δε βρήκε κανένα αδύνατο σημείο».

«Εμείς - συνέχισε η ομιλήτρια - κρίνουμε το έργο της κυβέρνησης και τα αποτελέσματά του με βάση τέσσερα κριτήρια:

Το πρώτο κριτήριο αφορά την απάντηση στο ερώτημα πού βρίσκονται σήμερα τα εργασιακά δικαιώματα, τα δικαιώματα στη δουλιά, οι συνθήκες δουλιάς, η ανεργία. Πού βρίσκονται τα κοινωνικά δικαιώματα στην Παιδεία, Υγεία, στον αθλητισμό, στον πολιτισμό. Πού βρίσκεται η κατάσταση των γυναικών, της νεολαίας, των μεταναστών; Κρίνουμε τα πράγματα όσον αφορά την κερδοφορία του κεφαλαίου, τη συγκέντρωσή του, τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς στρατηγικής σημασίας. Κρίνουμε την πορεία των κοινωνικών ταξικών ανισοτήτων. Ακόμα κι αν είχε βελτιωθεί ουσιαστικά το εισόδημα των εργαζομένων πάλι δε θα ήμαστε ικανοποιημένοι αν η κερδοφορία ανέβαινε με μεγαλύτερους ρυθμούς. Εχει αποδειχτεί ότι ακόμα κι όταν έχουμε σχετική και απόλυτη βελτίωση βιοτικού επιπέδου μπορεί να έχουμε σχετική και απόλυτη βελτίωση της κερδοφορίας και η ψαλίδα να ανοίγει».

Το δεύτερο κριτήριο, συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα, είναι τα θέματα δημοκρατίας. Αυτή η τετραετία σφραγίστηκε, με τη συναίνεση της ΝΔ, από την υιοθέτηση σωρείας αντιδημοκρατικών νόμων που ήρθαν μετά τις 11/9 από τις ΗΠΑ, πέρασαν από τις Βρυξέλλες, έφτασαν και εδώ, κι αν κάτι δεν έχει περάσει ισχύει έτσι κι αλλιώς λόγω ισχύος του κοινοτικού δίκαιου. Η δημοκρατία στους τόπους δουλιάς. Είχαμε αρκετά χρόνια να δούμε το φόβο στα μάτια των εργαζομένων τόσο έκδηλο. Και δεν είναι μια ή δυο φορές που ακούμε από υπουργούς να λένε ότι δεν μπορούμε να επέμβουμε στους χώρους δουλιάς, όμως με το αντιδημοκρατικό καθεστώς, την ανεργία, επεμβαίνει υπέρ της εργοδοσίας έτσι κι αλλιώς.

Το τρίτο κριτήριο για το ΚΚΕ αφορά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τη συμμετοχή της χώρας σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους πολέμους. Ακόμα και η αμυντική ικανότητά της, στο βαθμό που οι εξοπλισμοί αφορούν την επιθετική συμμετοχή της χώρας σε επιλογές των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Τέταρτο κριτήριο: Η πολιτιστική ατμόσφαιρα σ' αυτό τον τόπο. Οπως σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα, πέρα από φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, το ΚΚΕ το απασχολεί ότι κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια ένας κατάλογος εκβιαστικών διλημμάτων που τίθενται στον εργαζόμενο λαό «ή δέχεστε εκείνο ή χάνεστε». Αυτή - κατήγγειλε η Αλ. Παπαρήγα - είναι η λογική της μοιρολατρίας, του ραγιαδισμού και παράγει φαινόμενα διαφθοράς.

«Απορρίπτουμε ως σύνολο το κυβερνητικό έργο - υπογράμμισε η Αλέκα Παπαρήγα - και λέμε στο λαό ότι δεν μπορεί να πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ ούτε να ελπίζει στη ΝΔ.

Οι ρυθμοί ανάπτυξης στους οποίους αναφέρεστε. Τους αναγνωρίζουμε. Ομως, με τι κριτήρια βλέπει κανείς την ανάπτυξη; Η ανάπτυξη είναι συνώνυμη σήμερα στην Ελλάδα με έναν άθλο που έχετε επιτελέσει, να είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου στην πρώτη γραμμή σε όλη την Ευρώπη και πολύ ψηλά παγκόσμια. Επιλεκτική και σε ορισμένους τομείς ανάπτυξη, όπως επέλεξε το κεφάλαιο. Υπάρχουν κλάδοι που είναι στα επίπεδα του '80. Αλλά με τους αριθμούς δε βγάζουμε άκρη. Λέτε για παράδειγμα πως το μέσο εισόδημα ανέβηκε. Μα ανακατεύετε μεγάλα και μικρά για το μέσο όρο. Αλλο παράδειγμα, μερικά απασχολούμενοι ή εποχιακά λογίζονται ως ενεργοί εργαζόμενοι, έτσι δε θα βρούμε άκρη για το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας. Τρίτο παράδειγμα, οι κοινωνικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό περιλαμβάνουν και τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και τα βάζετε όλα στη σούμα. Στα 100 εκατομμύρια τα 15 αφορούν τον προϋπολογισμό και τα υπόλοιπα είναι των εργαζομένων. Πώς αξιολογούνται οι δείκτες; Είναι αξιοπρεπής ο μισθός των 519 ευρώ; Ακόμα κι αν δουλεύουν και οι δύο στην οικογένεια. Με 2.000 ευρώ μπορεί να ζήσει και να θεωρείται πλούσια; Μιλάτε για ιδιοκατοίκηση αλλά το ποσοστό έχει πέσει. Εφυγε η περίοδος του '50 και '60, της αντιπαροχής. Πόσα χρωστάει η ελληνική οικογένεια στα δάνεια; Θα πεθάνουμε χρωστώντας. Μιλάτε για μεγάλα έργα, δε συζητάμε που έγιναν 30 χρόνια μετά, αλλά ποιος πληρώνει; Ο λαός και την κατασκευή και τη συντήρηση, με τη μέθοδο της αυτοχρηματοδότησης».

Ακολούθως η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως ναι μεν το ΚΚΕ παίρνει υπόψη του την πραγματικότητα, αλλά δε συμμορφώνεται μ' αυτή. «Εμείς - συνέχισε - παίρνοντας υπόψη την κερδοφορία, την αύξηση των αναγκών, την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής, το πώς θα μπορούσαμε να ζούμε, διεκδικεί κατώτερο μισθό 1.100 ευρώ. Θα μου πείτε, είναι ρεαλιστικό; Δεν είναι, γιατί η εργοδοσία και η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένες να δώσουν ή να διεκδικήσουν τίποτα. Και η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος προεκλογικά ζητά 8%. Να δούμε όμως τι πλούτος παράγεται και ποια είναι η συμβολή των εργαζομένων; Αυτή είναι μια ρεαλιστική ματιά από ταξική σκοπιά και αφετηρία».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της αναφέρθηκε στις περισπούδαστες προτάσεις για την Υγεία. Οπως σημείωσε, «έχετε τη θέση και οι δύο για αναπροσαρμογή, δηλαδή αύξηση, των νοσηλίων. Ποιος θα τα πληρώσει αν όχι ο εργαζόμενος ή ο άνεργος, η εργοδοσία; Ολα αυτά τα χρόνια απαλλάχτηκε από μέρος εργοδοτικών εισφορών και τώρα μιλάτε και για ανασφάλιστη εργασία. Η λογική σας είναι κίνητρα στην εργοδοσία... Τι να υποθέσω, ότι τα νοσήλια θα τα πληρώνει η εργοδοσία; Τα ασφαλιστικά ταμεία χρωστάνε, τα νοσοκομεία το ίδιο, πώς θα στηριχτεί το νέο σύστημα Υγείας που εξαγγέλλετε; Εμείς λέμε να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία. Δεν είναι ρεαλιστικό στα πλαίσια του σημερινού συσχετισμού δύναμης, είναι όμως αν γίνει αίτημα της πλειοψηφίας του λαού και αν η εκλογική μάχη αξιοποιηθεί για να υπάρξει καταδίκη αυτής της πολιτικής. Ο ρεαλισμός έχει σχέση με την αποφασιστικότητα του λαού να επιβάλει αλλαγές προς όφελός του.

Φορτώσατε άλλα 5 χρόνια συνταξιοδότησης. Η ΝΔ δεν είπε ότι θα το αλλάξει. Γιατί είναι ίδια γεύση. Αλλη διαχείριση επαγγέλλεται. Εμείς δεν πάμε πίσω, θα υποστηρίζουμε σύνταξη στα 60. Εχουμε ανεργία, αύξηση παραγωγικότητας κι αντί να έχουμε μείωση έχουμε αύξηση και θα αυξηθεί κι άλλο το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.

Οι προτάσεις πάλης του ΚΚΕ λένε το εξής: Θα χάσει το κεφάλαιο, θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι. Γι' αυτό η πολιτική θα πρέπει να είναι αντίθεσης, αναμέτρησης, ρήξης με τα μεγάλα συμφέροντα».

Η Αλ. Παπαρήγα στάθηκε και στο θέμα των ημερών, της περιβόητης τροπολογίας, καταθέτοντας όμως ένα γενικότερο συμπέρασμα, όπως τόνισε: Ολη η συζήτηση περιορίστηκε στην τροπολογία που ήταν κατάπτυστη. Αλλά μόνο με τις τροπολογίες θα ασχοληθούμε; Οι νόμοι που ψηφίστηκαν τι νόμοι ήταν; Ολοι στη λογική παράδοσης στο μεγάλο κεφάλαιο κρατικών επιχειρήσεων, γης, νησιών, ορεινών όγκων, οικοσυστημάτων, τομέων της Παιδείας, της Υγείας... Φύγαμε από τη φάση που παίρνατε τις ιδιωτικές χρεοκοπημένες εταιρίες και τις κάνατε κρατικές, τις ανασυγκροτούσατε και τις παραδίδατε πάλι στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Θα συζητάμε τις ύποπτες τροπολογίες μόνο; Στις 20/12/2003 ήρθε τροπολογία που τροποποίησε χρήση γης στον Φαληρικό όρμο. Στις 15/12 άλλη τροπολογία που αίρει την προστασία ορεινών όγκων της Λαυρεωτικής.

Ολες αυτές οι εκχωρήσεις, οι αποχαρακτηρισμοί πού οδηγούν... Θα φτιάξουμε ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα, αυτή είναι η ανάπτυξη; Γιατί εμείς βλέπουμε 200.000 εκτοπισμένες αγροτικές οικογένειες. Μας επιβάλλουν ποσοστώσεις. Είναι αναχρονιστικό να παράγει η Ελλάδα αγροτικά προϊόντα για τις ανάγκες της και για εξαγωγές; Δεν αναπτύσσεται όλη η παραγωγική βάση της χώρας. Τι θα γίνει η Ελλάδα, ένα απέραντο ξενοδοχείο και μάλιστα για την πλουτοκρατία και τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα; Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, λέτε. Πόσες; Λιγότερες απ' αυτές που χάνονται. Εργασιακές σχέσεις γαλέρας υπάρχουν στον τουρισμό. Κι αυτοί που θα έρθουν αν αφήσουν κάτι, στους μεγαλοεπιχειρηματίες θα το αφήσουν, όχι στους εργαζόμενους.

Το σκάνδαλο είναι μεγάλο. Δεν είναι θέμα μιας τροπολογίας. Εχει εκποιηθεί και εκποιηθεί. Ολες οι άλλες ήταν καλές οι ιδιωτικοποιήσεις; Βεβαίως μπορεί να ήταν τυπικά εντάξει αλλά εμείς καλούμε το λαό να μη νομιμοποιήσει καμία ιδιωτικοποίηση και να διεκδικήσει επιστροφή στο λαό μελλοντικά».

Καταλήγοντας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προειδοποίησε πως παρά τα όσα ακούστηκαν για τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, αυτοί πρέπει να γνωρίζουν πως η πορεία εκτόπισής τους δεν αναστρέφεται, αφού τα μέτρα που εξαγγέλλονται δεν αποτελούν ούτε καν ασπιρίνες. «Η ανάπτυξη που επαγγέλλεστε δε συμφέρει τους εργαζόμενους», υπογράμμισε. «Το ΚΚΕ θεωρεί ότι μέσα στο λαό παρά τη μοιρολατρία υπάρχουν αντιστάσεις και αυτές πρέπει να βγουν στην επιφάνεια. Μια τέτοια ευκαιρία δίνεται στις 7 του Μάρτη».