«Η δική μας Ευρώπη δεν περνάει μέσα από την υποταγή στις επιλογές της ΕΕ. Οι λαοί, τα κινήματα, αν θέλουν να εμποδίσουν τα χειρότερα, αν θέλουν να βάλουν ένα λιθάρι στην Ευρώπη της ειρήνης, στην Ευρώπη του σοσιαλισμού, το λιγότερο που έχουν να κάνουν είναι να πάψουν να αισθάνονται νομοταγείς στις επιλογές της ΕΕ. Αν συνειδησιακά απορρίψουν την ΕΕ, ξεφύγουν από τη λογική του ευρωμονόδρομου, τότε θα μπορέσουν να χαράξουν ένα διαφορετικό δρόμο πάλης και αντίστασης, κατά του κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Τότε θα αρχίσει η ζητούμενη αποτελεσματικότητα», σημείωσε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια της ομιλίας της το πρωί της Κυριακής σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΟΘ του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Και κατέληξε ξεκαθαρίζοντας πως «όσο αποδυναμώνεται η ΕΕ, τόσο θα δυναμώνει η αποτελεσματικότητα της πάλης για την Ευρώπη της ειρήνης και του σοσιαλισμού».

Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο μεγάλο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, έγινε πλούσια συζήτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα, τις πρωτοβουλίες συσπείρωσης δυνάμεων και τη μάχη των ευρωεκλογών. Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διαλόγου που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα με όλους όσοι συσπειρώθηκαν γύρω από το Κόμμα, ή συνεργάστηκαν με το ΚΚΕ ενόψει των εθνικών εκλογών. Συμμετείχαν εργαζόμενοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, εκπρόσωποι μαζικών φορέων, εργατικών συνδικάτων και κινήσεων και πολλοί από αυτούς πήραν το λόγο και κατέθεσαν τον προβληματισμό και τις προτάσεις τους.

Στην ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε, αναφερόμενη στο εκλογικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών: «Εκτός των άλλων, αποδείχνει ότι ο στόχος μείωσης και αποδυνάμωσης του δικομματισμού παραμένει επίκαιρος. Ουσιαστικά, όμως, δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως εκλογικός στόχος και μόνο. Η πάλη κατά του δικομματισμού είναι συνυφασμένη με τον αγώνα κατά της στρατηγικής των δύο κομμάτων, είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού χαρακτήρα. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ διορθώνονται.

Για να έχουμε ανακατατάξεις ριζοσπαστικές στο επίπεδο της εκλογικής συμπεριφοράς, χρειάζονται πολλά περισσότερα από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Πριν και πάνω απ' όλα σημασία αποκτά το κοινωνικό επίπεδο, η όξυνση της ταξικής πάλης, της ιδεολογικής και πολιτικής αναμέτρησης, η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης και η πρόοδος των κοινωνικών συμμαχιών. Σε αυτό το έδαφος θα μετατρέπεται η δυσαρέσκεια σε συνειδητή πολιτική εκλογική συμπεριφορά.

Οταν υπογραμμίζουμε ότι μεγαλώνουν οι ευθύνες μας μετεκλογικά, δεν το περιορίζουμε στο γεγονός ότι εμφανίσαμε ανοδική τάση και μάλιστα στο αδύνατο σημείο που είχαμε, στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μεγαλώνουν οι ευθύνες μας στην αντιμετώπιση όλων εκείνων των αρνητικών αντικειμενικών παραγόντων που δυσκολεύουν την ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης, την κατανόηση ότι εντός των τειχών δεν υπάρχει ελπίδα. Αντίθετα η ελπίδα βρίσκεται στο Μέτωπο και στην τελική έκβαση της πάλης υπέρ της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας.

Είμαστε σήμερα πιο έμπειροι και ατσαλωμένοι, επομένως πρέπει να γίνουμε πιο απαιτητικοί με τον εαυτό μας».

Κυρίως όμως, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στην επικείμενη μάχη των ευρωεκλογών, η οποία, όπως είπε, προσφέρεται για μια πιο ανοιχτή συζήτηση, διάλογο, αλλά και ιδεολογική, πολιτική αντιπαράθεση στο κρίσιμο ζήτημα, «για ποια Ελλάδα και για ποια Ευρώπη αγωνιζόμαστε».

Και η Αλέκα Παπαρήγα ξεκαθάρισε: «Εμείς υποστηρίζουμε κάθε κίνηση, κάθε προσπάθεια που διαπνέεται από τη θέση ότι οι λαοί έχουν και άλλη επιλογή σε σχέση με τη χώρα τους και την Ευρώπη γενικότερα.

Σήμερα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί σε σχέση με το άμεσο παρελθόν. Δεν είμαστε μόνοι μας, ούτε λίγοι. Είμαστε πολύ περισσότεροι από χτες, ενώ μειώνονται οι ευρωλάγνοι.

Ενα μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων εργαζομένων έχει αλλάξει την όποια θετική γνώμη είχε για την ΕΕ. Αρκεί κανείς να μετρήσει τα αρνητικά ΟΧΙ στην ΟΝΕ και γενικότερα στις συνθήκες της ΕΕ, το υψηλό ποσοστό "όχι" που εμφανίστηκε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες κατά το σχετικό δημοψήφισμα.

Η Ευρώπη ΤΟΥΣ δεν είναι η ΕΥΡΩΠΗ ΜΑΣ. Η Ευρώπη της ΕΕ του κεφαλαίου είναι επικίνδυνη για τους λαούς, είναι τορπίλη για κοινωνικά δικαιώματα, για την ειρήνη, την ασφάλεια.

Η ΕΕ δε θέλει και δεν μπορεί να βοηθήσει ακόμα και στην εφαρμογή διεθνών θετικών αποφάσεων, όπως είναι το Κυπριακό και το Παλαιστινιακό. Ας μη μας πουν ότι οι ΗΠΑ είναι πιο ισχυρές. Αν η ΕΕ κρατούσε σθεναρή αντίδραση, η αδικία θα ήταν τουλάχιστον λιγότερη, πιο αντιμετωπίσιμη. Το ζήτημα είναι ότι πάμε για ευρωδιχοτόμηση, ενώ το Παλαιστινιακό σφαγιάζεται κυριολεκτικά.

ΕΕ και ΗΠΑ, αν και ανταγωνιστές στα κέρδη, βαδίζουν μαζί κατά των λαών, ο ένας με το καρότο και το κνούτο και ο άλλος με το μαστίγιο. Και τα δύο κέντρα καθαγίασαν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ενώ τους ενώνει ως γόρδιος δεσμός το προληπτικό χτύπημα κατά της τρομοκρατίας, δηλαδή το τσάκισμα των λαϊκών κινημάτων.

Η ΕΕ θέλει να κρατήσει τους λαούς στη στρούγκα, για να μην απειληθούν ούτε κατά μια τρίχα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Η δική μας Ευρώπη δεν περνάει μέσα από την υποταγή στις επιλογές της ΕΕ. Οι λαοί, τα κινήματα, αν θέλουν να εμποδίσουν τα χειρότερα, αν θέλουν να βάλουν ένα λιθάρι στην Ευρώπη της ειρήνης, στην Ευρώπη του σοσιαλισμού, το λιγότερο που έχουν να κάνουν είναι να πάψουν να αισθάνονται νομοταγείς στις επιλογές της ΕΕ. Αν συνειδησιακά απορρίψουν την ΕΕ, ξεφύγουν από τη λογική του ευρωμονόδρομου, τότε θα μπορέσουν να χαράξουν ένα διαφορετικό δρόμο πάλης και αντίστασης, κατά του κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Τότε θα αρχίσει η ζητούμενη αποτελεσματικότητα».

Και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατέληξε: «Το ΚΚΕ επιλέγει το δρόμο της ανυπακοής και απειθαρχίας, γιατί λέει "ναι στην Ευρώπη" που οικοδομεί σχέσεις αμοιβαίου οφέλους ανάμεσα στα κράτη και στους λαούς.

Το ζήτημα δεν είναι αν χρειάζεται η διεθνής ή περιφερειακή οικονομική συνεργασία, αλλά ποια ωφελεί τους λαούς.

Η ανυπακοή, απειθαρχία, η προοπτική της αποδέσμευσης της Ελλάδας και άλλων χωρών, με τη θέληση και τη συνειδητή δράση των λαών, είναι ο δρόμος για την ενοποίηση των προσπαθειών σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Η απειθαρχία και η αποδέσμευση, όταν αυτή ωριμάσει στη συνείδηση του λαού, είναι ο δρόμος της διεθνιστικής ευρωπαϊκής συνεργασίας, ο δρόμος για την οικοδόμηση μιας Ευρώπης όπου ο μόνος ηττημένος θα είναι το μεγάλο κεφάλαιο.

Οσο αποδυναμώνεται η ΕΕ, τόσο θα δυναμώνει η αποτελεσματικότητα της πάλης για την Ευρώπη της ειρήνης και του σοσιαλισμού».