Ενα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με θύματα 21 μαθητές, τι μέτρα έχουν ληφθεί για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες στους δρόμους; Κανένα ενδιαφέρον δεν υπάρχει από την Πολιτεία, απαντούν τα μέλη του Συνδικάτου Οδηγών Αυτοκινήτων Μακεδονίας - Θράκης «ΕΡΜΗΣ».

Οπως δήλωσε χτες σε συνέντευξη Τύπου στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης ο πρόεδρος του συνδικάτου, Μιχ. Παπαδόπουλος, το υπουργείο Μεταφορών ρίχνει την ευθύνη για τα μεικτά κλιμάκια ελέγχου στις Νομαρχίες «κι έτσι δε γίνεται τίποτα ή μάλλον γίνεται ό,τι γίνεται πάντα σ' αυτή τη χώρα, μεταφορά της ευθύνης και κανένας στο τέλος δεν είναι υπεύθυνος». Τα τοπικά γραφεία του υπουργείου Εργασίας συνεχίζουν να υπολειτουργούν γιατί δεν έχουν προσωπικό, ενώ το μοναδικό κλιμάκιο που δημιουργήθηκε από την Τροχαία Θεσσαλονίκης μετά από τις πιέσεις του συνδικάτου, μπορεί να διενεργεί συστηματικούς ελέγχους στα μεγάλα οχήματα, τα λεωφορεία και τα φορτηγά.

Οσον αφορά την οδική ασφάλεια, όπως διαπιστώνεται σε κάθε έλεγχο που γίνεται, καταστρατηγούνται τα ωράρια, καθώς οι οδηγοί υποχρεώνονται να βρίσκονται στο τιμόνι 12 μέχρι και 20 ώρες, υπέρβαρα φορτηγά με φθαρμένα λάστιχα δημιουργούν μεγάλους κινδύνους τόσο για τη ζωή των οδηγών φορτηγών όσο και των οδηγών των άλλων αυτοκινήτων. Με την κατάργηση του βιβλίου δρομολογίων οι εργοδότες δηλώνοντας ότι δεν προσλαμβάνουν οδηγούς, αλλά υπαλλήλους έχουν το ελεύθερο να τους κρατούν στο τιμόνι 12 και 16 ώρες, χωρίς να θεωρείται ότι παρανομούν. «Πριν 10 μήνες καταγγείλαμε στην Εισαγγελία, 24 εταιρίες που παρανομούν βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή των οδηγών, αλλά και των πολιτών. Δυστυχώς δεν είδαμε να αλλάζει τίποτα... Απειλούμαστε από την εργοδοσία προκειμένου να σταματήσουμε να καταγγέλλουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε», επισήμανε ο Μ. Παπαδόπουλος.

Ο γραμματέας του ΕΚΘ Σωτήρης Ζαργιανόπουλος χαρακτήρισε δολοφονία την εργοδοτική αυθαιρεσία στον κλάδο των μεταφορών. «Δολοφονία, εξήγησε, ψυχική και σωματική του οδηγού, δολοφονία των δικαιωμάτων στην εργασία, αλλά και δολοφονία στους δρόμους ανύποπτων πολιτών. Το νομοθετικό οπλοστάσιο που έχει δημιουργηθεί με υπουργικές αποφάσεις, συνέχισε, στην πραγματικότητα, αντί να θωρακίζει με αρμοδιότητες τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, τους αποστερεί από αρμοδιότητες κι αφήνει ελεύθερα την εργοδοτική αυθαιρεσία. Αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Το πώς, το έχουν δείξει τα αγωνιστικά σωματεία. Πίεση, έλεγχος, αγώνες στο δρόμο», κατέληξε ο Σ. Ζαργιανόπουλος.

Στις σχέσεις της επιχείρησης με τους εργαζόμενους σ' αυτήν αναφέρθηκε χθες ο βιολόγος Βασίλης Οψιμος, καταθέτοντας στο Μεικτό Ορκωτό δικαστήριο, στη δίκη των υπευθύνων της ΦΑΡΑΝ που κατηγορούνται για την κατάρρευση του κτιρίου στο σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη 1999, στα ερείπια του οποίου θάφτηκαν οκτώ εργάτες και τραυματίστηκαν άλλοι 12. Ο μάρτυρας εργάστηκε στην επιχείρηση το 1998 και το 1999 και διατέλεσε ένα διάστημα πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο, σύμφωνα με τον μάρτυρα, αντιμετώπιζαν προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας, ενώ χρόνια ζητήματα παροχών δεν έβρισκαν λύση. Μετά το σεισμό, η εργοδοσία, πέρα από τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις, δεν έδωσε τίποτα στους εργαζόμενους. Μια προσπάθεια, που έγινε από το κλαδικό σωματείο να απορροφηθούν οι εργάτες στα εργοστάσια όπου η ΦΑΡΑΝ έδινε πια φασόν την παραγωγή της, παρά τις αρχικές υποσχέσεις, δεν προχώρησε. Ο Β. Οψιμος είπε ότι αντικειμενική αδυναμία η επιχείρηση δεν είχε, δεδομένου ότι είχε εισπράξει αποζημίωση ύψους 1,2 δισ. δρχ. Τέλος, σημείωσε ότι αυτός και οι δύο προηγούμενοι πρόεδροι του σωματείου είχαν δεχτεί απειλές, στην περίπτωση μάλιστα της Πόλυς Παπακωνσταντίνου αυτές έφτασαν μέχρι και σε απειλές κατά της ζωής της.

Προηγουμένως, ο προσωπάρχης της ΦΑΡΑΝ Χαράλαμπος Μπαμπάλης είχε καταθέσει ότι εργαζόμενοι και εργοδότες ήταν μια οικογένεια. Στο εργοστάσιο δε γίνονταν ούτε απολύσεις, ούτε απεργίες. Ο πολιτικός μηχανικός Παναγιώτης Πονηρίδης, καταθέτοντας υπέρ του κατηγορούμενου συναδέλφου του Ιωάννου Κολιόπουλου, αφού δήλωσε ότι δεν είχε ούτε πριν, ούτε μετά την κατάρρευση δει το κτίριο, ούτε έκανε ποτέ κάποια μελέτη γι' αυτό, είπε πως δεν υπήρχαν στην κατασκευή του ούτε άσχημα υλικά, ούτε κακή δόμηση. Σαν αποκλειστική αιτία της κατάρρευσης, ανέφερε το σεισμό και διαφώνησε με τα όσα υποστηρίζουν οι 15 πραγματογνώμονες του ΥΠΕΧΩΔΕ, λέγοντας: «Δίκιο έχω εγώ», ενώ λίγο μετά είπε: «Είμαι διάσημος. Εχω κάνει τα πάντα».

Πριν δέκα χρόνια ο Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, 45 χρόνων, τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο. Από τότε «κλείστηκε στον εαυτό του» αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας. Χτες το πρωί ξεπέρασε τα όριά του όταν δυο αστυνομικοί του τμήματος Ασφαλείας Ηλιούπολης χτύπησαν την πόρτα του σπιτιού του, στην οδό Υπερείδου 2 στην Ηλιούπολη, για να τον συλλάβουν. Σε βάρος του εκκρεμούσε καταδικαστική απόφαση 14 μηνών, για αντίσταση κατά της αρχής, όταν πριν λίγο καιρό είχε ελεγχθεί από αστυνομικούς για τροχονομική παράβαση.

«Περιμένετε...» είπε στους αστυνομικούς. Οπλίστηκε με καραμπίνα και πυροβόλησε εναντίον τους, τραυματίζοντας τον αστυνομικό Κώστα Μπόζιο στην πλάτη. Στη συνέχεια ταμπουρώθηκε στην κατοικία του. Διαπραγματευτής της ΕΛ.ΑΣ., η ειδική μονάδα ΕΚΑΜ, τηλεοπτικές κάμερες, γείτονες, μαζεύτηκαν γύρω του. Νιώθοντας πολιορκημένος δεν παραδινόταν. Λίγο πριν τις δυο το μεσημέρι η δύναμη της ΕΚΑΜ επενέβη. Ανταλλάγησαν πυροβολισμοί. Το σώμα ενός αστυφύλακα προστατεύθηκε από το αλεξίσφαιρο γιλέκο που φορούσε. Μια σφαίρα αστυνομικού, όμως, χτύπησε τον Δ. Παναγιωτόπουλο στο χέρι και από εκεί σφηνώθηκε στην κοιλιά του. Με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο χειρουργείο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».

Την πολυαγαπημένη μας μητέρας, γιαγιά, αδελφή και θεία

ΕΛΕΝΗ ΓΟΥΛΑ

ετών 84

κηδεύουμε σήμερα Παρασκευή 20-2-2004 και ώρα 3 μ.μ. από τον ιερό ναό Αγίου Θωμά Γουδί. Η ταφή θα γίνει στο κοιμητήριο Ζωγράφου.

Τα παιδιά: Γιώργος και Τάνια Γούλα, Αγαθή και Δημήτρης Μπόλης, Κώστας Γούλας. Τα εγγόνια. Τα αδέλφια. Τα ανίψια. Οι λοιποί συγγενείς.

Αντισυνταγματική κρίθηκε η διάταξη του νόμου 2084/1992 που προβλέπει την καθιέρωση ανώτατου ορίου στο εφάπαξ βοήθημα που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι από τα Ταμεία τους κατά τη συνταξιοδότηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου σε διάσκεψη (κεκλεισμένων των θυρών) με ψήφους (19-1)έκρινε αντισυνταγματική την επίμαχη διάταξη, αλλά λόγω της διαφοράς μιας ψήφου παρέπεμψε την υπόθεση στην Πλήρη Ολομέλεια του δικαστηρίου λόγω μείζονος σημασίας.

Στον Αρειο Πάγο είχαν προσφύγει εργαζόμενοι της ΕΤΒΑ, ενώ την εισήγηση έκανε ο εισαγγελέας Δ. Λινός. Πρόκειται για τη διάταξη του άρθρου 57 του νόμου 2084/1992 που ορίζει ότι το ακαθάριστο ποσό του εφάπαξ, το οποίο χορηγούν τα ασφαλιστικά ταμεία για 35 χρόνια ασφάλισης, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 10 εκατ. δραχμές και ότι για χρόνο ασφάλισης μικρότερο ή μεγαλύτερο των 35 ετών το ποσό αυτό αυξομειώνεται ανάλογα.

Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρει:

• Οι εργοδοτικές εισφορές για τα ασφαλιστικά ταμεία δεν αποτελούν κοινωνικό πόρο, αλλά καταβάλλονται αποκλειστικά με αφορμή την εργασία του μισθωτού και ως αντάλλαγμα που δε δίνεται απευθείας στο μισθό αλλά αποδίδονται στο ασφαλιστικό τους ταμείο, για τις ανάγκες σύνταξης, νοσηλείας και εφάπαξ.
• Η επιβολή πλαφόν επιφέρει δυσμενή διάκριση σε βάρος των εργαζόμενων εκείνων, καθώς κάποιοι είχαν υποβληθεί σε μεγαλύτερες κρατήσεις.

To Παράρτημα ΠΕΑΕΑ Πετρούπολης διοργανώνει συνεστίαση και κοπή πίτας την Κυριακή 22 Φλεβάρη, στην ταβέρνα «Σωτήρης», στις 8.30 το βράδυ.