Το «νέο ΠΑΣΟΚ» του Γ. Παπανδρέου και της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσφέρει συναίνεση στην κυβέρνηση, υπερασπίζεται το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων και δηλώνει προσήλωση στις επιλογές της ΕΕ.

Οι κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις του Γ. Παπανδρέου, αλλά και η γενικότερη πολιτική στάση των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης φανερώνουν ότι στο «νέο ΠΑΣΟΚ» θα εστιάσουν την... κριτική τους απέναντι στην κυβέρνηση κυρίως σε διαχειριστικά και δευτερεύοντα θέματα, τα οποία θα «ενισχύσουν» με τις γνωστές ανούσιες αντιπαραθέσεις του δικομματισμού, αφού μοναδικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η ανακατάληψη της εξουσίας.

Βέβαια, την ίδια στιγμή στο ΠΑΣΟΚ αναζητούν τα αίτια της εκλογικής ήττας, αλλά συγχρόνως προσπαθούν να προετοιμάσουν τον κομματικό μηχανισμό ενόψει των ευρωεκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων απασχολεί έντονα την ηγετική ομάδα του κόμματος. Στις 2 και 3 Απρίλη, προκειμένου να συζητηθούν τα παραπάνω θέματα και να παρουσιάσει ο Γ. Παπανδρέου τις προτάσεις του για τις «αλλαγές» στο κόμμα, θα πραγματοποιηθεί το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο θα συμμετέχουν κομματικά στελέχη απ' όλη την Ελλάδα, ενώ η αυριανή συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου γίνεται και για την καλύτερη προετοιμασία αυτής της πανελλαδικής σύσκεψης. Συγχρόνως μετά το Πάσχα έχει προγραμματιστεί η συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ.

Οι αναλύσεις πάντως των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τα αίτια της εκλογικής ήττας ακολουθούν την ίδια γραμμή που χάραξε ο Γ. Παπανδρέου καθ' όλη την προεκλογική περίοδο. Με την καταγραφή των περιβόητων... λαθών, σε συνδυασμό με μια δήθεν αυτοκριτική και την επισήμανση ότι στελέχη του κόμματος έδειξαν «αλαζονεία», τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική που εφάρμοσε το κόμμα τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Πίσω όμως από τις φραστικές «κορόνες» και τις διαδικασίες για την «ανασυγκρότηση» του ΠΑΣΟΚ κρύβονται οι πραγματικές πολιτικές διαθέσεις του κόμματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γ. Παπανδρέου την προηγούμενη Κυριακή από το βήμα της Βουλής στην παρθενική του εμφάνιση σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στήριξε την πολιτική... διαδρομή του κόμματός του και έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί: «Παραδίνουμε μια Ελλάδα ισχυρή, που δε χτίστηκε με αερολογίες, αλλά με συγκεκριμένα σχέδια και χρειάζεται να παραμείνει ισχυρή και να πάει ακόμα πιο μπροστά». Ισχυρή για το κεφάλαιο βεβαίως και οδυνηρή για το λαό. Στην ίδια ομιλία εξάλλου ο Γ. Παπανδρέου υπερασπίστηκε τις ιμπεριαλιστικές επιλογές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο, δηλώνοντας «περήφανος» για το κατοχικό «έργο τους». Εξάλλου, ο ίδιος πριν από λίγες μέρες... διεκδίκησε την «πρωτιά» για το κόμμα του, σε ό,τι αφορά τις διαβουλεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων για την ανάθεση στο ΝΑΤΟ της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να δώσει και τα διαπιστευτήρια στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών, αφού κατά τη διάρκεια της συνάντησής του την προηγούμενη Τρίτη με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Π. Κοξ έδειξε την πλήρη ταύτισή του με τους... σχεδιασμούς της ΕΕ για το Κυπριακό, τα Βαλκάνια, την τρομοκρατία και το Ευρωσύνταγμα και κέρδισε τα εύσημα του Π. Κοξ.

Το «νέο ΠΑΣΟΚ», λοιπόν, του Γ. Παπανδρέου, από τα πρώτα δείγματα γραφής είναι φανερό ότι μοναδική επιδίωξη έχει να συντηρήσει τη θέση του στο δικομματικό παιχνίδι, παίζοντας αντιπολιτευτικά συμπολιτευόμενο σφόδρα τη νέα κυβέρνηση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν πάρει κανείς στα σοβαρά τα όσα λέει ο Κ. Καραμανλής τότε θα πρέπει να πιστέψει ότι η νέα κυβέρνηση είναι τουλάχιστον σοσιαλιστική, αφού «πεμπτουσία της πολιτικής της είναι ο άνθρωπος», που μάχεται ακούραστα καθημερινά για τη λύση των προβλημάτων ιδιαίτερα των «πιο αδύνατων» και υπηρετεί ακατάπαυστα το συμφέρον των πολιτών. «Σκοπός μας είναι να υπηρετήσουμε το συλλογικό συμφέρον... Σκοπός μας είναι να υπηρετούμε διαρκώς τους πολίτες... Είμαστε υπηρέτες των συμπολιτών μας και όχι εξουσιαστές τους», εξήγησε στους, μάλλον άναυδους, βουλευτές του κόμματός του ο πρωθυπουργός την περασμένη βδομάδα. Και όλα αυτά μέσα σε μια πρωτόγνωρη επίδειξη «ήθους και ύφους», με εκπληκτική «σεμνότητα και ταπεινότητα»...

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη στρατηγική και τις επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης πίσω από το πέπλο ηθικής και αρετής... Είναι φανερό ότι ο Κ. Καραμανλής θέλει να δημιουργήσει συσπείρωση στη βάση της αντιμετώπισης των προβλημάτων - που είναι ο «απρόσωπος» εχθρός - πέρα, τάχα, από πολιτικές και ιδεολογίες. «Εμάς μας ενδιαφέρουν οι λύσεις των προβλημάτων», τόνισε κλείνοντας τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις. Επιχειρεί, μάλιστα, να δώσει έναν υπερκομματικό και εθνικό χαρακτήρα στο εγχείρημά του καθώς βασική αρχή του, όπως λέει, είναι «η ενδυνάμωση της ενότητας των Ελλήνων».

Αυτό, όμως, το οποίο στα αλήθεια επιδιώκει η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος είναι η διασφάλιση, στο μέτρο του δυνατού και για όσο διάστημα το καταφέρει, μιας κοινωνικής συναίνεσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και υποταγή στα κελεύσματα της νέας τάξης. Οταν ο Κ. Καραμανλής βγάζει, δήθεν, την πολιτική και την ιδεολογία «έξω» από την αντιμετώπιση των προβλημάτων, στην πραγματικότητα θεωρεί ως δεδομένο ότι υπάρχει μόνο μία πολιτική, ο μονόδρομος του νεοφιλελευθερισμού. Το ζητούμενο, άρα, σύμφωνα με το σκεπτικό του πρωθυπουργού, είναι να γίνει ό,τι είναι δυνατόν, «με συγκέντρωση δυνάμεων και προσπαθειών», για να λυθούν τα προβλήματα που γεννάει το (καπιταλιστικό) σύστημα και να υπάρξει κάποια ανακούφιση για τους πλέον εξαθλιωμένους. Αυτό λέει ότι θέλει να κάνει.

Ταυτόχρονα, η επιδιωκόμενη κοινωνική συναίνεση, στη βάση που προαναφέρθηκε, αποτελεί και το όχημα για την παράταση της παραμονής της στην εξουσία πέραν της τετραετίας. «Εάν όντως εφαρμοστεί με συνέπεια και συνέχεια μια τέτοια πολιτική, τότε ο Κ. Καραμανλής θα οικοδομήσει μια παράταξη, η οποία αφ' ενός θα αποκτήσει και πρόσθετα χαρακτηριστικά που θα της επιτρέψουν να διευρύνει την επιρροή της και αφ' ετέρου θα ανανεώσει και εκσυγχρονίσει τους δεσμούς της που τη συνδέουν με τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους της», παρατηρούσε σε κύριο άρθρο της η ...ναυαρχίδα της «νέας διακυβέρνησης», η «Καθημερινή», η οποία σύγκρινε το εγχείρημα του Κ. Καραμανλή με αυτό του Α. Παπανδρέου στις αρχές του '80, που του επέτρεψε «να κυριαρχήσει στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα επί ένα τέταρτο του αιώνα»...

Ομως, τόσο οι προγραμματικές δηλώσεις όσο και από τα πρώτα απτά δείγματα γραφής προκύπτει αβίαστα ότι «πεμπτουσία» της πολιτικής της είναι η παροχή κινήτρων και η παραγωγή κερδών για το μεγάλο κεφάλαιο, των συμφερόντων του οποίου και μόνο είναι υπηρέτης.

Η πρώτη κίνηση που έκανε η κυβέρνηση ήταν να ανακοινώσει, διά στόματος του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, τα «πρώτα αποτελέσματα» της απογραφής, τα οποία έδειξαν, όπως αναμενόταν, ότι η κατάσταση στα κρατικά ταμεία δεν είναι καθόλου καλή. Το έλλειμμα έφτασε στο 2,7%, αντί 1,7% που έλεγε η προηγούμενη κυβέρνηση, λίγο πριν δηλαδή από το «κόκκινο» (3%) που έχει ορίσει το Μάαστριχτ, ως «σημείο συναγερμού» και λήψης έκτακτων μέτρων και προστίμων από τις Βρυξέλλες. Είναι φανερό ότι στη βάση αυτή το επόμενο διάστημα θα ξετυλιχτεί μια κλιμακούμενη επιχείρηση πειθαναγκασμού των λαϊκών μαζών για την «αναγκαιότητα» συνέχισης της ίδιας πολιτικής, δηλαδή της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, του ξεπουλήματος των ακτών και των βουνών, κ.ο.κ. Ετσι, πιθανόν το φθινόπωρο, μετά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα έρθουν και τα «νέα μέτρα» και οι «τομές», που ήδη επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο. Εξάλλου, ο Κ. Καραμανλής πλειοδότησε στην προχτεσινή Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες για την προώθηση των αποφάσεων της Λισαβόνας, πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνησή του θα εξειδικεύσει τα μέτρα για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη γενίκευση της απασχολησιμότητας, καινούριες αντιασφαλιστικές διατάξεις για την παράταση του εργάσιμου βίου, κ.ά.

Η αδιάκοπη επανάληψη των προεκλογικών υποσχέσεων, όπως η αύξηση του ΕΚΑΣ και των αγροτικών συντάξεων (στο τέλος της τετραετίας) ή η κατάργηση των εισφοράς του 1% στις συντάξεις, δεν είναι ικανές να συγκρατήσουν για πολύ ακόμα τις φιλολαϊκές μάσκες.

Συμπέρασμα; Η νέα κυβέρνηση θα αναλώσει το «πολιτικό κεφάλαιο» που άντλησε από τις εκλογές στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, στην επιβολή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και στο «κλείσιμο» των λεγόμενων εθνικών θεμάτων (Κυπριακό, Αιγαίο).

Η προσφιλής φράση του Κ. Καραμανλή «δεν έχουμε εξαρτήσεις και δε χρωστούμε γραμμάτια σε κανέναν» στην καλύτερη περίπτωση είναι κενή περιεχομένου ή αποτελεί μήνυμα προς ορισμένους «διαπλεκόμενους» για «εσωτερική (τους) κατανάλωση». Σε κάθε περίπτωση όμως, η νέα κυβέρνηση δε δεσμεύεται απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα.