Συγκεκριμένα μέτρα, που υλοποιούν το στόχο για αύξηση κατά 5 χρόνια της μέσης πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, προωθεί άμεσα η Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα μέτρα αυτά περιέχονται σε κείμενο της Κομισιόν COM 146 (2004) τελικό, προς το Συμβούλιο και θα συζητηθούν στη Σύνοδο Κορυφής στις 25 Μάρτη στο Δουβλίνο.

Τα μέτρα αυτά καθορίζουν μια σειρά αντικίνητρα, για να εμποδιστεί η συνταξιοδότηση με τα σημερινά όρια, ανοίγουν το δρόμο ακόμα και για αύξηση των επίσημων ορίων και εισάγουν ένα νέο καθεστώς ημιαπασχόλησης και μερικής συνταξιοδότησης..!

Η ίδια η Κομισιόν στη συνθετική της Εκθεση προς το Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του 2004 COM 29 (2004), έχει «ορίσει την παράταση του επαγγελματικού βίου ως έναν από τους τρεις τομείς προτεραιότητας, όπου απαιτείται ταχεία ανάληψη δράσης, για να υλοποιηθεί η στρατηγική της Λισαβόνας».

Μάλιστα, με το παρόν κείμενο η Κομισιόν καθορίζει ότι και η λεγόμενη «κοινωνική Σύνοδος Κορυφής», που πραγματοποιείται την παραμονή του Εαρινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2004, πρέπει να έχει τον ίδιο στόχο. «Η παράταση του επαγγελματικού βίου πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της συνεργασίας αυτής και βασικό σημείο της συζήτησης». Και αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί, καθώς στην τριμερή κοινωνική Σύνοδο, παίρνουν μέρος τα συνδικάτα. Δηλαδή, η ΣΕΣ σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η δική μας η ΓΣΕΕ, που εκπροσωπείται και συμμετέχει με τα μπούνια στη ΣΕΣ.

Ενα από τα μέτρα που ορίζει η Κομισιόν είναι η αποτροπή της πρόωρης συνταξιοδότησης. Οπου, βέβαια, πρόωρη συνταξιοδότηση θεωρείται ακόμα και η κανονική συνταξιοδότηση.

Συγκεκριμένα, υπογραμμίζει πως «κρίνεται σημαντικό να στραφεί η σχετική πολιτική προς την ενθάρρυνση των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας ώστε να παραμείνουν στο εργατικό δυναμικό, ιδίως με την αναθεώρηση των κινήτρων για εργασία, καθώς και των κανόνων επιλεξιμότητας και πρόσβασης στη συνταξιοδότηση και σε άλλα συστήματα παροχών». Και τονίζεται ότι «είναι ουσιώδους σημασίας, προκειμένου να διατηρηθεί η προσφορά εργασίας και να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη απασχολησιμότητα».

«Μακροπρόθεσμη απασχολησιμότητα». Ιδού ποιο είναι το μοντέλο της εργασίας που ετοιμάζουν για τους ανθρώπους που πλησιάζουν ή είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης.

Η Κομισιόν, επειδή προφανώς θεωρεί ότι το 1/3 των συνταξιούχων 55-64 ετών, που έχει συνταξιοδοτηθεί κανονικά και το 20% με πρόωρη συνταξιοδότηση για λόγους ασθένειας ή αναπηρίας, είναι υψηλό, προωθεί την «αναθεώρηση των διατάξεων για την πρόωρη συνταξιοδότηση» και γενικότερα «την επανεξέταση των οικονομικών κινήτρων, καθώς και την εξασφάλιση της ορθής εφαρμογής σε άλλα συστήματα παροχών (όπως η μακροχρόνια ανεργία, η μακροχρόνια ασθένεια και η αναπηρία που ενδέχεται να αποτελούν εναλλακτικές διόδους για την αποχώρηση από την αγορά εργασίας)...». Με απλά λόγια η ΕΕ προτίθεται να περικόψει δικαιώματα και επιδόματα που αφορούν στη μακροχρόνια ανεργία, στη μακροχρόνια ασθένεια και την αναπηρία, ώστε αυτά να μη γίνονται «εναλλακτικές δίοδοι», προς τη συνταξιοδότηση.

Σε κάθε περίπτωση, η Κομισιόν προτρέπει «να αποφεύγεται η χρησιμοποίηση προγραμμάτων που προβλέπουν παροχές ανεργίας, ως εναλλακτική πορεία προς την πρόωρη συνταξιοδότηση για εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας». Δηλαδή δίνει εντολή να καταργηθούν όλα εκείνα τα μέτρα προστασίας που πάρθηκαν για εργαζόμενους μεγάλης ηλικίας που έμειναν άνεργοι μετά από κλείσιμο επιχειρήσεων και την επιστροφή τους στην αγορά εργασίας με όρους απασχολησιμότητας.

Ενας δεύτερος τρόπος, για να αναγκαστούν οι εργαζόμενοι να παραμείνουν στην εργασία είναι η εφαρμογή «ευέλικτων μορφών οργάνωσης της εργασίας». Εδώ σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η επέκταση της μερικής απασχόλησης. Γι' αυτό «η συνταξιοδότηση πρέπει να μετατραπεί από γεγονός σε διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας τα άτομα αποφασίζουν να μειώσουν σταδιακά τις ώρες απασχόλησής τους με την πάροδο του χρόνου. Η μερική συνταξιοδότηση είναι μια επιλογή που αξίζει περισσότερη προσοχή από αυτήν που συγκεντρώνει σήμερα».

Επί της ουσίας, προωθείται ένα νέο μοντέλο «απασχολήσιμου» και μισο-συνταξιούχου. Ο εργαζόμενος μετά τα 55, αλλά και τα 64 χρόνια του, θα βρίσκεται με το ένα πόδι στη σύνταξη και με το άλλο στην επιχείρηση.

Στην πράξη, θα είναι δεμένος στη δουλιά μέχρι να πεθάνει.

Τα επιτελεία της ΕΕ δεν κρύβουν λόγια και ομολογούν κυνικά: «Το μέλημα δεν είναι μόνον να εξασφαλιστεί η παραμονή στην εργασία μεγαλύτερου μεριδίου ατόμων που είναι σήμερα ηλικίας, 55-64 ετών, αλλά και να ενισχυθεί η απασχολησιμότητα των ατόμων που διανύουν σήμερα την πέμπτη και έκτη δεκαετία της ζωής τους».

Και για να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία για τη Στρατηγική της Απασχόλησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η Κομισιόν, με το κείμενό της προς το Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, υπογραμμίζει: «Η επιστράτευση όλων των δυνατοτήτων των ατόμων κάθε ηλικίας καθ' όλη τη διάρκεια του βίου αποτελεί το επιστέγασμα της στρατηγικής της ΕΕ για τη γήρανση του εργατικού δυναμικού».

Να, λοιπόν, πώς λύνει το «πρόβλημα της γήρανσης» η ΕΕ. Καταργώντας το δικαίωμα στη σύνταξη, καταργώντας τους συνταξιούχους και το δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο για τους ηλικιωμένους. Μετατρέποντας τους συνταξιούχους σε διά βίου «απασχολήσιμους».