ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι αλλαγές δε γίνονται αυτόματα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σ' αυτήν την περίπτωση πρέπει να ξέρει ο κόσμος ότι μπορεί όλοι να λέμε "Οχι στον πόλεμο", αλλά στην πράξη δε διαδηλώνουμε όλοι για να μη γίνει ένας πόλεμος ή εν πάση περιπτώσει για να τιμωρηθούν και πολιτικά αυτοί που στηρίζουν τον πόλεμο. Διότι πώς θα πάψει ένας πόλεμος; Με το να βγαίνουμε στους δρόμους και να λέμε "Οχι στον πόλεμο", όταν πολιτικά στηρίζουμε δυνάμεις που έχουν ευθύνη για τον πόλεμο; Δε θα αλλάξει τίποτα...

Πρέπει, λοιπόν, αυτοί που διαμαρτυρόμαστε για τον πόλεμο να χτυπήσουμε πολιτικά εκείνες τις δυνάμεις και να τις τιμωρήσουμε που οργανώνουν τον πόλεμο. Αλλιώς, εκφράζουμε τα αισθήματά μας, αλλά δεν παίρνουμε πρακτικά μέτρα».

Το μικρό αυτό απόσπασμα είναι από το δεύτερο μέρος της συνέντευξης της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στο περιοδικό «Αντί», που κυκλοφόρησε χτες. Ενα απόσπασμα ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς οι πάντες, τις μέρες αυτές, ομολογούν τη σαφέστατη αντίθεση μεταξύ του «ναι» στο «σχέδιο Ανάν» από τις ηγεσίες ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και του «όχι» της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Αντίθεση, που δεν υπάρχει μόνον στο θέμα αυτό, θα λέγαμε. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, των τεράστιων κερδών για τους λίγους, της φτώχειας και της ανεργίας για τους πολλούς, τη λογική των δήθεν ευρωμονοδρόμων, κλπ., κλπ. Αντίθεση, που δε φέρνει, όμως, κανένα αποτέλεσμα και δεν αλλάζει τα πράγματα, όταν δεν καταδικάζει πολιτικά τις δυνάμεις, που πρεσβεύουν τις πολιτικές αυτές.

Η αλήθεια για το συνέδριο του ΔΗΣΥ

«Καθαρή πλειοψηφία πήραν ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδης μαζί με τον πρώην Πρόεδρο Γλ. Κληρίδη στο χτεσινό συνέδριο του κόμματος. "Ναι" στο σχέδιο Ανάν ψήφισαν 686 σύνεδροι (77,6%) και "όχι" 188 (21,3%)». Αυτά έγραφε και, μάλιστα, στην πρώτη της σελίδα η χτεσινή «Αυγή», όπως και άλλες εφημερίδες, σχετικά με το προχτεσινό συνέδριο του Δημοκρατικού Συναγερμού στη Λευκωσία.

Και είναι αλήθεια, βέβαια, ότι τις πληροφορίες αυτές μετέδωσαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, αλλά η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Οχι μόνον ή κυρίως, γιατί οι αντιπρόσωποι στο συνέδριο του ΔΗΣΥ αποτελούσαν το στελεχικό δυναμικό και δεν ήταν εκλεγμένοι από τη βάση του κόμματος, αλλά κυρίως για τα παρακάτω: Το σύνολο των εχόντων δικαίωμα συμμετοχής στο συνέδριο ξεπερνούσε τους 1.800. Απ' αυτούς πήραν μέρος λίγοι περισσότεροι από 900, οι οποίοι έβγαλαν το αποτέλεσμα που γράφεται στις χτεσινές εφημερίδες.

Θυμίζουμε ότι - σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - οι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ τάσσονται σε ποσοστό γύρω στο 77 - 78% υπέρ του «όχι», σημειώνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό άρνησης, μεταξύ των ψηφοφόρων όλων των κυπριακών κομμάτων.

Αναρωτιόμαστε...

Οπου ακούς πολλούς «εθνικούς στόχους», κράτα μικρό καλάθι για τα λαϊκά δικαιώματα. Το αρραγές εθνικό μέτωπο για την Ολυμπιάδα μετακομίζει μετά τον Αύγουστο στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να κερδίσει η πόλη - και κατ' επέκταση η χώρα - τη διοργάνωση της παγκόσμιας εμπορικής έκθεσης EXPO 2008. Στο μεσοδιάστημα - σύμφωνα με τους μετέχοντες στο «αρραγές μέτωπο» υπουργούς, νομάρχες, δημάρχους και λοιπούς φορείς - η πόλη αναμένεται να αλλάξει όψη. Ολα τα «μεγάλα έργα», που παρέμειναν στην αναμονή για δεκαετίες, θα είναι έτοιμα μέχρι το Μάη του 2008, στα πλαίσια του νέου ...οράματος της ΕΧΡΟ. Εως τότε, όπως ομολόγησε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, οι αρμόδιοι θα περιοριστούν σε δεντροφυτεύσεις, συμπεριλαμβανομένων και των μελών της ελεγκτικής επιτροπής, που φτάνουν την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.

Με μεράκι και σύμπνοια λοιπόν, αλλά και με 435 εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό κορβανά, η τοπική και κεντρική εξουσία μπαίνει δυναμικά στη μάχη της διεκδίκησης της παγκόσμιας έκθεσης, ξεπερνώντας - όπως ισχυρίζονται - την κωλυσιεργία, που επέδειξε η προηγούμενη κυβέρνηση. Αναρωτιόμαστε αν ο δήμαρχος, ο νομάρχης και ο νέος υπουργός Μακεδονίας Θράκης - όλοι γαλάζιοι πλέον, μετά τις πρόσφατες εκλογές - επιδείκνυαν τον ίδιο οίστρο για την καταπολέμηση της ανεργίας που καλπάζει στο νομό και ειδικά στην πόλη, ποια θα ήταν τα αποτελέσματα μέχρι το 2008. Αναρωτιόμαστε...

Το «ναι» της διχοτόμησης

Κοινός παρονομαστής των επιχειρημάτων υπέρ του «σχεδίου Ανάν» είναι ότι το «ναι» οδηγεί στην επανένωση της Κύπρου, ενώ αντιθέτως το «όχι» οριστικοποιεί τη διχοτόμηση. Πρόκειται για συνειδητή διαστρέβλωση της αλήθειας και αναστροφή της πραγματικότητας.

Από το προοίμιο του «σχεδίου Ανάν» καθίσταται σαφές ότι δεν έχει καμιά σχέση με τη λύση της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, τη μόνη ρεαλιστική βάση για τη λύση του Κυπριακού. Το σχέδιο προβλέπει την ίδρυση δύο ξεχωριστών κρατών, ενός ελληνοκυπριακού και ενός τουρκοκυπριακού, τα οποία στη συνέχεια θα συγκροτήσουν ένα μόρφωμα πρωτοφανές στα διεθνή χρονικά.

Το ότι παραχωρείται ένα μέρος των κατεχομένων εδαφών στην ελληνοκυπριακή πλευρά δεν αλλάζει το γεγονός ότι το σχέδιο οδηγεί στη διαίρεση και στη δημιουργία εσωτερικών συνόρων, δηλαδή σε ουσιαστική αναγνώριση της διχοτόμησης. Με λίγα λόγια, αυτό που οι υποστηρικτές του «ναι» ονομάζουν επανένωση, δεν είναι παρά συγκόλληση δύο κρατών σε μια προβληματική συνομοσπονδία. Μια συνομοσπονδία υπό την κηδεμονία του «διεθνούς παράγοντα» και υπό το ασφυκτικό καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων, που παρατείνεται στο διηνεκές.

Η υιοθέτηση του «σχεδίου Ανάν» δεν οδηγεί μόνο στην αναγνώριση της εισβολής, της κατοχής και των συνεπειών τους, αλλά και στην αναγνώριση μιας άλλης, σκληρότερης, πραγματικότητας, της μετατροπής της Κύπρου σε προτεκτοράτο για την εξυπηρέτηση των στρατηγικών σχεδιασμών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή, στο σταυροδρόμι των κρίσιμων πετρελαϊκών αγωγών.

Πολλοί από τους υποστηρικτές του «ναι» ισχυρίζονται ότι η απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» θα οδηγήσει στην οριστική διχοτόμηση αφού θεωρείται βέβαιο ότι την «επόμενη μέρα» θα κινηθούν οι διαδικασίες διεθνούς αναγνώρισης του τουρκοκυπριακού κράτους.

Κατά «σύμπτωση», αυτοί που κινδυνολογούν σήμερα είναι οι ίδιοι που τον Απρίλη του 2003 διαβεβαίωναν ότι με την ένταξη της Κύπρου, ακόμη και χωρίς λύση του Κυπριακού, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αποτρέπεται οριστικά η διχοτόμηση. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουν πότε λέγανε ψέματα, τότε, ή τώρα;

Η απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» είναι ο μοναδικός δρόμος για να παραμείνει ανοιχτή η προοπτική για μια πραγματική επανένωση της Κύπρου στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, των αρχών του διεθνούς δικαίου.

Χωρίς αυταπάτες και εν γνώσει των πάσης φύσεως πιέσεων και εκβιασμών των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Τουρκίας, το «όχι» κρατάει ζωντανή την ελπίδα για μια Κύπρο ελεύθερη, ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, ομόσπονδη, δικοινοτική, διζωνική, κοινή πατρίδα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, χωρίς ξένους «εγγυητές» και «προστάτες».

Οι δύο λαοί

Τούρκοι, Ελληνες αντάμα

στο νησί της Αφροδίτης

σ' αυτούς ανήκει ο τόπος

κι έξω κάθε λωποδύτης!

***

Τούρκοι, Ελληνες αδέρφια

και η Κύπρος μια πατρίδα

οι λαοί οι δυο αφέντες

και μακριά η ξένη ακρίδα!

***

Τούρκοι Γκρέκοι όλοι ένα