Παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδας στην κατεύθυνση της καθήλωσης των μισθών αναμένεται να σημειωθεί με τη δημοσιοποίηση της ενδιάμεσης έκθεσης νομισματικής πολιτικής, πιθανότατα την ερχόμενη Δευτέρα.

Με την παρέμβαση αυτή, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία αφού γίνεται λίγες μέρες μετά τις εκλογές και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, η Τράπεζα της Ελλάδας επιδιώκει να ασκήσει πιέσεις, ώστε να υπάρξει συμφωνία μεταξύ ΣΕΒ και ΓΣΕΕ για τη νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία να προβλέπει αυξήσεις μισθών που θα κινούνται σε ...ανεκτά και ...ρεαλιστικά επίπεδα. Απ' την άλλη πλευρά το συντηρητικό τραπεζικό ίδρυμα με τη γενικότερη παρέμβασή του στα θέματα της οικονομίας στόχο έχει να επαναφέρει τη ροή των εξελίξεων στο ρεαλισμό της ευρωσύγκλισης, δεδομένου ότι η μακρά προεκλογική περίοδος εξέθρεψε υψηλές προσδοκίες στα λαϊκά στρώματα για ικανοποίηση αιτημάτων... Στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδας επισήμαναν χτες στο «Ρ» πως η πάγια εκφρασμένη τους θέση είναι ότι οι μεν επιχειρήσεις οφείλουν να ακολουθήσουν συγκρατημένη τιμολογιακή πολιτική, ενώ οι αυξήσεις των μισθών θα πρέπει να κινούνται κοντά στα επίπεδα αύξησης της παραγωγικότητας.

Φυσικά με τέτοιου είδους θέσεις- απόψεις απορρίπτεται κάθε ιδέα για βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων. Ξεκινώντας από τέτοιου είδους θέσεις θεωρείται παραλογισμός όχι μόνο το θεμελιωμένο αίτημα του ΠΑΜΕ για την καθιέρωση και χορήγηση κατώτατου μισθού ίσο με 1.100 ευρώ, αλλά ακόμα και η πρόταση που έχει προβάλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για αυξήσεις μισθών 8%. Φυσικά οι «συγκρατημένες» και «ρεαλιστικές» αυξήσεις στους μισθούς που ζητά η Τράπεζα της Ελλάδας, με την επίκληση της αντιμετώπισης των πληθωριστικών πιέσεων και της προστασίας της εθνικής ανταγωνιστικότητας, το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τα επιχειρηματικά κέρδη. Ετσι, τη στιγμή που η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας εκτιμά ότι οι πραγματικοί μισθοί στη χώρα μας το 2003 αυξήθηκαν κατά 3%, τα κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 27% και ειδικά τα τραπεζικά κατά 50-55%.

Στην ενδιάμεση έκθεση επανέρχεται επίσης στο αίτημα για λήψη μέτρων που θα οδηγήσουν σε πλήρη απελευθέρωση (απορύθμιση) της αγοράς εργασίας, κατά το αμερικανικό μοντέλο. Παρόμοια θέση διατύπωσε χτες και το ΕΚΟΦΙΝ, το οποίο ασχολήθηκε με θέματα περαιτέρω «ευελιξίας» της αγοράς εργασίας, καθώς και νέων ανατροπών στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα.

Η ισχυρή επενδυτική και καταναλωτική ζήτηση ήταν οι δύο βασικοί παράγοντες που έδωσαν ώθηση στην αύξηση του ΑΕΠ κατά την περίοδο 1996-2003, σύμφωνα με το πρόσφατο δελτίο ανάλυσης της ελληνικής οικονομίας και των αγορών που εκδίδει η Εθνική Τράπεζα. Επισημαίνεται επίσης - με τη βοήθεια οικονομετρικού υποδείγματος - ότι η υψηλή ανάπτυξη θα συνεχιστεί μέχρι το 2012, οπότε και το κατά κεφαλήν εισόδημα, εκφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, θα προσεγγίσει το 85% του μέσου κοινοτικού από 75% σήμερα. Οπως υποστηρίζουν, η απασχόληση και η παραγωγικότητα μικρό ρόλο έπαιξαν στην ανάπτυξη, η οποία στο μέλλον πρέπει να στηριχτεί περισσότερο στις διαρθρωτικές αλλαγές. Με λίγα λόγια, η ανάπτυξη στο μέλλον πρέπει να στηριχτεί περισσότερο στην άνοδο του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης...

Οι συντάκτες του δελτίου, αν και επισημάνουν ότι οι παράγοντες που ώθησαν στην ισχυρή επενδυτική και καταναλωτική ζήτηση (μείωση επιτοκίων, κοινοτικές εισροές, επενδύσεις λόγω ολυμπιακών έργων) θα εκλείψουν στο μέλλον, εντούτοις υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη (ο δυνητικός της ρυθμός) θα συνεχιστεί μέχρι το 2015, μη λαμβάνοντας προφανώς υπόψη ότι οι καπιταλιστικές οικονομίες, μετά από μια βραχεία ή μακρά ανάπτυξη, μπαίνουν και στο πεδίο της ύφεσης και της κρίσης...

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζουν, οι πάγιες επενδύσεις αυξήθηκαν από 19,6% του ΑΕΠ το 1996 στο 27% το 2003 και αποτέλεσαν τον κύριο παράγοντα ώθησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, οι επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό κινήθηκαν με υψηλότερους ρυθμούς, σε σχέση με τις επενδύσεις στις κατασκευές, οι οποίες τα χρόνια αυτά μειώθηκαν σχετικά. Επισημαίνεται επίσης ότι η επενδυτική δαπάνη και ο ρυθμός αύξησης της απασχόλησης θα μειωθούν διαχρονικά και θα συγκλίνουν προς το μακροχρόνιο μέσο όρο τους...

Είναι πολλά τα λεφτά. Ο λόγος για τον τουρισμό, το νέο υπουργείο και τον νέο υπουργό. Που χωρίς καμιά αμφιβολία ετοιμάζεται να εισβάλει στο χώρο με ορμή, κέφι και πολλές ιδέες για το πώς θα εξυπηρετήσει, χρηματοδοτήσει και «διευκολύνει» πολύμορφα το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο, σύμφωνα και με το πρόγραμμα της ΝΔ.

Αλλά πέρα από τη γενικότερη πολιτική της ΝΔ, τις συνολικές δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, την αντιμετώπιση του τουρισμού όχι σαν κοινωνική ανάγκη, αλλά σαν εμπόρευμα - και μάλιστα πολυτελείας - για τα «χοντρά» πορτοφόλια, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας.

Ετσι δεν είναι λίγοι εκείνοι που περιμένουν από το Δ. Αβραμόπουλο την... προσωπική του σφραγίδα, ειδικά στον τομέα της αισθητικής αναβάθμισης του τουριστικού προϊόντος. Σ' αυτά τα πλαίσια δεν είναι λίγοι εκείνοι που ήδη θεωρούν δεδομένο ότι ο τύπος θα γεμίσει τα νησιά με όμορφα... καγκελάκια.

Κάποιοι, μάλιστα, δεν μπορούν να κρύψουν την ικανοποίησή τους για τις «παράπλευρες» συνέπειες μιας τέτοιας εικαστικής παρέμβασης. Τη, μετά από πολλά χρόνια, ενίσχυση της βιομηχανίας χάλυβα...