Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι (10/11/1999), υλοποιώντας τις αποφάσεις της ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής της Ουάσιγκτον (Απρίλης 1999) και το «πλαίσιο αρχών» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κολωνίας (Ιούνης 1999), αποφάσισε, για πρώτη φορά, «την ανάπτυξη του δυναμικού στρατιωτικής και μη στρατιωτικής διαχείρισης των κρίσεων από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) στο πλαίσιο της ενισχυμένης Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ασφάλεια και την Αμυνα (ΚΕΠΑΑ), δηλαδή τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ». Στη βάση της διακήρυξης ότι «το ΝΑΤΟ παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών του και θα εξακολουθήσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση κρίσεων», το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «υπογραμμίζει τη βούλησή του να αναπτύξει αυτόνομη ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις, καθώς και να αρχίζει και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ προς αντιμετώπιση των διεθνών κρίσεων, σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ δε συμμετέχει σ' αυτές ως σύνολο».

Οπως επιμελώς τονίζουν οι 15 Ευρωπαίοι ηγέτεςδεν πρόκειται για τη δημιουργία «ευρωπαϊκού στρατού», δηλαδή για την «άμυνα της ΕΕ», αλλά για τη δημιουργία ενός μηχανισμού προώθησης της «στρατιωτικής και μη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων» των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων χωρίς «επικαλύψεις», δηλαδή για «βρώμικες» εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που θα αναλαμβάνει ως «ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ», επιτρέποντας μεγαλύτερη «ευελιξία» στον αμερικανικό ηγεμονισμό. Οι επιχειρήσεις θα αποφασίζονται από το Συμβούλιο της ΕΕ, αλλάθα διεξάγονται από «ειδική επιτροπή συνεισφερόντων κρατών» και μόνο τα συμμετέχοντα κράτη - μέλη θα είναι υπεύθυνα για την επέμβαση. Γι' αυτό το λόγο θα υπάρξει μια «εθελοντικής συνεργασίας» δημιουργία μισθοφορικής Δύναμης Ταχείας επέμβασης (ΔΤΕ) από δυναμικό ορισμένων κρατών - μελών «ικανής να εκτελεί το πλήρες φάσμα των καθηκόντων, συμπεριλαμβανομένων των πλέον δυσχερών, σε επιχειρήσειςμέχρι επιπέδου σώματος στρατού, δηλαδή μέχρι 15 ταξιαρχιών ή 50.000-60.000 ατόμων. Η ΔΤΕ θα πρέπει να είναι έτοιμη επιχειρησιακά «μέχρι το 2003».

Πρόκειται για «δυνάμεις στρατιωτικώς αυτάρκεις, που θα διαθέτουν το απαιτούμενο δυναμικό διοίκησης,ελέγχου και συλλογής πληροφοριών, επιμελείται, άλλες υπηρεσίες υποστήριξης μάχης και, επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, αεροπορικά και ναυτικά στοιχεία». Θα μπορούν να αναπτύσσονται «πλήρως», εντός 60 ημερών, αλλά θα διαθέτουν και «μικρότερα στοιχεία ταχείας ανταπόκρισης με πολύ μεγάλη ετοιμότητα», δηλαδή κομμάντος, που συνήθως έχουν «ικανότητα ανάπτυξης» εντός [48 ωρών].

Πρόκειται για ειδικά σώματα, που και στο Κόσσοβο προετοίμασαν την ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής δύναμης κατοχής (ΚΦΟΡ). Αυτή η ΔΤΕ «θα μπορεί να διατηρεί την ανάπτυξη επί ένα τουλάχιστον έτος»και ακριβώς γι' αυτό «θα απαιτηθεί μία πρόσθετη εφεδρεία αναπτύξιμων μονάδων και στοιχείων υποστήριξης χαμηλότερης ετοιμότητας, προς αντικατάσταση των αρχικών δυνάμεων».

Γίνεται φανερό ότι τα ανωτέρω «φωτογραφίζουν» επιχειρησιακά «μοντέλα» πουήδη εφαρμόζονται από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενώ η όλη θεωρητική περιγραφή προσιδιάζει πλήρως με την «ανάπτυξη» χερσαίων δυνάμεων που είχε αποφασιστεί για το Κόσσοβο, ενώ προδιαγράφει και τον ακριβή τρόπο μελλοντικών στρατιωτικών επεμβάσεων «όπου δη».

Αυτό το «μάθημα» πήραν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες από την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, ότι δηλαδή πρέπει να φτιάξουν ένα ετοιμοπόλεμοεκστρατευτικό σώμα, ώστε να αποτρέψουν με «ταχεία επέμβαση» τις πολιτικές αντιδράσεις της επόμενης αιματοχυσίας τους (!!!).

Και όπως περηφανεύονται στις αποφάσεις του Ελσίνκι, «το δυναμικό αυτό θα επιτρέψει στα κράτη - μέλη να διεξάγουναποτελεσματικές επιχειρήσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ, καθώς και να διαδραματίζουν,για όσους συμμετέχουν , τον πλήρη ρόλο τους στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και στις επιχειρήσεις που εκτελούνται υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ». Αυτό, βέβαια, το «υπό την ηγεσία της ΕΕ» είναι τοπολιτικό άλλοθι για τα πολεμοχαρή γεωστρατηγικά σχέδια των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων». Ετσι πολύ μελάνι χύθηκε στο Ελσίνκι για «τα νέα πολιτικά και στρατιωτικά όργανα και δομές, ώστε να μπορεί η ΕΕ να παρέχει την απαιτούμενη πολιτική και στρατηγική καθοδήγηση».

Ως «προσωρινό» μέτρο, εντός του Μάρτη 2000 θα συσταθούν τα εξής όργανα στις Βρυξέλλες για τη «σταδιακή αφομοίωση» της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ), μιας ταμπέλας που χρησιμεύει ως μηχανισμός συγκάλυψης στην ΕΕ ,(1) μια «Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας» (ΕΠΑ) σε επίπεδο πρέσβεων, μόνιμων αντιπροσώπων των κρατών - μελών, (2) μια «Στρατιωτική Επιτροπή» (ΣΕ), που θα απαρτίζεται από τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, σε επίπεδο στρατιωτικών αντιπροσώπων.

(3) Ενα στρατιωτικό επιτελείο που αρχικά θα αποτελείται από τον «Πυρήνα» του Γενικού Γραμματέα /Υπάτου Εκπροσώπου Χ. Σολάνα, δηλαδή του πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ, που αναλαμβάνει αποκλειστικά όλη τη διαχείριση της «μεταβατικής» περιόδου. Τα τρία αυτά όργανα «σταδιακά» θα μετατραπούν σε μόνιμα πολιτικο-στρατιωτικά «θεσμικά» όργανα, με έδρα τις Βρυξέλλες.

Το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, σε μεικτή σύνθεση (15 υπουργοί Εξωτερικών και 15 υπουργοί Αμυνας) θα λαμβάνει τις πολιτικές αποφάσεις, με το απαραίτητοπολιτικό «βερνίκωμα».

Για τη λήψη αποφάσεων μεειδική πλειοψηφία θα αποφασίσει η Διακυβερνητική Διάσκεψη (ΔΔ) για τα «θεσμικά»,εντός του 2000 , και μετά από τιςοριστικές αποφάσεις που θα λάβει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας (Ιούνης 2000).

Για την ΕΠΑ, ήδη το Ελσίνκι προανήγγειλε ότι «θα θεσπιστούν κατάλληλες διαδικασίες ώστε να είναι δυνατή η αποτελεσματική και ταχεία λήψη αποφάσεων». Η πρώτη «πρόβα τζενεράλε» του μηχανισμού θα γίνειτο Φλεβάρη του 2000 με «κοινή» επιτελική άσκηση ΝΑΤΟ και ΕΕ στις Βρυξέλλες, δηλαδή, πριν την έναρξη της προσωρινής εγκαθίδρυσης «στα πλαίσια του Συμβουλίου» της ΕΕ.

Τέλος, το Ελσίνκι μεξεχωριστή απόφαση, ενέκρινε έκθεση «για τα μη στρατιωτικά μέσα της ΕΕ για την αντιμετώπιση κρίσεων».Αν τα στρατιωτικά αφορούν τις επεμβάσεις, τα «μη στρατιωτικά» έχουν ξεκάθαρο χαρακτήρα ταξικής καταστολής, αυτό που περιγράφεται ως «όλες οι πτυχές της ασφάλειας». Προτείνεται «σχέδιο δράσης» «σε τομείς, όπως η μη στρατιωτική αστυνομία, η ανθρωπιστική βοήθεια, η αποκατάσταση των διοικητικών δομών και της νομιμότητας, η αναζήτηση και διάσωση, η παρακολούθηση εκλογών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.» (!!!).

Για όλα αυτά «πρέπει να δημιουργηθεί βάση δεδομένων για τη φύλαξη και μετάδοσηπληροφοριών όσον αφορά τα προκαθορισμένα μέσα, δυνατότητες καιειδικές γνώσεις σε όλους τους τομείς της μη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων».

Επιπλέον «κατά τη δημιουργία δυναμικού ταχείας αντίδρασης, θα δοθείάκρα προσοχή στην ανάπτυξη δυναμικού μη στρατιωτικής αστυνομίας». θα συσταθεί «συντονιστικός μηχανισμός», που θα παρέχει «εξειδικευμένες συμβουλές» που θα βασίζονται «στην πείρα εμπειρογνωμόνων». Και οι δυο μηχανισμοί, ο στρατιωτικός και ο μη στρατιωτικός θα αφορούν «κρίσεις» τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ.

Ολα τα ανωτέρω κείμενα φέρουν την υπογραφή του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και, κατά συνέπεια, δεσμεύουν πλήρωςόλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.

«Εάν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν επέμβει στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τότε πού θα επέμβει, στη Σκανδιναβία», αναρωτήθηκε ο υπουργός Αμυνας Ακης Τσοχατζόπουλος, απευθυνόμενος στα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής. Ετσι αντιλαμβάνονται ο κ. Τσοχατζόπουλος, η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση την επιχείρηση «Σταθερότητας» στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Με το δάκτυλο στη σκανδάλη για την επόμενη επέμβαση, την οποία, όπως φαίνεται, ετοιμάζουν πυρετωδώς. Πόλεμος, επεμβάσεις, αποσταθεροποίηση, αλλαγές συνόρων, σφαγές όσων αντιδρούν, λεηλασία και ανηλεής εκμετάλλευση, αυτό είναι το «Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη».

Η πορεία εφαρμογής του «Συμφώνου» απασχόλησε τους «δεκαπέντε» στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι. Το σχετικό απόσπασμα στο κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου αποκαλύπτει τους επόμενους στόχους της «ευρωατλαντικής» επιδρομής, ενώ είναι το σήμα κινδύνου για τους λαούς της περιοχής.

«Η Ενωση είναι αποφασισμένη να αναλάβει ηγετικό ρόλο για την προαγωγή της σταθερότητας, της ασφάλειας και της οικονομικής ανάπτυξης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», αναφέρεται στο κείμενο, ενώ στη συνέχεια οι ηγέτες της ΕΕ προειδοποιούν, η βοήθεια θα εξαρτηθεί από τη σαφή και συγκεκριμένη δέσμευση των κρατών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης να συνεργαστούν για την επίτευξη αυτών των κοινών πολιτικών προτεραιοτήτων». Αλλιώς, «μαύρο φίδι που τους έφαγε»...

Αυτά όσον αφορά τα γενικά χαρακτηριστικά της πολιτικής της ΕΕ στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Ευρώπη, όμως στη συνέχεια οι «δεκαπέντε» γίνονται πιο συγκεκριμένοι. Με κυνισμό προσδιορίζουν ως στόχο τους, την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης ηγεσίας της Γιουγκοσλαβίας και την «ανεξαρτητοποίηση» του Μαυροβουνίου. Και να πώς το περιγράφουν: «Η Ενωση επιθυμεί να συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας ως μέρος των προσπαθειών της για αποκατάσταση της σταθερότητας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη . Θα εντείνει το διάλογο με τις σερβικές δημοκρατικές δυνάμεις, καθώς και με τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Μαυροβουνίου. Η Ενωση θα αναζητήσει και άλλους τρόπους για να υποστηριχτεί το πρόγραμμα πολιτικής και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μαυροβουνίου». Αν αυτό δεν αποτελεί επέμβαση στα εσωτερικά ενός κυρίαρχου και ανεξάρτητου κράτους, τότε οι λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους.

Τέλος, χωρίς κουβέντα για τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης των Σέρβων και των Ρομ από το λεγόμενο «Απελευθερωτικό Στρατό του Κόσσοβου», υπό την ανοχή των ΝΑΤΟικών κατακτητών, οι ηγέτες της ΕΕ επαναλαμβάνουν ότι«Η Ενωση έχει δεσμευτεί σχετικά με την αποκατάσταση και την ανασυγκρότηση του Κοσσυφοπεδίου και εκφράζει την ικανοποίησή της για το Πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάκαμψης του Κοσσυφοπεδίου».

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην καθημερινή ειδησεογραφία, για να διαπιστώσει τι συμβαίνει τώρα σ' αυτές τις περιοχές και να καταλάβει ότι τα σχέδια του «ευρωατλαντισμού» δε μένουν μόνο στα χαρτιά, αλλά βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Στο Κοσσυφοπέδιο, η εκκαθάριση σε βάρος των Σέρβων και των άλλων μειονοτήτων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί ενώ μόλις προχθές, ο διορισμένος από τους ΝΑΤΟικούς «κυβερνήτης» του Κόσσοβου Μπ. Κουσνέρ ανακοίνωσε ότι την πολιτική διοίκηση της περιοχής αναλαμβάνει επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν τρεις εκπρόσωποι των Αλβανών (στελέχη του «UCK»), τέσσερις εκπρόσωποι των κατακτητών (διορισμένοι από τον ΟΗΕ) και... ένας (1) εκπρόσωπος των Σέρβων!

Οσον αφορά στην τύχη του Κοσσυφοπεδίου, αυτή πρέπει να θεωρείται προδιαγεγραμμένη. Παρά τη συμφωνία του Βούκοβαρ, όπου οι ΝΑΤΟικοί δήλωναν ότι το Κόσσοβο θα παραμείνει στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, το Κοσσυφοπέδιο θεωρείται πλέον προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ. Μέσα στα επόμενα χρόνια η «πολιτική διοίκηση», δηλαδή ο «UCK» και το ΝΑΤΟ θα προκηρύξουν εκλογές και με δεδομένη την επικράτηση του Χ. Θάτσι η κυβέρνηση που θα προκύψει, θα κηρύξει και τυπικά την ανεξαρτητοποίηση. Ετσι, κι αλλιώς το Κοσσυφοπέδιο σηματοδοτεί την πρώτη αλλαγή συνόρων στην Ευρώπη στην περίοδο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη Σερβία η επέμβαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την ανατροπή του Σλ. Μιλόσεβιτς έχει πάρει απίστευτες διαστάσεις. Για να πετύχουν το στόχο τους έχουν χρηματοδοτήσει με εκατομμύρια δολάρια την «αντιπολίτευση», έχουν στήσει ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς γύρω από τη Σερβία, στους οποίους έχουν προσλάβει «αντιφρονούντες», ενώ σαν έσχατο μέσο χρησιμοποιούν το απάνθρωπο μέτρο του εμπάργκο πετρελαίου με εξαίρεση τις πόλεις, τις οποίες ελέγχει η «αντιπολίτευση». Λένε στο λαό της Σερβίας: «Ρίξτε τον Μιλόσεβιτς αν δε θέλετε να πεθάνετε απ' το κρύο, κι από την πείνα». Αυτή είναι η «δημοκρατία» της Ευρωπαϊκής Ενωσης...

Στο Μαυροβούνιο οι ιθύνοντες της ΕΕ, όπως και ο Μίλο Τζουγκάνοβιτς, έχουν εγκαταλείψει προ καιρού τα προσχήματα. Εξαργυρώνοντας τη στάση που τήρησε κατά τη διάρκεια της ΝΑΤΟικής επιδρομής, ο πρόεδρος του Μαυροβουνίου με την αμέριστη οικονομική και πολιτική στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μεθοδεύει συστηματικά τη σύγκρουση με το Βελιγράδι και προετοιμάζει την ανεξαρτητοποίηση. Αποφάσισε να «κόψει» δικό του χαρτονόμισμα, το οποίο θα αποσυνδεθεί από το δηνάριο και θα συνδεθεί με το γερμανικό μάρκο. Ιδρυσε εθνοφυλακή υπό τις διαταγές τους, για να αντιμετωπίσει το γιουγκοσλαβικό στρατό. Θέλησε να θέσει υπό τον έλεγχό του όλες τις στρατηγικής σημασίας εγκαταστάσεις, όπως τα αεροδρόμια, θέτει τώρα ζήτημα δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση. Και όλα αυτά υπό τα χειροκροτήματα των ευρωπαίων «εταίρων» που γυαλίζουν ήδη τα όπλα τους για τη νέα επέμβαση. Και ακολουθεί από κοντά η Βοϊβοντίνα, την αυτονομία της οποίας ζήτησε ήδη του κοινοβούλιο της Ουγγαρίας.

Και να σκεφθεί κανείς ότι βρισκόμαστε μόνο στην αρχή της εφαρμογής του «Συμφώνου Σταθερότητας», ενός σχεδίου για την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας της ΕΕ και των ΗΠΑ με τη μετατροπή ολόκληρης της Βαλκανικής σε ένα προτεκτοράτο, καταλύοντας την εθνική κυριαρχία, επιβάλλοντας τις «κατάλληλες» κυβερνήσεις και τις «κατάλληλες» πολιτικές, σ' όλους τους τομείς δηλαδή, τον οικονομικό, το στρατιωτικό και τον πολιτικό. Ενας εφιάλτης πάνω από τα Βαλκάνια και τους λαούς τους. Σ' αυτή την «επιχείρηση» ο κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του, και μαζί μ' αυτούς η άρχουσα τάξη επιδιώκουν μια «ηγεμονική» θέση. Πρωταγωνιστές στο έγκλημα.