Ο καταμερισμός εργασίας που πάντα επιδίωκαν οι πολυεθνικές, όταν πριν από δεκαετίες έστηναν τις πρώτες ευρωπαϊκές ενώσεις, μετέπειτα την ΕΟΚ και τώρα την ΕΕ, πάντα προέβλεπε τη συνεχώς διευρυνόμενη δυνατότητα για την προώθηση και διάθεση των πωλούμενων από αυτές εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Τα περί της αγοράς των εκατοντάδων εκατομμυρίων, όπου οι Ελληνες θα μπορούσαν να διαθέτουν τα προϊόντα - εμπορεύματα της δικής τους παραγωγής - όπως διαφήμιζαν την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ πριν από είκοσι τόσα χρόνια - ήταν απλά η μπανανόφλουδα που έπρεπε να πατήσουν οι εργαζόμενοι, για να μη φέρουν αντίσταση στα άνομα σχέδια της ντόπιας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας. Ετσι κι έγινε. Η πολιτική που ακολουθήθηκε από την πρώτη στιγμή της ένταξης μέχρι και σήμερα, προβλέπει ρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις, μέτρα και πολιτικές που να δημιουργούν το κατάλληλο έδαφος, ώστε οι πολυεθνικές της ΕΕ να μπορούν απρόσκοπτα να πωλούν την πραμάτεια τους. Η πρώτη ρύθμιση προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η εφαρμογή πολιτικών που θα οδηγούσαν - και οδήγησαν - στην υποβάθμιση της ντόπιας παραγωγής, ώστε αυτή να μπορούσε να αναπληρωθεί από τις εισαγωγές.

Ξεκίνησαν με την υπονόμευση της αγροτικής παραγωγής και την επίθεση κατά των αγροτών. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους: Η Ελλάδα από χώρα εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων, από χώρα που είχε ΘΕΤΙΚΟ ισοζύγιο στη σχέση εισαγωγές- εξαγωγές αγροτικών προϊόντων, μετατράπηκε σε χώρα εισαγωγής και οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν πλέον καταδικαστεί να καταναλώνουν τα βιομηχανοποιημένα λαχανάκια από τις Βρυξέλλες, μανιτάρια από τη Γερμανία, γάλα από τη Σουηδία, κρέας από την Ολλανδία, ακόμα και στάρι από τη Γαλλία.

Ακολούθησαν οι ρυθμίσεις που αφορούσαν την απελευθέρωση στην κίνηση εμπορευμάτων. Μια απελευθέρωση που αφορούσε αποκλειστικά το άνοιγμα των αγορών στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να καταφέρουν μέσα από τα νέα όρια που θα προσέδιδαν στη δραστηριότητά τους, να γίνουν ακόμα ισχυρότεροι. Βέβαια, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είπαν πάλι στους εργαζόμενους ότι αυτή η απελευθέρωση θα απογείωνε τις ελληνικές εξαγωγές, κάτι που βεβαίως ποτέ δεν έγινε, αφού ποτέ δεν μπορούσε να ταιριάξει με την πολιτική ενίσχυσης της θέσης των πολυεθνικών και διευκόλυνσης της εξάπλωσής τους σ' ολόκληρη την ΕΕ. Το αντίθετο, μάλιστα. Ολα τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του '80 κι ολόκληρη τη δεκαετία του '90 ακολουθήθηκε μια πολιτική συνεχούς υποβάθμισης της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας, που οδήγησε στη ραγδαία αύξηση των εισαγωγών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληροι κλάδοι υποβαθμίστηκαν σε πολύ σημαντικό βαθμό ή καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς (κλωστοϋφαντουργία, ξυλεία, χαρτοποιία, ελαστικά, δέρμα, υποδηματοποιία κλπ.). Την ίδια στιγμή, οι νέοι τομείς που αναπτύχθηκαν στον τομέα της βιομηχανίας, μπορεί μεν να παρουσιάζουν μια πορεία αρκετά δυναμική, τα στοιχεία όμως δείχνουν πως η πορεία της βιομηχανίας τα τελευταία 15-20 χρόνια ήταν ασθενική και στην πραγματικότητα σχεδόν εναλλάσσονταν οι χρονιές όπου παρουσιαζόταν άνοδος και πτώση της βιομηχανικής παραγωγής.

Το αποτέλεσμα πάντως, σε ό,τι αφορά τις εμπορικές σχέσεις Ελλάδας - Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο για παρεξηγήσεις. Το εμπορικό έλλειμμα, η διαφορά, δηλαδή, ανάμεσα στα ποσά που εισπράττουμε από τις εξαγωγές και τα ποσά που πληρώνουμε για τις εισαγωγές, αυξάνονται προοδευτικά όλο και περισσότερο. Τα στοιχεία του πίνακα που δημοσιεύουμε σήμερα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά. Δείχνουν ότι από το 1998 το εμπορικό έλλειμμα είχε σταθεροποιηθεί σε επίπεδα πάνω από τα 3 τρισεκατομμύρια δραχμές το χρόνο, ενώ πέρσι, το 2003, το σχετικό ποσό έφτασε τα 5,5 τρισ. δρχ.

Από τα στοιχεία του πίνακα ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι:

• Το 1995, η σχέση εισαγωγών/εξαγωγών ήταν 2,7. Δηλαδή, σε κάθε μονάδα εξαγωγών, αντιστοιχούσαν 2,7 μονάδες εισαγωγών. Ο σχετικός αριθμός το 2003 επιδεινώθηκε και έγινε 3,9!
• Οι εξαγωγές ελληνικών εμπορευμάτων προς τις χώρες - μέλη της ΕΕ, την περίοδο 1995 - 2003 αυξήθηκαν κατά 20,2%, ενώ την ίδια περίοδο οι αντίστοιχες εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 75,1%.
• Ακόμα και τις χρονιές που παρατηρήθηκαν περισσότερο αυξημένες εξαγωγές από άλλες χρονιές (1998, 2003) οι εισαγωγές εκείνες τις χρονιές αυξήθηκαν με πολλαπλάσιο ρυθμό.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται, όταν τα συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου έχουν φτάσει ήδη στα επίπεδα των 4 και των 5 τρισεκατομμυρίων δραχμών κάθε χρόνο, η φιλολογία για τα μύρια όσα οφέλη υποτίθεται πως έχουμε από την ΕΕ είναι σκέτα παραμύθια. Ακόμα χειρότερα. Είναι μυθεύματα και προκλητικά ψεύδη, με τα οποία οι θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης «ποτίζουν» τους εργαζόμενους, προκειμένου να συσκοτίσουν την κατάσταση και να τους αποπροσανατολίσουν ως ψηφοφόρους. Και το κάνουν πέρα για πέρα συνειδητά, είτε πρόκειται για κόμματα εξουσίας ( ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) είτε για παρατρεχάμενους όπως ο ΣΥΝ, οι οποίοι μάλιστα δε διστάζουν να ...διαμορφώνουν τις θέσεις τους, ανάλογα με το συνομιλητή τους...

Σημαντικά κέρδη παρουσίασε για μια ακόμα φορά η εταιρία «Ελληνικά Πετρέλαια» (ΕΛΠΕ) για το πρώτο τρίμηνο του έτους. Τα προ φόρων κέρδη των ΕΛΠΕ, σε μια περίοδο λίγες μέρες πριν από την ξέφρενη πορεία που η εταιρία επέβαλε στις τιμές, διαμορφώθηκαν στα 49,5 εκατομμύρια ευρώ (16,9 δισεκατομμύρια δραχμές). Ο όγκος των κερδών, αν και παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, είναι περίπου ο μισός από τα αντίστοιχα περσινά κέρδη.

Η μείωση της κερδοφορίας, σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρίας, οφείλεται κυρίως «στη χαμηλότερη κερδοφορία του κλάδου διύλισης, λόγω της πτώσης των διεθνών περιθωρίων και της ισχυροποίησης του ευρώ έναντι του δολαρίου και στη μείωση των θετικών συναλλαγματικών, διαφορών κατά 25 εκατ. ευρώ περίπου». Σύμφωνα με πληροφορίες, η πτώση των κερδών των ΕΛ.ΠΕ δεν οφείλεται τις πλευρές που καταγράφει η διοίκηση, αλλά στην απορρόφηση της «Πετρόλα» και την υπαγωγή στον όμιλο ενός αντιοικονομικού διυλιστηρίου. Βέβαια, πέραν τούτου, υπάρχει και το ενδεχόμενο της τεχνητής πτώσης των κερδών, ώστε σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός στενάζει υπό την ακρίβεια των καυσίμων, να εμφανιστεί ότι και τα διυλιστήρια έχουν ...απώλειες.