ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 19 Δεκέμβρη 1999
Σελ. /56
ΓΥΝΑΙΚΑ
Ημερίδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας
Περιβάλλον: Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει

Το αδηφάγο κεφάλαιο, μπροστά στο κέρδος, αφανίζει την ίδια τη ζωή

Το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται ολόπλευρα τον άνθρωπο, για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Φτάνει στο σημείο να καταστρέφει το μέλλον των γενεών που έρχονται, τη φύση στον πλανήτη Γη. Οι πολυεθνικές επιβάλλουν τη δικτατορία τους στον κόσμο ολόκληρο και τίποτα δε φαίνεται ότι μπορεί να συγκρατήσει τα εκσυγχρονισμένα αρπακτικά. Τίποτα, εκτός από την αντίσταση των ίδιων των λαών, όπως φάνηκε στο Σιάτλ πρόσφατα...

Εφιαλτικό το μέλλον για τα παιδιά μας, αν δε δώσουμε προτεραιότητα στις διεκδικήσεις για την προστασία του περιβάλλοντος. Γι' αυτό και η πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας να οργανώσει ημερίδα μ' αυτό το θέμα ήταν σπουδαία και μακάρι να βρει μιμητές. Τίποτα δεν ελέγχεται πια, ούτε καν τα ίδια τα τρόφιμα που τρώμε και ταΐζουμε τα παιδιά μας. Με αφετηρία το τρίπτυχο «δόμηση, τρόφιμα, ρύποι» και κοινή αναφορά το παρελθόν, αναδείχτηκαν από ειδικούς, καταξιωμένους επιστήμονες πολλές πλευρές του θέματος, που οι περισσότεροι αγνοούμε. Τα στοιχεία ήταν συγκλονιστικά και αποκάλυψαν ότι κοιμόμαστε σε μια πυριτιδαποθήκη, απ' όπου δεν υπάρχει οδός διαφυγής. Ως πότε θα κοιμόμαστε;

Υπάρχουν λύσεις

«Οι επιστήμονες πρέπει να απαντούν στα κοινωνικά προβλήματα που είναι έντονα», διακήρυξε ο ομότιμος καθηγητής Σεισμολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαζάχος, προτείνοντας ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση των σεισμών στο μέλλον, λύσεις που πρέπει να λάβει υπόψη της η πολιτεία.

Αντισεισμικός κανονισμός υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται σωστά. Γιατί; Διότι, ενώ γίνεται έλεγχος των δημοσίων κτιρίων, δε γίνεται κανένας έλεγχος των ιδιωτικών, κανείς δεν ελέγχει τον μηχανικό, τον εργολάβο που έκτισε ένα ιδιωτικό κτίριο. Γι' αυτό τα δημόσια κτίρια είναι καλύτερα. Το Τεχνικό Επιμελητήριο ήδη έχει πάρει θέση ότι αποδέχεται να γίνεται έλεγχος της σωστής εφαρμογής του αντισεισμικού κανονισμού και στα ιδιωτικά κτίρια.

Χρειάζεται να γίνονται μικροζωνικές μελέτες. Τι σημαίνει αυτό; Αν έχω μια πόλη και θέλω να την επεκτείνω, πρέπει να μελετήσω το έδαφος, το υπέδαφος, τη δομή της περιοχής, ώστε να ξέρω, σε περίπτωση που θα κτίσω, πώς θα ανταποκριθεί το έδαφος. Είναι ένα πολυκλαδικό πρόβλημα, που πρέπει να το αντιμετωπίσει πλήθος επιστημόνων - σεισμολόγοι, γεωφυσικοί, γεωλόγοι κ.ά. Τόσα χρόνια καμιά κυβέρνηση δε θεσμοθέτησε αυτή τη μελέτη. Γιατί; Γιατί είχε να κάνει με συμφέροντα αντιτιθέμενα. Σήμερα ορισμένοι δήμοι προσπαθούν να κάνουν μικροζωνικές μελέτες. Αλλά αν δε χρησιμοποιήσουν όλους τους επιστήμονες που χρειάζεται μπορεί να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό - γιατί οι δυνάμεις που θα προσδιοριστούν μπορεί να είναι διαφορετικές από τις πραγματικές αναμενόμενες δυνάμεις. Η λύση είναι, λοιπόν, να καθιερωθούν σωστές μικροζωνικές μελέτες. Δεν μπορούμε παρά να αποδεχτούμε τις συνέπειες ενός σεισμού, αλλά θα πρέπει να εξαντλήσουμε τις δυνατότητες της επιστήμης και τεχνολογίας, ώστε οι συνέπειες να είναι όσο το δυνατό ηπιότερες.

Μπορούμε, όμως, να προβλέψουμε τους σεισμούς; Η απάντηση του καθηγητή είναι θετική: Η πρόβλεψη των σεισμών είναι ένας ρεαλιστικός στόχος και η έρευνα πρέπει να συνεχιστεί, αλλά ακόμα δεν έχουμε την επιστημονική δυνατότητα για άμεση πρόβλεψη. Βρισκόμαστε όμως κοντά στη δυνατότητα μεσοπρόθεσμης πρόβλεψης, π.χ. για σεισμό στα τρία επόμενα χρόνια. Η πολιτεία οφείλει να εστιάσει την προσπάθειά της σε μέτρα ετοιμότητας στις περιοχές όπου προβλέπεται ότι θα γίνει σεισμός (έλεγχος σχολείων, νοσοκομείων, εργοστασίων, ενημέρωση πολιτών, ενίσχυση εκεί που πρέπει, να αναλάβει την ευθύνη ελέγχου των ιδιωτικών κτιρίων). Εχουμε κάνει, είπε, έγγραφη πρόταση στον Οργανισμό Αντισεισμικής Προστασίας για εστίαση μέτρων ετοιμότητας σε συγκεκριμένες περιοχές, όταν προβλέπεται ότι θα γίνει σεισμός τα επόμενα χρόνια. Το κόστος ενός τέτοιου προγράμματος είναι πολύ μικρό. Επίσης το κράτος οφείλει να έχει ένα πρόγραμμα εφαρμοσμένης έρευνας, ώστε σε ετήσια βάση να γνωρίζει ποιες είναι οι περιοχές που κινδυνεύουν. Ετσι, θα υπάρχει η δυνατότητα να γίνεται σωστή ενημέρωση του πληθυσμού, να μη δημιουργείται αναστάτωση και να αποφευχθούν τα θύματα και οι βαριές οικονομικές συνέπειες.

Αλλη πρόταση: Να συγκροτηθεί σώμα πολιτικών μηχανικών, π.χ., 500 μηχανικών που θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι και θα ασχολούνται αποκλειστικά με τον έλεγχο των κτιρίων των συγκεκριμένων περιοχών, όχι όλης της Ελλάδας. Μια τέτοια ομάδα θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει ακόμα και ψυχολόγους, ώστε η πολιτεία να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των σεισμών. Πρόκειται για προτάσεις υλοποιήσιμες, κατέληξε ο Βασίλης Παπαζάχος.

Χρειάζεται κινητοποίηση

Για την προστασία του φυσικού δομημένου και παραδοσιακού περιβάλλοντος, μίλησε η Ρούλα Ξαρχάκου, πολιτικός μηχανικός και μέλος του ΤΕΕ, που έκανε την κεντρική εισήγηση. Το περιβάλλον και πριν απ' όλα η φύση είναι στα πρόθυρα «εμφράγματος» παρατήρησε κι αυτό είναι από τα πιο σοβαρά και επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο κατώφλι της 3ης χιλιετίας. Γι' αυτό απαιτείται αυξημένη εγρήγορση και κινητοποίηση όλου του λαϊκού κινήματος και μάλιστα του γυναικείου.

Μερικά από τα στοιχεία που ανέφερε: Από το 1975 μέχρι το 1977, ενώ κάηκαν 7,5 εκατ. στρέμματα, δεν αναδασώθηκαν περισσότερα από ένα εκατομμύριο στρέμματα, ενώ τον Ιούλιο του '95, τρεις μήνες μετά την πυρκαγιά που έκαψε 65.000 στρέμματα δασικής γης, 50.000 στρέμματα αποχαρακτηρίστηκαν από τον περιφερειάρχη... επειδή ανήκαν σε συνεταιρισμούς! Ακόμα και οι ελάχιστοι ελεύθεροι χώροι και πράσινο που διαθέτουμε (από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη) βρίσκονται υπό διωγμό (π.χ. Πάρκο Ελευθερίας κ.ά.). Το σύνολο της γης θεωρείται σαν σημερινά ή μελλοντικά οικόπεδα. Τεράστια η αύξηση των ΙΧ και απαράδεκτη η κατάσταση των αστικών συγκοινωνιών. Στην Αθήνα, από 6.000.000 μετακινήσεις που γίνονται κάθε μέρα, μόνο το 35% αφορά μετακινήσεις με ΜΜΕ - όταν σε αντίστοιχες ευρωπαϊκές πόλεις ξεπερνάει το 50%. Πλήρης η αγνόηση του παραδοσιακού περιβάλλοντος των μνημείων και των ιστορικών τοποθεσιών. Στην εποχή που το κυνήγι του κέρδους «ρίχνει» το γενικό δείκτη αξιών και οραμάτων, χρειάζεται αυξημένη επαγρύπνηση για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας παρακαταθήκης, τη θεώρησή της σαν ένα κομμάτι της ζωής του εργαζόμενου, του μαθητή, του φοιτητή, του διανοούμενου.

Στην ενδυνάμωση του ρόλου των γυναικών στη διαχείριση θεμάτων που σχετίζονται με το περιβάλλον, κατέληξε η ομιλήτρια, τονίζοντας ότι η ενθάρρυνση της συμμετοχής τους, μαζί με άλλα μέλη του κοινωνικού συνόλου, είναι όροι κοινωνικής επιβίωσης και ύπαρξης πολιτισμού.

Ο βιασμός της φύσης ασύλληπτος

Η αναγνώριση του γεωλογικού περιβάλλοντος πρωτεύει, ενώ η προστασία είναι το τελευταίο στάδιο, υποστήριξε ο αναπληρωτής καθηγητής Υδρογεωλογίας και Τεχνικής Γεωλογίας του Παν/μίου Αθηνών Γεώργιος Στουρνάρας. Ο βιασμός της φύσης, είπε, είναι ασύλληπτος!

Το κράτος είναι αυτό που ευθύνεται για την ύπαρξη και διαιώνιση των αυθαίρετων κατασκευών, την ανυπαρξία για χρόνια στεγαστικής πολιτικής, το μπάζωμα των ρεμάτων, την ενίσχυση των οικοδομικών συνεταιρισμών. Γιατί άφηνε ήσυχη την ιδιωτική πρωτοβουλία και απαλλασσόταν από το οικονομικό και πολιτικό κόστος. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ανάπτυξης που έχει επιβληθεί, κυρίαρχο στοιχείο είναι η αξία της γης. Οι οικοδομές, αν δεν εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα, θεωρούνται αναγκαίο κακό (π.χ. πάρκα, παιδικές χαρές). Εχει χαθεί ο σεβασμός στη φύση, π.χ., ο θαυμασμός μπροστά σε ένα ποτάμι που τρέχει, έχουμε ήδη εκτρέψει δύο ποτάμια στην Αττική με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον. Τα δάση που καίγονται είναι κάτι που θεωρείται σημείο των καιρών, η αποστράγγιση υδροβιότοπων ή υδροφόρων ζωνών για να γίνει κάποια δόμηση ονομάζεται ...εξυγίανση του εδάφους!

Αλυσιδωτά βιομηχανικά ατυχήματα

Τα βιομηχανικά ατυχήματα μεγάλης έκτασης ήταν το πολύ ενδιαφέρον θέμα, που ανέπτυξε η Εύη Γεωργιάδου, μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών.

Το Θριάσιο Πεδίο στη Δυτ. Αττική είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που σχετίζεται με την απειλή βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Στην περιοχή υπάρχουν διυλιστήρια πετρελαίου, εγκαταστάσεις υγραερίων, φυτοφαρμάκων, που αποθηκεύουν, παράγουν και διακινούν μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων ουσιών, εύφλεκτων, εκρηκτικών και τοξικών. Οι εγκαταστάσεις αυτές γειτνιάζουν με μεγάλο αριθμό μικρότερων σε μέγεθος επιχειρήσεων (γύρω στις 1.500), με κατοικημένες περιοχές (Ελευσίνα, Ασπρόπυργος, Μάντρα), καθώς και με την εθνική οδό Αθηνών - Κορίνθου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πολεμική βιομηχανία ΠΥΡΚΑΛ γειτνιάζει με την ΠΕΤΡΟΛΑ. Ο κίνδυνος σοβαρού ατυχήματος είναι πολύ μεγάλος, ιδιαίτερα στην περίπτωση ενός σεισμού. Εκτός από τους πολλούς νεκρούς που θα είχαμε και τους τραυματίες - με ανάγκη ειδικής νοσοκομειακής περίθαλψης - θα ήταν πολύ πιθανό να δημιουργηθούν αλυσιδωτά ατυχήματα λόγω της γειτνίασης με βιομηχανίες και καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Να θυμίσουμε ότι το 90% των επιχειρήσεων στο Θριάσιο λειτουργούν χωρίς άδεια!

Είναι ταξική η επιλογή της κυβέρνησης και του κράτους να μην εφαρμόζει την υπάρχουσα νομοθεσία, υπογράμμισε η ομιλήτρια. Η πρόσφατη τοποθέτηση του προέδρου του ΣΕΒ για την κατάργηση του ΠΔ 84/84, για ασύδοτη, δηλαδή, επέκταση των βιομηχανιών στην Αττική και η δέσμευση ακριβώς την επόμενη μέρα του υπουργού Ανάπτυξης Ε. Βενιζέλου, ότι έτσι ακριβώς θα πράξει η κυβέρνησή του, συνιστά πραγματικά πρόκληση - ιδιαίτερα μετά τον καταστροφικό σεισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πορεία αριθμού των ελέγχων των υπηρεσιών του υπουργείου Εργασίας μεταξύ του 1985 και του 1994 έχει μειωθεί κατά 50%. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του υπουργείου Εργασίας, σε ένα σύνολο επιχειρήσεων, που ξεπερνά τις 150.000, οι καταδικαστικές αποφάσεις για παραβάσεις του νομοθετικού πλαισίου βρίσκονται κάτω από τον αριθμό των 260 ετησίως, την ίδια στιγμή που μόνο τα εργατικά ατυχήματα ξεπερνούν τα 20.000 κάθε χρόνο.

Τρόφιμα - «δηλητήριο» με φόντο το κέρδος

Τα τρόφιμα και η συνεχής υποβάθμιση της ποιότητάς τους είναι ένα θέμα που μας «καίει» όλους. Γι' αυτό μίλησε η βιοχημικός Καλλιόπη Καρακάση - Μπουντούρογλου, πρόεδρος της ΟΓΕ. Κατήγγειλε ότι οι μεγάλες πολυεθνικές είναι πρωταγωνίστριες στα διαπλεκόμενα και πίσω από κάθε κώδικα, οδηγία και νομοθετικό πλαίσιο, που έχει να κάνει με τον όποιο έλεγχο στα προϊόντα διατροφής. Θύμισε ακόμα τους κανόνες που επιβάλλει η ΕΕ και περιορίζουν τη δυνατότητα ανάπτυξης της ντόπιας αγροτικής παραγωγής, μεταποίησης και εφοδιασμού της ελληνικής αγοράς με εγχώρια προϊόντα. Η κατάργηση των ελέγχων στα σύνορα που επέβαλε η ΕΕ (1993) έχει σαν αποτέλεσμα να εξαπλώνεται το όργιο της νοθείας και διοχέτευσης ακατάλληλων προϊόντων στην αγορά.

Τα 89% των κυλικείων που λειτουργούν στα σχολεία διαθέτουν και απαγορευμένα προϊόντα, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΙΝΚΑ. Επίσης στον ελληνικό στρατό και στα νοσοκομεία διατίθενται ανεξέλεγκτα τρόφιμα εισαγωγής.

Στα ελληνικά ράφια, το 40 - 60% των τροφίμων με σογιάλευρο ή λεκιθίνη σόγιας είναι γενετικά τροποποιημένα! Οπως είναι γνωστό, γίνεται και χρήση πρόσθετων ουσιών στα τρόφιμα, προκειμένου να συγκαλυφτεί ελάττωμα ποιότητας ή κατεργασίας, που συντελεί στη μείωση της θρεπτικής αξίας των τροφίμων. Τα συντηρητικά είναι δυνατόν να προκαλέσουν κακοήθεις όγκους, όπως έδειξαν τα πειράματα σε πειραματόζωα.

Η ακτινοβόληση με ακτίνες Χ, ενώ πρέπει να εφαρμόζεται για τη συντήρηση των τροφίμων, χρησιμοποιείται και σαν μέθοδος εξαπάτησης του καταναλωτή για τρόφιμα μολυσμένα με δηλητηριώδη βακτήρια, τα οποία μετά την ακτινοβόληση δεν είναι ανιχνεύσιμα!

Ο περιβόητος νόμος για τον ΕΦΕΤ (Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων) τελικά συρρικνώνει και αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο τις υφιστάμενες υποδομές, καταργεί στην ουσία την παρέμβαση από τα δημόσια διαπιστευμένα εργαστήρια υψηλής επιστημονικής εξειδίκευσης, όπως το Γενικό Χημείο του Κράτους. Ο έλεγχος δε θα ξεκινήσει από το επίπεδο της παραγωγής (στάβλος - χωράφι), αλλά από τη μεταποίηση και πέρα. Παράλληλα, μετατοπίζει την εξουσία ελέγχου στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος - είναι απίστευτο - αλλά είναι και ο ελεγχόμενος!

Ολα είναι ...εμπορικά αντικείμενα!

Στο ρόλο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, εστίασε την ομιλία του ο περιφερειολόγος Νίκος Μολυβιάτης, που έχει την επιμέλεια της οικολογικής σελίδας του «Ρ».

Είδαμε στις τηλεοράσεις τις τεράστιες διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων ακτιβιστών, φεμινιστριών, οικολόγων, εργατών, αγροτών από Ευρώπη και Λατινική Αμερική και τις συγκρούσεις τους με την αστυνομία στο Σιάτλ. Ολα αυτά παρουσιάστηκαν σαν εκδηλώσεις περιθωριακών. Οι αντιδράσεις ήταν απρόβλεπτες και ισχυρές.

οι 135 χώρες που εκπροσωπούν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου - και σύντομα θα γίνουν 170 - είναι μια παγκόσμια κυβέρνηση οργάνωση που ναρκοθετεί το μέλλον του πλανήτη, τόνισε ο Ν. Μολυβιάτης. Κι αν το ΝΑΤΟ είναι το στρατιωτικό εργαλείο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου είναι ο πολιορκητικός κριός επιβολής της «νέας τάξης πραγμάτων»: Οι πολυεθνικές εταιρίες επιβάλλουν τους κανόνες τους στο σύνολο των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, οι οποίες ορίζονται με τον πιο κυνικό τρόπο «εμπορικά αντικείμενα»!

Πολιτισμός, εκπαίδευση, υγεία, περιβάλλον είναι για τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού εμπορεύσιμα είδη, χωρίς όρους και όρια. Στο υπερόργανο διευθέτησης των διαφορών, οι «ειδικοί» συνεδριάζουν, χωρίς την παρουσία τρίτων ή των ενδιαφερομένων χωρών και βγάζουν «φιρμάνια», χωρίς ποτέ να μπορεί να μάθει κανείς το πώς και το γιατί. Για να μην εφαρμοστεί μια απόφαση, θα πρέπει να συμφωνήσει το σύνολο των κρατών, δηλαδή ακόμα κι αυτό που έχει κάνει την προσφυγή. Αν κάποιο κράτος δεν τηρήσει τα συμπεφωνημένα, έχει τεράστιες οικονομικές κυρώσεις. Π.χ., αν η Γαλλία απαγορεύσει την εισαγωγή βοοειδών που έχουν πάρει αυξητικές ορμόνες, επιβάλλεται ένα τεράστιο πρόστιμο για διαφυγόντα κέρδη, που αντιστοιχούν στις εξαγωγές των προϊόντων αυτών που προέρχονται από τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Σύμφωνα με τα παραπάνω, δε θα μπορούμε σε λίγο να αρνηθούμε εισαγωγή τοξικών αποβλήτων ή μπορεί να υποχρεωθούμε σε μαζική εισαγωγή προϊόντων από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς!

Αν ένα κράτος απαγορεύσει ένα προϊόν για το οποίο υπάρχουν ενδείξεις ή πληροφορίες ότι προέρχεται από γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς, οφείλει να προσκομίσει αυτό, και όχι ο παραγωγός, τις αναγκαίες επιστημονικές αποδείξεις.

Μια από τις συμφωνίες που επιδιώκονται και μας αφορά άμεσα είναι αυτή που καλύπτει τα υγειονομικά και φυτο-υγειονομικά μέτρα, δηλαδή την εναρμόνιση των προδιαγραφών και κανονιστικών διατάξεων για την προστασία του περιβάλλοντος, τη δημόσια υγεία και τους καταναλωτές και μεταφράζεται με την απονέκρωση των όποιων ισχυουσών διατάξεων στα διάφορα κράτη και μάλιστα σ' αυτά που διαθέτουν νομοθεσίες φιλοπεριβαλλοντικές...

Οσα ετοιμάζεται να μας επιβάλει η δικτατορία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου είναι αντίθετα και στη Δημοκρατία και στην Οικολογία. Η μόνη λύση είναι η υπέρβαση του καπιταλιστικού συστήματος με το σοσιαλιστικό. Αλλά για να θυμίσουμε τα προφητικά λόγια του Μαγιακόφσκι, «το μέλλον δε θα 'ρθει από μόνο του, νέτο σκέτο, αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς...», κατέληξε ο Νίκος Μολυβιάτης.

Κανένας έλεγχος...

Σήμερα δε γίνεται κανένας σχεδόν έλεγχος στα τρόφιμα που καταναλώνουμε, κατάγγειλε ο Ηλίας Γεωργίου, κτηνίατρος. Οι ειδικοί κτηνίατροι έχουν πάρει σύνταξη και από τους 1.250 που υπήρχαν άλλοτε δεν έχουν μείνει ούτε 700. Πριν, λειτουργούσαν 17 εργαστήρια, τώρα υπολειτουργούν ή σχεδόν έκλεισαν. Δε διαθέτουμε εξειδικευμένους επιστήμονες και δε γίνεται σωστός εργαστηριακός έλεγχος. Γίνεται αλόγιστη σπατάλη στα αντιβιοτικά που χορηγούνται στα ζώα και στα ψάρια, με αποτέλεσμα τα σφάγια που τρώμε να είναι γεμάτα αντιβιοτικά, με επιπτώσεις στην υγεία. Το εργαστήριο ελέγχου αντιβιοτικών έκλεισε από δεκαετίας... Αναφερόμενος σε συνέχεια στην υδατορύπανση, ο ομιλητής αναφέρθηκε στην αστική ρύπανση στη θάλασσα, σε ποτάμια και σε λίμνες, που μολύνει ψάρια και οστρακοειδή.

Η λεηλασία του πλανήτη

«Περιβάλλον και ρύποι» ήταν ο τίτλος της εισήγησης της Μαρίας Πρίφτη, αντιπροέδρου της ΟΓΕ, που αναφέρθηκε διεξοδικά αλλά και σφαιρικά στο εφιαλτικό μέλλον του περιβάλλοντος. Ανατριχιαστικά τα στοιχεία που παρέθεσε: Το 40% των θανάτων σ' όλο τον κόσμο οφείλονται στη μόλυνση του περιβάλλοντος!

Κάθε χρόνο μια έκταση μεγαλύτερη από ολόκληρη την Ελλάδα μετατρέπεται σε έρημο λόγω της αποψίλωσης των δασών, των κλιματικών αλλαγών, της εντατικής καλλιέργειας, της υπερβόσκησης, της αύξησης του πληθυσμού.

Τα μεγάλα αστικά κέντρα γίνονται θάλαμοι αερίων. Μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις καρκινογόνου βενζολίου στον κόσμο έχει μετρηθεί στην Αθήνα. Στην Αθήνα επίσης οι μεταφορές ευθύνονται για την ατμοσφαιρική ρύπανση σε ποσοστό 80% σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Στον ελλαδικό χώρο και ειδικότερα στο Αιγαίο - από την Κρήτη ως τη Θεσσαλονίκη - έχουν παρατηρηθεί υψηλές τιμές ρυπογόνου όζοντος. Οι τιμές ρύπανσης υπερβαίνουν το όριο που έχει θεσπίσει η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και η ΕΕ.

Στον Ασπρόπυργο το πρόβλημα υγείας των κατοίκων είναι τεράστιο. Τα απόβλητα της ελληνικής χαλυβουργίας, ένα εκατομμύριο τόνοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της «Γκρίνπις», περιέχουν 18.500 φορές περισσότερη διοξίνη από αυτήν που προκάλεσε το σκάνδαλο με τις ζωοτροφές στο Βέλγιο στο πρόσφατο παρελθόν! Φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα, εκτός από σοβαρές επιπτώσεις στην τροφική αλυσίδα, δημιούργησαν και τεράστια προβλήματα στους ανθρώπους. Αφού κάποια φυτοφάρμακα χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως χημικά όπλα - ιδιαίτερα χρησιμοποιήθηκαν στο Βιετνάμ, αλλά και σε άλλους πολέμους.

Στο Ιράκ και στη Σερβία πρόσφατα οι βόμβες ανακυκλωμένου ουρανίου θέρισαν. Οι βόμβες αυτές κατασκευάστηκαν από τα απόβλητα του ραδιενεργού υλικού που χρησιμοποιείται στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Μετά το τέλος του πολέμου στον Κόλπο του Ιράκ, τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί ανησυχητικά τα κρούσματα βρεφικής θνησιμότητας, γενετικών ανωμαλιών και δυσμορφίας στα νεογέννητα μωρά.

Και να σκεφθεί κανείς ότι το ανακυκλωμένο ουράνιο έχει περίοδο ζωής 4,5 δισ. χρόνια! Μετά την οικολογική καταστροφή της Σερβίας, σύμφωνα με τις μετρήσεις ρωσικών ερευνητικών κέντρων, διαταράχτηκε η κλιματολογική ισορροπία και οι αλλαγές των εποχών με άγνωστες συνέπειες. Αλλά και ο βυθός της θάλασσας έχει μετατραπεί σε απέραντο ραδιενεργό νεκροταφείο. Ιδιαίτερα οι Γάλλοι προτίμησαν τη Μεσόγειο...

Το ίδιο το ΝΑΤΟ ούτε επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε την ύπαρξη των 186 πυρηνικών βομβών στην Ευρώπη. Σοβαρό πλήγμα στον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών αποτέλεσε η απόρριψη από την αμερικανική Ανω Βουλή της συμφωνίας για την κατάργηση των πυρηνικών δοκιμών. «Η προσπάθεια για την προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να απεξαρτηθεί από την πίεση που ασκεί το κεφάλαιο στις κυβερνήσεις»... κατέληξε η Μαρί Πρίφτη. «Η προστασία του περιβάλλοντος ας μπει στις προτεραιότητες των διεκδικητικών αγώνων μας σε τοπικό και εθνικό επίπεδο».

Σκουπίδια, τα επικίνδυνα

Για την επικίνδυνη μόλυνση που προκαλούν σήμερα τα σκουπίδια μίλησε ο Μπάμπης Ζιώγας, πολιτικός μηχανικός - υγιεινολόγος. Τα απορρίμματα είναι πια πολύ περισσότερα από το παρελθόν αλλά περιέχουν και περισσότερες επικίνδυνες ουσίες - ακόμα και τα οικιακά απορρίμματα, που προέρχονται από άρρωστους, είτε από κλινικές, τοξικά απόβλητα, πηγμένα χρώματα, φάρμακα με ληγμένη ημερομηνία, μπαταρίες, αεροζόλ, εντομοκτόνα μπορούν να προκαλέσουν μόλυνση του περιβάλλοντος. Υπάρχουν ακόμα τα πλαστικά, το γυαλί, οι σύριγγες. Ολα αυτά συσσωρεύονται σε ανεξέλεγκτες χωματερές, υφίστανται ζυμώσεις, καύση και με τα νερά της βροχής φεύγουν τεράστιες ποσότητες ρύπων, αερίων και υγρών. Ετσι όταν νιώθουμε μυρωδιά από καπνό κοντά σε χωματερές ακόμα και όταν βρισκόμαστε σε χώρους με καθαρό αέρα εισπνέουμε μεγάλες ποσότητες επιβλαβών ουσιών. Επιβλαβείς ουσίες παράγονται και στα κρεματόρια από καύση οργανικών ουσιών, όταν δεν υπάρχουν ακριβά και εξειδικευμένα συστήματα προστασίας.

Η μόλυνση από τα απορρίμματα μπορεί να επηρεάσει τα υπόγεια νερά ακόμα και την ύδρευση μιας πόλης ή ενός χωριού. Η καύση δε συνίσταται, γιατί εκπέμπονται τεράστιες ποσότητες τοξικών αερίων. Μια λύση θα ήταν η πρόληψη ώστε να υπάρχουν λιγότερα απόβλητα. Ομως δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Πέντε χρόνια βρίσκεται στα χαρτιά ένα σχέδιο νόμου για την ανακύκλωση. Κάθε δήμος είναι στα λόγια υπέρ της λύσης του προβλήματος, φτάνει να μη γίνει χωματερή στα όρια της περιοχής του, γιατί αυτό θα έχει πολιτικό κόστος. Ετσι τα σκουπίδια παραμένουν στις ήδη υποβαθμισμένες περιοχές. Μόνη λύση είναι η ενεργοποίηση του μαζικού κινήματος. Η κυβέρνηση αντί να κάνει αντιμελέτες, ώστε να ανατρέψει τις προηγούμενες, καλό θα ήταν να βρει κονδύλια για έργα άμεσης απόδοσης στο κοινωνικό σύνολο. Σήμερα τα 85-90% των εθνικών και κοινωνικών πόρων σπαταλιούνται σε έργα οδοποιίας. Και βέβαια δεν είναι οι μεγαλοκαρχαρίες που υφίστανται τις επιπτώσεις από τη μόλυνση του περιβάλλοντος γιατί αυτοί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές στα καλύτερα μέρη της Ελλάδας ή να πηγαίνουν στο εξωτερικό...

Ενα εφιαλτικό μέλλον

Συγκλονιστική η ομιλία της ιατρού Μαρίας Σωτηροπούλου - Αρβανίτη, που είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας για την προστασία του περιβάλλοντος και κατά της πυρηνικής και βιομηχανικής απειλής. Συγκλονιστική όχι μόνο σ' ό,τι αφορά τη σημερινή κατάσταση αλλά και τους κινδύνους που παραμονεύουν τις μελλοντικές γενιές. Αφού αναφέρθηκε στη Χιροσίμα, στο Τσερνομπίλ, στα πυρηνικά του Αραξου κι αυτά που έχουν βυθιστεί νότια της Κρήτης, στο πυρηνικό εργοστάσιο του Ακούγιου στην Τουρκία και στο Κοσλοντούι της Βουλγαρίας κι ακόμα στην απειλή που προέρχεται από την περιβαλλοντική καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας, μίλησε για καρκίνους, κληρονομικές αλλοιώσεις στους απογόνους και άλλες ύπουλες αρρώστιες που περιμένουν στο μέλλον. Η αμερικανική γερουσία δεν έκανε δεκτή την απόφαση για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών αλλά και η Ελλάδα έριξε λευκό στον ΟΗΕ στη συζήτηση για την απαγόρευση των πυρηνικών.

Αν και το δικαστήριο της Χάγης θεωρεί παράνομη την απειλή χρήσης πυρηνικών, το ΝΑΤΟ στο νέο του σχεδιασμό περιλαμβάνει τώρα την τακτική του πρώτου πυρηνικού πλήγματος...

Μετά το σύνδρομο του Κόλπου με θύματα 100.000 στρατιώτες, γνωρίζουμε ότι τα καινούρια όπλα προκαλούν αλλοιώσεις στο DNA, καρκίνους του μαστού, λευχαιμίες, καρκίνους του μυελού των οστών, του εντέρου, του δέρματος κ.ά., τερατογενέσεις, κληρονομικές αλλοιώσεις δεκάδες χρόνια μετά την έκθεση στην ακτινοβολία. Υπάρχουν, διευκρίνισε, αλλοιώσεις κληρονομικές και ασθένειες προβλέψιμες αλλά και μη προβλέψιμες. Η πλειοψηφία τους δεν εκδηλώνεται στην πρώτη γενιά αλλά περνάει από τον γενετικό κύκλο και φτάνει στους απογόνους. (Οπως είπε ο καθηγητής Δοντάς, πρόεδρος της Εθνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν υπάρχει ούτε μια στατιστική για τον καρκίνο). Η αύξηση της ραδιενέργειας θα έχει ακόμα επιδράσεις στις εγκύους και τα παιδιά.


Επιμέλεια:
Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ